ဒ႑ာရီထဲက ဖူ႐ွင္း
===========
အပိုင္း(၁၇)
----------
ၾကည့္ရသည္မွာ မိန္းကေလးခ်င္က သူ၏ဆိုလိုရင္းအား နားလည္မႈ လြဲသြားပံုရသည္၊ ရီဖူခ်င္း ခံစားသြားရ၏၊ သူ၏အၾကံအစည္ကား အရာမေရာက္ေတာ့။
“မင္းတို႔ေတြ ဘာေတြမ်ားေျပာေနၾကတာလဲ……” ထိုစဥ္သူတို႔အား ၾကားျဖတ္၍ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဝင္ေျပာလိုက္သည္၊ သူတို႔ႏွစ္ဦးက လွည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ရီဖူ႐ွင္းက အသစ္ေရာက္လာသူအား ေလးစားစြာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္……
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္…….”
“အေဖ…….” ခ်င္ယီက ခ်စ္စဖြယ္ပံုဟန္ျဖင့္ သူမ၏အေဖနားသို႔ကပ္ကာ ထိုလူႀကီး၏လက္အားဆြဲလ်က္ေခၚလိုက္သည္၊ အပ်ိဳႀကီးဖားဖားျဖစ္ေနေသာ္လည္း သူမ၏အေဖေ႐ွ႕တြင္ ကေလးေလးတစ္ေယာက္လို ခြၽဲ႕ႏြဲ႕ေနေသာ သူမအားၾကည့္ကာ ရီဖူ႐ွင္းမွာ ထူးဆန္းအံ႔ျသရ၏။
“သမီး….ရီဖူ႐ွင္းကို အႏိုင္စားေနတာလား…..” ခ်င္ရႊီက သူ႔သမီး၏ေခါင္းအား ပုတ္လ်က္ ေျပာလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္သူက ရီဖူ႐ွင္းအားၾကည့္ကာ ေခါင္းညႇိတ္လ်က္…..
“မင္း…ဒီေန႔ ေကာင္းေကာင္းလုပ္ခဲ့တယ္…..”
“ခ်ီးက်ဴ းေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္” ရီဖူ႐ွင္းက တေလးတစား ျပန္ေျပာလိုက္၏။
“မင္းက ယူခ်င္း….ဟုတ္တယ္မလား…….” ခ်င္ရႊီက ရီဖူ႐ွင္းထံမွ အၾကည့္လႊဲကာ ယူခ်င္းအားေမလိုက္သည္၊ ယူခ်င္းကလည္း ေခါင္းညႇိတ္လိုက္၏။
“မင္းက ပါရမီပါတဲ့ ေမွာ္ပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္ပဲ…..ဒါေပမယ့္ မင္းရဲ႕အတြင္းဗီဇအရ မင္းက သဘာဝအေလ်ာက္ေမြးဖြားလာတဲ့ တိုက္ခိုက္ေရးသမားပဲ……သိုင္းပညာကို ေမ့ထားၿပီးေတာ့ ေမွာ္ပညာတစ္ခုတည္းကိုပဲ အာရံုမစိုက္နဲ႔…..” ခ်င္ရႊီက အေရးႀကီးဟန္ျဖင့္ အၾကံေပးသည္၊ သူကား သည္ေကာင္ေလးအား အမွန္တစ္ကယ္ သေဘာက်သည္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ယူခ်င္ကား သူေတြ႔ဖူးသမ်ွ လူငယ္မ်ားထဲတြင္ ပါရမီ အပါဆံုးေသာ တိုက္ခိုက္ေရးသမား တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္၊ ေနာက္ႏွစ္အနည္းငယ္အတြင္းတြင္ သည္ေကာင္ေလးသည္ သူကဲ့သို႔ စြမ္းအားျမင့္ သိုင္းပညာ႐ွင္ျဖစ္လာႏိုင္၏။
ယူခ်င္းက ထပ္မံ၍ ေခါင္းညႇိတ္လိုက္သည္၊ သူကား သည္အခ်က္ကို ပံုမွန္အားျဖင့္ သေဘာေပါက္သည္။
“မင္းက မဟူရာျမင္းစစ္တပ္ကို ဝင္မယ္ဆိုရင္ ငါက ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ႀကိဳဆိုမွာပဲ…..မင္းအတြက္ အျမဲ တံခါးဖြင့္ထားတယ္……” ခ်င္ရႊီက ယူခ်င္းအား ေျပာလိုက္သည္။
ယူခ်င္းႏွင့္ ဖူ႐ွင္း ႏွစ္ေယာက္လံုး အံ႔အားသင့္သြားသည္၊ ယူခ်င္းကား အသက္ ဆယ့္ငါးႏွစ္သာ႐ွိေသးေသာ္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္က သူ၏စစ္တပ္သို႔ဝင္ရန္ သူကိုယ္တိုင္ ဖိတ္ေခၚေနသည္ မဟုတ္ပါလား။
“ေသခ်ာတာေပါ့…”ယူခ်င္းက ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
“သမီး….အိမ္ျပန္ၾကစို႔….” ခ်င္ရႊီက သူ၏သမီး ခ်င္ယီႏွင့္ ျပန္သြားၾက၏၊ျပန္ခါနီးတြင္ပင္လ်င္ သူမက ရီဖူ႐ွင္းအား မခိုးမခန္႔ ျပံဳးျပသြားေသးသည္။
“ဒီလို စိတ္ေျပာင္းလို႔ ဘယ္ရမလဲ….” ရီဖူ႐ွင္းက စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္၊ သူက ဘာမဆိုလုပ္ခြင့္ရမည္ဟု သူမကိုယ္တိုင္ကတိ ေပးခဲ့သည္၊ ယခုကား ဘာမွ ျဖစ္မလာခဲ့။
ရီဖူ႐ွင္းက ပြဲၾကည့္စင္ဆီသို႔ေလ်ာက္လာသည္၊ သူ၏အေဖကား ေနာက္တစ္ေယာက္ႏွင့္ စကားေျပာေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏……..
“သူက ဂုဏ္ထူးအဆင့္မွာ မပါတာ တစ္ကယ္႐ွက္စရာပဲ……”
“သူ႔မွာလံုေလာက္တဲ့ စြမ္းရည္႐ွိတယ္ဆိုတာ ငါသိတယ္…..” ထိုလူက ျပန္ေျဖလိုက္၏၊ ရီေဘခြၽန္က ထိုစကားအားေျပာခဲ့သည္မွာ အခါတစ္ရာခန္႔႐ွိၿပီျဖစ္သည္။
“သူ႔အသက္အရြယ္မွာ ဆို ငါက ဒီထက္ ပိုထူးခြၽန္ေသးတယ္…..” ရီေဘခြၽန္က ေျပာလိုက္၏။
ရီဖူ႐ွင္း ပို၍ စိတ္ညစ္သြားသည္၊သူက သူ႔အေဖအား မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္၍ ေျပာလိုက္သည္……
“အေဖ…..သားကို ဘာလို႔ မတရားေျပာေနတာလဲ….ဒီအခ်ိန္မွာ သားကို အျပစ္တင္မယ့္အစား ႏွိပ္သိမ့္ရမွာေလ…..”
ရီေဘခြၽန္က နားမလည္ဟန္ျဖင့္…..
“ဒီေလာက္က မင္းအတြက္ ဘာျဖစ္သြားလို႔လဲ…..”
ရီဖူ႐ွင္း မည္သို႔ေျပာရမည္ မသိေတာ့…..
“အိမ္ျပန္ရင္ျပန္ေတာ့ အေဖ….ကြၽန္ေတာ္ လိုက္မပို႔ေတာ့ဘူး…..”
သူ႔အခန္းသို႔ျပန္ရာလမ္းတစ္ေလ်ာက္တြင္ သူ၏အေဖ၏ အ႐ွက္ကင္းမဲ့ပံုအားေတြးလ်က္ သူမည္မ်ွကံဆိုးသည္ကိုေတြးကာ ရီဖူ႐ွင္း အႀကိမ္ႀကိမ္သက္ျပင္းခ်ေနသည္ကို ေတြ႔ရေလသည္။
ရာသီကုန္ စစ္ေဆးျခင္း စာေမးပြဲကား ဇတ္လမ္းငယ္တစ္ပုဒ္လို ၿပီးဆံုးျခင္းသို႔ ေရာက္ခဲ့ၿပီ၊ လူမ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္းက်ဲသြားကာ ေနာက္ဆံုး ထိုကြင္းျပင္ျကီးကား တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္သြားေလသည္။
သို႔ေသာ္လည္း လူတိုင္း၏စိတ္က ၿပိဳင္ပြဲမွ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအား ေတြးမိေနၾကဆဲဖစ္သည္၊ ယခုႏွစ္စာေမးပြဲတြင္ ရီဖူ႐ွင္း၏စြမ္းေဆာင္ရည္ကား သိသာထင္႐ွားလွသည္၊ သူက အသံုးမက်သည့္ အ႐ွံုးသမား အဆင့္မွ ပါရမီျမင့္ ေမွာ္ပညာ႐ွင္ႏွင့္ သိုင္းပညာ႐ွင္ အျဖစ္သို႔ ေန႔ခ်င္း ညခ်င္း ေျပာင္းလဲသြားသည္၊ ပို၍ေျပာရလ်င္ သိုင္းႏွင့္ ေမွာ္ႏွစ္မ်ိဳးလံုးတြင္လည္း အာရံုခံႏိုင္စြမ္းက အျမင့္ဆံုးျဖစ္ၿပီး ပို၍ မနာလိုစရာေကာင္းသည္က သူႏွင့္ ဟြာဂ်ီယူ တို႔၏ နားလည္ရခက္ေသာ ပတ္သက္မႈျဖစ္သည္၊ယူခ်င္း၏အဆင့္ႏွင့္ပတ္သက္၍ေက်ာင္းေတာ္မွဆရာမ်ားႏွင့္ အနည္းငယ္ အခ်င္းမ်ားရသည္ကလြဲလ်င္ ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲတစ္ခုလံုးကား သူ႔အား ေက်ာ္ၾကားေစသည္ဟု ေျပာရမည္ျဖစ္သည္။
ရီဖူ႐ွင္းအျပင္ ယူခ်င္းမွာလည္း လူအမ်ားအား ဖမ္းစားေစႏိုင္ခဲ့သည္၊ အနာဂါတ္တြင္ သူမည္သို႔ျဖစ္လာမည္ကို မည္သူမွမေျပာႏိုင္ေသာ္လည္း လက္႐ွိသူျပသသြားေသာ ပါရမီက ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းလွသည္၊ ပထမရေသာ မူရြန္ခ်ဴ ကား သူႏွင့္ယွဥ္လ်င္ သာမာန္အဆင့္သာလ်င္႐ွိသည္။
______
ေဆာင္းဦးရာသီ၏ ညခ်မ္းက ခ်မ္းစိမ့္ေသာ ေလေအးမ်ားအား သယ္ေဆာင္လာေနသည္၊ ဤသည္ကပင္လ်င္ ေဆာင္းရာသီ၏ အေငြ႔အသက္မ်ားအား ခံစားမိေစ၏။
ဤရက္ပိုင္းအတြင္းတြင္ ခ်င္းက်ဴ ေက်ာင္းေတာ္ကား သတင္း အသစ္မ်ားျဖင့္ သက္ဝင္လႈပ္႐ွားေန၏၊ မူရြန္ခ်ဴ ႏွင့္ ဟြာဂ်ီယူ တို႔က ေက်ာင္းေတာ္၏ တရားဝင္ေက်ာင္းသားမ်ား ျဖစ္လာကာ ေက်ာင္းေတာ္မွ ထိပ္သီးပညာ႐ွင္မ်ား၏ အာရံုစိုက္မႈကို ရလာသည္၊ ယူခ်င္းလည္း ထို႔အတူျဖစ္သည္၊ ေကာလဟလမ်ားအရ သိုင္းပညာ႐ွင္ေက်ာင္းမွ ဆရာမ်ားႏွင့္ သတၱဳဓာတ္ ေမွာ္ေက်ာင္းအုပ္တို႔က ယူခ်င္းအတြက္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈမ်ား ျပင္းထန္ေနေၾကာင္း ေျပာေနၾကသည္။
ျပင္ပေက်ာင္းသားအမ်ားအျပားမွာ ထိုသို႔ေသာ အေရးေပးမႈမ်ားအား မနာလိုျဖစ္ၾကရ၏၊ ေမ်ွာ္လင့္ထားသည့္အတိုင္း ရာသီကုန္စာေမးပြဲတြင္ ထူးခြၽန္စြာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သူမ်ားမွာ ေက်ာင္းေတာ္အတြင္း မ်က္ႏွာပြင့္လွသည္။
တစ္ျခားအေၾကာင္းအရာမ်ားထက္ စာေမးပြဲအတြင္း အဆင့္ခ်ိတ္ႏိုင္သူမ်ားမွာ ေက်ာင္းေတာ္၏ စာၾကည့္တိုက္ ဒုတိယထပ္သို႔ ဝင္ေရာက္ကာ ေလ့လာေနၾကရၿပီျဖစ္သည္၊ သူတို႔ကား မေရမတြက္ႏိုင္ေသာ စြမ္းအားျမင့္ ေမွာ္စာအုပ္မ်ား၊ သိုင္းက်မ္းမ်ားအား ေလ့လာခြင့္ရၾက၏။
ရီဖူ႐ွင္းအတြက္မူ သူကား ေက်ာင္းေတာ္မွ ဆရာမ်ားအား မေလးစားေသာ အျပဳအမူမ်ားေၾကာင့္ ဂုဏ္ထူးစာရင္းမွ ပယ္ဖ်က္ခံရကာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ အေျခအေနတြင္ ႐ွိေနပံုရသည္၊ ေကာလဟလမ်ားအရ ေက်ာင္းေတာ္မွ ဆရာမ်ားက ရီဖူ႐ွင္း၏အျပဳအမူမ်ားအတြက္ မေပ်ာ္မရႊင္ျဖစ္ေနၾကကာ ရီဖူ႐ွင္းအား အျပစ္ေပးရန္ စီစဥ္ေနၾကသည္ဟု ဆိုၾကသည္။
ယူခ်င္းမွာလည္း စာေမးပြဲအတြင္း ေႏွာက္ယွက္ခဲ့ေသာ္လည္း ေက်ာင္းမွ ထပ္သီးပညာ႐ွင္မ်ား၏အာရံုစိုက္မႈကို ရေနေသာ သူ႔အား မည္သူက အျပစ္ေပးဝံ႔မည္နည္း၊ ထို႔အျပင္ ယူခ်င္းလုပ္သမ်ွ အမွားမ်ားအားလံုး ရီဖူ႐ွင္း၏ေခါင္းေပၚသို႔ ပံုက်သည္ဟု ေျပာရမည္၊ လူတိုင္းက ရီဖူ႐ွင္းကိုသာလ်င္ အျပစ္ျမင္ၾက၏၊ သူကား အမွန္တစ္ကယ္ပင္ ကံဆိုးလွသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ရီဖူ႐ွင္းႏွင့္ ယူခ်င္း တို႔ကား ထိုကိစၥမ်ားအား အာရံုစိုက္ဟန္မ႐ွိဘဲ မိမိတို႔ အခန္းတြင္သာလ်င္ ေအးေဆးစြာ သိုင္းေလ့က်င့္ေနၾက၏။
ယေန႔တြင္ လည္း စာသင္ခန္းထဲတြင္ စီနီယာ အစ္မခ်င္က သင္ခန္းစာတစ္ခ်ိဳ႕ သင္ေနသည္၊ ရီဖူ႐ွင္းကား ေက်ာင္းသားေကာင္းတစ္ဦးလုပ္ရန္ အၾကံျဖင့္ ယေန႔ စာသင္ခန္းသို႔ တစ္ဖန္ေရာက္လာသည္။
သို႔ေသာ္လည္း သူက စာသင္ခန္းသို႔ ေျခခ်လိုက္သည္ႏွင့္ အခန္းထဲမွ လူမ်ားက သူ႔အားထူးဆန္းသည့္အၾကည့္မ်ားျဖင့္ၾကည့္ေနၾကသည္ကို သတိထားမိလိုက္သည္၊ရီဖူခ်င္းကား အမွန္တစ္ကယ္ အခ်ိန္ကိုက္ေရာက္လာ၏၊ သူ႔အား အျပစ္ေပးသည့္ ေၾကညာခ်က္အား ခုနကမွ ေၾကညာၿပီးသြားသည္။
ခ်င္ယီကလည္း ရီဖူ႐ွင္းေရာက္လာသည္ကို ျမင္၏၊ သူမက သူ႔အားစိုက္ၾကည့္ကာ ရီဖူ႐ွင္းမွာ မတရားသျဖင့္ ခံရသည္ဟု ေတြးလ်က္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။
“ငါက ငါၾကည့္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ သိပါတယ္….ဒါေပမယ့္ မင္းတို႔ေတြ ဒီလို စိုက္ၾကည့္ေနဖို႔မလိုဘူးေလ….” ရီဖူ႐ွင္းကေျပာလိုက္သည္။
သူ၏အတန္းေဖာ္မ်ားအားလံုး၏မ်က္လံုးမ်ား ဝိုင္းသြားသည္၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္က အ႐ွက္မ႐ွိေသာ သူျဖစ္လ်င္ ထိုသူမွာ ေနာင္လည္း အ႐ွက္မ႐ွိေသာ သူသာလ်င္ျဖစ္သည္ဟု သူတို႔ေတြးလိုက္ၾကသည္။
ခ်င္ယီက ရီဖူ႐ွင္းထံသို႔ လွမ္းသြားလိုက္၏၊ သူမပံုစံၾကည့္ရသည္မွာ ဝမ္းနည္းေနပံုရသည္…….
“ရီဖူ႐ွင္း…..ေက်ာင္းေတာ္က မင္းကို စာသင္ခန္းထဲ ဝင္ခြင့္ ယာယီပိတ္ထားတယ္…..ဒါေပမယ့္ စိုးရိန္စရာေတာ့မ႐ွိဘူး….ငါသူတို႔နဲ႔သြားေျပာလိုက္မယ္…..သူတို႔မၾကာခင္ နင့္ကို ခြင့္လႊတ္မယ္လို႔ ငါယံုတယ္…..”
ခ်င္ယီက ထိုသတင္းအားၾကားမိေသာအခါ သူမ၏နားကိုပင္မယံုႏိုင္ေခ်၊ ရီဖူ႐ွင္း၏ ပါရမီ မည္မ်ွေကာင္းမြန္သည္ကို အကုန္လံုးက မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ျဖစ္သည္၊ ေက်ာ္းေတာ္မွဆရာမ်ားႏွင့္ျဖစ္ေသာအနည္းငယ္ေသာ ကေတာက္ကဆက သည္မ်ွအျပစ္ေပးစရာလိုသလား၊ ထို႔အျပင္ စာေမးပြဲရလာဒ္မွာလည္း ရာႏႈန္းျပည့္တရားသည္ဟု သူမ မယံုေပ။
အမွန္တစ္ကယ္တြင္ကား ခ်င္ယီက ျပစ္ဒဏ္ အျပည့္အစံုအား မေျပာျပရေသးေပ၊ ေက်ာင္းေတာ္က ရီဖူ႐ွင္းအား စာသင္ခြင့္ ပိတ္ရံုသာမက အနီးကပ္ေစာင့္ၾကည့္ရန္ပါ ၫႊန္ၾကားထားေသးသည္၊ ဆိုလိုသည္မွာ ရီဖူခ်င္းအား ေက်ာင္းမွထုတ္ပယ္ခံရေကာင္း ခံရႏိုင္ေသးသည္၊ ရီဖူ႐ွင္း၏ ပါရမီအေျခ ခံကလည္း သူ႔အား ကယ္ႏိုင္ပံုမရေတာ့ေပ၊ သူ၏ ေခါင္းမာမႈအတြက္ ေပးဆပ္ရေသာ အျပစ္ဒဏ္ဟုပင္ ေျပာႏိုင္သည္။
ရီဖူ႐ွင္း၏မ်က္ႏွာကား ၿပိဳက်ေတာ့မည့္ေကာင္းကင္လိုပင္၊ သူ၏ ဝမ္းနည္းေသာပံုစံက လူတိုင္းအား သနားဂ႐ုဏာသက္ေစသည္။
“စီနီယာ အစ္မ……” သူ၏အသံကား အနည္းငယ္ တုန္ေနသည္၊ သူက ခ်င္ယီထံသို႔ ေခါင္းအနည္းငယ္ငံု႔လ်က္ ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္။
သူမကား ထိုျမင္ကြင္းအား ၾကည့္႐ႈကာ ရင္ထဲ နာက်င္လာသည္၊ သူမက ႀကိဳးစားျပံဳးကာ ႏွိပ္သိမ့္ရန္ႀကိဳးစားလိုက္၏….
“စိတ္မပူနဲ႔ မၾကာခင္အဆင္ေျပသြားလိမ့္မယ္….”
ရီဖူ႐ွင္းက ေခါင္းညႇိတ္လိုက္သည္….၊ ထို႔ေနာက္ ေ႐ွ႕သို႔ အနည္းငယ္တိုးကာ ခ်င္ယီအား အသာအယာ ဖက္လိုက္လိုက္။
“ဟင္….”
“သူဘာလုပ္ေနတာလဲ….”
အခန္းထဲမွလူမ်ားအားလံုး ထိတ္လန္႔အံ႔အားသင့္သြားၾကသည္။
“ဒီအေကာင္ ဘာလုပ္ေနတာလဲ….”
“…………..”
“ဒီေကာင္က စီနီယာ အစ္မကို ဖက္လိုက္တာလား….”
အခန္းထဲမွလူမ်ား ပါးစပ္မ်ားဟ လ်က္ ထိုျမင္ကြင္းအား ေငးၾကည့္ေနၾကသည္။
“ေက်းဇူး….စီနီယာအစ္မခ်င္….” ရီဖူ႐ွင္းက အသာအယာေျပာလိုက္သည္။
ခ်င္ယီ က ဘာျဖစ္သြားမွန္းမသိလိုက္ေပ၊ သူမက ရီဖူ႐ွင္းအား ႏွိပ္သိမ့္မည္ၾကံေနျခင္းျဖစ္သည္၊ တစ္ခုခုမွားေနသည္ဟု သိလိုက္သည္။
သူမ ႐ုတ္တရက္ ေနာက္သို႔ ခုန္ဆုတ္လိုက္သည္၊ သူမ၏မ်က္ႏွာကား ႐ွက္ရြံ႕ေသာေၾကာင့္ နီရဲေန၏၊ သူမကား ရီဖူ႐ွင္းအား သနားေသာစိတ္ လံုးဝ မက်န္ေတာ့၊ သူမ ေဒါသတႀကီး ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္……..
“ရီ….ဖူ…..႐ွင္း…..”
သို႔ေသာ္ ခ်င္ယီ ေအာ္ဟစ္ေနစဥ္အတြင္းမွာပင္ ရီဖူ႐ွင္းကား အစအနပင္႐ွာမရေအာင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီျဖစ္သည္။
“ငါနဲ႔ ေနာက္တစ္ခါ မေတြ႔ေစနဲ႔……” ထြက္ေျပးသြားေသာ အေဝးမွ ပံုရိပ္အား ေဒါသတႀကီးၾကည့္ကာ သူမ ေအာ္ဟစ္လိုက္၏။
ေနာက္ဆံုးတြင္ မာန္သက္ေနရာမွ ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ သတိဝင္လာကာ ထရပ္လိုက္ၾက၏…….
“ေခြးေကာင္……..” သူတို႔ထဲမွ တစ္ေယာက္က ေအာ္လိုက္သည္၊ ရီဖူ႐ွင္းကား သူတို႔၏ နတ္သမီးအား အမွန္တစ္ကယ္ပင္ ေပြ႔ဖက္ခဲ့သည္၊ သူတို႔ မည္သို႔ သည္းခံႏိုင္ပါမည္နည္း။
“ေ_ာက္႐ွက္မ႐ွိတဲ့ ေခြးေကာင္…..ေက်ာင္းေတာ္က အျပစ္ေပးတာေတာင္ နည္းေသးတယ္….တစ္ခါတည္း ေက်ာင္းထုတ္ပစ္ရမွာ……” ေနာက္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္သည္။
“ဟုတ္တယ္…..ဒီေကာင္ကို ေက်ာင္းထုတ္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ေျမကို ဘယ္ေတာ့မွ ေျခ ထပ္ခ်လို႔မရေအာင္ လုပ္သင့္တယ္……” သူတို႔၏ နတ္သမီးကား အသားယူခံလိုက္ရ၏၊ လူတိုင္းက ေဒါသူပုန္ထလ်က္ ဆဲရဲျပစ္တင္ေနၾကသည္။
ရီဖူ႐ွင္းႏွင့္ ယူခ်င္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေက်ာင္းေကာ္ရစ္တာတြင္ လမ္းေလ်ာက္ေနၾကသည္၊ ယူခ်င္းက ေမးလိုက္သည္…….
“ဘယ္လိုေနလဲ…….”
“မင္းဘာကို ေျပာေနတာလဲ……စီနီယာအစ္မက ငါ့ကို အရမ္းေကာင္းလို႔ နည္းနည္း စေနာက္ရံုပဲကို…..” ရီဖူ႐ွင္းက ျပန္ေျဖလိုက္သည္၊ ယူခ်င္းက သူ႔အား စီနီယာအစ္မခ်င္ကို မေကာင္းသည့္စိတ္မ်ိဳးေတြးေနသည္ဟု ထင္ေနပံုရသည္၊ သို႔ေသာ္ အမွန္တစ္ကယ္ကား သူ႔စိတ္ထဲတြင္ ဘာမွမ႐ွိေပ။
“အင္း….” ယူခ်င္းက နားလည္သည့္ပံုစံျဖင့္ ေခါင္းညႇိတ္လိုက္သည္၊ ရီဖူ႐ွမ္းက သက္ျပင္းခ်က္လ်က္ ယူခ်င္းပင္လ်င္ ေျပာင္းလဲသြားသည္ ဟု ေတြးလိုက္သည္။
“ေက်ာင္းေတာ္က ငါ့ကို အျပစ္ေပးတယ္ဆိုတာ မယံုႏိုင္ဘူး…….” ရီဖူ႐ွင္းက ေျပာလိုက္သည္၊ စာေမးပြဲအတြင္း သူျပသခဲ့ေသာ ပါရမီကား အသံုးမဝင္သလို ယူခ်င္း၏ပထမေနရာမွာလည္း မွားယြင္းစြာ ဆံုးျဖတ္ျခင္းခံခဲ့ရသည္၊ရီဖူ႐ွင္းက သူတို႔၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္အား ဆန္႔က်င့္ခဲ့သည့္အတြက္ ယခု အျပစ္ေပးေတာ့မည္ျဖစ္သည္၊ သူအမွန္တစ္ကယ္ စိတ္ပ်က္မိသည္။
ယူခ်င္းက သူ႔မ်က္ခံုးမ်ားတြန္႔ေအာင္ ေတြးလ်က္ ေျပာလိုက္သည္……..“ျဖစ္ႏိုင္တာက ဓားခန္းမသခင္နဲ႔ ေက်ာင္းအုပ္က မင္းရဲ႕အျပဳအမူေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခိုက္ေစတယ္လို႔ ထင္လို႔ျဖစ္မယ္………”
“ငါဂ႐ုမစိုက္ၿပီး…..သူတို႔ငါ့ကို တစ္ကယ္ထုတ္ပယ္မည့္ပံု မ႐ွိပါဘူး……..” ရီဖူ႐ွင္းက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
“တစ္ကယ္ မထုတ္ဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာလဲ…….” သူတို႔၏ေနာက္မွ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္၏၊ ရီဖူ႐ွင္းက လမ္းေလ်ွာက္ေနရာမွ ရပ္ၿပီး ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။
ထိုသူကား မူရြန္ခ်ဴ ျဖစ္သည္၊ သူက ဖူ႐ွင္းအား သေရာ္သလိုၾကည့္ကာ ေျပာလိုက္သည္…….“မင္းရဲ႕ ပါရမီက ျပသနာအားလံုးကို ေျပေလေစလိမ့္မယ္လို႔ ယံုေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္…ဟဟ…..ဒါဆိုရင္ ယူခ်င္းက ပထမေနရာ ကိုဘာလို႔ ဆံုး႐ွံုးရတာလဲ……ဟ..ဟ….”
သူေျပာသည္ကို ၾကားၿပီး ဖူ႐ွင္းမ်က္ေမွာင္ကုပ္သြားသည္၊ ယူခ်င္းက ပထမေနရာကို လြဲခဲ့သည္မွာ ဒိုင္လူႀကီးမ်ား၏ ဘက္လိုက္မႈ သို႔မဟုတ္ မွားယြင္းစြာဆံုးျဖတ္မႈေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ပူးေပါင္းၾကံစည္ထားျခင္းေပေလာ။
“မင္းအခုေတြးေနတာက အမွန္ေတြ….ဟား..ဟား…ဒါတင္မဟုတ္ေသးဘူး ေက်ာင္းေတာ္က မင္းကို အျပစ္ေပးတာလည္း ငါ့ေၾကာင့္ပဲ……” မူရြန္ခ်ဴ က ဖူ႐ွင္း၏ေ႐ွ႕သို႔အနည္းသယ္တိုးကာ အသံႏွိမ့္လ်က္ေမးလိုက္သည္……..“မင္းအံ့ျသသြားလား”
ထိုစဥ္ ယူခ်င္းက လက္ဆစ္႐ိုးမ်ားအား တစ္ေျဖာက္ေျဖာက္ျမည္ေအာင္ ခ်ိဳးလ်က္ေ႐ွ႕သို႔တိုးလာသည္၊ သူကား မူရြန္ခ်ဴ ကို အလြန္႐ိုက္ႏွက္ခ်င္ေနေလၿပီ။
“မင္းက ငါ့ကို ႐ိုက္ခ်င္တယ္…..မင္းမွာ ဒီလိုလုပ္ဖို႔ သတၱိ႐ွိလို႔လား…အ႐ူး…..” မူရြန္ခ်ဴ က ယူခ်င္းအားၾကည့္လိုက္သည္၊ သူက ယူခ်င္းအား အထင္ေသးေနပံုရ၏၊ ရီဖူ႐ွင္း၏ မ်က္လံုးမ်ား ေအးစက္သြားသည္။
“ငါၾကားတာေတာ့ မင္းနဲ႔ ဖန္း႐ွင္းဇြီက အတူတူႀကီးျပင္းလာၾကတာဆို…..သူမက အရမ္းလွတာပဲ….အသက္ဆယ့္ငါးႏွစ္၊ ပြင့္ဖူးကေလး…..၊ ေသြးေဆာင္ဖ်ားေယာင္းရလြယ္တယ္……” မူရြန္ခ်ဴ ကဆက္ေျပာလိုက္သည္၊ ယူခ်င္းက ေ႐ွ႕သို႔ တိုးလာေန၏။
“ယူခ်င္း…….” ဖူ႐ွင္းက ေခၚလိုက္သည္၊ သူ၏မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေအးစက္မႈမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ သူျပံဳးလိုက္သည္။
မူရြန္ခ်ဴ ၏စကားမ်ားကား သည္းခံရ တစ္ျဖည္းျဖည္းခက္ခဲလာသည္၊ သူ၏ရည္ရြယ္ခ်က္ကား တစ္ခုတည္းသာ၊ ရီဖူ႐ွင္းအား ေခ်ာက္ခ်ရန္ျဖစ္သည္။
အကယ္၍ ရီဖူ႐ွင္းက သူ႔အား တိုက္ခိုက္မည္ဆိုပါကလည္း သူ ခုခံမည္ မဟုတ္ေပ၊ သို႔မွသာလ်င္ ေက်ာင္းေတာ္မွ ရီဖူ႐ွင္းအား ထုတ္ပယ္ရန္ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခု ရမည္မဟုတ္ပါလား။
“မူရြန္ခ်ဴ.……ငါမွတ္ထားတယ္…..” ရီဖူ႐ွင္းက ျပံဳးလ်က္ ေျပာလိုက္သည္၊“ယူခ်င္း….သြားစို႔….” ရီဖူ႐ွင္း ေနာက္သို႔လွည့္ကာ ထြက္သြားေလသည္။
ယူခ်င္းက မူရြန္ခ်ဴ အား ေနာက္ဆံုးတစ္ႀကိမ္ၾကည့္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ ရီဖူ႐ွင္း၏ေနာက္သို႔ လိုက္ပါသြား၏၊ မူရြန္ခ်ဴ အနည္းငယ္ အံ့အားသင့္သြားသည္၊ သူက ဖူ႐ွင္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ထြက္သြားသည္ကို ေအးစက္စြာၾကည့္ေနသည္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကား စာေမးပြဲအတြင္း မည္မ်ွမာနႀကီးသနည္း၊ ယခုအဘယ္ေၾကာင့္ ေၾကာက္ရြံ႔ေနသနည္း၊ မူရြန္ခ်ဳ ႏႈတ္ေခါင္းတစ္ခ်က္ ႐ွံု႕လိုက္၏။
“မင္းဘာလို႔ ငါ့ကို လႈပ္႐ွားခြင့္မေပးတာလဲ……ငါဒီေကာင္ အ႐ိုးေတြကို ခ်ိဳးပစ္မယ္…..” ယူခ်င္းကား အလြန္ေဒါသထြက္ေနပံုရသည္။
“ျပီးေတာ့ အျပစ္ေတြကို ငါ့ေခါင္းဆီ ပံုေပးလိုက္ေလ……”ရီဖူ႐ွင္းက ေျပာလိုက္သည္၊ စာေမးပြဲပီးကတည္းက မူရြန္ခ်ဴက သူ႔အား မ်က္စိက်ေနပံုရသည္၊ မူရြန္ခ်ဴ ၏ေထာင္ေခ်ာက္ထဲသို႔ သူအဝင္မခံႏိုင္ေပ။
“မင္းတစ္ေယာက္တည္း ျပန္လိုက္ေတာ့…..ငါသြားစရာ ႐ွိေသးတယ္……”
“မင္း ဘယ္သြားမလို႔လဲ…” ယူခ်င္းက ျပန္ေမးလိုက္သည္၊
“ေျမေခြးမရဲ႕ ဂူသို႔……” ရီဖူ႐ွင္းက ထိုသို႔ေျပာကာ ေနာက္လွည့္လ်က္ ထြက္သြားသည္၊ ရီဖူ႐ွင္း၏ေက်ာျပင္အား ၾကည့္လ်က္ ယူခ်င္းက ေရရြက္လိုက္သည္……“မိဘကိုေတာင္ ေတြ႔ေနၿပီလား…….”
သူမွတ္မိသေလာက္ ထိုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သိၾကသည္မွာ တစ္လပင္ မျပည့္ေသးေပ၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကား ျမန္ဆန္လြန္းလွသည္၊ ယူခ်င္းစဥ္းစားရင္း နားမလည္ေတာ့ေပ၊ သူေခါင္းခါလိုက္ကာ သူ၏အေဆာင္သို႔ ျပန္သြားလိုက္သည္။
ဟြာဂ်ီယူေနထိုင္ရာ ေနရာကား ေက်ာင္းေတာ္အတြင္း၌ အလြန္ေကာင္းမြန္ေသာ ေနရာဟု သတ္မွတ္ႏိုင္သည္၊ တစ္ျခားအေဆာက္အဦးမ်ားႏွင့္ ေဝးကြာကာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လွသည္၊ ရီဖူ႐ွင္း ကား သိပ္ မအံ႔ျသေတာ့ေပ၊ထိုေန႔က တီအန္ယြာ ေတာင္ေပၚ၌ ေက်ာင္းေတာ္မွ ဆရာအမ်ားစုမွာ ထိုလူႀကီးအား အလြန္တေလးတစား ဆက္ဆံရသည္ကို သူ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ပင္၊ ထိုလူႀကီးမွာ ေက်ာင္းေတာ္တြင္ အဆင့္ျမင့္ ထိပ္သီးပုဂၢိဳလ္ တစ္ဦးျဖစ္သည္မွာ ထင္႐ွားလွသည္၊ထို႔အျပင္ ဟြာဂ်ီယူမွာလည္း ေက်ာင္းေတာ္မွ အလြန္အေရးေပးခံရေသာ ပါရမီ႐ွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေပသည္။
အေဆာင္၏အျပင္ဘက္နားတြင္ ရီဖူ႐ွင္းက လူငယ္တစ္ေယာက္အား ေတြ႔၏၊ ထိုလူငယ္ကလည္း ရီဖူ႐ွင္းအားျမင္သည္ ၊ သူအနည္းငယ္စိတ္႐ႈပ္သြားပံုရသည္…….ရီဖူ႐ွင္းအား စာေမးပြဲအတြင္းတြင္ သူျမင္ဖူးသည္။
“စီနီယာ အစ္ကို” ရီဖူ႐ွင္းက ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္၊ သူကလည္း ထိုလူငယ္မွာ ေက်ာင္းေတာ္၏ဆရာမ်ားအနီးတြင္ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႔ခဲ့သည္၊ ထိုလူငယ္မွာ ေက်ာင္းေတာ္၏တရားဝင္ေက်ာင္းသားျဖစ္ရမည္။
“မင္း ဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ……”ထိုလူငယ္က ေမးလိုက္သည္၊ သည္ေကာင္ ဤလမ္းကို မည္သို႔မွားယြင္းေရာက္လာသနည္း၊ သူ႔စိတ္ထဲထူးဆန္းသလိုျဖစ္သြားသည္။
“ကြၽန္ေတာ္ ဆရာ့ဆီ လာတာေလ….”ရီဖူ႐ွင္းက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
“မင္းရဲ႕ဆရာ……မင္းရဲ႕ဆရာက ဘယ္သူလဲ…….” ထိုလူငယ္က ဆက္ေမးလိုက္သည္။
“သိပ္မေသခ်ာဘူး…..ဒါေပမယ့္ ဆရာက ဒီမွာေနတာ……. ”ရီဖူ႐ွင္းက ေ႐ွ႕မွ အေဆာက္အဦးအား လက္ညႇိဳးၫႊန္လ်က္ ေျဖလိုက္သည္။
“စီနီယာ ဟြာ……”ထိုလူငယ္က ေရရြက္လိုက္သည္၊ သူက တစ္ဖန္ ရီဖူ႐ွင္းအားေျပာလိုက္သည္…..“ဂ်ဴနီယာ….ငါ့မွာ အေရးတႀကီးသြားစရာ႐ွိလို႔ သြားလိုက္ဦးမယ္…..”ထိုလူငယ္ကေျပာလိုက္သည္။
“အင္း….”ရီဖူ႐ွင္း အနည္းငယ္ ကသိကေအာက္ျဖစ္သြားသည္၊ သူကား သူ၏ဆရာနာမည္ကိုပင္မသိေပ၊သူက သူ႔ဆရာ၏ မ်ိဳး႐ိုးနာမည္ပင္လ်င္ ေသခ်ာမသိေပ၊ ထို႔ေနာက္ ဖူ႐ွင္းက ဟြာဂ်ီယူႏွင့္ သူ႔ဆရာ၏ဆက္ဆံေရးအားေတြးကာ ထိုလူငယ္ေျပာသည္မွ မွန္ႏိုင္သည္ဟု ေတြးလိုက္သည္။
ထိုလူငယ္က ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္း စာေမးပြဲမွ ရီဖူ႐ွင္းႏွင့္ ဟြာဂ်ီယူတို႔၏ ဆက္ဆံေရးအား သတိရသြားကာ အေျခအေနအား ခ်က္ခ်င္း သေဘာေပါက္သြားသည္၊ သူ၏ရင္ထဲ နာက်င္သလိုခံစားလိုက္ရသည္၊ ထို႔ေနာက္ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ပဲ လ်င္ျမန္စြာ ထြက္ခြာသြားသည္။
ထိုလူငယ္က ေက်ာင္းေတာ္၏ ရီဖူ႐ွင္းအား အျပစ္ေပးမႈကိုလည္း ေတြးမိသည္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုလ်င္ ရီဖူ႐ွင္းအား ေက်ာင္းမွထုတ္ပယ္ရန္အထိ ႀကိဳးစားေနၾကသည္၊ ကမာၻႀကီးကား ႐ႈပ္ေထြးလြန္းလွသည္၊ မည္သူက ထိုမ်ွသတၱိေကာင္း၍ ေျမဓာတ္ေက်ာင္းေဆာင္ ေက်ာင္းအုပ္၏ တပည့္အား အျပစ္ေပးရဲသနည္း။
Tuesday, June 19, 2018
ဒ႑ာရီထဲက ဖူ႐ွင္း(၁၆)
ဒ႑ာရီထဲက ဖူ႐ွင္း
===========
အပိုင္း(၁၆)
----------
“ဘာေၾကာင့္လဲ…..” တာဝန္ခံမွ တတိယေနရာအား ေၾကညာရန္ဟန္ျပင္ေနစဥ္မွာပင္ လူတစ္ေယာက္က လွမ္းေမးလိုက္သည္။
လူတိုင္းက ခံစားခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ တာဝန္ခံ၏ ေၾကညာမႈအား နားေထာင္ေနၾကသည္၊ဖူ႐ွင္း၏ေမးခြန္းအားၾကားသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းေတာ္၏တာဝန္႐ွိလူႀကီးမ်ား၊ ဆရာမ်ား အားလံုး၏မ်က္ႏွာ မဲေမွာင္သြားသည္၊ တာဝန္ခံ၏ရလဒ္ေၾကညာမႈအား ၾကားျဖတ္ေႏွာက္ယွက္ျခင္းသည္ ေက်ာင္းေတာ္အား အလြန္မေလးစားရာက်ေပသည္။
“မူရြန္ခ်ဴ က ပထမရၿပီး ယူခ်င္းက ဘာလို႔ ဒုတိယလဲ….” ဖူ႐ွင္းက ထပ္ေမးလိုက္သည္။
“မင္းက ဘယ္လိုေတာင္ စည္းကမ္းမ႐ွိတာလဲ….ရလဒ္က ဆံုးျဖတ္ၿပီးသြားၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ ငါတို႔မွာ ေသခ်ာတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ ႐ွိတယ္….” တာဝန္ခံက ေအးစက္စြာ ေျပာလိုက္သည္။
“ကြၽန္ေတာ္ လက္မခံႏိုင္ဘူး….” ရီဖူ႐ွင္းက တာဝန္ခံအား စိုက္ၾကည့္လ်က္ေျပာလိုက္သည္။
“မူရြန္ခ်ဴ…..အသက္ဆယ့္ခုနစ္၊ ေျမဓာတ္စြမ္းအင္ေမွာ္ဆရာ၊ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုး၊ ယူခ်င္း…..အသက္ဆယ့္ငါး၊ သိုင္းနဲ႔ေမွာ္ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ေလ့က်င့္တယ္၊ ဒီႏွစ္မ်ိဳးလံုးမွာ အာရံုခံႏိုင္စြမ္း အျမင့္ဆံုး၊ နိုးထျခင္းစြမ္းအင္အဆင္႔ ႐ွစ္၊မူရြန္ခ်ဴနဲ႔ ယူခ်င္းက ေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဂုဏ္ထူးအဆင့္ရတယ္၊ မူရြန္ခ်ဴက ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုးနဲ႔ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုးပညာ႐ွင္ေတြကို အႏိုင္ရတယ္၊ ယူခ်ငး္က ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွစ္သိုင္းအဆင့္နဲ႔ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုး ပညာ႐ွင္ေတြကို အႏိုင္ရတယ္…. ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ဘယ္လိုပဲၾကည့္ၾကည့္ ယူခ်င္းက အသာစီးရတယ္…ဒါဆို ဘာလို႔ မူရြန္ခ်ဴ က ပထမလဲ…..” ဖူ႐ွင္းက ႏိႈင္းယွဥ္ျပသည္။
သူက ေ႐ွ႕ကို တစ္လွမ္းထပ္တိုးလိုက္ၿပီး တာဝန္ခံအား ဦးၫႊတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္…….
“သူတို႔ေတြရဲ႕ စြမ္းရည္ေတြကို ေသခ်ာအကဲျဖတ္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ေပးပါ ဆရာခင္ဗ်ား……”
“ဒီေကာင္….” ခ်င္ယီက ရီဖူ႐ွင္းအား အံ့အားသင့္လ်က္ၾကည့္လိုက္သည္၊ သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း စာေမးပြဲရလဒ္အား မေၾကနပ္ျဖစ္မိေသာ္လည္း ယခုလို ဖူ႐ွင္းက တာဝန္ခံအား ေမးခြန္းထုတ္ရဲမည္ဟု သူမ မေမ်ာ္လင့္ခဲ့ေပ၊ သူကား ပါးနပ္ေသာ သူျဖစ္သည္၊ သို႔ျဖစ္လ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ သူကထို႔သို႔မိုက္မဲေသာ အလုပ္ကို လုပ္ရသနည္း သူမ မေတြးတတ္ေတာ့။
ၿပိဳင္ပြဲကြင္းျပင္တြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ျပင္ပေက်ာင္းသာမ်ားမွာ ရီဖူ႐ွင္းအားၾကည့္လ်က္ တီးတိုးေျပာေနၾကၿပီျဖစ္သည္၊ မူရြန္ခ်ဴ ကလည္း မ်က္ေမွာင္ကုပ္လ်က္ ဖူ႐ွင္းအား ၾကည့္ေနသည္။
စင္ျမင့္ေပၚမွ ပရိတ္သတ္မ်ား၊ဧည့္သည္မ်ားမွာလည္း မည္သို႔ေျပာရမည္မွန္းမသိေတာ့၊ သူတို႔ကလည္း ယူခ်င္းအတြက္ မမ်ွတသည္ကို နားလည္ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က စာေမးပြဲရလဒ္အား ေမးခြန္းထုတ္ဝံ့လိမ့္မည္ဟု သူတို႔ မေတြးမိၾကေပ။
“ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့….မင္းအခု ဘာလုပ္ေနလဲ သိလား…..” အင္းကြက္ေဘးမွ ဒိုင္လူႀကီး တစ္ေယာက္က လွမ္းေငါက္လိုက္သည္၊ သူသည္လည္း ရီဖူ႐ွင္းအား သေဘာက်သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လက္႐ွိသူ၏ အျပဳအမူအား ဆက္လက္လုပ္ရန္ သူခြင့္မျပဳလိုေပ၊ လူငယ္တစ္ေယာက္အတြက္ ႐ူးသြပ္ေသာ အလုပ္မ်ားအား လုပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း အကန္႔အသတ္႐ွိရန္လိုအပ္ေပသည္။
ရီဖူ႐ွင္းလည္း သူဘာလုပ္ေနသည္ကို သိသည္၊ သူ၏ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားက မည္သည့္ရလဒ္ကိုမ်ွ ေျပာင္းလဲမရႏိုင္မွန္းလည္း သိသည္၊ သူ၏ ယခုအျပဳအမူကား သင့္ေလ်ာ္မႈမ႐ွိေပ၊ သို႔ေသာ္ သူက ေျပာရန္လိုအပ္သည္ဟု ေတြးသည္၊ အကယ္၍ သူကိုယ္တိုင္ မတရားခံရျခင္းျဖစ္ပါက ဂ႐ုစိုက္မည္မဟုတ္ေသာ္လည္း ယခုကား ယူခ်င္းျဖစ္ေနသည္၊ ယူခ်င္း၏ ဂုဏ္သိကၡႏွင့္ပတ္သက္၍ မတရားခြဲျခားခံရျခင္းအား သူလက္မခံႏိုင္၊ ယူခ်င္းသာလ်င္ ပထမ ရသင့္ေပသည္။
ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲကား ရီဖူ႐ွင္းေျပာသလို စာေမးပြဲႏွစ္ရက္လံုးမွစြမ္းေဆာင္ရည္အား တြက္၍ အဆင့္ခြဲျခားျခင္းျဖစ္သည္၊ သူ ေျပာခဲ့သလို ယူခ်င္းက မူရြန္ခ်ဴ ထက္ နိမ့္က်ေသာ အေျခအေန တစ္ခုမွ မ႐ွိေပ၊ သို႔ဆိုလ်င္ သူက အဘယ္ေၾကာင့္ မူရြန္ခ် ဴ ၏ ေအာက္၌ အဆင့္ရပ္တည္ေနရသနည္း။
အမွန္တစ္ကယ္တြင္ကား ပထမေနရာႏွင့္ ဒုတိယေနရာ မွာ အနည္းငယ္သာလ်င္ ကြာျခားေပသည္၊ သို႔ေသာ္ ရီဖူ႐ွင္းအတြက္မူကား ပထမေနရာအား ယူခ်င္းသာလ်င္ ပိုင္ရမည္။
ရီဖူ႐ွင္းက သူ၏အျပဳအမူမွာ မေလးမစား လုပ္ရာေရာက္ေနသည္ကို သိသည္၊ သို႔ေသာ္ သူအမွန္တစ္ကယ္ ထိုရလဒ္အားလက္မခံႏိုင္ေပ၊ လူတိုင္းက သူ႔အားေစာ္ကားသည္ကို သူသည္းခံႏိုင္ေသာ္လည္း ယူခ်င္းပိုင္ဆိုင္ေသာအရာအား မတရားသျဖင့္ လုယူခံရသည္အား သူမည္သို႔မ်ွ လက္မခံႏိုင္ေပ။
“ရီဖူ႐ွင္း……” ယူခ်င္းက ေခၚလိုက္သည္၊ သူက ရီဖူ႐ွင္းပုခုန္းထက္သို႔ လက္တင္၍သူ႔အား လက္ေလ်ာ့လိုက္ရန္ေခါင္းယမ္းျပလိုက္သည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက ယူခ်င္းအားျပန္ၾကည့္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ သက္ျပင္းခ်လ်က္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လိုက္သည္။
“ရလဒ္ေတြကို ဆက္ေၾကညာၿပီး သူ႔နာမည္ကို စာရင္းက ဖ်က္လိုက္” ႐ွီေဇာင္က တာဝန္ခံအား ေအးစက္စြာ ေျပာလိုက္သည္၊ သူတို႔ကလည္း ျငင္းဆန္မႈတစ္ခ်ိဳ႕႐ွိလိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းမိေသာ္လည္း မူရြန္ခ်ဴ ၏စြမ္းေဆာင္ရည္မွာ သူတို႔ေမ်ွာ္လင့္ထားသည္ထက္ေကာင္းမြန္ေနေသာေၾကာင့္ ျပသနာမ႐ွိႏိုင္ဟု ေတြးခဲ့ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ ရီဖူ႐ွင္းက အမွန္တစ္ကယ္ပင္ လူအမ်ားေ႐ွ႕တြင္ သူတို႔၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္အား ေမးခြန္းထုတ္လိမ့္မည္ဟု လံုးဝ မထင္ထားခဲ့ေပ။
ရလဒ္ေၾကညာသည့္ တာဝန္ခံက ေခါင္းညႇိတ္ကာ ရီဖူ႐ွင္း၏ နာမည္အား ဖ်က္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ သူက တတိယေနရာအား ဆက္၍ ေၾကညာလိုက္သည္……
“တတိယ ေနရာ…ဟြာဂ်ီယူ…..”
ဟြာဂ်ီယူက လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရး စစ္ေဆးျခင္းတြင္ မပါဝင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူမက ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ဒုတိယ ရခဲ့သည္၊ ထို႔အျပင္ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုး႐ွိေသာ ပါရမီ႐ွင္ ျဖစ္သည္၊ သူမအား တတိယေနရာ ေပးျခင္းအား မည္သူမ်ွ သံသယမျဖစ္ၾကေပ၊ သို႔ေသာ္ လူတိုင္းက တတိယေနရာမွာ ရီဖူ႐ွင္း ရသင့္သည္ဟု ထင္ျမင္ၾက၏။
“ဘုန္း…..” ႐ုတ္တရက္ ၾကယ္ေလာင္ေသာ ေျမႀကီးတုန္ခါသံတစ္ခ်က္ၾကားကာ ရလဒ္ေၾကညာေနသည့္ တာဝန္ခံက ေမာ္ၾကည့္လိုက္သည္၊ သူကား ယူခ်င္းျဖစ္သည္၊ သူကား စင္ျမင့္ထက္သို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းလာေနသည္၊ သူ၏တစ္ကိုယ္လံုး သိုင္းစြမ္းအင္ အားလိႈင္းမ်ား ရစ္ပတ္ကာ ေျခလွမ္းတိုင္းက ေျမႀကီးအား တုန္ခါေစသည္၊ သူကား အလြန္ေဒါသထြက္ေနေလၿပီ။
“သူဘာလုပ္ေနတာလဲ…..” လူတိုင္းက ယူခ်င္းအား ၾကည့္ကာ ဘာျဖစ္ေနသည္ကို တီးတိုးေဝဖန္ေနၾကသည္၊ သည္ လူငယ္ ႏွစ္ေယာက္က ေက်ာင္းေတာ္၏ အခြင့္အာဏာအား အမွန္တစ္ကယ္ သြယ္ဖယ္ရန္ ႀကိဳးစားေနၾကသည္ေလာ။
စာေမးပြဲရလဒ္မွာ ေက်ာင္းေဆာင္ႏွစ္ခု၏ ေက်ာင္းအုပ္မ်ားမွ ဆံုးျဖတ္ထားျခင္းျဖစ္ရာ ျပန္ျပင္ရန္ အလြန္ခက္ခဲလွေပသည္၊ သူတို႔က ေျပာင္းလဲရန္ ႀကိဳးစားသည္ဆိုသည္မွာ ႐ူးသြပ္မႈတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္။
“ယူခ်င္း….ျပန္လာခဲ့….” ရီဖူ႐ွင္းက ယူခ်င္း၏ ေဒါသအား ခံစားမိသည္၊ ယူခ်င္း ဆိုးရြားေသာအရာ တစ္ခုခုလုပ္ေတာ့မည္ဟု စိတ္ထဲမွလည္း ခံစားေနရသည္၊ သူက ေအာ္ဟစ္ကာ ယူခ်င္းအားရပ္တန္႔ရန္ႀကိဳးစား၏၊ သို႔ေသာ္ ယူခ်င္းကား နားေထာင္ပံုမရေပ။
ေက်ာင္းေတာ္မွ တာဝန္႐ွိသူမ်ားမွာလည္း မ်က္ႏွာမ်ား မဲေမွာင္ေနၾကသည္၊ ရီဖူ႐ွင္း၏ ပထမ အျပဳအမူက လူအမ်ား၏ေ႐ွ႕တြင္ ေက်ာင္းေတာ္၏ ဂုဏ္သိကၡာအားထိခိုက္ေစခဲ့ေသာ္လည္း လူငယ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ပထမတစ္ႀကိမ္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုတစ္ႀကိမ္ကား မတူေပ။
“ယူခ်င္း…..ျပန္ဆင္းသြား…..” ဓားခန္းမသခင္ လန္႐ွင္းဖန္က ေျပာလိုက္သည္၊ သူကား မူလက ယူခ်င္းအား ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲ၏ ပထမေနရာေပးရန္ၾကံခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္ ႐ွီေဇာင္က မူရြန္ခ်ဴ က ပထမရသင့္သည္ဟု အတင္းျငင္းခုန္ခဲ့သည္၊ သူက လည္း လက္ခံခဲ့သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သာမာန္ အေသးအမႊား ကိစၥျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏အၾကား ဆက္ဆံေရး မပ်က္ျပားလိုေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ သည္ေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္ကား ေခါင္းမာလြန္းလွသည္။
“ကြၽန္ေတာ္ မူရြန္ခ်ဴ ကို စိန္ေခၚခ်င္တယ္…..” လင္႐ွန္းဖန္ အားစိုက္ၾကည့္လ်က္ ယူခ်င္းက ေျပာလိုက္သည္။
“မင္း ဘယ္လို ေျပာလိုက္တာလဲ….ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲက ၿပီးသြားၿပီ…..မင္းအေနနဲ႔ စာေမးပြဲရလဒ္ကို ေျပာင္းဖို႔နည္းမ႐ွိေတာ့ဘူး….ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕စည္းကမ္းကို ေလးစားတယ္ဆိုရင္ အခု စင္ေပၚက ဆင္းသြားတာေကာင္းမယ္…..” ႐ွီေဇာင္က ေအးစက္စြာ ေျပာလိုက္သည္။
ယူခ်င္းက ေက်ာင္းေတာ္၏ ေက်ာင္းအုပ္မ်ားအားၾကည့္လိုက္သည္၊ ေလထုတစ္ခုလံုးအား သိပ္သည္းသြားေစေအာင္ သူ၏ခႏၵာကိုယ္မွ ေဒါသလိႈင္းမ်ား ထေနသည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက ယူခ်င္းထံမွ အႏၱရာယ္ အေငြ႔အသက္အား ခံစားမိကာ ပို၍က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္…..
“ယူခ်င္း…ငါတစ္ကယ္ေျပာေနတာ…ျပန္လာခဲ့….”
ေမြးစားအေဖက ဖူရွင္းအား အေသအခ်ာ မွာၾကားထားသည္မွာ မည္သည့္အေျခအေနတြင္ မဆို ယူခ်င္း၏ စြမ္းအား အစစ္အမွန္အား မည္သူ႔ကိုမ်ွ မသိေစရ ဟု ေျပာထားသည္။
“မလာဘူး…..” ယူခ်င္းက ေခါင္းယမ္းလ်က္ ေ႐ွ႕သို႔ ထပ္လွမ္းသြားလိုက္သည္၊ ယခုကား ယူခ်င္း၏ကိုယ္မွ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ စြမ္းအင္တစ္ခ်ိဳ႕ လႊမ္းျခံဳေနသည္ဟုထင္ရသည္၊ ေရႊဝါေရာင္ အျပင္ အနက္ေရာင္ စြမ္းအင္တစ္ခ်ိဳ႕ကပါ သူ၏ခႏၵာအႏွံ႕လြမ္းျခံဳထားၿပီး ေၾကာက္မက္ဖြာ္ အေငြ႔အသက္မ်ား စင္ျမင့္တစ္ခုလံုး ပ်ံ႕ႏွံ႕လာေနသည္။
ေက်ာင္းေတာ္မွ ဆရာအခ်ိဳ႕က ပံုမွန္မဟုတ္ေသာ အေျခအေနအား သတိထားမိလာကာ မ်က္ႏွာမ်ား တည္သြားသည္၊ အေျခအေနကား သာမာန္မဟုတ္ေတာ့။
“ယူခ်င္း….ငါတစ္ကယ္ စိတ္ဆိုးေတာ့မွာေနာ္.ျပန္လာခဲ့ေတာ့……” ရီဖူ႐ွင္းက ေဒါသတစ္ႀကီး ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္၊ သူကား အမွန္တစ္ကယ္ ေဒါသထြက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္၊ ယူခ်င္းက သူ၏အသံၾကားၿပီး ႐ုတ္တရက္ အသိဝင္လာပံုရသည္၊ သူ၏နီရဲေသာ မ်က္လံုးမ်ား ျပန္လည္ ၾကည္လင္လာကာ သူ၏ခႏၵာကိုယ္မွ စြမ္းအင္မ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္း ပ်ယ္လြင့္သြားသည္၊ သူက ရီဖူ႐ွင္းအား ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။
သူ႔အေဖက ေျပာထားသည္မွာ မည္သူမဆို ရီဖူ႐ွင္း၏ဂုဏ္သိကၡာအား ထိခိုက္ရန္ ႀကိဳးစားပါက သူက အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစား၍ ကာကြယ္ရမည္ျဖစ္သည္၊ အကယ္၍ သူ၏အသက္အား ေပးဆပ္ရမည္ဆိုလ်င္ပင္ သူက အေသခံ၍ ရီဖူ႐ွင္း၏ ေ႐ွ႕မွ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။
“ေဟး….ေကာင္ေလး….မင္းသိလား….ဒီကိစၥကို ငါတို႔ ေမ့လိုက္လို႔ရတယ္….ငါတို႔မွန္တယ္ဆိုတာ အခ်ိန္က သက္ေသျပသြားလိမ့္မယ္…..” ရီဖူ႐ွင္း၏အသံက ညႇင္သာ၍ ႏုညံ႔သြားသည္၊ မူလက ယူခ်င္းက ရီဖူ႐ွင္းအား ေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုမူကား ရီဖူ႐ွင္းမွာ ယူခ်င္းစိတ္ေျပာင္းေအာင္ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားေနရ႐ွာသည္၊ ယူခ်င္းအားၾကည့္ရသည္မွာ ေခါင္းမာသည့္ပံုရေနေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ ရီဖူ႐ွင္း၏ေဘးသို႔ ျပန္ေလ်ွာက္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္၊ ထိုျမင္ကြင္းကား ေက်ာင္းေတာ္မွ ဆရာမ်ား၏ ေဒါသမ်ားအား ေျပေပ်ာက္ေစကာ အေျခအေနအား ျပန္လည္ တည္ၿငိမ္သြားေစသည္။
သို႔ေသာ္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အားၾကည့္ေနေသာ ပရိတ္သတ္မ်ား၏ မ်က္လံုးမ်ားက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေပၚ အျမင္တစ္မ်ိဳးေျပာင္းသြားေစသည္၊ ထိုေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကား ႐ႈပ္ေထြးေသာ ပတ္သက္မႈမ်ား ႐ွိေနသေလာ၊ သူတို႔က ဟြာဂ်ီယူအား ၾကည့္လိုက္ၾကသည္၊ အကယ္၍ သူမက ရီဖူ႐ွင္းႏွင့္ ပတ္သက္ခဲ့လ်င္ သူတို႔သံုးေယာက္ၾကား မည္သို႔ျဖစ္လာမည္နည္း အခ်ိဳ႕က ေတြးေတာေနၾကသည္။
တာဝန္ခံက ရလဒ္မ်ားအား ဆက္လက္ေၾကညာသည္၊ အားလံုးက အဆိုးဆံုးအေျခအေနအား ႀကိဳတြက္ထားၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးနာမည္အထိ ဂုဏ္ထူးစာရင္းတြင္ရီဖူ႐ွင္း၏ နာမည္ မပါလာေသာအခါ ရီဖူ႐ွင္းအတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိၾကသည္။
ယေန႔စာေမးပြဲ မတိုင္မွီ လူတိုင္းက ရီဖူ႐ွင္းအား ရယ္ေမာေနခဲ့ၾကေသာ္လည္း ဟြာဂ်ီယူ ေၾကာင့္မဟုတ္လ်င္ သူတို႔က ရီဖူ႐ွင္း အား သည္မ်ွေလာက္ မုန္းတီးခဲ့ၾကမည္ မဟုတ္ေပ၊ ဤသို႔ဆိုလ်င္ပင္ ရီဖူ႐ွင္း၏စြမ္းေဆာင္ရည္အရ သူသည္ ထိပ္ဆံုးသံုးေနရာတြင္ ပါဝင္သင့္သည္ဟု သူတို႔ ေတြးၾကသည္။
ဤသို႔ဆိုလ်င္ပင္ သူတို႔က ရီဖူ႐ွင္းအား စာနာနားလည္သည္ဟု မဆိုႏိုင္ေသးေပ၊ ဟြာဂ်ီယူႏွင့္ပတ္သက္၍ ထိုအ႐ွက္မ႐ွိေသာ ရီဖူ႐ွင္းအေပၚ သူတို႔၏မုန္းတီးမႈက သိသာထင္႐ွားလွသည္။
ရီဖူ႐ွင္းအား ၾကည့္ရသည္မွ ရာသီကုန္စာေမးပြဲတြင္ အဆင့္မခ်ိတ္ျခင္း အတြက္ မည္သို႔မ်ွ ခံစားရပံုမေပၚေပ၊ သူကား ေအးေအးေဆးေဆးပင္ ရပ္ေနသည္။
ပြဲၾကည့္စင္ေပၚမွ ခ်င္းက်ဴ ၿမိဳ႕၏ အရာ႐ွိမ်ားကမူ ယူခ်င္း၏ကိုယ္မွ ထုတ္လႊတ္ခဲ့ေသာ အနက္ေရာင္ စြမ္းအင္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ထင္ျမင္ခ်က္ေပး ေဆြးေႏြးေနၾကဆဲျဖစ္သည္၊ ထိုအရာက မည္သည့္စြမ္းအင္ျဖစ္သည္ကို သူတို႔ အေျဖ႐ွာ မရေပ၊ ယခုစာေမးပြဲတြင္ အျပစ္အနာအဆာ မ႐ွိေအာင္ ထူးခြၽန္စြာ စြမ္းေဆာင္သြားေသာ သည္ေကာင္ေလးမွာ အနာဂါတ္တြင္ အကန္႔အသတ္မဲ့စြာ ေတာက္ပလာမည္ဟု ေတြးမိၾကသည္၊ သူတို႔က အနည္းဆံုး ယူခ်င္း၏စြမ္းေဆာင္ရည္ တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ ယေန႔ပြဲအား လာေရာက္ၾကည့္႐ႈျခင္းမွ တန္သည္ဟု ေတြးၾကသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ လင္႐ွန္းဖန္ ႏွင့္ ႐ွီေဇာင္တို႔က စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးေၾကာင္း ေက်ညာလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းအုပ္မ်ား ႏွင့္ဆရာမ်ားက ေက်ာင္းေတာ္အား အဓိက ေထာက္ပံ႔ကူညီေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္ ႏွင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ အား သြားေရာက္ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ အသိမိတ္ေဆြမ်ားကလည္း အခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဆံုႏႈတ္ဆက္ကာ ရယ္ေမာေျပာဆိုေနၾကသည္။
မူရြန္ခ်ဴ ကား ၿပိဳင္ပြဲ၏ ပထမေနရာကို ရေသာ္လည္း အျပည့္အဝ မေပ်ာ္ႏိုင္ေသးေပ၊ သူက ရီဖူ႐ွင္းအား မ်က္ႏွာ မဲေမွာင္လ်က္ ၾကည့္ေနသည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက သူ၏ပထမေနရာအား လူပံုအလယ္တြင္ ေမးခြန္းထုတ္ျခင္းျဖင့္ သူက ပထမေနရာအား လူအမ်ားက သံသယ ဝင္ေစသည္မဟုတ္ပါလား၊ ယခုလည္း အေတာ္မ်ားမ်ားက ယူခ်င္းက သူ႔ထက္ ပို၍ေတာ္သည္ဟု ယံုၾကည္ေနၾကေလၿပီ၊ ပိုဆိုးသည္မွာ ဟြာဂ်ီယူ၏ အျပဳအမူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သူပို၍ ေဒါသထြက္ရသည္၊ သူမက သူ႔အား မည္သည့္အခါကမ်ွ စကားမေျပာခဲ့ အဖက္မလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ရီဖူ႐ွင္းကိုကား တစ္ခ်ိန္လံုး ျပံဳးျပေနေလသည္။
မူရြန္ခ်ဴ ကေကာက္က်စ္စြာ တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ ဖန္း႐ွင္းဇြီ႐ွိရာ စင္ျမင့္နားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္သြားသည္၊ ဖန္း႐ွင္းဇြီလည္း ရီဖူ႐ွင္းအား ၾကည့္ကာ တစ္စံုတစ္ခုအား ေတြးေနပံုရသည္၊ သူမ တစ္စံုတစ္ခုအား ဆံုးျဖတ္ရခက္ေနပံုရကာ ခ်ိတံ႔ခ်ိတံု ျဖစ္ေနသည္၊ထိုစဥ္ မူရြန္ခ်ဴက သူမအနားသို႔ ကပ္ကာ ေျပာလိုက္သည္………
“သူအခုပဲ ဘာလုပ္လိုက္လဲ…..သူက ဆရာေတြရဲ႕ အခြင့္အာဏာကို ေစာ္ကားခဲ့တယ္မလား….”
ဖန္း႐ွင္းဇြီကား မူရြန္ခ်ဴ ေျပာသည္ကို ၾကားပံုမရေပ၊ သူမက ရီဖူ႐ွင္းအား ၾကည့္ေနဆဲပင္၊ ရီဖူ႐ွင္းကလည္း သူ႔အား တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကည့္ေနသည္ကို ခံစားမိကာ သူ၏မ်က္လံုးက ဖန္႐ွင္းဇြီထံသို႔ ေရာက္လာသည္၊ ရီဖူ႐ွင္း၏ အၾကည့္တြင္ စိတ္႐ႈပ္ေထြးမႈ အနည္းငယ္ေတြ႔ရေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ သူက ဖန္း႐ွင္းဇြီအား ျပံဳးျပလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ သူ၏အၾကည့္အား လႊဲသြား၏။
သူ၏ အျပံဳးတြင္ အၿငိဳးအေတး တစ္စံုတစ္ရာမပါ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအၾကား ျပံဳးျပေသာ သာမာန္အျပံဳးကဲ့သို႔ပင္ ႐ိုး႐ွင္းၿပီး တည္ၿငိမ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ဤသည္က သူမ၏စိတ္အား ပိုမိုဆိုးရြားေစသည္၊ အရင္ကမူ သူက သူမအား ျပံဳးျပလ်င္ ထိုအျပံဳးတြင္ စေနာက္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ား ပါေနတတ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ယခုကား ထိုခံစားခ်က္မ်ား မ႐ွိေတာ့၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူမေျပာခဲ့ေသာ အေဝးတြင္ေနရန္ဟူေသာ စကားမွာ အမွန္တစ္ကယ္ ျဖစ္သြားၿပီဟု သိလိုက္သည္၊ သူမ၏ မ်က္လံုးမ်ားမွ မ်က္ရည္မ်ား ထိန္းခ်ဳပ္မရစြာ က်လာသည္၊ အနီးမွ မူရြန္ခ်ဴ အားပင္လ်င္ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ သူမ၏ အေဖ႐ွိရာေနရာသို႔ ေျပးသြားေလ၏။
လူမ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အစုလိုက္ အစုလိုက္ ၿပိဳင္ပြဲကြင္းမွ ထြက္ခြာေနၾကသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း ေက်ာင္းသားအေတာ္မ်ားမ်ားမွာကား ဟြာဂ်ီယူအား ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကဆဲဖစ္သည္၊ သူတို႔ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ သူမက ရီဖူ႐ွင္းႏွင့္အတူတူမသြားဘဲ တစ္ေယာက္တည္း ထြက္ခြာသြား၏၊ ထိုအခါမွသာလ်င္အေတာ္မ်ားမ်ားက သက္ျပင္းခ်လ်က္ ထိုေနရာမွ တစ္ျဖည္းျဖည္း ထြက္သြားၾကေလသည္၊ အနည္းဆံုး သူတို႔တြင္ အခြင့္အေရးအနည္းငယ္ ႐ွိေနေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။
“ရီဖူ႐ွင္း….” ႐ုတ္တရက္ မိန္းကေလးတစ္ဦးက ရီဖူ႐ွင္းေ႐ွ႕သို႔ လာရပ္ကာ ေဒါသတစ္ႀကီး ေခၚလိုက္သည္၊ သူမက ဆက္၍……“နင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေခါင္းမာတာလဲ…..မင္းက စာေမးပြဲရဲ႕ ထိပ္ဆံုးသံုးေယာက္စာရင္းဝင္ၿပီး ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ တရားဝင္ ေက်ာင္းသား ျဖစ္ႏိုင္ရဲ႕သားနဲ႔ အခု အားလံုးကို မင္းက ဖ်က္ဆီးလိုက္တာပဲ…..”
မိမိေ႐ွ႕မွ ေဒါသထြက္ေနေသာ သူမအားၾကည့္ကာ ဖူ႐ွင္းက ျပံဳးလိုက္သည္……
“မိန္းကေလးခ်င္…..နင္ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ပိုၿပီးေတာင္ လွတယ္ဆိုတာ သိလား…..”
“ဘာ….နင္….” ခ်င္ယီ ေခတၱာ မာန္သက္သြားသည္၊ သူကား အမွန္တစ္ကယ္ပင္ ယူခ်င္းအတြက္ ေက်ာင္းေတာ္၏ အႀကီးအကဲမ်ားအား ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ေသာ ရဲဝံ႔ေသာ ရီဖူ႐ွင္းလား သူမ က ေတြးလိုက္သည္၊ ခ်က္ခ်င္း ထိုသို႔ အ႐ွက္မ႐ွိေသာ ပံုစံအား လ်င္ျမန္စြာ မည္သို႔ ေျပာင္းသြားျပန္သနည္း။
“နင္က ႏိုးထျခင္းအဆင့္တစ္ပဲ႐ွိတာ…..ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ခုနစ္ေရာက္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလဲ…..” သူမက နားမလည္စြာျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
“ငါတို႔ ေလာင္းေၾကးကို သတိရေသးလား….ဒါက ငါ့ကို စိတ္ခြန္အားေတြ အမ်ားႀကီးေပးလို႔ အဆင့္နိမ့္ရာက တစ္ခါတည္း အဆင့္ျမင့္သြားတာ…..” သူက ခ်င္ယီအား ၾကည့္ကာ ဆက္ေျပာလိုက္သည္…….“နင္ ငါတို႔ ေလာင္းထားတာ သတိရေသးတယ္မလား….”
ခ်င္ယီက မ်က္ေတာင္ ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္ လုပ္လ်က္ ျပန္ေမးလိုက္သည္……“ငါ ကတိေပးခဲ့လို႔လား…..”
“အာ….” ရီဖူ႐ွင္း က အတန္ၾကာဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္၊ ၿပီးမွ သူက……
“နင္ေျပာတာက ငါစာေမးပြဲေအာင္ရင္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ လုပ္လို႔ရတယ္ဆို ”
“တစ္ကယ္လား….ငါေျပာခဲ့တာလား….ငါမမွတ္မိေတာ့ဘူး….” သူမက သံသယ ႐ွိေသာပံုစံဖမ္းလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ အနားမွ ျဖတ္သြားေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အား ေမးလိုက္သည္……
“ေဟး….ငါ ကတိေပးခဲ့လား...... ”
ထိုသူက ႐ုတ္တရက္ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္၊ ၿပီးမွ အေျခအေနအား ရိပ္စားမိကာ ျပန္ေျဖလိုက္၏…..
“ဟင့္အင္း….မေပးခဲ့ပါဘူး….”
ထိုသူက ရီဖူ႐ွင္းအား ၾကည့္ကာ ျပံဳးလိုက္သည္၊ သည္ အ႐ွက္မ႐ွိေသာ ေကာင္ကား မိန္းကေလး ခ်င္အား စေနာက္ေနသည္ျဖစ္ရမည္၊ သူအတတ္ႏိုင္ဆံုး ကာကြယ္ရမည္ ဟုေတြးလိုက္သည္။
“မင္း…..လိမ္တာ….” ရီဖူ႐ွင္းက သူအကြက္ခ် လုပ္ၾကံခံရၿပီဟု သိလိုက္သည္……သူက ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္…..
“ယူခ်င္း…..ဒီကိုလာခဲ့……”
ထိုေက်ာင္းသားကား ယူခ်င္း နာမည္အား ၾကားသည္ႏွင့္ ထိုေနရာတြင္ မေနရဲေတာ့ဘဲ ထြက္ေျပးသြားသည္မွာ အရိပ္ပင္ မျမင္ရေတာ့ေပ၊ သူကား စေနာက္ေနျခင္းသာလ်င္ျဖစ္သည္၊ သည္ေကာင္က အမွန္တစ္ကယ္ ယူခ်င္းအားေခၚလ်က္ သူ႔အား ၿခိမ္းေျခာက္၏။
ရီဖူ႐ွင္း အားၾကည့္ရသည္မွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနပံုရသည္၊ သူက ထပ္ေမးလိုက္သည္…..
“မိန္းကေလး ခ်င္…..မင္း ဒီလို လုပ္လို႔မရဘူး…..တစ္ကယ္ မမွတ္မိတာလား….”
“အင္း ငါက မင္းဘာေျပာေနလဲကို နားမလည္တာ…..” သူမက အံ႔အားသင့္စြာပင္ အ႐ွက္မဲ့ျခင္းသည္လည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္ဟု ေတြးကာ ႏိႈက္ၿခိဳက္စြာျပံဳးလိုက္၏။
===========
အပိုင္း(၁၆)
----------
“ဘာေၾကာင့္လဲ…..” တာဝန္ခံမွ တတိယေနရာအား ေၾကညာရန္ဟန္ျပင္ေနစဥ္မွာပင္ လူတစ္ေယာက္က လွမ္းေမးလိုက္သည္။
လူတိုင္းက ခံစားခ်က္အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ တာဝန္ခံ၏ ေၾကညာမႈအား နားေထာင္ေနၾကသည္၊ဖူ႐ွင္း၏ေမးခြန္းအားၾကားသည္ႏွင့္ ေက်ာင္းေတာ္၏တာဝန္႐ွိလူႀကီးမ်ား၊ ဆရာမ်ား အားလံုး၏မ်က္ႏွာ မဲေမွာင္သြားသည္၊ တာဝန္ခံ၏ရလဒ္ေၾကညာမႈအား ၾကားျဖတ္ေႏွာက္ယွက္ျခင္းသည္ ေက်ာင္းေတာ္အား အလြန္မေလးစားရာက်ေပသည္။
“မူရြန္ခ်ဴ က ပထမရၿပီး ယူခ်င္းက ဘာလို႔ ဒုတိယလဲ….” ဖူ႐ွင္းက ထပ္ေမးလိုက္သည္။
“မင္းက ဘယ္လိုေတာင္ စည္းကမ္းမ႐ွိတာလဲ….ရလဒ္က ဆံုးျဖတ္ၿပီးသြားၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ ငါတို႔မွာ ေသခ်ာတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ ႐ွိတယ္….” တာဝန္ခံက ေအးစက္စြာ ေျပာလိုက္သည္။
“ကြၽန္ေတာ္ လက္မခံႏိုင္ဘူး….” ရီဖူ႐ွင္းက တာဝန္ခံအား စိုက္ၾကည့္လ်က္ေျပာလိုက္သည္။
“မူရြန္ခ်ဴ…..အသက္ဆယ့္ခုနစ္၊ ေျမဓာတ္စြမ္းအင္ေမွာ္ဆရာ၊ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုး၊ ယူခ်င္း…..အသက္ဆယ့္ငါး၊ သိုင္းနဲ႔ေမွာ္ ႏွစ္မ်ိဳးလံုး ေလ့က်င့္တယ္၊ ဒီႏွစ္မ်ိဳးလံုးမွာ အာရံုခံႏိုင္စြမ္း အျမင့္ဆံုး၊ နိုးထျခင္းစြမ္းအင္အဆင္႔ ႐ွစ္၊မူရြန္ခ်ဴနဲ႔ ယူခ်င္းက ေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ ႏွစ္ေယာက္လံုး ဂုဏ္ထူးအဆင့္ရတယ္၊ မူရြန္ခ်ဴက ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုးနဲ႔ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုးပညာ႐ွင္ေတြကို အႏိုင္ရတယ္၊ ယူခ်ငး္က ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွစ္သိုင္းအဆင့္နဲ႔ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုး ပညာ႐ွင္ေတြကို အႏိုင္ရတယ္…. ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ဘယ္လိုပဲၾကည့္ၾကည့္ ယူခ်င္းက အသာစီးရတယ္…ဒါဆို ဘာလို႔ မူရြန္ခ်ဴ က ပထမလဲ…..” ဖူ႐ွင္းက ႏိႈင္းယွဥ္ျပသည္။
သူက ေ႐ွ႕ကို တစ္လွမ္းထပ္တိုးလိုက္ၿပီး တာဝန္ခံအား ဦးၫႊတ္ကာ ေျပာလိုက္သည္…….
“သူတို႔ေတြရဲ႕ စြမ္းရည္ေတြကို ေသခ်ာအကဲျဖတ္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ေပးပါ ဆရာခင္ဗ်ား……”
“ဒီေကာင္….” ခ်င္ယီက ရီဖူ႐ွင္းအား အံ့အားသင့္လ်က္ၾကည့္လိုက္သည္၊ သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း စာေမးပြဲရလဒ္အား မေၾကနပ္ျဖစ္မိေသာ္လည္း ယခုလို ဖူ႐ွင္းက တာဝန္ခံအား ေမးခြန္းထုတ္ရဲမည္ဟု သူမ မေမ်ာ္လင့္ခဲ့ေပ၊ သူကား ပါးနပ္ေသာ သူျဖစ္သည္၊ သို႔ျဖစ္လ်င္ အဘယ္ေၾကာင့္ သူကထို႔သို႔မိုက္မဲေသာ အလုပ္ကို လုပ္ရသနည္း သူမ မေတြးတတ္ေတာ့။
ၿပိဳင္ပြဲကြင္းျပင္တြင္ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာ ျပင္ပေက်ာင္းသာမ်ားမွာ ရီဖူ႐ွင္းအားၾကည့္လ်က္ တီးတိုးေျပာေနၾကၿပီျဖစ္သည္၊ မူရြန္ခ်ဴ ကလည္း မ်က္ေမွာင္ကုပ္လ်က္ ဖူ႐ွင္းအား ၾကည့္ေနသည္။
စင္ျမင့္ေပၚမွ ပရိတ္သတ္မ်ား၊ဧည့္သည္မ်ားမွာလည္း မည္သို႔ေျပာရမည္မွန္းမသိေတာ့၊ သူတို႔ကလည္း ယူခ်င္းအတြက္ မမ်ွတသည္ကို နားလည္ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က စာေမးပြဲရလဒ္အား ေမးခြန္းထုတ္ဝံ့လိမ့္မည္ဟု သူတို႔ မေတြးမိၾကေပ။
“ဆက္မေျပာနဲ႔ေတာ့….မင္းအခု ဘာလုပ္ေနလဲ သိလား…..” အင္းကြက္ေဘးမွ ဒိုင္လူႀကီး တစ္ေယာက္က လွမ္းေငါက္လိုက္သည္၊ သူသည္လည္း ရီဖူ႐ွင္းအား သေဘာက်သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လက္႐ွိသူ၏ အျပဳအမူအား ဆက္လက္လုပ္ရန္ သူခြင့္မျပဳလိုေပ၊ လူငယ္တစ္ေယာက္အတြက္ ႐ူးသြပ္ေသာ အလုပ္မ်ားအား လုပ္ႏိုင္ေသာ္လည္း အကန္႔အသတ္႐ွိရန္လိုအပ္ေပသည္။
ရီဖူ႐ွင္းလည္း သူဘာလုပ္ေနသည္ကို သိသည္၊ သူ၏ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားက မည္သည့္ရလဒ္ကိုမ်ွ ေျပာင္းလဲမရႏိုင္မွန္းလည္း သိသည္၊ သူ၏ ယခုအျပဳအမူကား သင့္ေလ်ာ္မႈမ႐ွိေပ၊ သို႔ေသာ္ သူက ေျပာရန္လိုအပ္သည္ဟု ေတြးသည္၊ အကယ္၍ သူကိုယ္တိုင္ မတရားခံရျခင္းျဖစ္ပါက ဂ႐ုစိုက္မည္မဟုတ္ေသာ္လည္း ယခုကား ယူခ်င္းျဖစ္ေနသည္၊ ယူခ်င္း၏ ဂုဏ္သိကၡႏွင့္ပတ္သက္၍ မတရားခြဲျခားခံရျခင္းအား သူလက္မခံႏိုင္၊ ယူခ်င္းသာလ်င္ ပထမ ရသင့္ေပသည္။
ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲကား ရီဖူ႐ွင္းေျပာသလို စာေမးပြဲႏွစ္ရက္လံုးမွစြမ္းေဆာင္ရည္အား တြက္၍ အဆင့္ခြဲျခားျခင္းျဖစ္သည္၊ သူ ေျပာခဲ့သလို ယူခ်င္းက မူရြန္ခ်ဴ ထက္ နိမ့္က်ေသာ အေျခအေန တစ္ခုမွ မ႐ွိေပ၊ သို႔ဆိုလ်င္ သူက အဘယ္ေၾကာင့္ မူရြန္ခ် ဴ ၏ ေအာက္၌ အဆင့္ရပ္တည္ေနရသနည္း။
အမွန္တစ္ကယ္တြင္ကား ပထမေနရာႏွင့္ ဒုတိယေနရာ မွာ အနည္းငယ္သာလ်င္ ကြာျခားေပသည္၊ သို႔ေသာ္ ရီဖူ႐ွင္းအတြက္မူကား ပထမေနရာအား ယူခ်င္းသာလ်င္ ပိုင္ရမည္။
ရီဖူ႐ွင္းက သူ၏အျပဳအမူမွာ မေလးမစား လုပ္ရာေရာက္ေနသည္ကို သိသည္၊ သို႔ေသာ္ သူအမွန္တစ္ကယ္ ထိုရလဒ္အားလက္မခံႏိုင္ေပ၊ လူတိုင္းက သူ႔အားေစာ္ကားသည္ကို သူသည္းခံႏိုင္ေသာ္လည္း ယူခ်င္းပိုင္ဆိုင္ေသာအရာအား မတရားသျဖင့္ လုယူခံရသည္အား သူမည္သို႔မ်ွ လက္မခံႏိုင္ေပ။
“ရီဖူ႐ွင္း……” ယူခ်င္းက ေခၚလိုက္သည္၊ သူက ရီဖူ႐ွင္းပုခုန္းထက္သို႔ လက္တင္၍သူ႔အား လက္ေလ်ာ့လိုက္ရန္ေခါင္းယမ္းျပလိုက္သည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက ယူခ်င္းအားျပန္ၾကည့္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ သက္ျပင္းခ်လ်က္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္လိုက္သည္။
“ရလဒ္ေတြကို ဆက္ေၾကညာၿပီး သူ႔နာမည္ကို စာရင္းက ဖ်က္လိုက္” ႐ွီေဇာင္က တာဝန္ခံအား ေအးစက္စြာ ေျပာလိုက္သည္၊ သူတို႔ကလည္း ျငင္းဆန္မႈတစ္ခ်ိဳ႕႐ွိလိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းမိေသာ္လည္း မူရြန္ခ်ဴ ၏စြမ္းေဆာင္ရည္မွာ သူတို႔ေမ်ွာ္လင့္ထားသည္ထက္ေကာင္းမြန္ေနေသာေၾကာင့္ ျပသနာမ႐ွိႏိုင္ဟု ေတြးခဲ့ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ ရီဖူ႐ွင္းက အမွန္တစ္ကယ္ပင္ လူအမ်ားေ႐ွ႕တြင္ သူတို႔၏ဆံုးျဖတ္ခ်က္အား ေမးခြန္းထုတ္လိမ့္မည္ဟု လံုးဝ မထင္ထားခဲ့ေပ။
ရလဒ္ေၾကညာသည့္ တာဝန္ခံက ေခါင္းညႇိတ္ကာ ရီဖူ႐ွင္း၏ နာမည္အား ဖ်က္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ သူက တတိယေနရာအား ဆက္၍ ေၾကညာလိုက္သည္……
“တတိယ ေနရာ…ဟြာဂ်ီယူ…..”
ဟြာဂ်ီယူက လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရး စစ္ေဆးျခင္းတြင္ မပါဝင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူမက ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ဒုတိယ ရခဲ့သည္၊ ထို႔အျပင္ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုး႐ွိေသာ ပါရမီ႐ွင္ ျဖစ္သည္၊ သူမအား တတိယေနရာ ေပးျခင္းအား မည္သူမ်ွ သံသယမျဖစ္ၾကေပ၊ သို႔ေသာ္ လူတိုင္းက တတိယေနရာမွာ ရီဖူ႐ွင္း ရသင့္သည္ဟု ထင္ျမင္ၾက၏။
“ဘုန္း…..” ႐ုတ္တရက္ ၾကယ္ေလာင္ေသာ ေျမႀကီးတုန္ခါသံတစ္ခ်က္ၾကားကာ ရလဒ္ေၾကညာေနသည့္ တာဝန္ခံက ေမာ္ၾကည့္လိုက္သည္၊ သူကား ယူခ်င္းျဖစ္သည္၊ သူကား စင္ျမင့္ထက္သို႔ တစ္လွမ္းခ်င္း လွမ္းလာေနသည္၊ သူ၏တစ္ကိုယ္လံုး သိုင္းစြမ္းအင္ အားလိႈင္းမ်ား ရစ္ပတ္ကာ ေျခလွမ္းတိုင္းက ေျမႀကီးအား တုန္ခါေစသည္၊ သူကား အလြန္ေဒါသထြက္ေနေလၿပီ။
“သူဘာလုပ္ေနတာလဲ…..” လူတိုင္းက ယူခ်င္းအား ၾကည့္ကာ ဘာျဖစ္ေနသည္ကို တီးတိုးေဝဖန္ေနၾကသည္၊ သည္ လူငယ္ ႏွစ္ေယာက္က ေက်ာင္းေတာ္၏ အခြင့္အာဏာအား အမွန္တစ္ကယ္ သြယ္ဖယ္ရန္ ႀကိဳးစားေနၾကသည္ေလာ။
စာေမးပြဲရလဒ္မွာ ေက်ာင္းေဆာင္ႏွစ္ခု၏ ေက်ာင္းအုပ္မ်ားမွ ဆံုးျဖတ္ထားျခင္းျဖစ္ရာ ျပန္ျပင္ရန္ အလြန္ခက္ခဲလွေပသည္၊ သူတို႔က ေျပာင္းလဲရန္ ႀကိဳးစားသည္ဆိုသည္မွာ ႐ူးသြပ္မႈတစ္ခုသာ ျဖစ္သည္။
“ယူခ်င္း….ျပန္လာခဲ့….” ရီဖူ႐ွင္းက ယူခ်င္း၏ ေဒါသအား ခံစားမိသည္၊ ယူခ်င္း ဆိုးရြားေသာအရာ တစ္ခုခုလုပ္ေတာ့မည္ဟု စိတ္ထဲမွလည္း ခံစားေနရသည္၊ သူက ေအာ္ဟစ္ကာ ယူခ်င္းအားရပ္တန္႔ရန္ႀကိဳးစား၏၊ သို႔ေသာ္ ယူခ်င္းကား နားေထာင္ပံုမရေပ။
ေက်ာင္းေတာ္မွ တာဝန္႐ွိသူမ်ားမွာလည္း မ်က္ႏွာမ်ား မဲေမွာင္ေနၾကသည္၊ ရီဖူ႐ွင္း၏ ပထမ အျပဳအမူက လူအမ်ား၏ေ႐ွ႕တြင္ ေက်ာင္းေတာ္၏ ဂုဏ္သိကၡာအားထိခိုက္ေစခဲ့ေသာ္လည္း လူငယ္ျဖစ္ေနသျဖင့္ ပထမတစ္ႀကိမ္ ခြင့္လႊတ္ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုတစ္ႀကိမ္ကား မတူေပ။
“ယူခ်င္း…..ျပန္ဆင္းသြား…..” ဓားခန္းမသခင္ လန္႐ွင္းဖန္က ေျပာလိုက္သည္၊ သူကား မူလက ယူခ်င္းအား ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲ၏ ပထမေနရာေပးရန္ၾကံခဲ့သည္၊ သို႔ေသာ္ ႐ွီေဇာင္က မူရြန္ခ်ဴ က ပထမရသင့္သည္ဟု အတင္းျငင္းခုန္ခဲ့သည္၊ သူက လည္း လက္ခံခဲ့သည္ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သာမာန္ အေသးအမႊား ကိစၥျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏အၾကား ဆက္ဆံေရး မပ်က္ျပားလိုေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ သည္ေကာင္ေလး ႏွစ္ေယာက္ကား ေခါင္းမာလြန္းလွသည္။
“ကြၽန္ေတာ္ မူရြန္ခ်ဴ ကို စိန္ေခၚခ်င္တယ္…..” လင္႐ွန္းဖန္ အားစိုက္ၾကည့္လ်က္ ယူခ်င္းက ေျပာလိုက္သည္။
“မင္း ဘယ္လို ေျပာလိုက္တာလဲ….ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲက ၿပီးသြားၿပီ…..မင္းအေနနဲ႔ စာေမးပြဲရလဒ္ကို ေျပာင္းဖို႔နည္းမ႐ွိေတာ့ဘူး….ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕စည္းကမ္းကို ေလးစားတယ္ဆိုရင္ အခု စင္ေပၚက ဆင္းသြားတာေကာင္းမယ္…..” ႐ွီေဇာင္က ေအးစက္စြာ ေျပာလိုက္သည္။
ယူခ်င္းက ေက်ာင္းေတာ္၏ ေက်ာင္းအုပ္မ်ားအားၾကည့္လိုက္သည္၊ ေလထုတစ္ခုလံုးအား သိပ္သည္းသြားေစေအာင္ သူ၏ခႏၵာကိုယ္မွ ေဒါသလိႈင္းမ်ား ထေနသည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက ယူခ်င္းထံမွ အႏၱရာယ္ အေငြ႔အသက္အား ခံစားမိကာ ပို၍က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္…..
“ယူခ်င္း…ငါတစ္ကယ္ေျပာေနတာ…ျပန္လာခဲ့….”
ေမြးစားအေဖက ဖူရွင္းအား အေသအခ်ာ မွာၾကားထားသည္မွာ မည္သည့္အေျခအေနတြင္ မဆို ယူခ်င္း၏ စြမ္းအား အစစ္အမွန္အား မည္သူ႔ကိုမ်ွ မသိေစရ ဟု ေျပာထားသည္။
“မလာဘူး…..” ယူခ်င္းက ေခါင္းယမ္းလ်က္ ေ႐ွ႕သို႔ ထပ္လွမ္းသြားလိုက္သည္၊ ယခုကား ယူခ်င္း၏ကိုယ္မွ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ စြမ္းအင္တစ္ခ်ိဳ႕ လႊမ္းျခံဳေနသည္ဟုထင္ရသည္၊ ေရႊဝါေရာင္ အျပင္ အနက္ေရာင္ စြမ္းအင္တစ္ခ်ိဳ႕ကပါ သူ၏ခႏၵာအႏွံ႕လြမ္းျခံဳထားၿပီး ေၾကာက္မက္ဖြာ္ အေငြ႔အသက္မ်ား စင္ျမင့္တစ္ခုလံုး ပ်ံ႕ႏွံ႕လာေနသည္။
ေက်ာင္းေတာ္မွ ဆရာအခ်ိဳ႕က ပံုမွန္မဟုတ္ေသာ အေျခအေနအား သတိထားမိလာကာ မ်က္ႏွာမ်ား တည္သြားသည္၊ အေျခအေနကား သာမာန္မဟုတ္ေတာ့။
“ယူခ်င္း….ငါတစ္ကယ္ စိတ္ဆိုးေတာ့မွာေနာ္.ျပန္လာခဲ့ေတာ့……” ရီဖူ႐ွင္းက ေဒါသတစ္ႀကီး ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္၊ သူကား အမွန္တစ္ကယ္ ေဒါသထြက္ေနၿပီ ျဖစ္သည္၊ ယူခ်င္းက သူ၏အသံၾကားၿပီး ႐ုတ္တရက္ အသိဝင္လာပံုရသည္၊ သူ၏နီရဲေသာ မ်က္လံုးမ်ား ျပန္လည္ ၾကည္လင္လာကာ သူ၏ခႏၵာကိုယ္မွ စြမ္းအင္မ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္း ပ်ယ္လြင့္သြားသည္၊ သူက ရီဖူ႐ွင္းအား ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္။
သူ႔အေဖက ေျပာထားသည္မွာ မည္သူမဆို ရီဖူ႐ွင္း၏ဂုဏ္သိကၡာအား ထိခိုက္ရန္ ႀကိဳးစားပါက သူက အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစား၍ ကာကြယ္ရမည္ျဖစ္သည္၊ အကယ္၍ သူ၏အသက္အား ေပးဆပ္ရမည္ဆိုလ်င္ပင္ သူက အေသခံ၍ ရီဖူ႐ွင္း၏ ေ႐ွ႕မွ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးရမည္ျဖစ္သည္။
“ေဟး….ေကာင္ေလး….မင္းသိလား….ဒီကိစၥကို ငါတို႔ ေမ့လိုက္လို႔ရတယ္….ငါတို႔မွန္တယ္ဆိုတာ အခ်ိန္က သက္ေသျပသြားလိမ့္မယ္…..” ရီဖူ႐ွင္း၏အသံက ညႇင္သာ၍ ႏုညံ႔သြားသည္၊ မူလက ယူခ်င္းက ရီဖူ႐ွင္းအား ေဖ်ာင္းဖ်ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုမူကား ရီဖူ႐ွင္းမွာ ယူခ်င္းစိတ္ေျပာင္းေအာင္ အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားေနရ႐ွာသည္၊ ယူခ်င္းအားၾကည့္ရသည္မွာ ေခါင္းမာသည့္ပံုရေနေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ ရီဖူ႐ွင္း၏ေဘးသို႔ ျပန္ေလ်ွာက္လာသည္ကို ေတြ႔ရသည္၊ ထိုျမင္ကြင္းကား ေက်ာင္းေတာ္မွ ဆရာမ်ား၏ ေဒါသမ်ားအား ေျပေပ်ာက္ေစကာ အေျခအေနအား ျပန္လည္ တည္ၿငိမ္သြားေစသည္။
သို႔ေသာ္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အားၾကည့္ေနေသာ ပရိတ္သတ္မ်ား၏ မ်က္လံုးမ်ားက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေပၚ အျမင္တစ္မ်ိဳးေျပာင္းသြားေစသည္၊ ထိုေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ကား ႐ႈပ္ေထြးေသာ ပတ္သက္မႈမ်ား ႐ွိေနသေလာ၊ သူတို႔က ဟြာဂ်ီယူအား ၾကည့္လိုက္ၾကသည္၊ အကယ္၍ သူမက ရီဖူ႐ွင္းႏွင့္ ပတ္သက္ခဲ့လ်င္ သူတို႔သံုးေယာက္ၾကား မည္သို႔ျဖစ္လာမည္နည္း အခ်ိဳ႕က ေတြးေတာေနၾကသည္။
တာဝန္ခံက ရလဒ္မ်ားအား ဆက္လက္ေၾကညာသည္၊ အားလံုးက အဆိုးဆံုးအေျခအေနအား ႀကိဳတြက္ထားၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုးနာမည္အထိ ဂုဏ္ထူးစာရင္းတြင္ရီဖူ႐ွင္း၏ နာမည္ မပါလာေသာအခါ ရီဖူ႐ွင္းအတြက္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္မိၾကသည္။
ယေန႔စာေမးပြဲ မတိုင္မွီ လူတိုင္းက ရီဖူ႐ွင္းအား ရယ္ေမာေနခဲ့ၾကေသာ္လည္း ဟြာဂ်ီယူ ေၾကာင့္မဟုတ္လ်င္ သူတို႔က ရီဖူ႐ွင္း အား သည္မ်ွေလာက္ မုန္းတီးခဲ့ၾကမည္ မဟုတ္ေပ၊ ဤသို႔ဆိုလ်င္ပင္ ရီဖူ႐ွင္း၏စြမ္းေဆာင္ရည္အရ သူသည္ ထိပ္ဆံုးသံုးေနရာတြင္ ပါဝင္သင့္သည္ဟု သူတို႔ ေတြးၾကသည္။
ဤသို႔ဆိုလ်င္ပင္ သူတို႔က ရီဖူ႐ွင္းအား စာနာနားလည္သည္ဟု မဆိုႏိုင္ေသးေပ၊ ဟြာဂ်ီယူႏွင့္ပတ္သက္၍ ထိုအ႐ွက္မ႐ွိေသာ ရီဖူ႐ွင္းအေပၚ သူတို႔၏မုန္းတီးမႈက သိသာထင္႐ွားလွသည္။
ရီဖူ႐ွင္းအား ၾကည့္ရသည္မွ ရာသီကုန္စာေမးပြဲတြင္ အဆင့္မခ်ိတ္ျခင္း အတြက္ မည္သို႔မ်ွ ခံစားရပံုမေပၚေပ၊ သူကား ေအးေအးေဆးေဆးပင္ ရပ္ေနသည္။
ပြဲၾကည့္စင္ေပၚမွ ခ်င္းက်ဴ ၿမိဳ႕၏ အရာ႐ွိမ်ားကမူ ယူခ်င္း၏ကိုယ္မွ ထုတ္လႊတ္ခဲ့ေသာ အနက္ေရာင္ စြမ္းအင္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ထင္ျမင္ခ်က္ေပး ေဆြးေႏြးေနၾကဆဲျဖစ္သည္၊ ထိုအရာက မည္သည့္စြမ္းအင္ျဖစ္သည္ကို သူတို႔ အေျဖ႐ွာ မရေပ၊ ယခုစာေမးပြဲတြင္ အျပစ္အနာအဆာ မ႐ွိေအာင္ ထူးခြၽန္စြာ စြမ္းေဆာင္သြားေသာ သည္ေကာင္ေလးမွာ အနာဂါတ္တြင္ အကန္႔အသတ္မဲ့စြာ ေတာက္ပလာမည္ဟု ေတြးမိၾကသည္၊ သူတို႔က အနည္းဆံုး ယူခ်င္း၏စြမ္းေဆာင္ရည္ တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ ယေန႔ပြဲအား လာေရာက္ၾကည့္႐ႈျခင္းမွ တန္သည္ဟု ေတြးၾကသည္။
ေနာက္ဆံုးတြင္ လင္႐ွန္းဖန္ ႏွင့္ ႐ွီေဇာင္တို႔က စာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးေၾကာင္း ေက်ညာလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ ေက်ာင္းအုပ္မ်ား ႏွင့္ဆရာမ်ားက ေက်ာင္းေတာ္အား အဓိက ေထာက္ပံ႔ကူညီေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္ ႏွင့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ အား သြားေရာက္ ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ အသိမိတ္ေဆြမ်ားကလည္း အခ်င္းခ်င္း ေတြ႔ဆံုႏႈတ္ဆက္ကာ ရယ္ေမာေျပာဆိုေနၾကသည္။
မူရြန္ခ်ဴ ကား ၿပိဳင္ပြဲ၏ ပထမေနရာကို ရေသာ္လည္း အျပည့္အဝ မေပ်ာ္ႏိုင္ေသးေပ၊ သူက ရီဖူ႐ွင္းအား မ်က္ႏွာ မဲေမွာင္လ်က္ ၾကည့္ေနသည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက သူ၏ပထမေနရာအား လူပံုအလယ္တြင္ ေမးခြန္းထုတ္ျခင္းျဖင့္ သူက ပထမေနရာအား လူအမ်ားက သံသယ ဝင္ေစသည္မဟုတ္ပါလား၊ ယခုလည္း အေတာ္မ်ားမ်ားက ယူခ်င္းက သူ႔ထက္ ပို၍ေတာ္သည္ဟု ယံုၾကည္ေနၾကေလၿပီ၊ ပိုဆိုးသည္မွာ ဟြာဂ်ီယူ၏ အျပဳအမူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ သူပို၍ ေဒါသထြက္ရသည္၊ သူမက သူ႔အား မည္သည့္အခါကမ်ွ စကားမေျပာခဲ့ အဖက္မလုပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ရီဖူ႐ွင္းကိုကား တစ္ခ်ိန္လံုး ျပံဳးျပေနေလသည္။
မူရြန္ခ်ဴ ကေကာက္က်စ္စြာ တစ္ခ်က္ျပံဳးလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ ဖန္း႐ွင္းဇြီ႐ွိရာ စင္ျမင့္နားသို႔ ခ်ဥ္းကပ္သြားသည္၊ ဖန္း႐ွင္းဇြီလည္း ရီဖူ႐ွင္းအား ၾကည့္ကာ တစ္စံုတစ္ခုအား ေတြးေနပံုရသည္၊ သူမ တစ္စံုတစ္ခုအား ဆံုးျဖတ္ရခက္ေနပံုရကာ ခ်ိတံ႔ခ်ိတံု ျဖစ္ေနသည္၊ထိုစဥ္ မူရြန္ခ်ဴက သူမအနားသို႔ ကပ္ကာ ေျပာလိုက္သည္………
“သူအခုပဲ ဘာလုပ္လိုက္လဲ…..သူက ဆရာေတြရဲ႕ အခြင့္အာဏာကို ေစာ္ကားခဲ့တယ္မလား….”
ဖန္း႐ွင္းဇြီကား မူရြန္ခ်ဴ ေျပာသည္ကို ၾကားပံုမရေပ၊ သူမက ရီဖူ႐ွင္းအား ၾကည့္ေနဆဲပင္၊ ရီဖူ႐ွင္းကလည္း သူ႔အား တစ္ေယာက္ေယာက္ၾကည့္ေနသည္ကို ခံစားမိကာ သူ၏မ်က္လံုးက ဖန္႐ွင္းဇြီထံသို႔ ေရာက္လာသည္၊ ရီဖူ႐ွင္း၏ အၾကည့္တြင္ စိတ္႐ႈပ္ေထြးမႈ အနည္းငယ္ေတြ႔ရေသာ္လည္း ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္ကြယ္သြားကာ သူက ဖန္း႐ွင္းဇြီအား ျပံဳးျပလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ သူ၏အၾကည့္အား လႊဲသြား၏။
သူ၏ အျပံဳးတြင္ အၿငိဳးအေတး တစ္စံုတစ္ရာမပါ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအၾကား ျပံဳးျပေသာ သာမာန္အျပံဳးကဲ့သို႔ပင္ ႐ိုး႐ွင္းၿပီး တည္ၿငိမ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ဤသည္က သူမ၏စိတ္အား ပိုမိုဆိုးရြားေစသည္၊ အရင္ကမူ သူက သူမအား ျပံဳးျပလ်င္ ထိုအျပံဳးတြင္ စေနာက္ေသာ ခံစားခ်က္မ်ား ပါေနတတ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ယခုကား ထိုခံစားခ်က္မ်ား မ႐ွိေတာ့၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူမေျပာခဲ့ေသာ အေဝးတြင္ေနရန္ဟူေသာ စကားမွာ အမွန္တစ္ကယ္ ျဖစ္သြားၿပီဟု သိလိုက္သည္၊ သူမ၏ မ်က္လံုးမ်ားမွ မ်က္ရည္မ်ား ထိန္းခ်ဳပ္မရစြာ က်လာသည္၊ အနီးမွ မူရြန္ခ်ဴ အားပင္လ်င္ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ သူမ၏ အေဖ႐ွိရာေနရာသို႔ ေျပးသြားေလ၏။
လူမ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္းႏွင့္ အစုလိုက္ အစုလိုက္ ၿပိဳင္ပြဲကြင္းမွ ထြက္ခြာေနၾကသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း ေက်ာင္းသားအေတာ္မ်ားမ်ားမွာကား ဟြာဂ်ီယူအား ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကဆဲဖစ္သည္၊ သူတို႔ၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ သူမက ရီဖူ႐ွင္းႏွင့္အတူတူမသြားဘဲ တစ္ေယာက္တည္း ထြက္ခြာသြား၏၊ ထိုအခါမွသာလ်င္အေတာ္မ်ားမ်ားက သက္ျပင္းခ်လ်က္ ထိုေနရာမွ တစ္ျဖည္းျဖည္း ထြက္သြားၾကေလသည္၊ အနည္းဆံုး သူတို႔တြင္ အခြင့္အေရးအနည္းငယ္ ႐ွိေနေသးသည္ မဟုတ္ပါလား။
“ရီဖူ႐ွင္း….” ႐ုတ္တရက္ မိန္းကေလးတစ္ဦးက ရီဖူ႐ွင္းေ႐ွ႕သို႔ လာရပ္ကာ ေဒါသတစ္ႀကီး ေခၚလိုက္သည္၊ သူမက ဆက္၍……“နင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေခါင္းမာတာလဲ…..မင္းက စာေမးပြဲရဲ႕ ထိပ္ဆံုးသံုးေယာက္စာရင္းဝင္ၿပီး ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ တရားဝင္ ေက်ာင္းသား ျဖစ္ႏိုင္ရဲ႕သားနဲ႔ အခု အားလံုးကို မင္းက ဖ်က္ဆီးလိုက္တာပဲ…..”
မိမိေ႐ွ႕မွ ေဒါသထြက္ေနေသာ သူမအားၾကည့္ကာ ဖူ႐ွင္းက ျပံဳးလိုက္သည္……
“မိန္းကေလးခ်င္…..နင္ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ အခ်ိန္ ပိုၿပီးေတာင္ လွတယ္ဆိုတာ သိလား…..”
“ဘာ….နင္….” ခ်င္ယီ ေခတၱာ မာန္သက္သြားသည္၊ သူကား အမွန္တစ္ကယ္ပင္ ယူခ်င္းအတြက္ ေက်ာင္းေတာ္၏ အႀကီးအကဲမ်ားအား ေမးခြန္းထုတ္ခဲ့ေသာ ရဲဝံ႔ေသာ ရီဖူ႐ွင္းလား သူမ က ေတြးလိုက္သည္၊ ခ်က္ခ်င္း ထိုသို႔ အ႐ွက္မ႐ွိေသာ ပံုစံအား လ်င္ျမန္စြာ မည္သို႔ ေျပာင္းသြားျပန္သနည္း။
“နင္က ႏိုးထျခင္းအဆင့္တစ္ပဲ႐ွိတာ…..ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ခုနစ္ေရာက္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္လိုက္တာလဲ…..” သူမက နားမလည္စြာျဖင့္ ေမးလိုက္သည္။
“ငါတို႔ ေလာင္းေၾကးကို သတိရေသးလား….ဒါက ငါ့ကို စိတ္ခြန္အားေတြ အမ်ားႀကီးေပးလို႔ အဆင့္နိမ့္ရာက တစ္ခါတည္း အဆင့္ျမင့္သြားတာ…..” သူက ခ်င္ယီအား ၾကည့္ကာ ဆက္ေျပာလိုက္သည္…….“နင္ ငါတို႔ ေလာင္းထားတာ သတိရေသးတယ္မလား….”
ခ်င္ယီက မ်က္ေတာင္ ပုတ္ခတ္ ပုတ္ခတ္ လုပ္လ်က္ ျပန္ေမးလိုက္သည္……“ငါ ကတိေပးခဲ့လို႔လား…..”
“အာ….” ရီဖူ႐ွင္း က အတန္ၾကာဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္၊ ၿပီးမွ သူက……
“နင္ေျပာတာက ငါစာေမးပြဲေအာင္ရင္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ လုပ္လို႔ရတယ္ဆို ”
“တစ္ကယ္လား….ငါေျပာခဲ့တာလား….ငါမမွတ္မိေတာ့ဘူး….” သူမက သံသယ ႐ွိေသာပံုစံဖမ္းလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ အနားမွ ျဖတ္သြားေသာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အား ေမးလိုက္သည္……
“ေဟး….ငါ ကတိေပးခဲ့လား...... ”
ထိုသူက ႐ုတ္တရက္ ဘာေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္၊ ၿပီးမွ အေျခအေနအား ရိပ္စားမိကာ ျပန္ေျဖလိုက္၏…..
“ဟင့္အင္း….မေပးခဲ့ပါဘူး….”
ထိုသူက ရီဖူ႐ွင္းအား ၾကည့္ကာ ျပံဳးလိုက္သည္၊ သည္ အ႐ွက္မ႐ွိေသာ ေကာင္ကား မိန္းကေလး ခ်င္အား စေနာက္ေနသည္ျဖစ္ရမည္၊ သူအတတ္ႏိုင္ဆံုး ကာကြယ္ရမည္ ဟုေတြးလိုက္သည္။
“မင္း…..လိမ္တာ….” ရီဖူ႐ွင္းက သူအကြက္ခ် လုပ္ၾကံခံရၿပီဟု သိလိုက္သည္……သူက ေအာ္ဟစ္လိုက္သည္…..
“ယူခ်င္း…..ဒီကိုလာခဲ့……”
ထိုေက်ာင္းသားကား ယူခ်င္း နာမည္အား ၾကားသည္ႏွင့္ ထိုေနရာတြင္ မေနရဲေတာ့ဘဲ ထြက္ေျပးသြားသည္မွာ အရိပ္ပင္ မျမင္ရေတာ့ေပ၊ သူကား စေနာက္ေနျခင္းသာလ်င္ျဖစ္သည္၊ သည္ေကာင္က အမွန္တစ္ကယ္ ယူခ်င္းအားေခၚလ်က္ သူ႔အား ၿခိမ္းေျခာက္၏။
ရီဖူ႐ွင္း အားၾကည့္ရသည္မွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ျဖစ္ေနပံုရသည္၊ သူက ထပ္ေမးလိုက္သည္…..
“မိန္းကေလး ခ်င္…..မင္း ဒီလို လုပ္လို႔မရဘူး…..တစ္ကယ္ မမွတ္မိတာလား….”
“အင္း ငါက မင္းဘာေျပာေနလဲကို နားမလည္တာ…..” သူမက အံ႔အားသင့္စြာပင္ အ႐ွက္မဲ့ျခင္းသည္လည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းသည္ဟု ေတြးကာ ႏိႈက္ၿခိဳက္စြာျပံဳးလိုက္၏။
ဒ႑ာရီထဲက ဖူ႐ွင္း(၁၅)
ဒ႑ာရီထဲက ဖူ႐ွင္း
===========
အပိုင္း(၁၅)
----------
လူတိုင္းက ရီဖူ႐ွင္းအား ထိတ္လန္႔စြာ ၾကည့္ေနၾကသည္၊ ရီဖူ႐ွင္းကား ငယ္ရြယ္ေသာ အရာရာကို အေလးအနက္မထားေသာ လူအမ်ား၏ သံုးႏွစ္တိုင္တိုင္ ေလွာင္ေျပာင္ ရယ္ေမာစရာ လူေပါ့လူသြမ္းကေလးအျဖစ္ လူတိုင္းက သတ္မွတ္ထားျခင္းခံထားရသူျဖစ္၏၊ သူကိုယ္တိုင္က ထိုမတရားမႈ၊ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ားအား တည္ၿငိမ္စြာ သည္းည ည္းခံခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏စိတ္ထဲတြင္ကား အနည္းႏွင့္အမ်ား ထိခိုက္ခံစားခဲ့ရသည္သာျဖစ္သည္၊ ယခု ထိုသံုးႏွစ္တာကာလလံုးသူ႔အား ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲေစေသာ ထို အထိန္းအခ်ဳပ္၊ အဟန္႔အတားမ်ားအား ေက်ာ္လႊားကာ သူက စင္ေပၚတြင္ ဝင့္ႂကြားစြာ မတ္မတ္ရပ္ႏိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ရီဖူ႐ွင္းကား ထပ္မံ၍ ေခါင္းငံု႔ေနစရာ မလိုေတာ့ေပ၊ ယခု….သူက ေရးေျဖစာေမးပြဲ၏ ခ်ံပီယံဘြဲ႔အား ရ႐ွိၿပီးျဖစ္သလို သိုင္းပညာႏွင့္၊ မိုးႀကိဳးလ်ပ္စီးဓာတ္တို႔ကို အာရံုခံဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္း အျမင့္ဆံုးျဖစ္ၿပီး စြမ္းအင္ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ခုနစ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ဖန္း႐ွင္းဇြီ ၏ မ်က္လံုးအစံုက ရီဖူ႐ွင္းထံမွ ေ႐ွာင္လႊဲႏိုင္ရန္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ေပ၊ သူမ၏မ်က္ႏွာကား ပ်က္ယြင္းေန၏၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ ရီဖူ႐ွင္းက သူမအား သိုင္းက်င့္ရာတြင္ အကူအညီေပးလိုေသာ စိတ္သန္႔သန္႔ျဖင့္ လာေမးျခင္းျဖစ္သည္ကို နားလည္လိုက္သည္၊ သူ၏ လက္႐ွိသိုင္းအဆင့္ျဖင့္ဆိုလ်င္ ရီဖူ႐ွင္းႏွင့္အတူ သိုင္းေလ့က်င့္ျခင္းက သူမအား အက်ိဳး႐ွိေစမည္ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ သူမက မည္သို႔ တုံ႔ျပန္ခဲ့သနည္း၊ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္အၾကားသို႔ မူရြန္႐ွင္းအား ၾကားဝင္ေစကာ သူ႔အား အေဝးသို႔ တြန္းလႊတ္ခဲ့၏။
႐ုတ္တရက္ပင္ ရီဖူ႐ွင္းက သက္ျပင္းခ်လ်က္ လွည့္ထြက္သြားေသာ ပံုရိပ္အား ျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္၊ သူမ၏ ရင္ဘတ္ထဲမွ ထိန္းခ်ဳပ္မရေသာ ဝမ္းနည္းမႈမ်ားက လိႈက္စားလာကာ တစ္စံုတစ္ခုကို ဆံုး႐ွံုးလိုက္ရေသာ စိတ္က သူမအား ပူေလာင္ေနေစသည္၊ သူမကိုယ္တိုင္အားလည္း အခါခါ ျပန္ေမးေန၏၊ သူမ တစ္ကယ္ အရြယ္ေရာက္လာၿပီလား၊ သူမအေဖ ေျပာသလို ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားအတြက္ မရင့္က်က္ေသးသည္မွာ မွန္ကန္သေလာ၊ သူမဆံုးျဖတ္ခဲ့ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတြက္ အမွန္တစ္ကယ္ပင္ သူမ ေနာင္တမရခဲ့ေလသေလာ၊ သူမက ကိုယ့္ကိုယ္ကို လိမ္ညာေနခဲ့ေလသလား။
တစ္ခုတည္းေသာ အမွန္တရားကား သူမ၏အေဖေျပာသလို ရီဖူ႐ွင္းမွာ သူမေမ်ွာ္လင့္ထားေသာ အရည္အခ်င္းမ်ား မျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ သူမက ေ႐ွာင္ဖယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္။
“ဘယ္လို ကေလကေခ်ေကာင္လဲ….” မူရြန္႐ွင္းက က စိတ္ပ်က္စြာ ေရရြက္လိုက္၏၊ သူမကလည္း သူမမွားယြင္းခဲ့သည္ကို ဝန္မခံႏိုင္ေသးဘဲ ရီဖူ႐ွင္းအား မုန္းတီးစြာစိုက္ၾကည့္ေနသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း ထိုစကားမ်ားက ဖန္း႐ွင္းဇြီ အားပိုမိုနာက်င္ေစသည္၊ မူရြန္႐ွင္းေျပာခဲ့ေသာ အၾကံေပးစကားမ်ားအား သူမျပန္အမွတ္ရလာသည္၊ ယခုမူကား အဘယ္ေၾကာင့္ မူရြန္႐ွင္းစကားမ်ားအား ယံုၾကည္ခဲ့ရသည္း သူမကိုယ္သူမ ေမးမိသည္။
အင္းကြက္ထဲတြင္ ရပ္ေနလ်က္ကပင္ ရီဖူ႐ွင္းက ေနာက္သို႔လွည့္လ်က္ သူ၏မ်က္လံုးက လွပေသာ မိန္းမပ်ိဳ တစ္ေယာက္ဆီသို႔ ေရာက္သြားသည္။
ဟြာဂ်ီယူက သူမအား ၾကည့္ေနေသာ ရီဖူ႐ွင္းအား သတိထားမိလိုက္၏၊ သူ၏ မခ်ိဳမခ်ဥ္ မ်က္ႏွာေပးအား ၾကည့္ကာ တစ္ခုခုမွားယြင္းေနၿပီဟုသူမ စိတ္ထဲခံစားလာရသည္။
“ေဟး….ေျမေခြးမ….မင္းကို စိတ္မပ်က္ေစခဲ့ဘူးမလား….” ရီဖူ႐ွင္းက ရယ္ေမာလ်က္ ေျပာလိုက္သည္၊ သူ၏မ်က္လံုးက ထိုစကားမ်ားထက္ပိုေသာ အဓိပၸါယ္မ်ားစြာ ေဖာ္ျပေန၏၊ ခ်က္ခ်င္းပင္ လူအုပ္ႀကီးက တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
ေျမေခြးမ။ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ကလူက်ီစယ္ေသာ နာမည္ေျပာင္ေပနည္း၊ ထို႔အျပင္ “စိတ္မပ်က္ေစခဲ့ဘူး” ဟူေသာ စကားအား ေျပာခဲ့ေသးသည္၊ လူတိုင္းက သူတို႔ႏွစ္ဦးၾကား တစ္ခုခု႐ွိေနသည္ဟု ေတြးလိုက္ၾကသည္၊ အထူးသျဖင့္ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ဟာဂ်ီယူက ရီဖူ႐ွင္း၏ေဘးတြင္ ေနရာယူျခင္း၊ ရီဖူ႐ွင္းအား ျပံဳးျပျခင္း၊ ဟြာဂ်ီယူ၏ “မနက္ဖန္နင့္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနမယ္” စေသာ အျပဳအမူ အေျပာအဆိုမ်ားအား သတိရလာၾက၏၊ ယခုကား လူတိုင္းကိုယ္စီ၏ ေမးခြန္းမ်ားက အေျဖတစ္ခုတည္းအား ၫႊန္ျပေနသည္၊ သူတို႔ႏွစ္ဦးၾကား ထူးဆန္းေသာ ပတ္သက္မႈတစ္ခုခု ႐ွိေနရမည္။
“ဒါ…ဒါ…မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး….” လူတိုင္းက မယံုၾကည္ႏိုင္စြာ ျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦးအား ဝိုင္းၾကည့္ေနၾက၏။
႐ုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားေသာ အေျခအေနအား ရိပ္မိလိုက္ကာ ရီဖူ႐ွင္း၏ အ႐ွက္မ႐ွိပံုအား ၾကည့္လ်က္ ဟြာဂ်ီယူက မည္သို႔ေျပာရမည္မသိေတာ့။
သူမက ရီဖူ႐ွင္းအား ေျပာခဲ့ေသာ စကားေၾကာင့္ လူတိုင္း၏ ရန္သူအျဖစ္ဆက္ဆံခံခဲ့ရသည္မ်ားအား ျပန္၍ ဂလက္စားေခ်လိုက္ပံုရသည္၊ သူကား ရည္ရြယ္ခ်က္႐ွိ႐ွိျဖင့္ လုပ္ေနျခင္းျဖစ္ရမည္၊ မွန္ေပသည္…..၊ ထိုမိန္းကေလးက သူ႔အားအကြက္ခ် လုပ္ၾကံသည္ကို သူက အဘယ္ေၾကာင့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနႏိုင္မည္နည္း။ သူတစ္နည္းနည္းျဖင့္ တုန္႔ျပန္ရေပမည္။
ယခု ေက်ာင္းသားအားလံုးနီးပါးက ဟြာဂ်ီယူအား စိုက္ၾကည့္ေနၾက၏၊ သူမက မည္သို႔ တံု႔ျပန္ေျပာဆိုမည္ကို လြန္စြာသိလိုေနၾကသည္။
သူမ၏ မ်က္လံုးမ်ားက တဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္ပလာသည္၊ လူအားလံုးက သူမအား အာရံုစိုက္ေနစဥ္အတြင္းမွာပင္ သူမက ႐ုတ္တရက္ ရီဖူ႐ွင္းအား ျပန္ျပံဳးျပလိုက္၏၊ သူမ၏အျပံဳးကား ၾကည္လင္ေသာ ညျပာျပာတြင္ အေတာက္ပဆံုးေသာ ၾကယ္စင္အလား သဘာဝႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ လွပလြန္းလွသည္။
“အင္း…ငါ..ေက်နပ္တာေပါ့….” ဟြာဂ်ီယူက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
သူမ၏စကားသံုက သိမ္ေမႊ႔ကာ ႏုညံ့လွသည္၊ ထိုအရာမ်ားက သူမ၏ ေတာက္ပေသာ အျပံဳးျဖင့္ေပါင္းစပ္လိုက္လ်င္ ေက်ာင္းသားမ်ားစြာ၏ ႏွလံုးသားမ်ားအား အရည္ေပ်ာ္သြားေစသည္၊ ထိုအခိုက္တြင္ပင္ သူတို႔အားလံုး၏ ရင္ဘတ္တြင္ အခ်စ္မ်ားေမြးဖြားလာေစသည္၊ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ပင္ သူတို႔၏ႏွလံုးသားမ်ား ကြဲေၾကေစသည္၊ သူမ၏ အျပံဳးက သူတို႔အတြက္ မဟုတ္ဘဲ တစ္ျခားေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္အတြက္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
ဟြာဂ်ီယူ၊ ေက်ာင္းေတာ္၏ ဒ႑ာရီလာ အလွနတ္သမီး၊ သူမကား ယခုကဲ့သို႔ မည္သူ႔ကိုမွ မေျပာခဲ့ဖူး၊ မျပံဳးျပခဲ့ဖူးေပ။ ရီဖူ႐ွင္းက တစ္ခါမွမၾကားဖူးေသာ အလုပ္တစ္ခုအားလုပ္ျပသြားသလို သူတို႔ခံစားလိုက္ရ၏၊ ယန္ဇူႏွင့္ မူရြန္ခ်ဴ၊ တို႔က သူမအား ခ်ဥ္းကပ္ေနခဲ့ၾကသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔လည္း ယခု ရီဖူ႐ွင္းကဲ့သို႔ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည့္အျပင္ အနားပင္ ကပ္၍မရခဲ့ေခ်။
လက္႐ွိ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအား ၾကည့္လ်က္ ဖန္း႐ွင္းဇြီကား အနည္းငယ္အိုစာသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္၊ သူမက အသက္ ဆယ့္ငါးႏွစ္ အရြယ္မ်ွပင္ ႐ွိေသးေသာ္လည္း သူမသည္လည္း လွေသြးႂကြယ္ေသာ ပုရိသအေပါင္းတို႔၏ရင္ကို လႈပ္ခပ္ေစေသာ သူေလးျဖစ္ေသာ္လည္း ဟြာဂ်ီယူ၏အရိပ္ေအာက္တြင္ ေမွးမွိန္ေနဆဲပင္။
ရီဖူ႐ွင္းလည္း သူမ၏အျပံဳးတြင္ နစ္ေျမာသြားသည္သာျဖစ္၏၊ သူမည္မ်ွပင္ စိတ္ႏွလံုးအား တည္ၿငိမ္ေအာင္ စုစည္းပါေသာ္လည္း သူ၏ႏွလံုးသားက စိတ္ဆႏၵအား လြန္ဆန္ကာ ရင္ခုန္သံမ်ား ျမန္ဆန္လာသည္။
“ရီဖူ႐ွင္း….ငါစိန္ေခၚတာကို လက္ခံစမ္း…”
“ရီဖူ႐ွင္း…..ေခြးေကာင္…..”
“ငါ့နတ္သမီးေလးကို မင္းကမ်ား……ငါစိန္ေခၚတာ လက္ခံစမ္း…..မင္းကို တစစီ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္…”
ကြင္းျပင္အႏွံ႔မွ ေဒါသထြက္လာေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုသံမ်ား၊ စိန္ေခၚသံမ်ား ႐ုတ္တရက္ ဆူညံလာေလသည္၊ ၿပိဳင္ပြဲဝင္မ်ားထဲမွ အနည္းငယ္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသာလ်င္ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ႐ွစ္ႏွင့္ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုးတြင္ ႐ွိေသာ္လည္း သူတို႔အားလံုးက ရီဖူ႐ွင္း၏ _င္အား ကန္ေက်ာက္လိုေသာစိတ္က ထိန္းမရေအာင္ ျဖစ္ေနၾကေလသည္။
မင္းက *****ပဲ၊ ရီဖူ႐ွင္းက ဟြာဂ်ီယူအားၾကည့္လ်က္ မိမိကိုယ္ကို စိတ္ထဲမွ ညစ္ပတ္စြာ ဆဲေရးလိုက္၏၊ သို႔ေသာ္လည္း ဟြာဂ်ီယူကား ရီဖူ႐ွင္းအား ႏုညံ့စြာ ျပံဳးျပေနဆဲပင္၊ ထိုအျပံဳးက ေက်ာင္းသားထုႀကီးတစ္ခုလံုးအား ပိုမို၍ ေဒါသထြက္ေစသည္။
“ဒါက ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္း စာေမးပြဲပဲ….ေလးစားမႈ႐ွိပါ….တိတ္ၾကစမ္း….” ရီဖူ႐ွင္းက လူအုပ္ႀကီးအား ႐ုတ္တရက္ ေအာ္ဟစ္လိုက္၏၊ လူတိုင္းက ႐ုတ္တရက္ ထိတ္လန္႔အံ႔အားသင့္ကာ တဖန္ တိတ္ဆိတ္သြားၾကျပန္၏။
“ေကာင္းၿပီ….အခု ငါ့ကို ဘယ္သူေတြ စိန္ေခၚမလဲ…..” ရီဖူ႐ွင္းက ေမးလိုက္၏။
“ငါ…ငါ….”
“ငါစိန္ေခၚမယ္…ေခြးေကာင္”
“…………………”
လူအမ်ားအျပားက စင္ျမင့္အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာကာ ေအာ္ဟစ္လိုက္ၾက၏၊ ရီဖူ႐ွင္းက သူတို႔အားလံုးအား ေဝ့ျကည့္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ျပံဳးလ်က္ သူ၏လက္ႏွစ္ဘက္အား အက်ီအိတ္သို႔ထည့္လက္ ေျပာလိုက္သည္……
“ငါက ႏွစ္ပြဲဆက္တိုက္…တိုက္ခိုက္ၿပီးသြားၿပီ…..အခု အနားယူရမည့္အခ်ိန္ပဲ…..” သူက ထိုသို႔ေျပာလ်က္ လွည့္ကာ စင္ျမင့္ထက္မွ ဆင္းသြားေလသည္။
“ဘာ….မင္းက ေနာက္ေနတာလား…..” လူအမ်ားက သူ႔အား ေအာ္ဟစ္လိုက္ၾကသည္၊
“မင္း ေျပးေနလို႔ရတယ္…ပုန္းေနလို႔ေတာ့ မရဘူး….” ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွစ္မွ သိုင္းပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္က မ်က္ႏွာနီျမန္းလ်က္ လွမ္းေအာ္လိုက္သည္။
“ယူခ်င္း….မင္းအလွည့္ပဲ….ဒီေကာင္ေတြကို ပညာေပးလိုက္…..” ရီဖူ႐ွင္းက လူအုပ္ႀကီးအား ေျပာစရာ႐ွာမရေအာင္ ထပ္မံလုပ္လိုက္ျပန္သည္။
အမွန္တစ္ကယ္ပင္ သူက ဘယ္လိုလုပ္ ယခုကဲ့သို႔ အ႐ွက္ကင္းမဲ့ႏိုင္ရသနည္း။
ယူခ်င္းက ၿပိဳင္ပြဲစင္ျမင့္ထက္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ကြင္းျပင္က်ယ္ႀကီးက တစ္ဖန္ တိတ္ဆိတ္သြားျပန္ေလသည္။
သူ၏ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔၍သန္စြမ္းေသာ ခႏၵာကိုယ္ႀကီးက သူ၏အသက္ ဆယ့္ငါးႏွစ္မ်ွသာ႐ွိေသးသည္ကို ေမ့ေလ်ာ့သြားေစႏိုင္သည္။
သူက အင္းကြက္ထဲသို႔ ဝင္ရပ္လိုက္၏၊ ႐ုတ္တရက္ အင္းကြက္မွ ေရႊေရာင္ အေရာင္အဝါမ်ား လင္းလက္ေတာက္ပလာကာ တိုက္ပြဲ အ႐ွိန္အဝါမ်ားက သူ၏တစ္ကိုယ္လံုးအား လႊမ္းျခံဳသြားသည္။
သူ၏ သတၱဳစြမ္းအင္အား အာရံုခံႏိုင္စြမ္းမွာ အဆင့္အျမင့္ဆံုးျဖစ္သလို သူကား ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ႐ွစ္တြင္႐ွိေပသည္။
“စင္ေပၚတက္ခဲ့….” သူက စင္ေအာက္မွ ေအာ္ဟစ္သူမ်ားထဲတြင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ေနေသာ ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွစ္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္အား လက္ညႇိဳးၫႊန္လ်က္ ေျပာလိုက္သည္။ ထိုသူ၏ မ်က္ႏွာ ခ်က္ခ်င္း ျဖဴေရာ္သြားသည္၊ သို႔ေသာ္ သူကား စင္ေပၚသို႔ တြန္႔ဆုတ္စြာပင္ တက္လာ၏။
သူလည္း ထူးခြၽန္ေသာ သိုင္းပညာ႐ွင္ျဖစ္သည္၊ သိုင္းပညာစြမ္းအင္ကို အာရံုခံႏိုင္စြမ္းရည္မွာ ဒုတိယအျမင့္ဆံုး အဆင့္ျဖစ္ၿပီး ႏိုးထျခင္း အဆင့္႐ွစ္ သို႔ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္၊သို႔ေသာ္လည္း သူကား ယူခ်င္းအား ရင္ဆိုင္ရန္ ယံုၾကည္မႈ မ႐ွိေပ။
“မင္း အဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီလား….” ယူခ်င္းက ေမးလိုက္သည္။
“အင္း” ထိုသူ၏အသံကား အနည္းငယ္တုန္ခါေနသည္၊ ထိုသူ၏တုန္႔ျပန္သံကို ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ ပရိတ္သတ္မ်ားအားလံုးက ၿပိဳင္ပြဲစင္ျမင့္အား ေမာ္ၾကည့္လိုက္ၾက၏၊ ယူခ်င္းက ေျခလွမ္းတစ္ခ်က္လွမ္းကာ လ်င္ျမန္စြာ ၿပိဳင္ဘက္ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္သြားသည္။
“လာစမ္း……” ယူခ်င္း၏ၿပိဳင္ဘက္က အံႀကိတ္လ်က္ ေအာ္လိုက္သည္၊ သူကား ယူခ်င္းအားရင္ဆိုင္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ၊ သို႔ေသာ္ ယူခ်င္း၏ခႏၵာကိုယ္အား ရစ္ပတ္ထားေသာ ေရႊဝါေရာင္ စြမ္းအင္မ်ားအား ျမင္ၿပီးခဏမွာပင္ ယံုၾကည္မႈမ်ား အားလံုး ေပ်ာက္ဆံုးသြား၏၊ သူ၏မ်က္လံုးထဲတြင္ ယူခ်င္းကား စစ္နတ္ဘုရားအလား ထင္မွတ္ေစကာ ေၾကာက္ရြံ႕ေသာစိတ္မ်ားသာလ်င္ ႀကီးစိုးလာသည္။
“ဘုန္း…….”
က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရၿပီး တစ္ခ်က္တည္းျဖင့္ ထိုသူမွာ အေဝးသို႔လြင့္စင္သြား၏၊ ယူခ်င္းကား မည္သည့္ သိုင္းပညာ ေမွာ္ပညာကိုမ်ွ အသံုးျပဳခ်င္းမ႐ွိဘဲ သူ၏လက္ဝါး႐ိုက္ခ်က္သတ္သတ္ျဖင့္ ၿပိဳင္ဘက္အား တိုက္ခိုက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“ေနာက္တစ္ေယာက္က မင္းပဲ….” ယူခ်င္းက လူအုပ္ထဲမွ ရီဖူ႐ွင္းအား စိန္ေခၚခဲ့ေသာ ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွစ္ ေမွာ္ဆရာ တစ္ေယာက္အား လက္ညႇိဳးၫြန္လိုက္၏၊ သို႔ေသာ္ ထိုသူကား တိုက္ခိုက္ရန္ စိတ္ဝင္စားပံုမရေတာ့…….
“ငါ အရံုွးေပးတယ္ ” သူက ေၾကာက္ရြံ႕စြာ ေျပာလိုက္သည္။
“မင္းက ႏႈတ္ထြက္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ေတာင္မင္းရဲ႕သိုင္းအဆင့္ကိုသိဖို႔ အင္းကြက္ထဲကိုဝင္ရမယ္…..” ဒိုင္တစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္သည္၊ သူတို႔က ထိုေက်ာင္းသား၏ေၾကာက္ရြံ႕မႈအား အျပစ္မတင္ေတာ့ေပ၊ ယူခ်င္းကား ၿပိဳင္ဘက္တစ္ဦးအေနျဖင့္ အလြန္ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ သိုင္းမစာၦတစ္ေကာင္ႏွင့္တူလွသည္။
ရီဖူ႐ွင္းအားစိန္ေခၚသူမ်ားအားလံုး အေျခအေနမေကာင္းေပ၊ ယူခ်င္းက သူတို႔အားလံုးအား ဆံုးမမည့္ပံု ေပၚေနသည္၊ အကယ္၍ ယူခ်င္းက သူတို႔အားလံုးအား စိန္ေခၚခဲ့ပါက ရာသီကုန္စာေမးပြဲတြင္ သူတို႔အတြက္ မည္သည့္အခြင့္အေရးမွ ရ႐ွိေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။
ရီဖူ႐ွင္းအား စိန္ေခၚသူမ်ားအားလံုး၏ မ်က္ႏွာမ်ား မဲေမွာင္ေနၾက၏၊ သူတို႔၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ရီဖူ႐ွင္းအား စိန္ေခၚလိုရင္းသာျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ရီဖူ႐ွင္းက ယူခ်င္းအား အစားထိုး တိုက္ခိုက္ခိုင္းလိမ့္မည္ဟု မည္သူမွ မေတြးမိခဲ့ေပ။
အေျခအေန ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္သြားသည္ကို ၾကည့္လ်က္ ဖူ႐ွင္း ျပံဳးလိုက္သည္၊ သူ၏အၾကည့္အား ၿပိဳင္ပြဲစင္ျမင့္ထက္မွ ယူခ်င္းထံသို႔ ေရႊ႔လိုက္သည္၊ ယူခ်င္းကား ယခုႏွစ္ ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္း စာေမးပြဲ၏ အေတာက္ပဆံုးၾကယ္တစ္ပြင့္ ျဖစ္ေပသည္။
သိပ္မထူးဆန္းလွစြာပင္ ရီဖူ႐ွင္းအားစိန္ေခၚသူမ်ားအားလံုး တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ယူခ်င္း၏စိနိေခၚမႈအား ခံရကာ ႏႈတ္ထြက္သြားရ၏၊ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွစ္ျဖစ္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕မွာ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုးကိုပင္ ေရာက္ေနၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း မည္သူမ်ွ ယူခ်င္း၏ၿပိဳင္ဘက္မဟုတ္ေပ။
ထိုသူမ်ားအားလံုးမွာ နဂိုတည္းက ေက်ာင္းေတာ္၏ တရားဝင္ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းေတာ္၏ ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲတြင္ စြမ္းေဆာင္ရည္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ျပျခင္းျဖင့္ ေက်ာင္းေတာ္၏တာဝန္႐ွိသူမ်ား၏အသိအမွတ္ျပဳမႈကိုရႊိလိုျခင္းေျကာင့္ ယေန႔အထိေစာင့္ဆိုင္းေနၾကျခင္းျဖစ္သည္၊ ပိုေျပာရလ်င္ ေက်ာင္းေတာ္၏ထိပ္သီးပညာ႐ွင္မ်ားက ရာသီကုန္စာေမးပြဲမွ ထူးခြၽန္သူမ်ားအား တပည့္အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ေလ့႐ွိေၾကာင္း ေကာလဟလမ်ားလည္း ႐ွိေပသည္၊ ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားေၾကာင့္ သူတို႔အားလံုးမွာ ယေန႔အထိ အေသအခ်ာျပင္ဆင္ၿပီးမွ စာေမးပြဲတြင္ ဝင္ၿပိဳင္ျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း အေျခအေနကား သူတို႔၏ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ဆန္႔က်င္လ်က္ပင္ သူတို႔၏ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈအားလံုးမွာအခ်ည္းႏွီးျဖစ္လ်က္ ယူခ်င္း၏ေတာက္ပမႈအား ကူညီေပးရာပင္ေရာက္ေနေလသည္။
“ဒီေကာင္ လူေကာ ဟုတ္ရဲ႕လား….” ပြဲျကည့္စင္မွ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေရရြက္လိုက္သည္။
မဟူရာျမင္းတပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခ်င္ရႊီ ပင္လ်င္ ယူခ်င္းအား အံ႔အားသင့္စြာ ၾကည့္ေနသည္၊ သည္ေကာင္ေလးကား သဘာဝအားျဖင့္ အလြန္သန္စြမ္းသည္၊ သူ၏ သိုင္းပညာႏွင့္ ေမွာ္ပညာကို အာရံုခံႏိုင္စြမ္းမွာလည္း အျမင့္ဆံုးအဆင့္တြင္႐ွိသည္၊အကယ္၍ သူက ျမင္းစစ္သည္ ျဖစ္လာခဲ့ပါက စစ္ေျမျပင္တြင္ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေပလိမ့္မည္။
“ယူခ်င္း…ရၿပီ….” ရီဖူ႐ွင္းက လွမ္းေအာ္လိုက္သည္၊ ယူခ်င္းက ရီဖူ႐ွင္း၏ေဘးမွ သူ၏နဂိုေနရာသို႔ ျပန္သြားလိုက္ေသာအခါမွ ေက်ာင္းသားမ်ားစြာ၏ စိက္လက္ေပါ့ပါးစြာျဖင့္ သက္ျပင္းခ်သံမ်ားအား ၾကားလိုက္ရသည္။
ယခုမွသာလ်င္ ေက်ာင္းသားမ်ားက သူတို႔၏စြမ္းရည္မ်ားအား ျပသခြင့္ရေပေတာ့မည္၊ထို႔ေနာက္တြင္ ေက်ာင္းသားအမ်ားအျပား စင္ေပၚသို႔တက္၍ သူတို႔၏ တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းအင္မ်ားအား အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျပသၾကေသာ္လည္း ယူခ်င္း၏စြမ္းေဆာင္ရည္ႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ရန္ကား အလြန္လိုေပေသးသည္။
အခ်ိန္မ်ားက တေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆံုးသြားသည္၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ မူရြန္ခ်ဴ က စင္ေပၚသို႔ တက္လာသည္၊ လူတိုင္းက သူ႔အား စိတ္ဝင္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္၊ မူရြန္ခ်ဴက စင္ျမင့္ေပၚသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ စိန္ေခၚကာ အႏိုင္ယူသြား၏၊ သူက ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုးမွ ေက်ာင္းသားမ်ားအား အႏိုင္ယူၿပီးေနာက္ ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွစ္မွ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ဆက္လက္ စိန္ေခၚသည္၊ သူကား လူတိုင္း၏ လက္ခုပ္ျသဘာမ်ားအား ခံယူရ႐ွိေနသည္။
မူရြန္ခ်ဴ က ယူခ်င္းထံသို႔ပင္လ်င္ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္၊ သို႔ေသာ္ သူ႔အားတိုက္ခိုက္ရန္ အၾကံအား စြန္႔လြတ္လိုက္သည္၊ သူက ယူခ်င္းအား အႏိုင္ရရန္ ယံုၾကည္မႈ မ႐ွိေပ။
ရီဖူ႐ွင္းက မူရြန္ခ်ဴ ၏မ်က္လံုးထဲမွ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕အား သတိထားမိသည္၊ မူရြန္ခ်ဴ ကား ပထမေနရာအား ရည္ရြယ္ေနျခင္းျဖစ္သည္၊ ပထမေနရာကို ရရန္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းမွာ အႀကီးမားဆံုးေသာ အတားအဆီးျဖစ္ေသာ ယူခ်င္းအား တိုက္ခိုက္အႏိုင္ယူရန္ျဖစ္သည္၊သို႔ေသာ္ သူကား ယံုၾကည္မႈမ႐ွိေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔ မလုပ္ႏိုင္ေပ။
မူရြန္ခ်ဴ ႏွင့္ ယူခ်င္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးမွာ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ဂုဏ္ထူးအဆင့္ဝင္ခဲ့သည္၊ ယေန႔လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရးတြင္လည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးမွာ ေျပာင္ေျမာက္စြာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း အသက္အရြယ္အရမူ ယူခ်င္းက အသာစီးရေပသည္၊ ပထမေနရာကား ယူခ်င္းအတြက္ ျဖစ္ေပမည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက ထိုသို႔ေတြးလ်က္ ရလဒ္ထြက္လာမည့္အခ်ိန္ကိုသာလ်င္ စိတ္႐ွည္စြာျဖင့္ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ေနကား ေကာင္းကင္တြင္ အလ်ံညီးညီးေတာက္ေလာင္ေနဆဲပင္၊ သို႔ေသာ္လည္း လူအမ်ားစုမွာ ေန႔သစ္အစျပဳစဥ္အခ်ိန္ကကဲ့သို႔ပင္ အားအင္မ်ား ျပည့္ဝေနဆဲပင္၊ ေက်ာင္းသားေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္က စာေမးပြဲတြင္ ေကာင္းမြန္စြာစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး သူတို႔၏စြမ္းရည္မ်ားအား ျပသခြင့္ ရခဲ့ၾကသည္၊ ဟြာဂ်ီယူက ၿပိဳင္ပြဲတြင္ မပါဝင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူမကလည္း စင္ျမင့္ေပၚသို႔တက္၍ အင္းကြက္တြင္ သိုင္းအဆင့္စစ္ေဆးျခင္းကို လက္ခံသည္၊ သူမ၏ လွပေသာမ်က္ႏွာကေလးအား ၾကည့္ကာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ရင္ထဲတြင္ ထိခိုက္နာက်င္ၾကရသည္၊ သူမအား ထို အ႐ွက္မ႐ွိေသာ ရီဖူ႐ွင္းႏွင့္ ခ်ိန္းေတြ႔ရန္ မည္သူမ်ွ မလိုလားေပ။
ေနာက္ဆံုးတြင္ လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရး စစ္ေဆးျခင္း ၿပီးဆံုးကာ ရလဒ္မ်ားအား ေၾကညာရန္ အခ်ိန္သို႔ေရာက္႐ွိလာသည္။လူတိုင္းက ေက်ာင္းေတာ္၏ ထိပ္သီးပညာ႐ွင္မ်ား ထိုင္ေနရာေနရာသို႔ စိတ္ဝင္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။
ဓားခန္းမသခင္ လင္႐ွန္းဖန္ ႏွင့္ ေျမဓာတ္ေက်ာင္းေဆာင္ ေက်ာင္းအုပ္ ႐ွီေဇာင္တို႔က က စာေမးပြဲရလဒ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သေဘာတူညီခ်က္ရေသာအခါ ယေန႔ ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲ ၿပီးဆံုးျခင္းသို႔ေရာက္မည္ျဖစ္သည္။
လင္႐ွန္းဖန္ ႏွင့္ ႐ွီေဇာင္တို႔ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ေဘးတြင္ ေနာက္တစ္ေယာက္က သူတို႔ေျပာသမ်ွစကားမ်ားအားလံုးအား လိုက္လံ ေရးမွတ္ေနေလသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပါေသာ စာရြက္အား ကိုင္လ်က္ ထိုေရးမွတ္သူက ၿပိဳင္ပြဲစင္ျမင့္၏ အလယ္သို႔ေလ်ာက္လွမ္းလာေလသည္၊ သူက ေမ်ာ္လင့္ႀကီးစြာၾကည့္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ၾကည့္လ်က္ ေျပာလိုက္သည္……
“ပံုမွန္အားျဖင့္ စာေမးပြဲ ရလဒ္က ေရးေျဖစာေမးပြဲနဲ႔ လက္ေတြ႔ တိုက္ခိုက္ေရး စစ္ေဆးျခင္းက စြမ္းေဆာင္ရည္ကို မူတည္ၿပီး ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲရဲ႕ရလဒ္ကို ေယဘုယ်အားျဖင့္ အဆင့္သတ္မွတ္တာျဖစ္တယ္….”
ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္း စာေမးပြဲအၿပီးတြင္ အဆင့္လိုက္ရပ္တည္ခ်က္ တစ္ခု ထြက္လာမည္ျဖစ္သည္၊ ေရးေျဖစာမးပြဲကဲ့သို႔ပင္ ထိပ္ဆံုးသံုးေယာက္၏ နာမည္အားသာလ်င္ အဆင့္စီမည္ျဖစ္သည္။
ထိပ္ဆံုးသံုးေယာက္စာရင္းတြင္ပါဝင္ပါက ဂုဏ္တင့္တယ္သလို လူအမ်ား၏ ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳမႈမ်ားအားလည္း ရ႐ွိမည္ျဖစ္သည္၊ ထို႔အျပင္ အဆင့္ရပ္တည္ခ်က္စာရင္းတြင္ ပါဝင္သူမ်ားအားလံုးမွာ စာၾကည့္တိုက္၏ ဒုတိယထပ္သို႔ ဝင္ခြင့္ရမည္ျဖစ္သည္။
ထိပ္ဆံုးသံုးေယာက္က မည္သူတို႔ျဖစ္မည္ကို အားလံုးက သိလိုေသာစိတ္ျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက ေၾကညာမည့္သူအား ေတာက္ပေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္၊ ပထမေနရာက ယူခ်င္းျဖစ္ရမည္ဟု သူယံုၾကည္သည္။
“ပထမေနရာ….မူရြန္ခ်ဴ ” တာဝန္ခံက ေၾကညာလိုက္သည္၊ ရီဖူ႐ွင္း အံ႔အားသင့္သြားသည္၊ မည္သို႔ျဖစ္ပ်က္သြားသည္ သူနားမလည္ေတာ့ေပ။
ပထမေနရာ၊ မူရြန္ခ်ဴ တဲ့လား။ တစ္ျခားလူမ်ားလည္း အံ႔အားသင့္သြားၾကသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း အံ႔ျသေသာစိတ္မ်ား ျပန္လည္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသည္၊ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ မူရြန္ခ်ဴ ကား ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္လည္း ဂုဏ္ထူးစာရင္းဝင္ကာ သိုင္းၿပိဳင္ပြဲတြင္လည္း ရလဒ္ေကာင္းမ်ား ရထားသည္မဟုတ္ပါလား၊ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔အားလံုး၏ စိတ္ထဲတြင္ ယူခ်င္းအတြက္ မမ်ွတသလို ခံစားေနၾကရသည္။
“ဒုတိယ ေနရာ…..ယူခ်င္း….” တာဝန္ခံက ဆက္လက္၍ ေၾကညာလိုက္သည္။
“ဘာေၾကာင့္လဲ…..” တာဝန္ခံမွ တတိယေနရာအား ေၾကညာရန္ဟန္ျပင္ေနစဥ္မွာပင္ လူတစ္ေယာက္က လွမ္းေမးလိုက္သည္၊
===========
အပိုင္း(၁၅)
----------
လူတိုင္းက ရီဖူ႐ွင္းအား ထိတ္လန္႔စြာ ၾကည့္ေနၾကသည္၊ ရီဖူ႐ွင္းကား ငယ္ရြယ္ေသာ အရာရာကို အေလးအနက္မထားေသာ လူအမ်ား၏ သံုးႏွစ္တိုင္တိုင္ ေလွာင္ေျပာင္ ရယ္ေမာစရာ လူေပါ့လူသြမ္းကေလးအျဖစ္ လူတိုင္းက သတ္မွတ္ထားျခင္းခံထားရသူျဖစ္၏၊ သူကိုယ္တိုင္က ထိုမတရားမႈ၊ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ားအား တည္ၿငိမ္စြာ သည္းည ည္းခံခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏စိတ္ထဲတြင္ကား အနည္းႏွင့္အမ်ား ထိခိုက္ခံစားခဲ့ရသည္သာျဖစ္သည္၊ ယခု ထိုသံုးႏွစ္တာကာလလံုးသူ႔အား ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲေစေသာ ထို အထိန္းအခ်ဳပ္၊ အဟန္႔အတားမ်ားအား ေက်ာ္လႊားကာ သူက စင္ေပၚတြင္ ဝင့္ႂကြားစြာ မတ္မတ္ရပ္ႏိုင္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ရီဖူ႐ွင္းကား ထပ္မံ၍ ေခါင္းငံု႔ေနစရာ မလိုေတာ့ေပ၊ ယခု….သူက ေရးေျဖစာေမးပြဲ၏ ခ်ံပီယံဘြဲ႔အား ရ႐ွိၿပီးျဖစ္သလို သိုင္းပညာႏွင့္၊ မိုးႀကိဳးလ်ပ္စီးဓာတ္တို႔ကို အာရံုခံဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္း အျမင့္ဆံုးျဖစ္ၿပီး စြမ္းအင္ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ခုနစ္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။
ဖန္း႐ွင္းဇြီ ၏ မ်က္လံုးအစံုက ရီဖူ႐ွင္းထံမွ ေ႐ွာင္လႊဲႏိုင္ရန္ မတတ္ႏိုင္ေတာ့ေပ၊ သူမ၏မ်က္ႏွာကား ပ်က္ယြင္းေန၏၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ ရီဖူ႐ွင္းက သူမအား သိုင္းက်င့္ရာတြင္ အကူအညီေပးလိုေသာ စိတ္သန္႔သန္႔ျဖင့္ လာေမးျခင္းျဖစ္သည္ကို နားလည္လိုက္သည္၊ သူ၏ လက္႐ွိသိုင္းအဆင့္ျဖင့္ဆိုလ်င္ ရီဖူ႐ွင္းႏွင့္အတူ သိုင္းေလ့က်င့္ျခင္းက သူမအား အက်ိဳး႐ွိေစမည္ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ သူမက မည္သို႔ တုံ႔ျပန္ခဲ့သနည္း၊ သူမတို႔ႏွစ္ေယာက္အၾကားသို႔ မူရြန္႐ွင္းအား ၾကားဝင္ေစကာ သူ႔အား အေဝးသို႔ တြန္းလႊတ္ခဲ့၏။
႐ုတ္တရက္ပင္ ရီဖူ႐ွင္းက သက္ျပင္းခ်လ်က္ လွည့္ထြက္သြားေသာ ပံုရိပ္အား ျပန္ျမင္ေယာင္လာသည္၊ သူမ၏ ရင္ဘတ္ထဲမွ ထိန္းခ်ဳပ္မရေသာ ဝမ္းနည္းမႈမ်ားက လိႈက္စားလာကာ တစ္စံုတစ္ခုကို ဆံုး႐ွံုးလိုက္ရေသာ စိတ္က သူမအား ပူေလာင္ေနေစသည္၊ သူမကိုယ္တိုင္အားလည္း အခါခါ ျပန္ေမးေန၏၊ သူမ တစ္ကယ္ အရြယ္ေရာက္လာၿပီလား၊ သူမအေဖ ေျပာသလို ကိုယ္ပိုင္ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားအတြက္ မရင့္က်က္ေသးသည္မွာ မွန္ကန္သေလာ၊ သူမဆံုးျဖတ္ခဲ့ေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတြက္ အမွန္တစ္ကယ္ပင္ သူမ ေနာင္တမရခဲ့ေလသေလာ၊ သူမက ကိုယ့္ကိုယ္ကို လိမ္ညာေနခဲ့ေလသလား။
တစ္ခုတည္းေသာ အမွန္တရားကား သူမ၏အေဖေျပာသလို ရီဖူ႐ွင္းမွာ သူမေမ်ွာ္လင့္ထားေသာ အရည္အခ်င္းမ်ား မျပည့္စံုေသာေၾကာင့္ သူမက ေ႐ွာင္ဖယ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္။
“ဘယ္လို ကေလကေခ်ေကာင္လဲ….” မူရြန္႐ွင္းက က စိတ္ပ်က္စြာ ေရရြက္လိုက္၏၊ သူမကလည္း သူမမွားယြင္းခဲ့သည္ကို ဝန္မခံႏိုင္ေသးဘဲ ရီဖူ႐ွင္းအား မုန္းတီးစြာစိုက္ၾကည့္ေနသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း ထိုစကားမ်ားက ဖန္း႐ွင္းဇြီ အားပိုမိုနာက်င္ေစသည္၊ မူရြန္႐ွင္းေျပာခဲ့ေသာ အၾကံေပးစကားမ်ားအား သူမျပန္အမွတ္ရလာသည္၊ ယခုမူကား အဘယ္ေၾကာင့္ မူရြန္႐ွင္းစကားမ်ားအား ယံုၾကည္ခဲ့ရသည္း သူမကိုယ္သူမ ေမးမိသည္။
အင္းကြက္ထဲတြင္ ရပ္ေနလ်က္ကပင္ ရီဖူ႐ွင္းက ေနာက္သို႔လွည့္လ်က္ သူ၏မ်က္လံုးက လွပေသာ မိန္းမပ်ိဳ တစ္ေယာက္ဆီသို႔ ေရာက္သြားသည္။
ဟြာဂ်ီယူက သူမအား ၾကည့္ေနေသာ ရီဖူ႐ွင္းအား သတိထားမိလိုက္၏၊ သူ၏ မခ်ိဳမခ်ဥ္ မ်က္ႏွာေပးအား ၾကည့္ကာ တစ္ခုခုမွားယြင္းေနၿပီဟုသူမ စိတ္ထဲခံစားလာရသည္။
“ေဟး….ေျမေခြးမ….မင္းကို စိတ္မပ်က္ေစခဲ့ဘူးမလား….” ရီဖူ႐ွင္းက ရယ္ေမာလ်က္ ေျပာလိုက္သည္၊ သူ၏မ်က္လံုးက ထိုစကားမ်ားထက္ပိုေသာ အဓိပၸါယ္မ်ားစြာ ေဖာ္ျပေန၏၊ ခ်က္ခ်င္းပင္ လူအုပ္ႀကီးက တိတ္ဆိတ္သြားသည္။
ေျမေခြးမ။ မည္ကဲ့သို႔ေသာ ကလူက်ီစယ္ေသာ နာမည္ေျပာင္ေပနည္း၊ ထို႔အျပင္ “စိတ္မပ်က္ေစခဲ့ဘူး” ဟူေသာ စကားအား ေျပာခဲ့ေသးသည္၊ လူတိုင္းက သူတို႔ႏွစ္ဦးၾကား တစ္ခုခု႐ွိေနသည္ဟု ေတြးလိုက္ၾကသည္၊ အထူးသျဖင့္ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ဟာဂ်ီယူက ရီဖူ႐ွင္း၏ေဘးတြင္ ေနရာယူျခင္း၊ ရီဖူ႐ွင္းအား ျပံဳးျပျခင္း၊ ဟြာဂ်ီယူ၏ “မနက္ဖန္နင့္ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနမယ္” စေသာ အျပဳအမူ အေျပာအဆိုမ်ားအား သတိရလာၾက၏၊ ယခုကား လူတိုင္းကိုယ္စီ၏ ေမးခြန္းမ်ားက အေျဖတစ္ခုတည္းအား ၫႊန္ျပေနသည္၊ သူတို႔ႏွစ္ဦးၾကား ထူးဆန္းေသာ ပတ္သက္မႈတစ္ခုခု ႐ွိေနရမည္။
“ဒါ…ဒါ…မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး….” လူတိုင္းက မယံုၾကည္ႏိုင္စြာ ျဖင့္ သူတို႔ႏွစ္ဦးအား ဝိုင္းၾကည့္ေနၾက၏။
႐ုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားေသာ အေျခအေနအား ရိပ္မိလိုက္ကာ ရီဖူ႐ွင္း၏ အ႐ွက္မ႐ွိပံုအား ၾကည့္လ်က္ ဟြာဂ်ီယူက မည္သို႔ေျပာရမည္မသိေတာ့။
သူမက ရီဖူ႐ွင္းအား ေျပာခဲ့ေသာ စကားေၾကာင့္ လူတိုင္း၏ ရန္သူအျဖစ္ဆက္ဆံခံခဲ့ရသည္မ်ားအား ျပန္၍ ဂလက္စားေခ်လိုက္ပံုရသည္၊ သူကား ရည္ရြယ္ခ်က္႐ွိ႐ွိျဖင့္ လုပ္ေနျခင္းျဖစ္ရမည္၊ မွန္ေပသည္…..၊ ထိုမိန္းကေလးက သူ႔အားအကြက္ခ် လုပ္ၾကံသည္ကို သူက အဘယ္ေၾကာင့္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနႏိုင္မည္နည္း။ သူတစ္နည္းနည္းျဖင့္ တုန္႔ျပန္ရေပမည္။
ယခု ေက်ာင္းသားအားလံုးနီးပါးက ဟြာဂ်ီယူအား စိုက္ၾကည့္ေနၾက၏၊ သူမက မည္သို႔ တံု႔ျပန္ေျပာဆိုမည္ကို လြန္စြာသိလိုေနၾကသည္။
သူမ၏ မ်က္လံုးမ်ားက တဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္ပလာသည္၊ လူအားလံုးက သူမအား အာရံုစိုက္ေနစဥ္အတြင္းမွာပင္ သူမက ႐ုတ္တရက္ ရီဖူ႐ွင္းအား ျပန္ျပံဳးျပလိုက္၏၊ သူမ၏အျပံဳးကား ၾကည္လင္ေသာ ညျပာျပာတြင္ အေတာက္ပဆံုးေသာ ၾကယ္စင္အလား သဘာဝႏွင့္လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ လွပလြန္းလွသည္။
“အင္း…ငါ..ေက်နပ္တာေပါ့….” ဟြာဂ်ီယူက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
သူမ၏စကားသံုက သိမ္ေမႊ႔ကာ ႏုညံ့လွသည္၊ ထိုအရာမ်ားက သူမ၏ ေတာက္ပေသာ အျပံဳးျဖင့္ေပါင္းစပ္လိုက္လ်င္ ေက်ာင္းသားမ်ားစြာ၏ ႏွလံုးသားမ်ားအား အရည္ေပ်ာ္သြားေစသည္၊ ထိုအခိုက္တြင္ပင္ သူတို႔အားလံုး၏ ရင္ဘတ္တြင္ အခ်စ္မ်ားေမြးဖြားလာေစသည္၊ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ပင္ သူတို႔၏ႏွလံုးသားမ်ား ကြဲေၾကေစသည္၊ သူမ၏ အျပံဳးက သူတို႔အတြက္ မဟုတ္ဘဲ တစ္ျခားေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္အတြက္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။
ဟြာဂ်ီယူ၊ ေက်ာင္းေတာ္၏ ဒ႑ာရီလာ အလွနတ္သမီး၊ သူမကား ယခုကဲ့သို႔ မည္သူ႔ကိုမွ မေျပာခဲ့ဖူး၊ မျပံဳးျပခဲ့ဖူးေပ။ ရီဖူ႐ွင္းက တစ္ခါမွမၾကားဖူးေသာ အလုပ္တစ္ခုအားလုပ္ျပသြားသလို သူတို႔ခံစားလိုက္ရ၏၊ ယန္ဇူႏွင့္ မူရြန္ခ်ဴ၊ တို႔က သူမအား ခ်ဥ္းကပ္ေနခဲ့ၾကသည္မွာ ၾကာၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူတို႔လည္း ယခု ရီဖူ႐ွင္းကဲ့သို႔ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည့္အျပင္ အနားပင္ ကပ္၍မရခဲ့ေခ်။
လက္႐ွိ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအား ၾကည့္လ်က္ ဖန္း႐ွင္းဇြီကား အနည္းငယ္အိုစာသြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္၊ သူမက အသက္ ဆယ့္ငါးႏွစ္ အရြယ္မ်ွပင္ ႐ွိေသးေသာ္လည္း သူမသည္လည္း လွေသြးႂကြယ္ေသာ ပုရိသအေပါင္းတို႔၏ရင္ကို လႈပ္ခပ္ေစေသာ သူေလးျဖစ္ေသာ္လည္း ဟြာဂ်ီယူ၏အရိပ္ေအာက္တြင္ ေမွးမွိန္ေနဆဲပင္။
ရီဖူ႐ွင္းလည္း သူမ၏အျပံဳးတြင္ နစ္ေျမာသြားသည္သာျဖစ္၏၊ သူမည္မ်ွပင္ စိတ္ႏွလံုးအား တည္ၿငိမ္ေအာင္ စုစည္းပါေသာ္လည္း သူ၏ႏွလံုးသားက စိတ္ဆႏၵအား လြန္ဆန္ကာ ရင္ခုန္သံမ်ား ျမန္ဆန္လာသည္။
“ရီဖူ႐ွင္း….ငါစိန္ေခၚတာကို လက္ခံစမ္း…”
“ရီဖူ႐ွင္း…..ေခြးေကာင္…..”
“ငါ့နတ္သမီးေလးကို မင္းကမ်ား……ငါစိန္ေခၚတာ လက္ခံစမ္း…..မင္းကို တစစီ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္…”
ကြင္းျပင္အႏွံ႔မွ ေဒါသထြက္လာေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုသံမ်ား၊ စိန္ေခၚသံမ်ား ႐ုတ္တရက္ ဆူညံလာေလသည္၊ ၿပိဳင္ပြဲဝင္မ်ားထဲမွ အနည္းငယ္ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားသာလ်င္ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ႐ွစ္ႏွင့္ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုးတြင္ ႐ွိေသာ္လည္း သူတို႔အားလံုးက ရီဖူ႐ွင္း၏ _င္အား ကန္ေက်ာက္လိုေသာစိတ္က ထိန္းမရေအာင္ ျဖစ္ေနၾကေလသည္။
မင္းက *****ပဲ၊ ရီဖူ႐ွင္းက ဟြာဂ်ီယူအားၾကည့္လ်က္ မိမိကိုယ္ကို စိတ္ထဲမွ ညစ္ပတ္စြာ ဆဲေရးလိုက္၏၊ သို႔ေသာ္လည္း ဟြာဂ်ီယူကား ရီဖူ႐ွင္းအား ႏုညံ့စြာ ျပံဳးျပေနဆဲပင္၊ ထိုအျပံဳးက ေက်ာင္းသားထုႀကီးတစ္ခုလံုးအား ပိုမို၍ ေဒါသထြက္ေစသည္။
“ဒါက ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္း စာေမးပြဲပဲ….ေလးစားမႈ႐ွိပါ….တိတ္ၾကစမ္း….” ရီဖူ႐ွင္းက လူအုပ္ႀကီးအား ႐ုတ္တရက္ ေအာ္ဟစ္လိုက္၏၊ လူတိုင္းက ႐ုတ္တရက္ ထိတ္လန္႔အံ႔အားသင့္ကာ တဖန္ တိတ္ဆိတ္သြားၾကျပန္၏။
“ေကာင္းၿပီ….အခု ငါ့ကို ဘယ္သူေတြ စိန္ေခၚမလဲ…..” ရီဖူ႐ွင္းက ေမးလိုက္၏။
“ငါ…ငါ….”
“ငါစိန္ေခၚမယ္…ေခြးေကာင္”
“…………………”
လူအမ်ားအျပားက စင္ျမင့္အနီးသို႔ ခ်ဥ္းကပ္လာကာ ေအာ္ဟစ္လိုက္ၾက၏၊ ရီဖူ႐ွင္းက သူတို႔အားလံုးအား ေဝ့ျကည့္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ျပံဳးလ်က္ သူ၏လက္ႏွစ္ဘက္အား အက်ီအိတ္သို႔ထည့္လက္ ေျပာလိုက္သည္……
“ငါက ႏွစ္ပြဲဆက္တိုက္…တိုက္ခိုက္ၿပီးသြားၿပီ…..အခု အနားယူရမည့္အခ်ိန္ပဲ…..” သူက ထိုသို႔ေျပာလ်က္ လွည့္ကာ စင္ျမင့္ထက္မွ ဆင္းသြားေလသည္။
“ဘာ….မင္းက ေနာက္ေနတာလား…..” လူအမ်ားက သူ႔အား ေအာ္ဟစ္လိုက္ၾကသည္၊
“မင္း ေျပးေနလို႔ရတယ္…ပုန္းေနလို႔ေတာ့ မရဘူး….” ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွစ္မွ သိုင္းပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္က မ်က္ႏွာနီျမန္းလ်က္ လွမ္းေအာ္လိုက္သည္။
“ယူခ်င္း….မင္းအလွည့္ပဲ….ဒီေကာင္ေတြကို ပညာေပးလိုက္…..” ရီဖူ႐ွင္းက လူအုပ္ႀကီးအား ေျပာစရာ႐ွာမရေအာင္ ထပ္မံလုပ္လိုက္ျပန္သည္။
အမွန္တစ္ကယ္ပင္ သူက ဘယ္လိုလုပ္ ယခုကဲ့သို႔ အ႐ွက္ကင္းမဲ့ႏိုင္ရသနည္း။
ယူခ်င္းက ၿပိဳင္ပြဲစင္ျမင့္ထက္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ကြင္းျပင္က်ယ္ႀကီးက တစ္ဖန္ တိတ္ဆိတ္သြားျပန္ေလသည္။
သူ၏ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႔၍သန္စြမ္းေသာ ခႏၵာကိုယ္ႀကီးက သူ၏အသက္ ဆယ့္ငါးႏွစ္မ်ွသာ႐ွိေသးသည္ကို ေမ့ေလ်ာ့သြားေစႏိုင္သည္။
သူက အင္းကြက္ထဲသို႔ ဝင္ရပ္လိုက္၏၊ ႐ုတ္တရက္ အင္းကြက္မွ ေရႊေရာင္ အေရာင္အဝါမ်ား လင္းလက္ေတာက္ပလာကာ တိုက္ပြဲ အ႐ွိန္အဝါမ်ားက သူ၏တစ္ကိုယ္လံုးအား လႊမ္းျခံဳသြားသည္။
သူ၏ သတၱဳစြမ္းအင္အား အာရံုခံႏိုင္စြမ္းမွာ အဆင့္အျမင့္ဆံုးျဖစ္သလို သူကား ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ႐ွစ္တြင္႐ွိေပသည္။
“စင္ေပၚတက္ခဲ့….” သူက စင္ေအာက္မွ ေအာ္ဟစ္သူမ်ားထဲတြင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ေနေသာ ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွစ္ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္အား လက္ညႇိဳးၫႊန္လ်က္ ေျပာလိုက္သည္။ ထိုသူ၏ မ်က္ႏွာ ခ်က္ခ်င္း ျဖဴေရာ္သြားသည္၊ သို႔ေသာ္ သူကား စင္ေပၚသို႔ တြန္႔ဆုတ္စြာပင္ တက္လာ၏။
သူလည္း ထူးခြၽန္ေသာ သိုင္းပညာ႐ွင္ျဖစ္သည္၊ သိုင္းပညာစြမ္းအင္ကို အာရံုခံႏိုင္စြမ္းရည္မွာ ဒုတိယအျမင့္ဆံုး အဆင့္ျဖစ္ၿပီး ႏိုးထျခင္း အဆင့္႐ွစ္ သို႔ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္၊သို႔ေသာ္လည္း သူကား ယူခ်င္းအား ရင္ဆိုင္ရန္ ယံုၾကည္မႈ မ႐ွိေပ။
“မင္း အဆင္သင့္ ျဖစ္ၿပီလား….” ယူခ်င္းက ေမးလိုက္သည္။
“အင္း” ထိုသူ၏အသံကား အနည္းငယ္တုန္ခါေနသည္၊ ထိုသူ၏တုန္႔ျပန္သံကို ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ ပရိတ္သတ္မ်ားအားလံုးက ၿပိဳင္ပြဲစင္ျမင့္အား ေမာ္ၾကည့္လိုက္ၾက၏၊ ယူခ်င္းက ေျခလွမ္းတစ္ခ်က္လွမ္းကာ လ်င္ျမန္စြာ ၿပိဳင္ဘက္ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္သြားသည္။
“လာစမ္း……” ယူခ်င္း၏ၿပိဳင္ဘက္က အံႀကိတ္လ်က္ ေအာ္လိုက္သည္၊ သူကား ယူခ်င္းအားရင္ဆိုင္ရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၿပီ၊ သို႔ေသာ္ ယူခ်င္း၏ခႏၵာကိုယ္အား ရစ္ပတ္ထားေသာ ေရႊဝါေရာင္ စြမ္းအင္မ်ားအား ျမင္ၿပီးခဏမွာပင္ ယံုၾကည္မႈမ်ား အားလံုး ေပ်ာက္ဆံုးသြား၏၊ သူ၏မ်က္လံုးထဲတြင္ ယူခ်င္းကား စစ္နတ္ဘုရားအလား ထင္မွတ္ေစကာ ေၾကာက္ရြံ႕ေသာစိတ္မ်ားသာလ်င္ ႀကီးစိုးလာသည္။
“ဘုန္း…….”
က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရၿပီး တစ္ခ်က္တည္းျဖင့္ ထိုသူမွာ အေဝးသို႔လြင့္စင္သြား၏၊ ယူခ်င္းကား မည္သည့္ သိုင္းပညာ ေမွာ္ပညာကိုမ်ွ အသံုးျပဳခ်င္းမ႐ွိဘဲ သူ၏လက္ဝါး႐ိုက္ခ်က္သတ္သတ္ျဖင့္ ၿပိဳင္ဘက္အား တိုက္ခိုက္လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။
“ေနာက္တစ္ေယာက္က မင္းပဲ….” ယူခ်င္းက လူအုပ္ထဲမွ ရီဖူ႐ွင္းအား စိန္ေခၚခဲ့ေသာ ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွစ္ ေမွာ္ဆရာ တစ္ေယာက္အား လက္ညႇိဳးၫြန္လိုက္၏၊ သို႔ေသာ္ ထိုသူကား တိုက္ခိုက္ရန္ စိတ္ဝင္စားပံုမရေတာ့…….
“ငါ အရံုွးေပးတယ္ ” သူက ေၾကာက္ရြံ႕စြာ ေျပာလိုက္သည္။
“မင္းက ႏႈတ္ထြက္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ေတာင္မင္းရဲ႕သိုင္းအဆင့္ကိုသိဖို႔ အင္းကြက္ထဲကိုဝင္ရမယ္…..” ဒိုင္တစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္သည္၊ သူတို႔က ထိုေက်ာင္းသား၏ေၾကာက္ရြံ႕မႈအား အျပစ္မတင္ေတာ့ေပ၊ ယူခ်င္းကား ၿပိဳင္ဘက္တစ္ဦးအေနျဖင့္ အလြန္ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေကာင္းေသာ သိုင္းမစာၦတစ္ေကာင္ႏွင့္တူလွသည္။
ရီဖူ႐ွင္းအားစိန္ေခၚသူမ်ားအားလံုး အေျခအေနမေကာင္းေပ၊ ယူခ်င္းက သူတို႔အားလံုးအား ဆံုးမမည့္ပံု ေပၚေနသည္၊ အကယ္၍ ယူခ်င္းက သူတို႔အားလံုးအား စိန္ေခၚခဲ့ပါက ရာသီကုန္စာေမးပြဲတြင္ သူတို႔အတြက္ မည္သည့္အခြင့္အေရးမွ ရ႐ွိေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။
ရီဖူ႐ွင္းအား စိန္ေခၚသူမ်ားအားလံုး၏ မ်က္ႏွာမ်ား မဲေမွာင္ေနၾက၏၊ သူတို႔၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ရီဖူ႐ွင္းအား စိန္ေခၚလိုရင္းသာျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ရီဖူ႐ွင္းက ယူခ်င္းအား အစားထိုး တိုက္ခိုက္ခိုင္းလိမ့္မည္ဟု မည္သူမွ မေတြးမိခဲ့ေပ။
အေျခအေန ေအးေအးေဆးေဆး ျဖစ္သြားသည္ကို ၾကည့္လ်က္ ဖူ႐ွင္း ျပံဳးလိုက္သည္၊ သူ၏အၾကည့္အား ၿပိဳင္ပြဲစင္ျမင့္ထက္မွ ယူခ်င္းထံသို႔ ေရႊ႔လိုက္သည္၊ ယူခ်င္းကား ယခုႏွစ္ ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္း စာေမးပြဲ၏ အေတာက္ပဆံုးၾကယ္တစ္ပြင့္ ျဖစ္ေပသည္။
သိပ္မထူးဆန္းလွစြာပင္ ရီဖူ႐ွင္းအားစိန္ေခၚသူမ်ားအားလံုး တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ယူခ်င္း၏စိနိေခၚမႈအား ခံရကာ ႏႈတ္ထြက္သြားရ၏၊ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွစ္ျဖစ္ၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕မွာ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုးကိုပင္ ေရာက္ေနၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း မည္သူမ်ွ ယူခ်င္း၏ၿပိဳင္ဘက္မဟုတ္ေပ။
ထိုသူမ်ားအားလံုးမွာ နဂိုတည္းက ေက်ာင္းေတာ္၏ တရားဝင္ေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း ေက်ာင္းေတာ္၏ ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲတြင္ စြမ္းေဆာင္ရည္ေကာင္းေအာင္ လုပ္ျပျခင္းျဖင့္ ေက်ာင္းေတာ္၏တာဝန္႐ွိသူမ်ား၏အသိအမွတ္ျပဳမႈကိုရႊိလိုျခင္းေျကာင့္ ယေန႔အထိေစာင့္ဆိုင္းေနၾကျခင္းျဖစ္သည္၊ ပိုေျပာရလ်င္ ေက်ာင္းေတာ္၏ထိပ္သီးပညာ႐ွင္မ်ားက ရာသီကုန္စာေမးပြဲမွ ထူးခြၽန္သူမ်ားအား တပည့္အျဖစ္ေရြးခ်ယ္ေလ့႐ွိေၾကာင္း ေကာလဟလမ်ားလည္း ႐ွိေပသည္၊ ထိုအေၾကာင္းအရာမ်ားေၾကာင့္ သူတို႔အားလံုးမွာ ယေန႔အထိ အေသအခ်ာျပင္ဆင္ၿပီးမွ စာေမးပြဲတြင္ ဝင္ၿပိဳင္ျခင္းျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း အေျခအေနကား သူတို႔၏ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ဆန္႔က်င္လ်က္ပင္ သူတို႔၏ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈအားလံုးမွာအခ်ည္းႏွီးျဖစ္လ်က္ ယူခ်င္း၏ေတာက္ပမႈအား ကူညီေပးရာပင္ေရာက္ေနေလသည္။
“ဒီေကာင္ လူေကာ ဟုတ္ရဲ႕လား….” ပြဲျကည့္စင္မွ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေရရြက္လိုက္သည္။
မဟူရာျမင္းတပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ခ်င္ရႊီ ပင္လ်င္ ယူခ်င္းအား အံ႔အားသင့္စြာ ၾကည့္ေနသည္၊ သည္ေကာင္ေလးကား သဘာဝအားျဖင့္ အလြန္သန္စြမ္းသည္၊ သူ၏ သိုင္းပညာႏွင့္ ေမွာ္ပညာကို အာရံုခံႏိုင္စြမ္းမွာလည္း အျမင့္ဆံုးအဆင့္တြင္႐ွိသည္၊အကယ္၍ သူက ျမင္းစစ္သည္ ျဖစ္လာခဲ့ပါက စစ္ေျမျပင္တြင္ ၿပိဳင္ဘက္ကင္းေပလိမ့္မည္။
“ယူခ်င္း…ရၿပီ….” ရီဖူ႐ွင္းက လွမ္းေအာ္လိုက္သည္၊ ယူခ်င္းက ရီဖူ႐ွင္း၏ေဘးမွ သူ၏နဂိုေနရာသို႔ ျပန္သြားလိုက္ေသာအခါမွ ေက်ာင္းသားမ်ားစြာ၏ စိက္လက္ေပါ့ပါးစြာျဖင့္ သက္ျပင္းခ်သံမ်ားအား ၾကားလိုက္ရသည္။
ယခုမွသာလ်င္ ေက်ာင္းသားမ်ားက သူတို႔၏စြမ္းရည္မ်ားအား ျပသခြင့္ရေပေတာ့မည္၊ထို႔ေနာက္တြင္ ေက်ာင္းသားအမ်ားအျပား စင္ေပၚသို႔တက္၍ သူတို႔၏ တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းအင္မ်ားအား အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျပသၾကေသာ္လည္း ယူခ်င္း၏စြမ္းေဆာင္ရည္ႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ရန္ကား အလြန္လိုေပေသးသည္။
အခ်ိန္မ်ားက တေရြ႕ေရြ႕ကုန္ဆံုးသြားသည္၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ မူရြန္ခ်ဴ က စင္ေပၚသို႔ တက္လာသည္၊ လူတိုင္းက သူ႔အား စိတ္ဝင္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္၊ မူရြန္ခ်ဴက စင္ျမင့္ေပၚသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ စိန္ေခၚကာ အႏိုင္ယူသြား၏၊ သူက ႏိုးထျခင္းအဆင့္ကိုးမွ ေက်ာင္းသားမ်ားအား အႏိုင္ယူၿပီးေနာက္ ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွစ္မွ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ဆက္လက္ စိန္ေခၚသည္၊ သူကား လူတိုင္း၏ လက္ခုပ္ျသဘာမ်ားအား ခံယူရ႐ွိေနသည္။
မူရြန္ခ်ဴ က ယူခ်င္းထံသို႔ပင္လ်င္ ၾကည့္လိုက္ေသးသည္၊ သို႔ေသာ္ သူ႔အားတိုက္ခိုက္ရန္ အၾကံအား စြန္႔လြတ္လိုက္သည္၊ သူက ယူခ်င္းအား အႏိုင္ရရန္ ယံုၾကည္မႈ မ႐ွိေပ။
ရီဖူ႐ွင္းက မူရြန္ခ်ဴ ၏မ်က္လံုးထဲမွ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕အား သတိထားမိသည္၊ မူရြန္ခ်ဴ ကား ပထမေနရာအား ရည္ရြယ္ေနျခင္းျဖစ္သည္၊ ပထမေနရာကို ရရန္ တစ္ခုတည္းေသာ နည္းလမ္းမွာ အႀကီးမားဆံုးေသာ အတားအဆီးျဖစ္ေသာ ယူခ်င္းအား တိုက္ခိုက္အႏိုင္ယူရန္ျဖစ္သည္၊သို႔ေသာ္ သူကား ယံုၾကည္မႈမ႐ွိေသာေၾကာင့္ ထိုသို႔ မလုပ္ႏိုင္ေပ။
မူရြန္ခ်ဴ ႏွင့္ ယူခ်င္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္လံုးမွာ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ဂုဏ္ထူးအဆင့္ဝင္ခဲ့သည္၊ ယေန႔လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရးတြင္လည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးမွာ ေျပာင္ေျမာက္စြာ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း အသက္အရြယ္အရမူ ယူခ်င္းက အသာစီးရေပသည္၊ ပထမေနရာကား ယူခ်င္းအတြက္ ျဖစ္ေပမည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက ထိုသို႔ေတြးလ်က္ ရလဒ္ထြက္လာမည့္အခ်ိန္ကိုသာလ်င္ စိတ္႐ွည္စြာျဖင့္ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
ေနကား ေကာင္းကင္တြင္ အလ်ံညီးညီးေတာက္ေလာင္ေနဆဲပင္၊ သို႔ေသာ္လည္း လူအမ်ားစုမွာ ေန႔သစ္အစျပဳစဥ္အခ်ိန္ကကဲ့သို႔ပင္ အားအင္မ်ား ျပည့္ဝေနဆဲပင္၊ ေက်ာင္းသားေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္က စာေမးပြဲတြင္ ေကာင္းမြန္စြာစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး သူတို႔၏စြမ္းရည္မ်ားအား ျပသခြင့္ ရခဲ့ၾကသည္၊ ဟြာဂ်ီယူက ၿပိဳင္ပြဲတြင္ မပါဝင္ခဲ့ေသာ္လည္း သူမကလည္း စင္ျမင့္ေပၚသို႔တက္၍ အင္းကြက္တြင္ သိုင္းအဆင့္စစ္ေဆးျခင္းကို လက္ခံသည္၊ သူမ၏ လွပေသာမ်က္ႏွာကေလးအား ၾကည့္ကာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ ရင္ထဲတြင္ ထိခိုက္နာက်င္ၾကရသည္၊ သူမအား ထို အ႐ွက္မ႐ွိေသာ ရီဖူ႐ွင္းႏွင့္ ခ်ိန္းေတြ႔ရန္ မည္သူမ်ွ မလိုလားေပ။
ေနာက္ဆံုးတြင္ လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရး စစ္ေဆးျခင္း ၿပီးဆံုးကာ ရလဒ္မ်ားအား ေၾကညာရန္ အခ်ိန္သို႔ေရာက္႐ွိလာသည္။လူတိုင္းက ေက်ာင္းေတာ္၏ ထိပ္သီးပညာ႐ွင္မ်ား ထိုင္ေနရာေနရာသို႔ စိတ္ဝင္တစား ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကသည္။
ဓားခန္းမသခင္ လင္႐ွန္းဖန္ ႏွင့္ ေျမဓာတ္ေက်ာင္းေဆာင္ ေက်ာင္းအုပ္ ႐ွီေဇာင္တို႔က က စာေမးပြဲရလဒ္ႏွင့္ပတ္သက္၍ သေဘာတူညီခ်က္ရေသာအခါ ယေန႔ ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲ ၿပီးဆံုးျခင္းသို႔ေရာက္မည္ျဖစ္သည္။
လင္႐ွန္းဖန္ ႏွင့္ ႐ွီေဇာင္တို႔ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးေနေသာ အခ်ိန္တြင္ ေဘးတြင္ ေနာက္တစ္ေယာက္က သူတို႔ေျပာသမ်ွစကားမ်ားအားလံုးအား လိုက္လံ ေရးမွတ္ေနေလသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပါေသာ စာရြက္အား ကိုင္လ်က္ ထိုေရးမွတ္သူက ၿပိဳင္ပြဲစင္ျမင့္၏ အလယ္သို႔ေလ်ာက္လွမ္းလာေလသည္၊ သူက ေမ်ာ္လင့္ႀကီးစြာၾကည့္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ၾကည့္လ်က္ ေျပာလိုက္သည္……
“ပံုမွန္အားျဖင့္ စာေမးပြဲ ရလဒ္က ေရးေျဖစာေမးပြဲနဲ႔ လက္ေတြ႔ တိုက္ခိုက္ေရး စစ္ေဆးျခင္းက စြမ္းေဆာင္ရည္ကို မူတည္ၿပီး ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲရဲ႕ရလဒ္ကို ေယဘုယ်အားျဖင့္ အဆင့္သတ္မွတ္တာျဖစ္တယ္….”
ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္း စာေမးပြဲအၿပီးတြင္ အဆင့္လိုက္ရပ္တည္ခ်က္ တစ္ခု ထြက္လာမည္ျဖစ္သည္၊ ေရးေျဖစာမးပြဲကဲ့သို႔ပင္ ထိပ္ဆံုးသံုးေယာက္၏ နာမည္အားသာလ်င္ အဆင့္စီမည္ျဖစ္သည္။
ထိပ္ဆံုးသံုးေယာက္စာရင္းတြင္ပါဝင္ပါက ဂုဏ္တင့္တယ္သလို လူအမ်ား၏ ခ်ီးက်ဴး ဂုဏ္ျပဳမႈမ်ားအားလည္း ရ႐ွိမည္ျဖစ္သည္၊ ထို႔အျပင္ အဆင့္ရပ္တည္ခ်က္စာရင္းတြင္ ပါဝင္သူမ်ားအားလံုးမွာ စာၾကည့္တိုက္၏ ဒုတိယထပ္သို႔ ဝင္ခြင့္ရမည္ျဖစ္သည္။
ထိပ္ဆံုးသံုးေယာက္က မည္သူတို႔ျဖစ္မည္ကို အားလံုးက သိလိုေသာစိတ္ျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကသည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက ေၾကညာမည့္သူအား ေတာက္ပေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္ ၾကည့္ေနသည္၊ ပထမေနရာက ယူခ်င္းျဖစ္ရမည္ဟု သူယံုၾကည္သည္။
“ပထမေနရာ….မူရြန္ခ်ဴ ” တာဝန္ခံက ေၾကညာလိုက္သည္၊ ရီဖူ႐ွင္း အံ႔အားသင့္သြားသည္၊ မည္သို႔ျဖစ္ပ်က္သြားသည္ သူနားမလည္ေတာ့ေပ။
ပထမေနရာ၊ မူရြန္ခ်ဴ တဲ့လား။ တစ္ျခားလူမ်ားလည္း အံ႔အားသင့္သြားၾကသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း အံ႔ျသေသာစိတ္မ်ား ျပန္လည္ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကသည္၊ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ မူရြန္ခ်ဴ ကား ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္လည္း ဂုဏ္ထူးစာရင္းဝင္ကာ သိုင္းၿပိဳင္ပြဲတြင္လည္း ရလဒ္ေကာင္းမ်ား ရထားသည္မဟုတ္ပါလား၊ သို႔ေသာ္လည္း သူတို႔အားလံုး၏ စိတ္ထဲတြင္ ယူခ်င္းအတြက္ မမ်ွတသလို ခံစားေနၾကရသည္။
“ဒုတိယ ေနရာ…..ယူခ်င္း….” တာဝန္ခံက ဆက္လက္၍ ေၾကညာလိုက္သည္။
“ဘာေၾကာင့္လဲ…..” တာဝန္ခံမွ တတိယေနရာအား ေၾကညာရန္ဟန္ျပင္ေနစဥ္မွာပင္ လူတစ္ေယာက္က လွမ္းေမးလိုက္သည္၊
ဒ႑ာရီထဲက ဖူ႐ွင္း(၁၄)
ဒ႑ာရီထဲက ဖူ႐ွင္း
===========
အပိုင္း(၁၄)
----------
မူရြန္ခ်ဴ ကလည္း အေျခအေနအား ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္၊ သို႔ေသာ္သူက ဖူ႐ွင္းအား ဂ႐ုသိပ္မစိုက္သလို ပံုစံျဖင့္ မ်က္ႏွာက ေအးစက္ေသာ ဟန္ပန္လုပ္ထားသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ကား မုန္းတီးစြာျဖင့္ ဖူ႐ွင္း အ႐ွက္ကြဲမည့္ အခ်ိန္အား ေစာင့္ေနသည္၊ သူက ဂုဏ္ထူးစာရင္း အဆင့္တစ္မွ ဖယ္ထုတ္ခံရျခင္းမွာ ဖူ႐ွင္းေၾကာင့္ပင္ မဟုတ္ပါလား။
ၿပိဳင္ပြဲ၏ပထမဆံုး စိန္ေခၚပြဲပင္လ်င္ စိတ္ဝင္စားမႈ အလြန္ေကာင္းေနၿပီျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ၿပိဳင္ပြဲဝင္မ်ားမွာ အလြန္စြမ္းအားျမင့္ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ရီဖူ႐ွင္း၏ နာမည္ ေက်ာ္ၾကားမႈမ်ားေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
ရီဖူ႐ွင္းက ၿပိဳင္ပြဲစင္အလယ္ သို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလ်ာက္လာကာ ေနာက္ဆံုးတြင္ လင္း႐ွာ၏ ေ႐ွ႕တြင္ ရပ္လိုက္သည္။
“ရီဖူ႐ွင္း…. စိန္ေခၚမႈကို လက္ခံသလား….” ဒိုင္ တစ္ေယာက္က ေမးလိုက္သည္၊ လူတိုင္း၏ မ်က္လံုးမ်ားက သူမည္သို႔ျပန္ေျဖမည္ကို သိလိုစိတ္ျဖင့္ ဖူ႐ွင္းအား စိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။
ရီဖူ႐ွင္းက ႏိႈက္႐ိႈက္စြာ ျပံဳးလိုက္၏၊ ေနေရာင္ေအာက္တြင္ သူ၏ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳေသာ မ်က္ႏွာက သန္႔စင္ေနသည္။
“ ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံတယ္…..” သူျပန္ေျပာသည္၊စိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနၾကေသာ လူအမ်ားအျပား၏ အံ႔အားသင့္ေသာ အမူအရာမ်ား အားေတြ႔ရသည္၊ ထို႔ေနာက္ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ အမူအယာမ်ားသို႔ ေျပာင္းသြားသည္၊ သူတစ္ကယ္ ဒီကံဆိုးမႈကို ေ႐ွာင္လႊဲလို႔ မရေတာ့ဘူးဆိုတာ သိသြားၿပီလား ထိုသူမ်ားက ေတြးလိုက္သည္။
“ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းေတာ္က လက္ခံတဲ့အခ်ိန္က စစ္ေဆးခ်က္ရလဒ္အရ ကြၽန္ေတာ္က သဘာဝစြမ္းအင္ ကို အာရံုခံႏိုင္စြမ္းက အျမင့္ဆံုးအဆင့္မွာ ႐ွိခဲ့တယ္….အခု ကြၽန္ေတာ္က ၿပိဳင္ပြဲမွာလည္း ဝင္ၿပိဳင္ေတာ့မယ္….အင္းကြက္ကေနတစ္ဆင့္ စစ္ေဆးစရာမလိုေတာ့ဘူးမလား……” သူက ဒိုင္လူႀကီးအား ေမးလိုက္သည္၊ အကယ္၍ စိန္ေခၚမႈအား ျငင္းပယ္ခဲ့ပါက သူ၏သိုင္းအဆင့္အား စစ္ေဆးရမည္ျဖစ္ၿပီး သူက စိန္ေခၚမႈအား လက္ခံခဲ့ပါက တိုက္ပြဲအတြင္း အားလံုးက သိႏိုင္သည္မဟုတ္ပါလား။
“ဒါ မွန္တယ္…..” ဒိုင္လူႀကီးက ေခါင္းညႇိတ္လိုက္၏။
လင္း႐ွာက ရယ္ေမာလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ ရီဖူ႐ွင္းအားၾကည့္လ်က္ ေမးလိုက္သည္……
“မင္းက တစ္ကယ့္အစစ္အမွန္ကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္….ဘယ္လိုခံစားရလဲ…ဟ..ဟ…”
“ေရးေျဖစာေမးပြဲၿပီးတုန္းက မင္းကိုငါ တစ္ခုပဲေမးခဲ့တယ္….ရလဒ္က မင္းထင္သလို မဟုတ္ခဲ့ရင္ မင္းဘာလုပ္မလဲ…..” ရီဖူ႐ွင္းက ေျပာလိုက္၏၊ သူက ေခါင္းခါလ်က္ ဆက္ေျပာလိုက္သည္…….
“တစ္ကယ္လို႔ မင္းေနာက္ဆုတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ထိတ္လန္႔စရာ အေတြ႔အၾကံဳမ်ိဳး မေတြ႔ရေတာ့မည့္အျပင္ အ႐ွက္လည္း ထပ္ကြဲမွာ မဟုတ္ဘူး….ဒါမွမဟုတ္ရင္ မင္းရဲ႕ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးနဲ႔ဆို ခံႏိုင္ရည္မ႐ွိမွာ ငါစိုးရိမ္တယ္….”
လူတိုင္းက သူ႔အား ထူးဆန္းစြာ ၾကည့္လိုက္ၾကသည္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ရီဖူ႐ွင္းက ထိုသို႔ အဓိပၸါယ္မ႐ွိေသာ စကားမ်ိဳးကို ယခုလိုအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ေျပာႏိုင္ရသနည္း၊ သူတစ္ကယ္ ႐ူးသြပ္သြားၿပီလား။
“အားလံုးအဆံုးသတ္သြားေတာ့မည့္အခ်ိန္မွာေတာင္ မင္းက ဟန္ေဆာင္ေနေသးတယ္….ဟင္း…” လင္း႐ွာက ႏႈတ္ေခါင္း႐ွံုလိုက္သည္၊ လင္း႐ွာ၏ ေဒါသမ်ားကား ပြင့္ထြက္လုနီးပါးျဖစ္သည္၊ ေလသဘာဝစြမ္းအင္မ်ားက သူ႔ခႏၵာကိုယ္ အႏွံ႔စီးဆင္းသြားသည္၊ ထို႔ေနာက္ ေ႐ွ႕ေျခတစ္လွမ္းေထာက္ကာ ရီဖူ႐ွင္း ထံသို႔ ေလအဟုန္ကဲ့သို႔ လ်န္ျမန္စြာ ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။
လင္း႐ွာကား ေလဓာတ္အေျခခံ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ေျခာက္ ေမွာ္ဆရာ ျဖစ္သည္၊ မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာပင္ လင္း႐ွာက ဖူ႐ွင္း၏ ေ႐ွ႕သို႔ ေရာက္လာသည္၊ သူက အလြယ္တကူပင္ သဘာဝစြမ္းအင္အားသံုးလ်က္ ႐ိုး႐ွင္းေသာ ေမွာ္သိုင္းကြက္ တစ္ကြက္ ထုတ္လႊတ္လိုက္သည္၊ ဖူ႐ွင္းအတြက္ တစ္ကယ့္ေမွာ္ပညာအား ထုတ္သံုးရန္မလိုေပ၊ သာမာန္ လက္ဝါး႐ိုက္ခ်က္ တစ္ခ်က္က လံုေလာက္ေပသည္။
“သတိထား…..” ခ်င္ယီက အေဝးမွ စိုးရိန္တစ္ႀကီး ေအာ္ဟစ္သတိေပးလိုက္သည္၊ လင္း႐ွာက ဖူ႐ွင္းအား တိုက္ခိုက္လိုက္ေသာ လက္ဝါးအားအဟုန္အား ၾကည့္ကာ သူမက ဖူ႐ွင္းအတြက္ အလြန္စိုးရိန္သြားသည္၊ အကယ္၍ ဖူ႐ွင္းက ႏိုးထျခင္း ပထမအဆင့္တြင္သာ႐ွိလ်င္ ထိုလက္ဝါး႐ိုက္ခ်က္မွာ သူ႔အတြက္ ခုခံကာကြယ္ရန္ အလြန္ခက္ခဲကာ အႏၱရာယ္မ်ားလွသည္၊ လင္း႐ွာကား လံုးဝ မညႇာေပ။
လူတိုင္းနီးပါး က ရီဖူ႐ွင္းအား သေဘာမက်ေသာ္လည္း ထိုအခိုက္အတန္႔တြင္ လူတိုင္းက ဖူ႐ွင္းအားၾကည့္လ်က္ သနားမိလိုက္ၾကသည္၊ သူကား ထို ႐ိုက္ခ်က္ တစ္ခ်က္တည္းျဖင့္ အျပင္းအထန္ ဒဏ္ရာရေပေတာ့မည္။
သို႔ေသာ္လည္း မူရြန္ခ်ဴ ၊ မူရြန္႐ွန္း ႏွင့္ ယန္ဇူတို႔ကမူ ေအးစက္စြာ ၾကည့္ေနၾကသည္၊ ထိုအရာက သူတို႔ေမ်ွာ္လင့္ေနေသာ ရလဒ္ပင္ မဟုတ္ပါလား။
“ဝုန္း……”
က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံတစ္ခ်က္ မည္သြားသည္၊ မေမ်ာ္လင့္ေသာ ျမင္ကြင္းက အားလံုးအား အံ႔အားသင့္ မာန္သက္သြားေစသည္၊ လင္း႐ွာ ရပ္တန္႔သြားသည္၊ သူ၏လက္ဝါး႐ိုက္ခ်က္က ဖူ႐ွင္းထံသို႔ မေရာက္လိုက္ေပ၊ ၄င္းအစား သူ၏႐ိုက္ခ်က္အားလိႈင္းက ဖူ႐ွင္း၏ လက္ဝါးမ်ားေအာက္တြင္ နစ္ျမဳတ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
“ဒါ…….” လူတိုင္း၏မ်က္လံုးမ်ား ျပဴ း က်ယ္သြားလ်က္ ၿပိဳင္ပြဲကြင္းျပင္ေနရာအားၾကည့္ကာ ေက်ာက္႐ုပ္မ်ားလို ရပ္တန္႔သြားၾကသည္၊ လင္း႐ွာ၏ လက္ဝါးက ဖူ႐ွင္း၏ ရင္ဘတ္ႏွင့္နီးလာေသာအခါ ဖူ႐ွင္း၏ ႐ိုး႐ွင္းစြာေဝွ့ယမ္းလိုက္ေသာ လက္ဝါးတစ္ခ်က္တြင္ပင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အားအဟုန္က ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
“ဒါတစ္ကယ္ပဲ ဘာမွအသံုးမက်တဲ့ဖူ႐ွင္းလား…ႏိုးထျခင္းအဆင့္တစ္နဲ႔ ဒီလို လုပ္လို႔ရတာလား.” ပရိတ္သတ္ထဲမွ တစ္ေယာက္က ေရရြက္လိုက္သည္။
ခ်င္ယီ၊ ဖန္း႐ွင္းဇြီ၊ ယန္ဇူ၊ မူရြန္ခ်ဴ၊ ႏွင့္တစ္ျခားမ်ားစြာေသာသူမ်ားအားလံုးက ရီဖူ႐ွင္းအား မယံုၾကည္ႏိုင္ေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္၊ သူတို႔အားလံုးက အံ႔အားသင့္ကာ ေျပာစရာစကားမ႐ွိၾကေတာ့ေပ၊ လင္း႐ွာ၏႐ိုက္ခ်က္အား အလြယ္တစ္ကူရပ္တန္႔ႏိုင္ရန္မွာ အနည္းဆံုး လင္း႐ွာႏွင့္ သိုင္းအား အဆင့္တူ႐ွိရမည္ မဟုတ္ပါလား။
ေကာက္ခ်က္ခ်ရလ်င္ ရီဖူ႐ွင္းမွာ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ေျခာက္ သို႔မဟုတ္ ပို၍ျမင့္ေသာအဆင့္႐ွိေသာ သိုင္းပညာ႐ွင္ ျဖစ္ရေပမည္။
“ဒါ…ဒါ…ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ….” လင္း႐ွာကား လက္႐ွိအေျခအေနကိုပင္ သတိမရေတာ့၊ သူသိေသာ တစ္ခုတည္းေသာ အရာမွာ သူ၏ ႐ိုက္ခ်က္အား ေ႐ွ႕သို႔ဆက္တိုးမရေအာင္ အားျပင္းေသာ အားလိႈင္းတစ္ခုက တားဆီးလိုက္သည္ ဟုသာ သိသည္။
“ငါမင္းကို အခြင့္အေရး ေပးခဲ့တယ္….” ရီဖူ႐ွင္းက လင္း႐ွာအားၾကည့္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္တြင္ အားေကာင္းေသာ တိုက္ခိုက္ေရးအ႐ွိန္အဝါတစ္ခုက ထိုေနရာတစ္ဝိုက္အား ဖံုးလႊမ္းသြားသည္။
သိုင္းပညာ ရဲ႕ ရသ အသိပညာ၊ သူကား ႏိုးထျခင္းစြမ္းအင္ အဆင့္ ခုနစ္ ျဖစ္သည္၊ လူတိုင္းက ဖူ႐ွင္းအား မယံုၾကည္ႏိုင္စြာၾကည့္ေနၾကသည္၊ ထို အသံုးမက် အမိႈက္လိုေကာင္က ယခု ႏိုးထျခင္း အဆင့္ ခုနစ္ ေရာက္ေနေသာ သိုင္းပညာ႐ွင္ ျဖစ္ေနေလၿပီ။
ပိုေျပာရလ်င္ သိုင္းပညာကို အာရံုခံႏိုင္စြမ္းက အျမင့္ဆံုးျဖစ္ကာ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္လည္း ပထမ ရထားေသးသည္၊ သူကား သံသယ႐ွိစရာမလိုေအာင္ပင္လ်င္ ႁခြင္းခ်က္မ႐ွိေသာ ပါရမီ႐ွင္ သိုင္းပညာ႐ွင္ ျဖစ္သည္။
လူေပါင္းမ်ားစြာ မည္မ်ွ သူ႔အား သေရာ္ခဲ့ၾကသနည္း၊ ရယ္ေမာခဲ့ၾကသနည္း၊ ထိုပါရမီ႐ွင္အား ေစာ္ကားခဲ့ၾကသနည္း။
“ဘုရားေရ….ဒီေကာင္ တစ္ကယ့္ေကာင္ပဲ…..” ခ်င္ယီကား စိတ္ထဲတြင္ ႐ႈပ္ေထြးေနသည္၊ တစ္ဘက္တြင္လည္း သူယခုလို လ်ိဳ႕ဝွက္ထားလိမ့္မည္ဟု သူမ မယံုၾကည္ႏိုင္ေပ၊ စာသင္ခန္းတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ေလာင္းေၾကးအား ျပန္ေတြးမိလ်င္ ေဒါသထြက္လ်က္ မ်က္ႏွာက ရဲသြားသည္၊ သည္ေကာင္ကား အျမဲပင္ အ႐ွက္ကင္းမဲ့လွသည္၊ အကယ္၍ မသင့္ေတာ္ေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားလုပ္ခဲ့လ်င္ ဘယ္လိုလုပ္မည္နည္း၊ သူမက တစ္ကယ္ပင္ လက္ခံရေတာ့မည္ေလာ။
တစ္ျခားတစ္ဘက္တြင္လည္း သူမက ေပ်ာ္မိသည္၊ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးႏွစ္ခန္႔မွ ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ စစ္ေဆးျခင္းေနရာမွ ပါရမီ႐ွင္ေကာင္ေလးကား သူ၏ ေကာင္းကင္လက္ေဆာင္အား စြန္႔ပစ္ခဲ့ျခင္း မ႐ွိေပ။
သို႔ေသာ္လည္း သူက မည္သို႔ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ခုနစ္သို႔ ေရာက္႐ွိခဲ့သနည္းဆိုသည္ကား ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနတုန္းပင္။
ဖန္း႐ွင္းဇြီကား လံုးဝ ေအးခဲသြားသလိုျဖစ္သြားေလၿပီ၊ သူမက ႐ုတ္တရက္ တစ္ခုခုဆံုး႐ွံုးသြားသလို ခံစားလိုက္ရ၏၊ အသံုးမက်သည့္ေကာင္ တဲ့လား။ သူမက သူမ၏အေဖ ေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားအား ျပန္ေတြးမိသည္၊ သံုးႏွစ္လံုးလံုး သူ၏စြမ္းရည္မ်ားအား ဖံုးကြယ္ထားၿပီးသကာလ အႏုတ္သေဘာေဆာင္ေသာ အရာမ်ားအားထိုးေဖာက္ကာ သူကား ကြယ္ရာမွ လူမ်ား၏ေ႐ွ႕သို႔ ေရာက္လာေလၿပီ။
သူမ၏ေဘးတြင္ ရပ္ေနေသာ မူရြန္႐ွင္းမွာလည္း အေျခအေနမဟန္ေပ၊ ထို႔အတူ ယန္ဇူလည္း အတူတူပင္၊ လူတိုင္းက ဘာျဖစ္ေနသည္ကို လံုးဝအာရံုစိုက္ေနၾကေလၿပီ၊ ရီဖူ႐ွင္းက လင္း႐ွာအား ၾကည့္လ်က္ အနည္းငယ္ျပံဳးလိုက္၏။
“မင္းဘယ္လိုထင္လဲ……” ရီဖူ႐ွင္းက လင္း႐ွာ၏ စကားအားျပန္ေျပာလိုက္သည္။
လင္း႐ွာက ထိတ္လန္႔စြာ ရပ္ေနရာမွ သတိဝင္လာသည္၊ သူက လက္ဝါးအား ႐ုတ္လ်က္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ဆုတ္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္၊ သိုင္းပညာ႐ွင္ႏွင့္ အနီးကပ္တိုက္ခိုက္ျခင္းကား အလြန္မိုက္မဲေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္သည္၊ သူက ရီဖူ႐ွင္းႏွင့္အကြာအေဝးတစ္ခုတြင္ ႐ွိေနရန္လိုအပ္သည္၊ သူ႔အတြက္ အခြင့္အေရး ရႏိုင္ေသးသည္။
သို႔ေသာ္……..
“ဘုန္း…..”
က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံတစ္ခ်က္ ၾကားလိုက္ရၿပီး လင္း႐ွာ အေဝးသို႔ လြင့္စင္သြားသည္၊ ရီဖူ႐ွင္းထံမွ ထိုမ်ွျမန္ဆန္ကာ အားျပင္းေသာ ကန္ခ်က္ ထြက္လာမည္ဟု သူမေမ်ွာ္လင့္ထားေပ၊ ရင္ဝအား ေတာင္ႀကီးတစ္လံးု ဖိနင္းလိုက္သလို ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ လင္း႐ွာကား လြင့္စင္သြားကာ ပါးစပ္မွေသြးမ်ားအန္လ်က္ ေျမႀကီးသို႔ ေခြက်သြားသည္၊ ၾကည့္ရသည္မွာ သူကား ဆိုးရြားစြာ ဒဏ္ရာရသြားၿပီ ျဖစ္သည္။
လင္း႐ွာက ႀကိဳးစားလ်က္ ထရပ္လိုက္သည္၊ သူ၏မ်က္ႏွာကား ေသြးေရာင္ကင္းမဲ့လ်က္ တစ္ကိုယ္လံုး တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ရီေနသည္၊ သူက ရီဖူ႐ွင္းအား မုန္းတီးစြာၾကည့္ေနသည္။
“ဒါက မင္းငါ့ကို အျမဲတမ္း လုပ္ခ်င္တဲ့အရာ မဟုတ္ဘူးလား…..မင္းရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ေဆးကို ျပန္ခံစားရတဲ့ အရသာက ဘယ္လိုလဲ” ရီဖူ႐ွင္းက သူ႔အား မသနားေပ၊ သူကား လင္း႐ွာအား ဘာမွလုပ္ခဲ့သည္မ႐ွိခဲ့ေသာ္လည္း လင္း႐ွာက သူ႔အား ရန္သူလိုသေဘာထားကာ အျမဲလို ရန္စကာ ေစာ္ကားေနခဲ့သည္၊ လင္း႐ွာ၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ရီဖူ႐ွင္းအား ေက်ာင္းမွထုတ္ပယ္ခံရရန္ျဖစ္သည္၊ ထို႔အတူ သူက ရီဖူ႐ွင္းအား႐ိုက္ခဲ့ေသာ လက္ဝါး႐ိုက္ခ်က္တြင္လည္း သက္ညႇာမႈ မ႐ွိခဲ့ေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ ရီဖူ႐ွင္းေျပာသလို သူကား လင္း႐ွာအား သူ၏ကိုယ္ပိုင္ေဆး အရသာအား ျမည္းစမ္းေစခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။
“ဒီအတြက္ မင္းဆီက ျပန္ယူမယ္” သူက ထိုသို႔ေျပာလ်က္ လူအုပ္ထဲသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္။
လူတိုင္းက ဖူ႐ွင္းအား ဝိုင္းၾကည့္ေနၾက၏၊ ယမန္ေန႔က ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမရခဲ့သည္မွာ စာရြက္ေပၚမွ အသိပညာသက္သက္ မဟုတ္ဘဲ တစ္ကယ့္ လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းရည္မွာလည္း ထက္ျမတ္သည္ကို အားလံုးက မ်က္ျမင္သက္ေသပင္။
“မင္းက ႏိုးထျခင္း အဆင့္ ခုနစ္ ဆိုရင္ေတာင္ ဒီေလာက္ ဘဝင္ျမင့္စရာ လိုလို႔လား……မင္းက ကိုယ့္ဘာသာ နည္းနည္းအထင္ႀကီးလြန္းမေနဘူးလား…..” ယန္ဇူက ေမးလိုက္သည္၊ သူက ဆက္၍…..“မင္းက ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ခုနစ္ သိုင္းပညာ႐ွင္ ဆိုမွေတာ့ ငါကလည္း အဆင့္တူ ေမွာ္ဆရာပဲ….ဒါက မေန႔က အေႂကြးကို ေျဖ႐ွင္းဖို႔ အေကာင္းဆံုးအခြင့္အေရးလို႔ မင္းမထင္ဘူးလား….ငါမင္းကို စိန္ေခၚတယ္….”
ယမန္ေန႔က ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္နိုးထျခင္းအဆင့္အတြင္းရွိေသာ သိုင္းပညာ႐ွင္ႏွင့္ ေမွာ္ပညာ႐ွင္ တို႔အၾကား တိုက္ခိုက္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သူတို႔ႏွစ္ဦး ျငင္းခံုခဲ့ၾကရာ ရီဖူ႐ွင္းက အသာစီးရခဲ့သည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက ႏိုးထျခင္းအဆင့္တြင္ သိုင္းပညာ႐ွင္းက အႏိုင္ရရန္ ပိုအခြင့္အေရးမ်ားသည္ဟု ေျပာခဲ့သလို စာေမးပြဲျကီးၾကပ္သူကလည္း သေဘာတူခဲ့သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုအေျခအေနသည္ ထိုျငင္းခံုမႈအား ရီဖူ႐ွင္း မွားယြင္းေၾကာင္း သက္ေသျပရန္ အေကာင္းဆံုးအခြင့္အေရးဟု ယန္ဇူ ေတြးသည္။
“မင္းလက္ခံသလား….” ယန္ဇူက ရီဖူ႐ွင္းအား ေမးလိုက္သည္။
ရီဖူ႐ွင္းက ယန္ဇူအား ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္၊ သူက တည္ၿငိမ္စြာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္…..
“မင္းက ငါ့ကို ေရးေျဖ စာေမးပြဲမွာလည္း ႐ွံုးုၿပီးၿပီ….အခုလည္း ထပ္ၿပီး ႐ႈံးေတာ့မယ္….မင္း မ႐ွက္ဘူးလား…..”
လူတိုင္းက ေတြးလိုက္ၾကသည္……“ဒီေကာင္ ဘဝင္ျမင့္တာ မမ်ားလြန္းဘူးလား…..” လူတိုင္းက ရီဖူ႐ွင္းမွာ ႐ူးေနသည္ဟု ေတြးလိုက္ၾကသည္၊ သိုင္းပညာ႐ွင္ က ေမွာ္ပညာ႐ွင္အား မည္သို႔ အႏိုင္ရမည္နည္း။
“မင္း လက္ခံသလား…” ယန္ဇူက ထပ္ေမးလိုက္၏
“မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ငါေျပာတာ နည္းနည္းေလးေတာင္ နားေထာင္ မေပးေတာ့ဘူးလား” ရီဖူ႐ွင္း အနည္းငယ္ စိတ္႐ႈပ္သြားသည္၊ ထို႔ေနာက္သူက ပုခုန္းတြန္႔လ်က္ ေျပာလိုက္သည္…..
“ေကာင္းၿပီေလ ဒါဆိုလည္း အေဖာ္လုပ္ေပးရမွာေပါ့….”
“ဒီေကာင္ တစ္ကယ္ကို မိုက္မဲတာပဲ…..” ရီဖူ႐ွင္း၏ ေအးေဆးေသာ ပံုစံက ခ်င္းက်ဴ ေက်ာင္းေတာ္မွ လူမ်ားအားလံုးအား မည္သို႔ေျပာရမည္မသိ ျဖစ္သြားေစသည္၊ အကယ္၍ သူက သိုင္းပညာအဆင့္တူေနလ်င္ပင္ ေမွာ္ပညာ႐ွင္အား မသေရာ္သင့္ေပ၊ သိုင္းပညာ႐ွင္မ်ား မည္သည့္အခ်ိန္က ေမွာ္ပညာ႐ွင္းမ်ားေ႐ွ႕တြင္ ဘဝင္ျမင့္ရဲသနည္း။
ထိုေကာင္ေလးကား တစ္ကယ္ပင္ အ႐ိုက္ခံရန္ ေတာင္းဆိုေနပံုရ၏၊ ပြဲျကည့္စင္ေပၚမွ အထူး ဧည့္သည္ မ်ားႏွင့္ ဆရာမ်ားပင္လ်င္ ေျပာစရာ စကား႐ွာမရေတာ့ေပ။
ယန္ဇူက ၿပိဳင္ပြဲစင္ျမင့္ထက္သို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တက္လွမ္းလာကာ အင္းကြက္အတြင္းသို႔ ဝင္ရပ္လိုက္၏၊ ႐ုတ္တရက္ အားေကာင္းေသာ မီးဓာတ္စြမ္းအင္မ်ားက သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးအား ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားကာ မီးေတာက္မီးလ်ံမ်ား ဖံုးလြမ္းသြားသည္၊ သူကား မီးဓာတ္စြမ္းအင္အား အာရံုခံႏိုင္စြမ္း အျမင့္ဆံုးျဖစ္ကာ ႏိုးထျခင္း အဆင့္ ခုနစ္ ျဖစ္သည္။
ယန္ ဇူအားးျကည္႕ရသည္မွာတစ္ကိုယ္လံုး႐ွိ မီးေတာက္မ်ားက သူႏွင့္ တစ္သားတည္းျဖစ္သြားသကဲ့သို႔ပင္၊ သဘာဝစြမ္းအင္မ်ားက သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးအား လွည့္ပတ္စီးဆင္းလ်က္ သူ႔အား တစ္ျဖည္းျဖည္း ဝါးၿမိဳသြားကာ မီးလူသားကဲ့သို႔ ျဖစ္သြား၏၊ လူတိုင္းက ထိုျမင္ကြင္းအား အံ့ျသတႀကီးၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ယန္ဇူ၏ ခႏၵာမွ မီးေတာက္တစ္ခ်ိဳ႕က ေမြနဂါးကဲ့သို႔ ေျပာင္းလဲသြားကာ ဖူ႐ွင္းထံသို႔ တိုးဝင္ေတာ့မည့္ဟန္ျဖင့္ အားယူေနၾက၏။
ထိုကဲ့သို႔ အားျပင္းေသာ ေမွာ္သိုင္းကြက္၊ လူတိုင္းက ယန္ဇူအား စိုက္ၾကည့္ေနၾက၏၊ သူကဲ့သို႔ေသာ အားေကာင္းေသာ ေမွာ္ဆရာ တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ စၾကာဝဠာ စြမ္းအင္အား စုတ္ယူကာ ထိုစြမ္းအင္အား သူ၏ ေမွာ္သိုင္းကြက္ႏွင့္ ေပါင္းစပ္ကာ ရန္သူအား တိုက္ခိုက္ႏိုင္ေပသည္၊ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္၏ ေမွာ္သိုင္းကြက္သည္ သိုင္းပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္၏ တိုက္ခိုက္ေရးနည္းစနစ္မ်ားထက္ အားျပင္းေလ့႐ွိသည္။
“လာစမ္းပါ….မင္းကိုယ္တိုင္ သက္ေသျပစမ္း….သိုင္းပညာ႐ွင္က ေရ႐ွည္အခ်ိန္ဆြဲပီး ေမွာ္ပညာ႐ွင္ကို ေမာပန္းေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ အႏိုင္ယူႏိုင္တယ္လို႔ မင္းေျပာခဲ့တယ္….မင္းစကားကို မင္းျပန္စားဖို႔ အခ်ိန္က်ၿပီ….မင္းခံစားရေအာင္ ငါလုပ္ေပးမယ္…..” ယန္ဇူကား ေမွာ္ပညာ႐ွင္ျဖစ္ရသည္ကို အလြန္ဂုဏ္ယူသည္။ သူက ရီဖူ႐ွင္းအား ညႇာတာရန္ စိတ္ကူးမ႐ွိေပ။
“မေန႔က ေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ မင္းကိုယ္တိုင္ စြမ္းအားျမင့္ဖို႔အတြက္ တစ္ျခားလူေတြရဲ႕ စြမ္းအားကို ေလးစားဖို႔မင္းက ေျပာခဲ့တယ္မလား…..ငါထင္တာကေတာ့ မင္းက ဒီသင္ခန္းစာကို မင္းကိုယ္တိုင္ မလိုက္နာဘူးမလား…..” ယန္ဇူအား အသာအယာျပံဳးလ်က္ ရီဖူ႐ွင္းက ေျပာလိုက္၏၊သူကဆက္၍…..
“ငါမေန႔က ေျပာခဲ့တာက ေယဘုယ် အေျခအေနမွာလို႔ေျပာတာ….မင္းနဲ႔ကေတာ့ ငါဒီေလာက္ အခ်ိန္ကုန္မခံႏိုင္ဘူး…..” ထိုသို႔ေျပာကာ ရီဖူ႐ွင္းက ယန္ဇူထံသို႔ ခုန္လႊားလိုက္၏၊ သူ၏ ခႏၵာကိုယ္အား သိုင္းပညာ စြမ္းအင္မ်ားက စတင္လႊမ္းျခံဳလာ၏၊ ထိုစြမ္းအင္မ်ားက ပံုစံတစ္ခု အေနျဖင့္ စုစည္းလာေနၾက၏၊
ဒီေကာင္က ယန္ဇူနဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေတာ့မယ္ထင္တယ္…..၊ လူတိုင္းက ရီဖူ႐ွင္း၏ စကားမ်ားအား ၾကားက မည္သို႔ေျပာရမွန္းမသိေတာ့၊ သူကား ႏိုးထျခင္း အဆင့္ခုနစ္ျဖင့္ အဆင့္တူ ေမွာ္ပညာ႐ွင္၏ အားျပင္းေသာ ေမွာ္သိုင္းကြက္ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္အားျဖင့္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
“ဒီေကာင္က သူ႔အသံုးမက်တဲ့ ယံုၾကည္မႈကို ေနာင္တရေနေတာ့မယ္…” တစ္စံုတစ္ေယာက္က ႏွေခါင္း႐ႈံလိုက္၏။
ယန္ဇူကလည္း ရီဖူ႐ွင္း၏ မွတ္ခ်က္အားၾကားကာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာေန၏၊ ထို႔ေနာက္ သူက လက္ေဝွ့ယမ္းလိုက္လ်င္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးမွ မီးေတာက္ငယ္မ်ားက ေမြနဂါးႀကီးတစ္ေကာင္ အျဖစ္အသြင္ေျပာင္းသြားသည္၊ ထိုမီးေႁမြနဂါးႀကီးကား မုန္ယိုေနေသာ ဆင္တစ္ေကာင္လို ႐ုန္႔ရန္းၾကမ္းတမ္းစြာျဖင့္ လွည့္ပတ္ေနကာ သူျဖတ္သြားရာလမ္းတစ္ေလ်ာက္ဝါးၿမိဳမည့္ ပံုဟန္ပင္။
သူ႐ူးေနတာလား….၊ ခ်င္ယီက ထိုေမွာ္သိုင္းကြက္ မည္မ်ွ စြမ္းအားျပင္းသည္ကို သတိထားမိကာ ရီဖူ႐ွင္းအား စိုးရိန္တႀကီး ၾကည့္လိုက္၏၊ သည္ေမွာ္သိုင္းကြက္က အသက္အႏၱရယ္႐ွိသည္ကို သူမသိသည္။
“ဒါဆိုရင္လည္း မင္းကို ပညာေပးရေတာ့မွာေပါ့….” ယန္ဇူက ေအးစက္စြာေျပာလ်က္ ရီဖူ႐ွင္းထံသို႔ လ်င္ျမန္စြာ တိုးဝင္သြားလိုက္၏၊ ရီဖူ႐ွင္းကလည္း သူ၏တစ္ကိုယ္လံုး႐ွိစြမ္းအင္မ်ားအား လွည့္ပတ္လ်က္ လ်င္ျမန္စြာတိုးဝင္သြားသည္၊ ၿပိဳင္ပြဲကြင္းျပင္ေနရာတြင္ လ်ပ္စီးႏွစ္ခုက တစ္ဘက္တစ္ခ်က္မွ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရန္ လ်င္ျမန္စြာ ေရြ႔လ်ားေနသကဲ့သို႔ပင္။
ထိုအခိုက္မွာပင္ ရီဖူ႐ွင္း၏ တစ္ကိုယ္လံုး႐ွိလႊမ္းျခံဳထားေသာ သိုင္းစြမ္းအင္မ်ားက ပန္းေရာင္သို႔ ေျပာင္းလဲသြား၏၊ ထို႔ေနာက္ ထိုပန္းေရာင္စြမ္းအင္မ်ားက နဂါးတစ္ေကာင္ပံုစံသို႔ေျပာင္းလဲသြားသည္။
ရီဖူ႐ွင္းတစ္ကိုယ္လံုးကား ထိုအခိုက္တြင္ နဂါးဟိန္းသံကဲ့သို႔ အက္ကြဲသံမ်ားဖံုးလႊမ္းေန၏၊ လူတိုင္းက မ်က္စိေ႐ွ႕မွ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားအားၾကည့္ကာ ႐ုတ္တရက္ အံ႔ျသမာန္သက္သြားၾက၏၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူတို႔ေနာက္ေယာက္ ရင္ဆိုင္မိၾကသည္၊ ယန္ဇူက ထိန္းခ်ဳပ္မရေတာ့ဟန္ျဖင့္ ရီဖူ႐ွင္းထံသို႔ မီးေႁမြနဂါးႀကီးအား ထုတ္လႊတ္လိုက္သည္။
ဟိန္းသံတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရၿပီး ရီဖူ႐ွင္းက လ်ပ္စစ္နဂါးပံုဟန္ေျပာင္းလဲသြား၏၊ သူ၏ လက္အား ဆန္႔ထုတ္လိုက္လ်င္ ပန္းေရာင္ လ်ပ္စီးနဂါးႀကီးတစ္ေကာင္က မီးနဂါးထံသို႔ တိုးဝင္သြားသည္။
လ်ပ္စစ္ ပန္းေရာင္ နဂါးႏွင့္ မီးနဂါးတို႔ ထပ္တိုက္ဆံုမိကာ အက္ကြဲသံမ်ား အဆက္မျပတ္ထြက္လာသည္၊ မီးနဂါးကား လ်ပ္စီးနဂါးအား ခုခံႏိုင္စြမ္းမ႐ွိေပ၊ ထိုခဏမွာပင္ မီးနဂါးမွ အခိုးအေငြ႔မ်ားအျဖစ္ေျပာင္းလဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း လ်ပ္စီးနဂါးကား ထိုေနရာတြင္ရပ္တန္႔မေနဘဲ ယန္ဇူထံသို႔ ဆက္လက္ တိုးဝင္သြားကာ ေနာက္ဆံုး ယန္ဇူ၏ ရင္ဘတ္အား ထိသြားသည္၊ ဝုန္းခနဲ ျမည္သံႏွင့္အတူ ယန္ဇူ အေဝးသို႔လြင့္စင္သြားသည္။
“ဒါက သိုင္းပညာ နည္းစနစ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ နဂါးအားမာန္သိုင္းပဲ…ဒီေကာင္ ဘယ္လိုမ်ားလုပ္လိုက္တာလဲ….” ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး ထိတ္လန္႔သြားၾက၏၊ မေန႔က ရီဖူ႐ွင္းက ထိုစာအုပ္အား ငွါးသြားသည္ကို လူတိုင္းက သိၾက၏၊ သို႔ေသာ္ သူတို႔က မည္သည့္နည္းႏွင့္မ်ွ အဓိပၸာယ္ မ႐ွိဟု ေတြးခဲ့ၾကသည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက ထိုသိုင္းအား တစ္ရက္တည္းျဖင့္ ေလ့က်င့္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ကို မည္သို႔မ်ွမယံုၾကည္ႏိုင္ၾကေပ။
ယခုမူကား ရယ္စရာက သူတို႔ျဖစ္ေနေပၿပီ၊ ရီဖူ႐ွင္းအား ႏွေခါင္း႐ွံု႔ခဲ့ၾကေသာ ထိုသူမ်ားအားလံုး ႐ွက္ရြံသြားၾက၏၊ နဂါးအားမာန္သိုင္းက သူတို႔၏စြမ္းရည္ျဖင့္ လိုက္မမွီဟု မည္သူက ေျပာသနည္း၊ သူတို႔မလုပ္ႏိုင္ယံုမ်ွျဖင့္ တစ္ျခားသူမ်ားလည္း မလုပ္ႏိုင္ျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း ရီဖူ႐ွင္းက သက္ေသျပလိုက္သည္။
“နဂါးအားမာန္သိုင္း…..တစ္ရက္တည္းမွာ….ဒါက ဘယ္လို ရယ္စရာအမ်ိဳးအစားလဲ….” ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕က သူတို႔ေ႐ွ႕မွ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအား လက္ခံႏိုင္ေသးပံုမရေသးေပ။
“လ်ပ္စစ္စြမ္းအင္က အစစ္အမွန္ပဲ….ဒီေကာင္က တိုက္ခိုက္ေရးသမား သတ္သတ္မဟုတ္ဘူး….လ်ပ္စီးစြမ္းအင္လည္း သံုးႏိုင္ေသးတယ္…” ေနာက္တစ္ေယာက္က မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ဆရားမ်ားအားလံုးက ရီဖူ႐ွင္းအား ထူးဆန္းစြာၾကည့္ေနၾက၏၊ ရီဖူ႐ွင္းက သိုင္းပညာတြင္ လ်ပ္စီးစြမ္းအင္အား ေပါင္းစပ္၍သံုးသြားျခင္းျဖစ္သည္၊ သူကား ႏိုးထျခင္းအဆင့္ခုနစ္တြင္ပင္ လ်ပ္စီးစြမ္းအင္အား သူ၏ သိုင္းကြက္တြင္ ေအာင္ျမင္စြာေပါင္းစပ္၍ တိုပ္ခိုက္ႏိုင္ေပၿပီ။
“မင္းက ငါေျပာတာ ဘာလို႔မယံုခဲ့တာလဲ…” ရီဖူ႐ွင္းက သက္ျပင္းခ်လ်က္ အေျခအေနဆိုးရြားကာလဲေလ်ာင္းေနေသာ ယန္ဇူအားလွမ္းေျပာလိုက္သည္၊ သူက အင္းကြက္ထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္၊ ထိုေနာက္ ၿပိဳင္ပြဲေနရာတစ္ခုလံုးအား ေဝ့ၾကည့္လိုက္ကာ ေျပာလိုက္သည္…..
“ငါက သိုင္းပညာ သာမဟုတ္ဘဲ လ်ပ္စီးစြမ္းအင္မွာလည္း အာရံုခံႏိုင္စြမ္း အျမင့္ဆံုး အဆင့္႐ွိတယ္ဆိုတာ မေျပာဖူးလား….”
သူက ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အင္းကြက္က လ်ပ္စီးစြမ္းအင္မ်ားလႊမ္းျခံဳလ်က္ ေတာက္ပလာ၏၊ လ်ပ္စီးမ်ားက ဖူ႐ွင္း၏ တစ္ကိုယ္လံုးအားလွည့္ပတ္ေနသည္မွာ ဇူးနတ္ဘုရားႏွင့္ တူလွသည္။
===========
အပိုင္း(၁၄)
----------
မူရြန္ခ်ဴ ကလည္း အေျခအေနအား ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္၊ သို႔ေသာ္သူက ဖူ႐ွင္းအား ဂ႐ုသိပ္မစိုက္သလို ပံုစံျဖင့္ မ်က္ႏွာက ေအးစက္ေသာ ဟန္ပန္လုပ္ထားသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း စိတ္ထဲတြင္ကား မုန္းတီးစြာျဖင့္ ဖူ႐ွင္း အ႐ွက္ကြဲမည့္ အခ်ိန္အား ေစာင့္ေနသည္၊ သူက ဂုဏ္ထူးစာရင္း အဆင့္တစ္မွ ဖယ္ထုတ္ခံရျခင္းမွာ ဖူ႐ွင္းေၾကာင့္ပင္ မဟုတ္ပါလား။
ၿပိဳင္ပြဲ၏ပထမဆံုး စိန္ေခၚပြဲပင္လ်င္ စိတ္ဝင္စားမႈ အလြန္ေကာင္းေနၿပီျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ၿပိဳင္ပြဲဝင္မ်ားမွာ အလြန္စြမ္းအားျမင့္ေသာေၾကာင့္ မဟုတ္ဘဲ ရီဖူ႐ွင္း၏ နာမည္ ေက်ာ္ၾကားမႈမ်ားေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
ရီဖူ႐ွင္းက ၿပိဳင္ပြဲစင္အလယ္ သို႔ျဖည္းျဖည္းခ်င္းေလ်ာက္လာကာ ေနာက္ဆံုးတြင္ လင္း႐ွာ၏ ေ႐ွ႕တြင္ ရပ္လိုက္သည္။
“ရီဖူ႐ွင္း…. စိန္ေခၚမႈကို လက္ခံသလား….” ဒိုင္ တစ္ေယာက္က ေမးလိုက္သည္၊ လူတိုင္း၏ မ်က္လံုးမ်ားက သူမည္သို႔ျပန္ေျဖမည္ကို သိလိုစိတ္ျဖင့္ ဖူ႐ွင္းအား စိုက္ၾကည့္ေနၾကသည္။
ရီဖူ႐ွင္းက ႏိႈက္႐ိႈက္စြာ ျပံဳးလိုက္၏၊ ေနေရာင္ေအာက္တြင္ သူ၏ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳေသာ မ်က္ႏွာက သန္႔စင္ေနသည္။
“ ကြၽန္ေတာ္ လက္ခံတယ္…..” သူျပန္ေျပာသည္၊စိတ္ဝင္တစားၾကည့္ေနၾကေသာ လူအမ်ားအျပား၏ အံ႔အားသင့္ေသာ အမူအရာမ်ား အားေတြ႔ရသည္၊ ထို႔ေနာက္ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ အမူအယာမ်ားသို႔ ေျပာင္းသြားသည္၊ သူတစ္ကယ္ ဒီကံဆိုးမႈကို ေ႐ွာင္လႊဲလို႔ မရေတာ့ဘူးဆိုတာ သိသြားၿပီလား ထိုသူမ်ားက ေတြးလိုက္သည္။
“ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းေတာ္က လက္ခံတဲ့အခ်ိန္က စစ္ေဆးခ်က္ရလဒ္အရ ကြၽန္ေတာ္က သဘာဝစြမ္းအင္ ကို အာရံုခံႏိုင္စြမ္းက အျမင့္ဆံုးအဆင့္မွာ ႐ွိခဲ့တယ္….အခု ကြၽန္ေတာ္က ၿပိဳင္ပြဲမွာလည္း ဝင္ၿပိဳင္ေတာ့မယ္….အင္းကြက္ကေနတစ္ဆင့္ စစ္ေဆးစရာမလိုေတာ့ဘူးမလား……” သူက ဒိုင္လူႀကီးအား ေမးလိုက္သည္၊ အကယ္၍ စိန္ေခၚမႈအား ျငင္းပယ္ခဲ့ပါက သူ၏သိုင္းအဆင့္အား စစ္ေဆးရမည္ျဖစ္ၿပီး သူက စိန္ေခၚမႈအား လက္ခံခဲ့ပါက တိုက္ပြဲအတြင္း အားလံုးက သိႏိုင္သည္မဟုတ္ပါလား။
“ဒါ မွန္တယ္…..” ဒိုင္လူႀကီးက ေခါင္းညႇိတ္လိုက္၏။
လင္း႐ွာက ရယ္ေမာလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ ရီဖူ႐ွင္းအားၾကည့္လ်က္ ေမးလိုက္သည္……
“မင္းက တစ္ကယ့္အစစ္အမွန္ကို ရင္ဆိုင္ရေတာ့မယ္….ဘယ္လိုခံစားရလဲ…ဟ..ဟ…”
“ေရးေျဖစာေမးပြဲၿပီးတုန္းက မင္းကိုငါ တစ္ခုပဲေမးခဲ့တယ္….ရလဒ္က မင္းထင္သလို မဟုတ္ခဲ့ရင္ မင္းဘာလုပ္မလဲ…..” ရီဖူ႐ွင္းက ေျပာလိုက္၏၊ သူက ေခါင္းခါလ်က္ ဆက္ေျပာလိုက္သည္…….
“တစ္ကယ္လို႔ မင္းေနာက္ဆုတ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ထိတ္လန္႔စရာ အေတြ႔အၾကံဳမ်ိဳး မေတြ႔ရေတာ့မည့္အျပင္ အ႐ွက္လည္း ထပ္ကြဲမွာ မဟုတ္ဘူး….ဒါမွမဟုတ္ရင္ မင္းရဲ႕ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးနဲ႔ဆို ခံႏိုင္ရည္မ႐ွိမွာ ငါစိုးရိမ္တယ္….”
လူတိုင္းက သူ႔အား ထူးဆန္းစြာ ၾကည့္လိုက္ၾကသည္၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ရီဖူ႐ွင္းက ထိုသို႔ အဓိပၸါယ္မ႐ွိေသာ စကားမ်ိဳးကို ယခုလိုအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ေျပာႏိုင္ရသနည္း၊ သူတစ္ကယ္ ႐ူးသြပ္သြားၿပီလား။
“အားလံုးအဆံုးသတ္သြားေတာ့မည့္အခ်ိန္မွာေတာင္ မင္းက ဟန္ေဆာင္ေနေသးတယ္….ဟင္း…” လင္း႐ွာက ႏႈတ္ေခါင္း႐ွံုလိုက္သည္၊ လင္း႐ွာ၏ ေဒါသမ်ားကား ပြင့္ထြက္လုနီးပါးျဖစ္သည္၊ ေလသဘာဝစြမ္းအင္မ်ားက သူ႔ခႏၵာကိုယ္ အႏွံ႔စီးဆင္းသြားသည္၊ ထို႔ေနာက္ ေ႐ွ႕ေျခတစ္လွမ္းေထာက္ကာ ရီဖူ႐ွင္း ထံသို႔ ေလအဟုန္ကဲ့သို႔ လ်န္ျမန္စြာ ခ်ဥ္းကပ္လာသည္။
လင္း႐ွာကား ေလဓာတ္အေျခခံ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ေျခာက္ ေမွာ္ဆရာ ျဖစ္သည္၊ မ်က္စိတမွိတ္အတြင္းမွာပင္ လင္း႐ွာက ဖူ႐ွင္း၏ ေ႐ွ႕သို႔ ေရာက္လာသည္၊ သူက အလြယ္တကူပင္ သဘာဝစြမ္းအင္အားသံုးလ်က္ ႐ိုး႐ွင္းေသာ ေမွာ္သိုင္းကြက္ တစ္ကြက္ ထုတ္လႊတ္လိုက္သည္၊ ဖူ႐ွင္းအတြက္ တစ္ကယ့္ေမွာ္ပညာအား ထုတ္သံုးရန္မလိုေပ၊ သာမာန္ လက္ဝါး႐ိုက္ခ်က္ တစ္ခ်က္က လံုေလာက္ေပသည္။
“သတိထား…..” ခ်င္ယီက အေဝးမွ စိုးရိန္တစ္ႀကီး ေအာ္ဟစ္သတိေပးလိုက္သည္၊ လင္း႐ွာက ဖူ႐ွင္းအား တိုက္ခိုက္လိုက္ေသာ လက္ဝါးအားအဟုန္အား ၾကည့္ကာ သူမက ဖူ႐ွင္းအတြက္ အလြန္စိုးရိန္သြားသည္၊ အကယ္၍ ဖူ႐ွင္းက ႏိုးထျခင္း ပထမအဆင့္တြင္သာ႐ွိလ်င္ ထိုလက္ဝါး႐ိုက္ခ်က္မွာ သူ႔အတြက္ ခုခံကာကြယ္ရန္ အလြန္ခက္ခဲကာ အႏၱရာယ္မ်ားလွသည္၊ လင္း႐ွာကား လံုးဝ မညႇာေပ။
လူတိုင္းနီးပါး က ရီဖူ႐ွင္းအား သေဘာမက်ေသာ္လည္း ထိုအခိုက္အတန္႔တြင္ လူတိုင္းက ဖူ႐ွင္းအားၾကည့္လ်က္ သနားမိလိုက္ၾကသည္၊ သူကား ထို ႐ိုက္ခ်က္ တစ္ခ်က္တည္းျဖင့္ အျပင္းအထန္ ဒဏ္ရာရေပေတာ့မည္။
သို႔ေသာ္လည္း မူရြန္ခ်ဴ ၊ မူရြန္႐ွန္း ႏွင့္ ယန္ဇူတို႔ကမူ ေအးစက္စြာ ၾကည့္ေနၾကသည္၊ ထိုအရာက သူတို႔ေမ်ွာ္လင့္ေနေသာ ရလဒ္ပင္ မဟုတ္ပါလား။
“ဝုန္း……”
က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံတစ္ခ်က္ မည္သြားသည္၊ မေမ်ာ္လင့္ေသာ ျမင္ကြင္းက အားလံုးအား အံ႔အားသင့္ မာန္သက္သြားေစသည္၊ လင္း႐ွာ ရပ္တန္႔သြားသည္၊ သူ၏လက္ဝါး႐ိုက္ခ်က္က ဖူ႐ွင္းထံသို႔ မေရာက္လိုက္ေပ၊ ၄င္းအစား သူ၏႐ိုက္ခ်က္အားလိႈင္းက ဖူ႐ွင္း၏ လက္ဝါးမ်ားေအာက္တြင္ နစ္ျမဳတ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
“ဒါ…….” လူတိုင္း၏မ်က္လံုးမ်ား ျပဴ း က်ယ္သြားလ်က္ ၿပိဳင္ပြဲကြင္းျပင္ေနရာအားၾကည့္ကာ ေက်ာက္႐ုပ္မ်ားလို ရပ္တန္႔သြားၾကသည္၊ လင္း႐ွာ၏ လက္ဝါးက ဖူ႐ွင္း၏ ရင္ဘတ္ႏွင့္နီးလာေသာအခါ ဖူ႐ွင္း၏ ႐ိုး႐ွင္းစြာေဝွ့ယမ္းလိုက္ေသာ လက္ဝါးတစ္ခ်က္တြင္ပင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္အားအဟုန္က ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။
“ဒါတစ္ကယ္ပဲ ဘာမွအသံုးမက်တဲ့ဖူ႐ွင္းလား…ႏိုးထျခင္းအဆင့္တစ္နဲ႔ ဒီလို လုပ္လို႔ရတာလား.” ပရိတ္သတ္ထဲမွ တစ္ေယာက္က ေရရြက္လိုက္သည္။
ခ်င္ယီ၊ ဖန္း႐ွင္းဇြီ၊ ယန္ဇူ၊ မူရြန္ခ်ဴ၊ ႏွင့္တစ္ျခားမ်ားစြာေသာသူမ်ားအားလံုးက ရီဖူ႐ွင္းအား မယံုၾကည္ႏိုင္ေသာ အၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္ေနၾကသည္၊ သူတို႔အားလံုးက အံ႔အားသင့္ကာ ေျပာစရာစကားမ႐ွိၾကေတာ့ေပ၊ လင္း႐ွာ၏႐ိုက္ခ်က္အား အလြယ္တစ္ကူရပ္တန္႔ႏိုင္ရန္မွာ အနည္းဆံုး လင္း႐ွာႏွင့္ သိုင္းအား အဆင့္တူ႐ွိရမည္ မဟုတ္ပါလား။
ေကာက္ခ်က္ခ်ရလ်င္ ရီဖူ႐ွင္းမွာ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ေျခာက္ သို႔မဟုတ္ ပို၍ျမင့္ေသာအဆင့္႐ွိေသာ သိုင္းပညာ႐ွင္ ျဖစ္ရေပမည္။
“ဒါ…ဒါ…ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္ႏိုင္မွာလဲ….” လင္း႐ွာကား လက္႐ွိအေျခအေနကိုပင္ သတိမရေတာ့၊ သူသိေသာ တစ္ခုတည္းေသာ အရာမွာ သူ၏ ႐ိုက္ခ်က္အား ေ႐ွ႕သို႔ဆက္တိုးမရေအာင္ အားျပင္းေသာ အားလိႈင္းတစ္ခုက တားဆီးလိုက္သည္ ဟုသာ သိသည္။
“ငါမင္းကို အခြင့္အေရး ေပးခဲ့တယ္….” ရီဖူ႐ွင္းက လင္း႐ွာအားၾကည့္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္တြင္ အားေကာင္းေသာ တိုက္ခိုက္ေရးအ႐ွိန္အဝါတစ္ခုက ထိုေနရာတစ္ဝိုက္အား ဖံုးလႊမ္းသြားသည္။
သိုင္းပညာ ရဲ႕ ရသ အသိပညာ၊ သူကား ႏိုးထျခင္းစြမ္းအင္ အဆင့္ ခုနစ္ ျဖစ္သည္၊ လူတိုင္းက ဖူ႐ွင္းအား မယံုၾကည္ႏိုင္စြာၾကည့္ေနၾကသည္၊ ထို အသံုးမက် အမိႈက္လိုေကာင္က ယခု ႏိုးထျခင္း အဆင့္ ခုနစ္ ေရာက္ေနေသာ သိုင္းပညာ႐ွင္ ျဖစ္ေနေလၿပီ။
ပိုေျပာရလ်င္ သိုင္းပညာကို အာရံုခံႏိုင္စြမ္းက အျမင့္ဆံုးျဖစ္ကာ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္လည္း ပထမ ရထားေသးသည္၊ သူကား သံသယ႐ွိစရာမလိုေအာင္ပင္လ်င္ ႁခြင္းခ်က္မ႐ွိေသာ ပါရမီ႐ွင္ သိုင္းပညာ႐ွင္ ျဖစ္သည္။
လူေပါင္းမ်ားစြာ မည္မ်ွ သူ႔အား သေရာ္ခဲ့ၾကသနည္း၊ ရယ္ေမာခဲ့ၾကသနည္း၊ ထိုပါရမီ႐ွင္အား ေစာ္ကားခဲ့ၾကသနည္း။
“ဘုရားေရ….ဒီေကာင္ တစ္ကယ့္ေကာင္ပဲ…..” ခ်င္ယီကား စိတ္ထဲတြင္ ႐ႈပ္ေထြးေနသည္၊ တစ္ဘက္တြင္လည္း သူယခုလို လ်ိဳ႕ဝွက္ထားလိမ့္မည္ဟု သူမ မယံုၾကည္ႏိုင္ေပ၊ စာသင္ခန္းတြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ေလာင္းေၾကးအား ျပန္ေတြးမိလ်င္ ေဒါသထြက္လ်က္ မ်က္ႏွာက ရဲသြားသည္၊ သည္ေကာင္ကား အျမဲပင္ အ႐ွက္ကင္းမဲ့လွသည္၊ အကယ္၍ မသင့္ေတာ္ေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားလုပ္ခဲ့လ်င္ ဘယ္လိုလုပ္မည္နည္း၊ သူမက တစ္ကယ္ပင္ လက္ခံရေတာ့မည္ေလာ။
တစ္ျခားတစ္ဘက္တြင္လည္း သူမက ေပ်ာ္မိသည္၊ လြန္ခဲ့ေသာ သံုးႏွစ္ခန္႔မွ ေက်ာင္းဝင္ခြင့္ စစ္ေဆးျခင္းေနရာမွ ပါရမီ႐ွင္ေကာင္ေလးကား သူ၏ ေကာင္းကင္လက္ေဆာင္အား စြန္႔ပစ္ခဲ့ျခင္း မ႐ွိေပ။
သို႔ေသာ္လည္း သူက မည္သို႔ ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ခုနစ္သို႔ ေရာက္႐ွိခဲ့သနည္းဆိုသည္ကား ဇေဝဇဝါျဖစ္ေနတုန္းပင္။
ဖန္း႐ွင္းဇြီကား လံုးဝ ေအးခဲသြားသလိုျဖစ္သြားေလၿပီ၊ သူမက ႐ုတ္တရက္ တစ္ခုခုဆံုး႐ွံုးသြားသလို ခံစားလိုက္ရ၏၊ အသံုးမက်သည့္ေကာင္ တဲ့လား။ သူမက သူမ၏အေဖ ေျပာခဲ့ေသာ စကားမ်ားအား ျပန္ေတြးမိသည္၊ သံုးႏွစ္လံုးလံုး သူ၏စြမ္းရည္မ်ားအား ဖံုးကြယ္ထားၿပီးသကာလ အႏုတ္သေဘာေဆာင္ေသာ အရာမ်ားအားထိုးေဖာက္ကာ သူကား ကြယ္ရာမွ လူမ်ား၏ေ႐ွ႕သို႔ ေရာက္လာေလၿပီ။
သူမ၏ေဘးတြင္ ရပ္ေနေသာ မူရြန္႐ွင္းမွာလည္း အေျခအေနမဟန္ေပ၊ ထို႔အတူ ယန္ဇူလည္း အတူတူပင္၊ လူတိုင္းက ဘာျဖစ္ေနသည္ကို လံုးဝအာရံုစိုက္ေနၾကေလၿပီ၊ ရီဖူ႐ွင္းက လင္း႐ွာအား ၾကည့္လ်က္ အနည္းငယ္ျပံဳးလိုက္၏။
“မင္းဘယ္လိုထင္လဲ……” ရီဖူ႐ွင္းက လင္း႐ွာ၏ စကားအားျပန္ေျပာလိုက္သည္။
လင္း႐ွာက ထိတ္လန္႔စြာ ရပ္ေနရာမွ သတိဝင္လာသည္၊ သူက လက္ဝါးအား ႐ုတ္လ်က္ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ဆုတ္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္၊ သိုင္းပညာ႐ွင္ႏွင့္ အနီးကပ္တိုက္ခိုက္ျခင္းကား အလြန္မိုက္မဲေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ျဖစ္သည္၊ သူက ရီဖူ႐ွင္းႏွင့္အကြာအေဝးတစ္ခုတြင္ ႐ွိေနရန္လိုအပ္သည္၊ သူ႔အတြက္ အခြင့္အေရး ရႏိုင္ေသးသည္။
သို႔ေသာ္……..
“ဘုန္း…..”
က်ယ္ေလာင္ေသာ အသံတစ္ခ်က္ ၾကားလိုက္ရၿပီး လင္း႐ွာ အေဝးသို႔ လြင့္စင္သြားသည္၊ ရီဖူ႐ွင္းထံမွ ထိုမ်ွျမန္ဆန္ကာ အားျပင္းေသာ ကန္ခ်က္ ထြက္လာမည္ဟု သူမေမ်ွာ္လင့္ထားေပ၊ ရင္ဝအား ေတာင္ႀကီးတစ္လံးု ဖိနင္းလိုက္သလို ခံစားခ်က္ႏွင့္အတူ လင္း႐ွာကား လြင့္စင္သြားကာ ပါးစပ္မွေသြးမ်ားအန္လ်က္ ေျမႀကီးသို႔ ေခြက်သြားသည္၊ ၾကည့္ရသည္မွာ သူကား ဆိုးရြားစြာ ဒဏ္ရာရသြားၿပီ ျဖစ္သည္။
လင္း႐ွာက ႀကိဳးစားလ်က္ ထရပ္လိုက္သည္၊ သူ၏မ်က္ႏွာကား ေသြးေရာင္ကင္းမဲ့လ်က္ တစ္ကိုယ္လံုး တစ္ဆတ္ဆတ္တုန္ရီေနသည္၊ သူက ရီဖူ႐ွင္းအား မုန္းတီးစြာၾကည့္ေနသည္။
“ဒါက မင္းငါ့ကို အျမဲတမ္း လုပ္ခ်င္တဲ့အရာ မဟုတ္ဘူးလား…..မင္းရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ေဆးကို ျပန္ခံစားရတဲ့ အရသာက ဘယ္လိုလဲ” ရီဖူ႐ွင္းက သူ႔အား မသနားေပ၊ သူကား လင္း႐ွာအား ဘာမွလုပ္ခဲ့သည္မ႐ွိခဲ့ေသာ္လည္း လင္း႐ွာက သူ႔အား ရန္သူလိုသေဘာထားကာ အျမဲလို ရန္စကာ ေစာ္ကားေနခဲ့သည္၊ လင္း႐ွာ၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ရီဖူ႐ွင္းအား ေက်ာင္းမွထုတ္ပယ္ခံရရန္ျဖစ္သည္၊ ထို႔အတူ သူက ရီဖူ႐ွင္းအား႐ိုက္ခဲ့ေသာ လက္ဝါး႐ိုက္ခ်က္တြင္လည္း သက္ညႇာမႈ မ႐ွိခဲ့ေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ ရီဖူ႐ွင္းေျပာသလို သူကား လင္း႐ွာအား သူ၏ကိုယ္ပိုင္ေဆး အရသာအား ျမည္းစမ္းေစခဲ့ျခင္းသာျဖစ္သည္။
“ဒီအတြက္ မင္းဆီက ျပန္ယူမယ္” သူက ထိုသို႔ေျပာလ်က္ လူအုပ္ထဲသို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္။
လူတိုင္းက ဖူ႐ွင္းအား ဝိုင္းၾကည့္ေနၾက၏၊ ယမန္ေန႔က ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမရခဲ့သည္မွာ စာရြက္ေပၚမွ အသိပညာသက္သက္ မဟုတ္ဘဲ တစ္ကယ့္ လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းရည္မွာလည္း ထက္ျမတ္သည္ကို အားလံုးက မ်က္ျမင္သက္ေသပင္။
“မင္းက ႏိုးထျခင္း အဆင့္ ခုနစ္ ဆိုရင္ေတာင္ ဒီေလာက္ ဘဝင္ျမင့္စရာ လိုလို႔လား……မင္းက ကိုယ့္ဘာသာ နည္းနည္းအထင္ႀကီးလြန္းမေနဘူးလား…..” ယန္ဇူက ေမးလိုက္သည္၊ သူက ဆက္၍…..“မင္းက ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ခုနစ္ သိုင္းပညာ႐ွင္ ဆိုမွေတာ့ ငါကလည္း အဆင့္တူ ေမွာ္ဆရာပဲ….ဒါက မေန႔က အေႂကြးကို ေျဖ႐ွင္းဖို႔ အေကာင္းဆံုးအခြင့္အေရးလို႔ မင္းမထင္ဘူးလား….ငါမင္းကို စိန္ေခၚတယ္….”
ယမန္ေန႔က ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္နိုးထျခင္းအဆင့္အတြင္းရွိေသာ သိုင္းပညာ႐ွင္ႏွင့္ ေမွာ္ပညာ႐ွင္ တို႔အၾကား တိုက္ခိုက္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ သူတို႔ႏွစ္ဦး ျငင္းခံုခဲ့ၾကရာ ရီဖူ႐ွင္းက အသာစီးရခဲ့သည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက ႏိုးထျခင္းအဆင့္တြင္ သိုင္းပညာ႐ွင္းက အႏိုင္ရရန္ ပိုအခြင့္အေရးမ်ားသည္ဟု ေျပာခဲ့သလို စာေမးပြဲျကီးၾကပ္သူကလည္း သေဘာတူခဲ့သည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုအေျခအေနသည္ ထိုျငင္းခံုမႈအား ရီဖူ႐ွင္း မွားယြင္းေၾကာင္း သက္ေသျပရန္ အေကာင္းဆံုးအခြင့္အေရးဟု ယန္ဇူ ေတြးသည္။
“မင္းလက္ခံသလား….” ယန္ဇူက ရီဖူ႐ွင္းအား ေမးလိုက္သည္။
ရီဖူ႐ွင္းက ယန္ဇူအား ျပန္ၾကည့္လိုက္သည္၊ သူက တည္ၿငိမ္စြာ ျပန္ေျပာလိုက္သည္…..
“မင္းက ငါ့ကို ေရးေျဖ စာေမးပြဲမွာလည္း ႐ွံုးုၿပီးၿပီ….အခုလည္း ထပ္ၿပီး ႐ႈံးေတာ့မယ္….မင္း မ႐ွက္ဘူးလား…..”
လူတိုင္းက ေတြးလိုက္ၾကသည္……“ဒီေကာင္ ဘဝင္ျမင့္တာ မမ်ားလြန္းဘူးလား…..” လူတိုင္းက ရီဖူ႐ွင္းမွာ ႐ူးေနသည္ဟု ေတြးလိုက္ၾကသည္၊ သိုင္းပညာ႐ွင္ က ေမွာ္ပညာ႐ွင္အား မည္သို႔ အႏိုင္ရမည္နည္း။
“မင္း လက္ခံသလား…” ယန္ဇူက ထပ္ေမးလိုက္၏
“မင္းတို႔ေကာင္ေတြ ငါေျပာတာ နည္းနည္းေလးေတာင္ နားေထာင္ မေပးေတာ့ဘူးလား” ရီဖူ႐ွင္း အနည္းငယ္ စိတ္႐ႈပ္သြားသည္၊ ထို႔ေနာက္သူက ပုခုန္းတြန္႔လ်က္ ေျပာလိုက္သည္…..
“ေကာင္းၿပီေလ ဒါဆိုလည္း အေဖာ္လုပ္ေပးရမွာေပါ့….”
“ဒီေကာင္ တစ္ကယ္ကို မိုက္မဲတာပဲ…..” ရီဖူ႐ွင္း၏ ေအးေဆးေသာ ပံုစံက ခ်င္းက်ဴ ေက်ာင္းေတာ္မွ လူမ်ားအားလံုးအား မည္သို႔ေျပာရမည္မသိ ျဖစ္သြားေစသည္၊ အကယ္၍ သူက သိုင္းပညာအဆင့္တူေနလ်င္ပင္ ေမွာ္ပညာ႐ွင္အား မသေရာ္သင့္ေပ၊ သိုင္းပညာ႐ွင္မ်ား မည္သည့္အခ်ိန္က ေမွာ္ပညာ႐ွင္းမ်ားေ႐ွ႕တြင္ ဘဝင္ျမင့္ရဲသနည္း။
ထိုေကာင္ေလးကား တစ္ကယ္ပင္ အ႐ိုက္ခံရန္ ေတာင္းဆိုေနပံုရ၏၊ ပြဲျကည့္စင္ေပၚမွ အထူး ဧည့္သည္ မ်ားႏွင့္ ဆရာမ်ားပင္လ်င္ ေျပာစရာ စကား႐ွာမရေတာ့ေပ။
ယန္ဇူက ၿပိဳင္ပြဲစင္ျမင့္ထက္သို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း တက္လွမ္းလာကာ အင္းကြက္အတြင္းသို႔ ဝင္ရပ္လိုက္၏၊ ႐ုတ္တရက္ အားေကာင္းေသာ မီးဓာတ္စြမ္းအင္မ်ားက သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးအား ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားကာ မီးေတာက္မီးလ်ံမ်ား ဖံုးလြမ္းသြားသည္၊ သူကား မီးဓာတ္စြမ္းအင္အား အာရံုခံႏိုင္စြမ္း အျမင့္ဆံုးျဖစ္ကာ ႏိုးထျခင္း အဆင့္ ခုနစ္ ျဖစ္သည္။
ယန္ ဇူအားးျကည္႕ရသည္မွာတစ္ကိုယ္လံုး႐ွိ မီးေတာက္မ်ားက သူႏွင့္ တစ္သားတည္းျဖစ္သြားသကဲ့သို႔ပင္၊ သဘာဝစြမ္းအင္မ်ားက သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးအား လွည့္ပတ္စီးဆင္းလ်က္ သူ႔အား တစ္ျဖည္းျဖည္း ဝါးၿမိဳသြားကာ မီးလူသားကဲ့သို႔ ျဖစ္သြား၏၊ လူတိုင္းက ထိုျမင္ကြင္းအား အံ့ျသတႀကီးၾကည့္ေနစဥ္မွာပင္ ယန္ဇူ၏ ခႏၵာမွ မီးေတာက္တစ္ခ်ိဳ႕က ေမြနဂါးကဲ့သို႔ ေျပာင္းလဲသြားကာ ဖူ႐ွင္းထံသို႔ တိုးဝင္ေတာ့မည့္ဟန္ျဖင့္ အားယူေနၾက၏။
ထိုကဲ့သို႔ အားျပင္းေသာ ေမွာ္သိုင္းကြက္၊ လူတိုင္းက ယန္ဇူအား စိုက္ၾကည့္ေနၾက၏၊ သူကဲ့သို႔ေသာ အားေကာင္းေသာ ေမွာ္ဆရာ တစ္ေယာက္အေနျဖင့္ စၾကာဝဠာ စြမ္းအင္အား စုတ္ယူကာ ထိုစြမ္းအင္အား သူ၏ ေမွာ္သိုင္းကြက္ႏွင့္ ေပါင္းစပ္ကာ ရန္သူအား တိုက္ခိုက္ႏိုင္ေပသည္၊ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္၏ ေမွာ္သိုင္းကြက္သည္ သိုင္းပညာ႐ွင္တစ္ေယာက္၏ တိုက္ခိုက္ေရးနည္းစနစ္မ်ားထက္ အားျပင္းေလ့႐ွိသည္။
“လာစမ္းပါ….မင္းကိုယ္တိုင္ သက္ေသျပစမ္း….သိုင္းပညာ႐ွင္က ေရ႐ွည္အခ်ိန္ဆြဲပီး ေမွာ္ပညာ႐ွင္ကို ေမာပန္းေအာင္လုပ္ၿပီးေတာ့ အႏိုင္ယူႏိုင္တယ္လို႔ မင္းေျပာခဲ့တယ္….မင္းစကားကို မင္းျပန္စားဖို႔ အခ်ိန္က်ၿပီ….မင္းခံစားရေအာင္ ငါလုပ္ေပးမယ္…..” ယန္ဇူကား ေမွာ္ပညာ႐ွင္ျဖစ္ရသည္ကို အလြန္ဂုဏ္ယူသည္။ သူက ရီဖူ႐ွင္းအား ညႇာတာရန္ စိတ္ကူးမ႐ွိေပ။
“မေန႔က ေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ မင္းကိုယ္တိုင္ စြမ္းအားျမင့္ဖို႔အတြက္ တစ္ျခားလူေတြရဲ႕ စြမ္းအားကို ေလးစားဖို႔မင္းက ေျပာခဲ့တယ္မလား…..ငါထင္တာကေတာ့ မင္းက ဒီသင္ခန္းစာကို မင္းကိုယ္တိုင္ မလိုက္နာဘူးမလား…..” ယန္ဇူအား အသာအယာျပံဳးလ်က္ ရီဖူ႐ွင္းက ေျပာလိုက္၏၊သူကဆက္၍…..
“ငါမေန႔က ေျပာခဲ့တာက ေယဘုယ် အေျခအေနမွာလို႔ေျပာတာ….မင္းနဲ႔ကေတာ့ ငါဒီေလာက္ အခ်ိန္ကုန္မခံႏိုင္ဘူး…..” ထိုသို႔ေျပာကာ ရီဖူ႐ွင္းက ယန္ဇူထံသို႔ ခုန္လႊားလိုက္၏၊ သူ၏ ခႏၵာကိုယ္အား သိုင္းပညာ စြမ္းအင္မ်ားက စတင္လႊမ္းျခံဳလာ၏၊ ထိုစြမ္းအင္မ်ားက ပံုစံတစ္ခု အေနျဖင့္ စုစည္းလာေနၾက၏၊
ဒီေကာင္က ယန္ဇူနဲ႔ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေတာ့မယ္ထင္တယ္…..၊ လူတိုင္းက ရီဖူ႐ွင္း၏ စကားမ်ားအား ၾကားက မည္သို႔ေျပာရမွန္းမသိေတာ့၊ သူကား ႏိုးထျခင္း အဆင့္ခုနစ္ျဖင့္ အဆင့္တူ ေမွာ္ပညာ႐ွင္၏ အားျပင္းေသာ ေမွာ္သိုင္းကြက္ႏွင့္ တိုက္႐ိုက္အားျဖင့္ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္သည္။
“ဒီေကာင္က သူ႔အသံုးမက်တဲ့ ယံုၾကည္မႈကို ေနာင္တရေနေတာ့မယ္…” တစ္စံုတစ္ေယာက္က ႏွေခါင္း႐ႈံလိုက္၏။
ယန္ဇူကလည္း ရီဖူ႐ွင္း၏ မွတ္ခ်က္အားၾကားကာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္ေမာေန၏၊ ထို႔ေနာက္ သူက လက္ေဝွ့ယမ္းလိုက္လ်င္ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးမွ မီးေတာက္ငယ္မ်ားက ေမြနဂါးႀကီးတစ္ေကာင္ အျဖစ္အသြင္ေျပာင္းသြားသည္၊ ထိုမီးေႁမြနဂါးႀကီးကား မုန္ယိုေနေသာ ဆင္တစ္ေကာင္လို ႐ုန္႔ရန္းၾကမ္းတမ္းစြာျဖင့္ လွည့္ပတ္ေနကာ သူျဖတ္သြားရာလမ္းတစ္ေလ်ာက္ဝါးၿမိဳမည့္ ပံုဟန္ပင္။
သူ႐ူးေနတာလား….၊ ခ်င္ယီက ထိုေမွာ္သိုင္းကြက္ မည္မ်ွ စြမ္းအားျပင္းသည္ကို သတိထားမိကာ ရီဖူ႐ွင္းအား စိုးရိန္တႀကီး ၾကည့္လိုက္၏၊ သည္ေမွာ္သိုင္းကြက္က အသက္အႏၱရယ္႐ွိသည္ကို သူမသိသည္။
“ဒါဆိုရင္လည္း မင္းကို ပညာေပးရေတာ့မွာေပါ့….” ယန္ဇူက ေအးစက္စြာေျပာလ်က္ ရီဖူ႐ွင္းထံသို႔ လ်င္ျမန္စြာ တိုးဝင္သြားလိုက္၏၊ ရီဖူ႐ွင္းကလည္း သူ၏တစ္ကိုယ္လံုး႐ွိစြမ္းအင္မ်ားအား လွည့္ပတ္လ်က္ လ်င္ျမန္စြာတိုးဝင္သြားသည္၊ ၿပိဳင္ပြဲကြင္းျပင္ေနရာတြင္ လ်ပ္စီးႏွစ္ခုက တစ္ဘက္တစ္ခ်က္မွ ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ရန္ လ်င္ျမန္စြာ ေရြ႔လ်ားေနသကဲ့သို႔ပင္။
ထိုအခိုက္မွာပင္ ရီဖူ႐ွင္း၏ တစ္ကိုယ္လံုး႐ွိလႊမ္းျခံဳထားေသာ သိုင္းစြမ္းအင္မ်ားက ပန္းေရာင္သို႔ ေျပာင္းလဲသြား၏၊ ထို႔ေနာက္ ထိုပန္းေရာင္စြမ္းအင္မ်ားက နဂါးတစ္ေကာင္ပံုစံသို႔ေျပာင္းလဲသြားသည္။
ရီဖူ႐ွင္းတစ္ကိုယ္လံုးကား ထိုအခိုက္တြင္ နဂါးဟိန္းသံကဲ့သို႔ အက္ကြဲသံမ်ားဖံုးလႊမ္းေန၏၊ လူတိုင္းက မ်က္စိေ႐ွ႕မွ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားအားၾကည့္ကာ ႐ုတ္တရက္ အံ႔ျသမာန္သက္သြားၾက၏၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူတို႔ေနာက္ေယာက္ ရင္ဆိုင္မိၾကသည္၊ ယန္ဇူက ထိန္းခ်ဳပ္မရေတာ့ဟန္ျဖင့္ ရီဖူ႐ွင္းထံသို႔ မီးေႁမြနဂါးႀကီးအား ထုတ္လႊတ္လိုက္သည္။
ဟိန္းသံတစ္ခ်က္ၾကားလိုက္ရၿပီး ရီဖူ႐ွင္းက လ်ပ္စစ္နဂါးပံုဟန္ေျပာင္းလဲသြား၏၊ သူ၏ လက္အား ဆန္႔ထုတ္လိုက္လ်င္ ပန္းေရာင္ လ်ပ္စီးနဂါးႀကီးတစ္ေကာင္က မီးနဂါးထံသို႔ တိုးဝင္သြားသည္။
လ်ပ္စစ္ ပန္းေရာင္ နဂါးႏွင့္ မီးနဂါးတို႔ ထပ္တိုက္ဆံုမိကာ အက္ကြဲသံမ်ား အဆက္မျပတ္ထြက္လာသည္၊ မီးနဂါးကား လ်ပ္စီးနဂါးအား ခုခံႏိုင္စြမ္းမ႐ွိေပ၊ ထိုခဏမွာပင္ မီးနဂါးမွ အခိုးအေငြ႔မ်ားအျဖစ္ေျပာင္းလဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း လ်ပ္စီးနဂါးကား ထိုေနရာတြင္ရပ္တန္႔မေနဘဲ ယန္ဇူထံသို႔ ဆက္လက္ တိုးဝင္သြားကာ ေနာက္ဆံုး ယန္ဇူ၏ ရင္ဘတ္အား ထိသြားသည္၊ ဝုန္းခနဲ ျမည္သံႏွင့္အတူ ယန္ဇူ အေဝးသို႔လြင့္စင္သြားသည္။
“ဒါက သိုင္းပညာ နည္းစနစ္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ နဂါးအားမာန္သိုင္းပဲ…ဒီေကာင္ ဘယ္လိုမ်ားလုပ္လိုက္တာလဲ….” ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး ထိတ္လန္႔သြားၾက၏၊ မေန႔က ရီဖူ႐ွင္းက ထိုစာအုပ္အား ငွါးသြားသည္ကို လူတိုင္းက သိၾက၏၊ သို႔ေသာ္ သူတို႔က မည္သည့္နည္းႏွင့္မ်ွ အဓိပၸာယ္ မ႐ွိဟု ေတြးခဲ့ၾကသည္၊ ရီဖူ႐ွင္းက ထိုသိုင္းအား တစ္ရက္တည္းျဖင့္ ေလ့က်င့္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္ကို မည္သို႔မ်ွမယံုၾကည္ႏိုင္ၾကေပ။
ယခုမူကား ရယ္စရာက သူတို႔ျဖစ္ေနေပၿပီ၊ ရီဖူ႐ွင္းအား ႏွေခါင္း႐ွံု႔ခဲ့ၾကေသာ ထိုသူမ်ားအားလံုး ႐ွက္ရြံသြားၾက၏၊ နဂါးအားမာန္သိုင္းက သူတို႔၏စြမ္းရည္ျဖင့္ လိုက္မမွီဟု မည္သူက ေျပာသနည္း၊ သူတို႔မလုပ္ႏိုင္ယံုမ်ွျဖင့္ တစ္ျခားသူမ်ားလည္း မလုပ္ႏိုင္ျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း ရီဖူ႐ွင္းက သက္ေသျပလိုက္သည္။
“နဂါးအားမာန္သိုင္း…..တစ္ရက္တည္းမွာ….ဒါက ဘယ္လို ရယ္စရာအမ်ိဳးအစားလဲ….” ေက်ာင္းသားတစ္ခ်ိဳ႕က သူတို႔ေ႐ွ႕မွ အျဖစ္အပ်က္မ်ားအား လက္ခံႏိုင္ေသးပံုမရေသးေပ။
“လ်ပ္စစ္စြမ္းအင္က အစစ္အမွန္ပဲ….ဒီေကာင္က တိုက္ခိုက္ေရးသမား သတ္သတ္မဟုတ္ဘူး….လ်ပ္စီးစြမ္းအင္လည္း သံုးႏိုင္ေသးတယ္…” ေနာက္တစ္ေယာက္က မွတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။
ေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ဆရားမ်ားအားလံုးက ရီဖူ႐ွင္းအား ထူးဆန္းစြာၾကည့္ေနၾက၏၊ ရီဖူ႐ွင္းက သိုင္းပညာတြင္ လ်ပ္စီးစြမ္းအင္အား ေပါင္းစပ္၍သံုးသြားျခင္းျဖစ္သည္၊ သူကား ႏိုးထျခင္းအဆင့္ခုနစ္တြင္ပင္ လ်ပ္စီးစြမ္းအင္အား သူ၏ သိုင္းကြက္တြင္ ေအာင္ျမင္စြာေပါင္းစပ္၍ တိုပ္ခိုက္ႏိုင္ေပၿပီ။
“မင္းက ငါေျပာတာ ဘာလို႔မယံုခဲ့တာလဲ…” ရီဖူ႐ွင္းက သက္ျပင္းခ်လ်က္ အေျခအေနဆိုးရြားကာလဲေလ်ာင္းေနေသာ ယန္ဇူအားလွမ္းေျပာလိုက္သည္၊ သူက အင္းကြက္ထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္၊ ထိုေနာက္ ၿပိဳင္ပြဲေနရာတစ္ခုလံုးအား ေဝ့ၾကည့္လိုက္ကာ ေျပာလိုက္သည္…..
“ငါက သိုင္းပညာ သာမဟုတ္ဘဲ လ်ပ္စီးစြမ္းအင္မွာလည္း အာရံုခံႏိုင္စြမ္း အျမင့္ဆံုး အဆင့္႐ွိတယ္ဆိုတာ မေျပာဖူးလား….”
သူက ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ အင္းကြက္က လ်ပ္စီးစြမ္းအင္မ်ားလႊမ္းျခံဳလ်က္ ေတာက္ပလာ၏၊ လ်ပ္စီးမ်ားက ဖူ႐ွင္း၏ တစ္ကိုယ္လံုးအားလွည့္ပတ္ေနသည္မွာ ဇူးနတ္ဘုရားႏွင့္ တူလွသည္။
ဒ႑ာရီထဲက ဖူ႐ွင္း(၁၃)
ဒ႑ာရီထဲကဖူ႐ွင္း
===========
အပိုင္း(၁၃)
========
က်ယ္ေလာင္ေသာ မာန္သြင္းသံတစ္ခ်က္ႏွင္႔အတူ ရီဖူရွင္းက လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ရိုက္ထုတ္လိုက္သည္၊ လက္ဝါးရိုက္သံကား နဂါးဟိန္းသံအလား က်ယ္ေလာင္လွသည္၊ အေဝးဆီမွ က်ယ္ေလာင္ေသာအသံတစ္ခ်က္ ထပ္ျမည္သြားကာ နံရံတစ္ဘက္ ျပိဳဆင္းသြားသည္။
ထိုအခိုက္ ထိုေနရာသို႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ေျပးလာသည္၊ သူကား ယူခ်င္းျဖစ္သည္၊သူက အပ်က္အစီးေနရာအား ၾကည္႔ျပီးေနာက္ ရီဖူရွင္းအား ထိတ္လန္႔စြာ ၾကည္႔လိုက္သည္။
“မင္းက သိုင္းပညာမွာ သိုင္းပညာရဲ႕ ရသ(သိုင္းပညာအား အာရံုဝင္စားႏိုင္ေသာ အဆင္႔) အဆင္႔ကိုေတာင္ ေရာက္ေနျပီေပါ႔ ဟုတ္လား၊ ဒါဆိုမင္းက အခု ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ ခုနစ္ကို တက္သြားျပီေပါ႔…” ယူခ်င္းက ေမးလိုက္သည္။
“ ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ခုနစ္….” ဖူရွင္းက တိုးတိုးကေလးေရရြက္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ျပံဳးလ်က္ …..“ ၾကည္႔ရတာေတာ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ပ်က္စီးသြားတဲ႔ နံရံကို ျပန္ျပင္ခိုင္းဖို႔လိုလိမ္႔မယ္…ဒါကို မင္းသိုင္းက်င္႔ေနတုန္း ပ်က္စီးသြားတယ္ ေျပာလိုက္…..”
“မင္းက ငါ႔ကို ဒီအမွိဳက္ေတြ လာေပးျပန္ျပီ….” ယခ်င္းက ေခါင္းခါလ်က္ ေျပာသည္။
“ ေသခ်ာတာေပါ႔….” ဖူရွင္းက ရယ္ေမာလ်က္ သူ၏အခန္းသို႔ ျပန္သြားေလသည္၊ သူ၏တစ္ကိုယ္လံုး ေခႊ်းမ်ားျဖင္႔ ရြဲနစ္ေနျပီး ယေန႔ ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲအတြက္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ကာ ျပင္ဆင္ရန္လိုအပ္သည္မဟုတ္ပါလား။
မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္က သမိုင္းဝင္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးအား ေရႊေရာင္မ်ားလႊမ္းျခံဳေစကာ သက္ဝင္ေတာက္ပေစသည္၊ ျပိဳင္ပြဲက်င္းပရာ ကြင္းျပင္ၾကီးကား လူမ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္းစုစည္းေနၾကျပီျဖစ္သည္၊ လူအုပ္ကား မေန႔ကထက္ ပို၍မ်ားသည္ ဆိုရေပမည္။
ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲကား အပိုင္းႏွစ္ပို္္င္းခြဲျခားထားသည္၊ ပထမေန႔တြင္ ေရးေျဖစာေမးပြဲကို စစ္ေဆးျပီး ဒုတိယေန႔တြင္ လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ေရးအား စစ္ေဆးျခင္း ျဖစ္သည္။
ေရးေျဖစာေမးပြဲက ေက်ာင္းေတာ္တြင္ ပညာသင္ေနစဥ္ကာလအတြင္း ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အသိပညာဗဟုသုတမ်ားအား စစ္ေဆးျခင္းျဖစ္ျပီး လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ျခင္းအားျဖင္႔ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းရည္ႏွင္႔ သူတို႔၏ သိုင္းအဆင္႔အား သိရွိႏိုင္ေပသည္၊ အထူးသျဖင္႔ အသိပညာက အေရးၾကီးသည္ဆိုေသာ္လည္း တစ္ကယ္႔ တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းရည္ကသာလ်က္ အဓိက မဟုတ္ပါလား၊ ထို႔ေၾကာင္႔လည္း လူတိုင္းက လက္ေတြ႕စစ္ေဆးျခင္းအား ပို၍ အေလးထားၾကသည္။
ဘုန္း….ဘုန္း….ရုတ္တရက္ ေက်ာင္းကြင္းျပင္တစ္ခုလံုး တုန္ခါလ်က္ ျမင္းခြာသံမ်ား အား ၾကားရေလသည္။
“ ၾကည္႔လိုက္…မဟူရာျမင္းစစ္သည္ေတြ….” ကြင္းျပင္တစ္ခုလံုးရွိလူတိုင္းက အလံုးအရင္းႏွင္႔ ခ်ီတက္လာေနၾကေသာ ျမင္းစစ္သည္မ်ားအားျမင္ၾကသည္၊ ျမင္းစစ္သားမ်ားအားလံုးက မဟူရာေရာင္ေတာက္ေနေသာ ခႊ်ီလင္အမ်ိဳးအစား ျမင္းအား စီးနင္းထားၾကသည္၊ ၄င္းျမင္းမ်ားမွာ ေရွးေဟာင္းအႏြယ္ဝင္ ျမင္းအမ်ိဳးအစားျဖစ္ျပီး အလြန္ျမန္ကာ တိုက္ခိုက္ေရးတြင္ နံပါတ္တစ္ ျမင္းအမ်ိဳးအစား ျဖစ္သည္။
“ အဲဒါ…ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္ မလား…” လူမ်ားက ျမင္းစစ္သည္မ်ားအား ဦးေဆာင္လာေသာ လူၾကီး အားၾကည္႔လ်က္ တီးတိုးေျပာေနၾကသည္၊သူတို႔အားလံုးက ထိုျမင္းစစ္သည္မ်ားလာရာလမ္းတစ္ေလ်ာက ္ေလးစားစြာ ေနရာဖယ္ေပးၾက၏၊
ထိုျမင္းစစ္သည္မ်ားကား ခ်င္းက်ဴျမိဳ႕၏ကာကြယ္ေရးတပ္ျဖစ္သည္၊ ခ်င္းက်ဴျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားအားလံုးက ထိုျမင္းစစ္တပ္အား ျမိဳ႕စားထက္ပင္လ်င္ ပို၍ေလးစားၾကသည္။
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္က သူ႔သမီးကို လာၾကည္႔တာမ်ားလား” တစ္ခ်ိဳ႕က နားမလည္ဟန္ျဖင္႔ ေမးၾကသည္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္၏သမီးလည္း ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္တြင္ တက္ေရာက္ေနသည္ကို လူတိုင္းသိၾကသည္။
“မဟုတ္ဘူး…သူက ျမိဳ႕ရဲ႕ အနာဂါတ္ ပါရမီရွင္ေတြကို လာေစာင္႔ၾကည္႔တာျဖစ္ရမယ္…” ေနာက္တစ္ေယာက္က မွတ္ခ်က္ခ်သည္။ တစ္ျခားလူမ်ားကလည္း ေထာက္ခံဟန္ျဖင္႔ ေခါင္းညွိတ္ၾကသည္၊ ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္မွ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ အနာဂါတ္တြင္ ျမိဳ႕၏ အထင္ကရပုဂိၢဳလ္မ်ား၊ ရာထူးရာခံမ်ားျဖစ္လာၾကမည္ျဖစ္သည္၊ ထို႔ေၾကာင္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္က ယခုစာေမးပြဲအား လာၾကည္႔သည္မွာ ထူးဆန္းမွဳမရွိေတာ႔ေပ။ ထို႔အျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္ကား တစ္ခ်ိန္က ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္၏ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပင္။
လူအမ်ားက ဝိုင္းၾကည္႔ေနၾကစဥ္မွာပင္ ျမင္းစစ္သည္မ်ားက ျပိဳင္ပြဲကြင္းျပင္ပတစ္ေနရာတြင္ ေနရာယူလိုက္ၾကသည္၊ ခဏအၾကာ ဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ားဝတ္ဆင္ထားေသာ အျခားအုပ္စုတစ္စု ဝင္လာသည္။
“ ျမိဳ႕စား ၾကြလာတယ္…” ေၾကညာသံတစ္ခုႏွင္႔အတူ ျမိဳ႔စားႏွင္႔ သူ၏လူမ်ားက ပြဲၾကည္႔စင္ေပၚသို႔ တက္လာကာ အသင္႔ခ်ထားေသာ ထိုင္ခံုမ်ားတြင္ ထိုင္လိုက္ၾကသည္၊ ႏွစ္တိုင္းလိုလိုပင္ ခ်င္းက်ဴျမိဳ႕စားကား ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲအား တက္ေရာက္ေလ႔ရွိသည္၊ ဤသည္က သူက သည္စာေမးပြဲအား မည္မွ်အေလးထားသည္ကို ေပၚလြင္ေစေပသည္။
“ ၾကည္႔ရတာ ျမိဳ႕ရဲ႕ အရာရွိတစ္ဝက္ေက်ာ္ေလာက္က တက္ေရာက္လာတာပဲ…” တစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္သည္။
“ ဟုတ္တယ္…ဒီေန႔ …သူတို႔က ေက်င္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ကို သတိျပဳမိမွာေသခ်ာတယ္…” ေနာက္တစ္ေယာက္က ေခါင္းညွိတ္လ်က္ ေျပာသည္။
ျပိဳင္ပြဲေနရာ၏ေဘးမွ ပြဲၾကည္႔စင္မ်ားတြင္ကား လူမ်ား ျပည္႔ၾကပ္ေနေလျပီ၊ ခံုလြတ္မ်ား မရွိေတာ႔သလို အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း မတ္တပ္ရပ္၍ၾကည္႔ေနၾကရေလသည္၊ ထိုအထဲတြင္ကား ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ မပါဝင္သူ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ေရးေျဖစာေမးပြဲမေျဖဆိုသူေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ပါဝင္သည္၊ စာေမးပြဲစည္းကမ္းအရ ေရးေျဖစာေမးပြဲ ေျဖဆိုေအာင္ျမင္မွသာလ်င္ လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ေရး စာေမးပြဲတြင္ ဝင္ျပိဳင္ခြင္႔ ျပဳေလသည္။
ရီဖူရွင္းက ျပိဳင္ပြဲကြင္းသို႔ေရာက္သည္ႏွင္႔ သူ႔အေဖထိုင္ေနရာ ေထာင္႔ဆီသို႔ ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္၊ သူက ပတ္ဝန္းက်င္အား တစ္ခ်က္ေဝ႔ၾကည္႔လိုက္ကာ သူ႔အေဖအား ေမးလိုက္သည္…
“ အေဖ…ေမြးစားအေဖ မလာဘူးလား…”
ရီေဘခႊ်န္ ေခါင္းယမ္းလိုက္သည္...“ သူဒီမွာ မရွိဘူး…သူက မင္းကို စကားမွာပါးလိုက္တယ္…”
“ ဘာေတြလဲ…”
“ ပထမတစ္ခုက မင္းက ဘယ္အေျခအေနမ်ိဳးမွာမဆို…တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ရွိရမယ္…ဒုတိယတစ္ခုက လံုးဝသည္းမခံႏိုင္ေလာက္တဲ႔အေျခအေန မေရာက္မခ်င္း မင္းရဲ႕ စြမ္းအား အစစ္အမွန္ကို ထုတ္မျပရဘူး…” ရီေဘခႊ်န္က အေရးၾကီးဟန္ျဖင္႔ ေျပာသည္။
“ အင္း…နားလည္ျပီ…” ရီဖူရွင္းက ေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္၊ ထုိ႔ေနာက္သူက သူ၏ေနာက္မွ ယူခ်င္းအား ၾကည္႔လိုက္ျပီး….သူ႔အေဖအား ထပ္ေမးလိုက္သည္…“ ေမြးစားအေဖက ယူခ်င္းကို ေရာ ဘာမွာလိုက္လဲ…”
ရီေဘခႊ်န္က ယူခ်င္းအားၾကည္႔ကာ ျပံဳးလိုက္သည္….“ ယူခ်င္း…ရီဖူရွင္း…မင္းတို႔က တရားဝင္ေက်ာင္းေတာ္သားေတြျဖစ္သြားရင္ ေက်ာင္းေတာ္မွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနဖို႔မလိုဘူး… အိမ္ကို မၾကာမၾကာလာလည္လို႔ရတယ္….”
“ ေသခ်ာတာေပါ႔..” ဖူရွင္းက ထပ္မံ၍ ေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္၊ သို႔ေသာ္ သူ႔အား ၾကည္႔ရသည္မွာ အနည္းငယ္ခန္႔ စိတ္ပ်က္သြားပံုရသည္။
“သြားၾကေတာ႔ ေကာင္ေလးေတြ…မင္းတို႔ ေတာက္ပမယ္႔အခ်ိန္ေရာက္ေနျပီ…” ရီေဘခႊ်န္က ရယ္ေမာလ်က္ သူတို႔အား သြားရန္တိုက္တြန္းလိုက္သည္၊ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ထိုေနရာမွ ထြက္သြားျပီး ျပိဳင္ပြဲေနရာတစ္ဘက္ ျပိဳင္ပြဲဝင္မ်ားထိုင္ရာေနရာသို႔ ေလ်ာက္လာခဲ႔ၾကသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ဦး အား အေဝးမွၾကည္႔လ်က္ ရီေဘခႊ်န္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္၊ သူတို႔ကား ေနာက္ဆံုးတြင္ အရြယ္ေရာက္လာၾကျပီ မဟုတ္ပါလား။
ဖန္းရူဟုိင္ကလည္း သူ၏သမီးႏွင္႔ စကားေျပာေနသည္၊…“ နင္က ေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ ဂုဏ္ထူးစာရင္းမွာ ပါတယ္….နင္က မီးစြမ္းအင္ကို အာရံုခံနိုင္စြမ္းက ဒုတိယ အျမင္႔ဆံုးပဲ…ပိုေျပာရရင္ နင္က ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ေျခာက္ကို ေရာက္ေနျပီ…သိပ္မစိုးရိန္နဲ႔…အတတ္ႏိုင္ဆံုးတိုက္ခိုက္ပါ…”
“ ေကာင္းျပီ…အေဖ…” သူမက အနည္းငယ္ေခါင္းညွိတ္ကာ အေဝးမွ ရီဖူရွင္းအား ၾကည္႔လိုက္သည္။ သူမက သတ္မွတ္ထားေသာေနရာသို႔ေလ်ာက္လာရင္း ရီဖူရွင္းမွာ ယခင္က ရီဖူရွင္းႏွင္႔ အလြန္ကြဲျပားျခားနားေနသည္ဟု ခံစားေနရသည္၊ သူမက တစ္ခုခု ထူးဆန္းသည္မ်ား ျဖစ္ပ်က္မည္ဟု စိတ္ထဲမွ ထင္ေနသည္။
မူရႊန္မိသားစုဝင္မ်ားမွာလည္း စင္ေပၚတြင္ အတူတူထိုင္ေနၾကသည္၊ မူရႊန္ယူရွန္းက က ျပိဳင္ပြဲစင္အား ၾကည္႔လ်က္ မူရႊန္ခ်ဴအား ေျပာလိုက္သည္…“ လူအနည္းငယ္က ပဲ မင္းရဲ႕ျပိဳင္ဘက္ ျဖစ္လာလိမ္႔မယ္…တစ္ကယ္လို႔ ဟြာဂ်ီယူက ဝင္မျပိဳင္ရင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးၾကိဳးစားပါ…မင္းနားလည္လား…”
“ ဟုတ္ကဲ႔ အေဖ…” သူက ေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္၊ သူကား အႏိုင္ရမည္ဟု ယံုၾကည္ခ်က္ရွိသည္။
ယခုျပိဳင္ပြဲအတြက္ ဒိုင္ႏွစ္ေယာက္ရွိေပသည္၊ သိုင္းပညာေက်ာင္းဝင္ ဓါးခန္းမ သခင္ လင္ရွန္းဖန္ ႏွင္႔ ေမွာ္ပညာေက်ာင္းဝင္ ေျမဓါတ္ေက်ာင္းေဆာင္ ေက်ာင္းအုပ္ ရွီေဇာင္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္၊ သူတို႔က ျပိဳင္ပြဲစင္ ဗဟိုသို႔ ေလ်ာက္လာသည္ကာ လူအုပ္ၾကီအား ၾကည္႔လိုက္သည္။ ရုတ္တရက္…ရွီေဇာင္က ေျပာလိုက္သည္….
“ေရးေျဖစာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္တဲ႔သူတိုင္း လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရး စာေမးပြဲကို ဝင္ျပိဳင္ႏိုင္တယ္…မင္းတို႔အားလံုး စည္းမ်ဥ္းေတြကုိ သိထားျပီးျဖစ္မယ္လို႔ ငါထင္တယ္…အခု ျပိဳင္ပြဲစျပီ…”
ျပိဳင္ပြဲဝင္မ်ားထိုင္ေနရာတြင္ကား ေရးေျဖစာေမးပြဲေအာင္ျမင္သူမ်ားအားလံုးထုိင္ေနသည္၊ ထိုအထဲတြင္ ဟြာဂ်ီယူလည္း ပါဝင္ေပသည္၊
ျပိဳင္ပြဲဝင္မ်ားထိုင္ေနရာတြင္ကား ေရးေျဖစာေမးပြဲေအာင္ျမင္သူမ်ားအားလံုးထုိင္ေနသည္၊ ထိုအထဲတြင္ ဟြာဂ်ီယူလည္း ပါဝင္ေပသည္၊ သူမကား တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ လွပေခ်ာေမာျပီး သိုင္းပညာ ထူးခႊ်န္သူေလးျဖစ္သည္၊ ကံမေကာင္းစြာပင္ သူမက ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲတြင္ တိုက္ခိုက္ရန္ ျငင္းပယ္ေလ႔ရွိသည္၊ သူမက ပါရမီႏွင္႔ သိုင္းအဆင္႔ကိုသာလ်င္ သိေအာင္ စစ္ေဆးျပီး တစ္ကယ္တမ္းတိုက္ခိုက္ရန္မူ စိတ္ဝင္စားပံုမရေပ။
“ သူမက သံုးႏွစ္ဆက္တိုက္ ေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ ပထမ ရေပမယ္႔ ဘယ္ေတာ႔ကမွ လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရးစာေမးပြဲကို ဝင္မျပိဳင္ခဲ႔ဘူး၊ မေန႔က အျခားတစ္ေယာက္က ပထမ ရသြားတယ္…၊ ဒီေန႔ ဝင္ျပိဳင္ပါ႔မလား…”
“အျခားလူေတြက သူ႔ကို စိန္ေခၚဖို႔မတန္ဘူးလို႔ ေတြးေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္….ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲ ခ်ံပီယံ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေတာင္ သိပ္စိတ္ဝင္စားပံုမရတာ…ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မာနၾကီးလိုက္သလဲ…” လူတိုင္းက ဟြာဂ်ီယူအားၾကည္႔လ်က္ တီးတိုးေျပာေနၾကသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ရီဖူရွင္းအား သတိထားၾကည္႔ေနၾကသည္၊ ယမန္ေန႔က ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမရထားသည္မဟုတ္ပါလား၊ သို႔ေသာ္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ရီဖူရွင္းမွာ လက္ေတြ႕တုိက္ခိုက္ေရးတြင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္လိမ္႔မည္ဟု မယံုၾကည္ၾကေပ၊ ပိုေျပာရလ်င္ ရီဖူရွင္းမွာ ႏိုးထျခင္းအဆင္႔တစ္ ဟုသာ သူတို႔သိထားၾကေပသည္။ ၄င္းတို႔အထဲတြင္ လင္းရွာႏွင္႔ ယန္ဇူ တို႔မွာ ထိပ္ဆံုးက ပါဝင္ေပသည္၊ သူတို႔က ရီဖူရွင္းက လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရး စာေမးပြဲတြင္ က်ရံွဳးလ်က္ ေက်ာင္းထုတ္ခံရမည္႔အခ်ိန္ကို ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။
ဖန္းရွင္းဇြီကား မူရႊန္ရွန္း ေဘးတြင္ ရပ္ေနသည္၊ သူတို႔ကလည္း ရီဖူရွင္းအား သတိျပဳမိကာ မူရႊန္ရွန္းက ႏွုတ္ေခါင္းရွုံ႕လိုက္သည္….
“ မေန႔ကေတာ႔ သူက ေအာင္ျမင္တဲ႔ ပထမဆုရွင္ေပါ႔…ဒါေပမယ္႔ ဒီေန႔ေတာ႔ ေျမၾကီးကို ျပဳတ္က်မွုာေသခ်ာတယ္….ဟင္း…ေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ ပထမရျပီး သိုင္းအဆင္႔နိမ္႔လို႔ ေက်ာင္းထုတ္ခံရတယ္ဆိုရင္…ဘယ္ေလာက္ရယ္စရာေကာင္းလိုက္မလဲ…”
ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကလည္း မူရႊန္ရွန္း ကဲ႔သို႔ေတြးေနၾကသည္၊ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမ ရခဲ႔ေသာ္လည္း ရီဖူရွင္းမွာ ယခင္ကလို အသံုးမက်သည္႔ေကာင္ဟုသာ သူတို႔ေတြးၾကသည္။
ဖန္းရွင္းဇြီက ယမန္ေန႔က ဖူရွင္းအား ေက်ာင္းေတာ္၏စာၾကည္႔တိုက္တြင္ ေတြ႕ျမင္ခဲ႔သည္ ကို သတိရမိကာ သူႏွင္႔ပတ္သက္၍ တစ္ခုခုထူးဆန္းေနသည္ဟု စိတ္ထဲမွထင္ေနသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း စိတ္ထဲမွေပၚလာေသာအေတြးမ်ားအား ေခါင္းထဲမွထုတ္ပစ္သည္။
“ရီဖူရွင္း…ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္က ေျပာတယ္…မေန႔က မင္းကို ေက်ာင္းစာၾကည္႔တုိက္မွာ ေတြ႔လိုက္တယ္ဆို….ျပီးေတာ႔မင္းက စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကို ငွားသြားေသးတယ္တဲ႔…တစ္အုပ္က ဘာတဲ႔…နဂါးအားမာန္သိုင္းနဲ႔ ဂမီၻရသိုင္း ဟုတ္လား…” လင္းရွာက ရီဖူရွင္းထံသို႔ ေလ်ာက္လာလ်က္ ရယ္ေမာျပီး ေျပာလိုက္သည္၊ အမွန္တစ္ကယ္တြင္ကား ရီဖူရွင္းက ထိုစာအုပ္ႏွစ္အုပ္အား စာၾကည္႔တိုက္မွ ငွားယူသြားသည္႔သတင္းမွာ ေက်ာင္းေတာ္တစ္ခုလံုးပ်ံ႕ႏွံ႕ေနျပီးျဖစ္သည္။
“ ဒါက ငါတို႔ရဲ႕ ေရးေျဖစာေမးပြဲ ခ်ံပီယံၾကီးေလ…သူ႔အေတြးေတြက ကြဲျပားျခားနားတယ္…မဟုတ္ဘူးလား…ဟား..ဟား..” ထိုသို႔ေျပာကာ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း လင္းရွာႏွင္႔အတူ ဝိုင္း၍ရယ္ေမာၾကသည္။ သိုင္းပညာေက်ာင္းႏွင္႔ ေမွာ္ပညာေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုးက ထိုစာအုပ္ႏွစ္အုပ္အားၾကားက ႏွေခါင္းရွံု႕ၾကသည္။ ထိုသို႔စြမ္းအားျပင္း၍ခက္ခဲေသာ နဂါးအားမာန္သိုင္းအား ထိုသို႔ေသာ အသံုးမက်ေသာ အမွိဳက္လိုေကာင္က ဘယ္လို ေလ႔က်င္႔လို႔ေအာင္ျမင္မလဲ…သူတို႔အားလံုးက ေတြးလိုက္ၾကသည္။
“ ဒီစာအုပ္ႏွစ္အုပ္ရဲ႕ စြမ္းအားေတြကို ခံစားၾကည္႔ခ်င္မိရဲ႕…ဒါေပမယ္႔…မင္းက ဒီသိုင္းေတြ မသံုးရေသးခင္ အရွံုးေပးသြားရမွာ စိုးရိန္မိတယ္..ဟား..ဟား…” လင္းရွာက ရီဖူရွင္းအား အရွက္ကြဲႏိုင္သမွ်ကြဲေအာင္ သေရာ္ကာေနသည္၊ ယမန္ေန႔က ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ရီဖူရွင္းေၾကာင္႔ သူအရွက္ကြဲကဲ႔ရသည္ မဟုတ္ပါလား။ ယေန႔တြင္မူ ရီဖူရွင္း အရွက္ကြဲရမည္ဟု သူဆံုးျဖတ္ထားသည္။
ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက ရီဖူရွင္း အရွက္ရမည္႔ အခ်ိန္အား ေမ်ွာ္လင္႔ေနၾက၏၊ တစ္ကယ္ဆိုလ်င္ ေရးေျဖစာေမးပြဲ ခ်ံပီယံက လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ေရးစာေမးပြဲတြင္ အပယ္ခံရပါက မည္မွ်ရယ္စရာေကာင္းမည္နည္း၊ အကယ္၍ သူက အပယ္မခံလ်င္ေကာ….မည္သို႔ပင္ဆိုေစ…သူကား အရွံဳးေပးရကာ ေက်ာင္းေတာ္မွ အထုတ္ပယ္ခံရမည္သာျဖစ္သည္။
“ ရီဖူရွင္း…” ေနာက္နားမွ ေအးစက္ေသာ ေခၚသံတစ္ခု ၾကားလိုက္ရသည္၊ လူမ်ားက အသံလာရာသို႔ ၾကည္႔လိုက္ၾကရာ ထိုသူမွာ ယန္ဇူျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
မေန႔က အျဖစ္အပ်က္မ်ားအတြက္ ယန္ဇူလည္းအရွက္ရေနေပသည္၊ သူကား စိတ္ထဲတြင္ ေဒါသမ်ား အလိပ္လိုက္တက္ကား ျဖစ္ႏိုင္လ်င္ ရီဖူရွင္းအား တစ္စစီ ဖဲ႔ေျခြပစ္ခ်င္ေနသည္။
“ ဒီေန႔ လူတိုင္းက မင္းက ဘာမွ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ လက္ေတြ႕သိရေတာ႔မွာပဲ…” ယန္ဇူကား ယမန္ေန႔က အျဖစ္အပ်က္အား ျပန္ေတြးလ်က္ မ်က္ႏွာက မသာမယာ ျဖစ္ေနဆဲပင္၊ အမွန္တစ္ကယ္တြင္မူ လူအမ်ားက ရီဖူရွင္းအား မနာလိုစိတ္၊ မုန္းတီးစိ္တ္မ်ားျဖင္႔ၾကည္႔ေနၾကေပသည္။
ရီဖူရွင္းက သူ၏အေျခအေန မည္မွ် ရွုပ္ေထြးသည္ကို သိေနသည္၊ သူက မရည္ရြယ္ပဲ ထိုေျမေခြးမ အား ၾကည္႔မိကာ စိတ္ထဲမွ ဆဲရဲလိုက္သည္၊ ယခုသူခံယူေနရေသာ မုန္းတီးမွုမ်ား အမ်ားစုမွာ မေန႔က သူမက သူ႔အား ျပံဳးျပခဲ႔ေသာေၾကာင္႔ မဟုတ္ပါလား၊ ယခင္က လူအမ်ားက သူ႔အား ရယ္စရာအေနျဖင္႔သာ သတ္မွတ္ေျပာဆိုၾကေသာ္လည္း ယခုမူကား လူတိုင္း၏ နံပါတ္တစ္ရန္သူျဖစ္ေနျပီျဖစ္သည္၊ ထုိသူမ်ားမွာ အခြင္႔အေရးရလ်င္ သူ႔အား နည္းမ်ိဳးစံုျဖင္႔ ေျပာဆို ႏွိုပ္စက္ၾကမည္ဟု သူထင္ေနသည္။
“ သူက မေန႔က ေရးေျဖစာေမးပြဲ ပထမရတယ္…ရီဖူရွင္း…ၾကည္႔ရတာေတာ႔…လူေတြရဲ႕ အမုန္းတရားေတြအကုန္လံုးက သူ႔ဆီကို ဦးတည္ေနသလိုပဲ…” ပြဲၾကည္႔စင္ေပၚမွ လူအခ်ိဳ႕ ရီဖူရွင္းအား အနည္းငယ္ျပံဳးလ်က္ၾကည္႔ကာ မွတ္ခ်က္ခ်ၾကသည္။
“လူေတြေျပာတာကေတာ႔ သူက ႏိုးထျခင္းအဆင္႔တစ္မွာ ရပ္ေနတာ သံုးႏွစ္ရွိျပီတဲ႔…သူက ပါရမီပါတယ္..ဒါေပမယ္႔ စရုိက္ဆိုးတယ္….သူက ျပီးခဲ႔တဲ႔ သံုးႏွစ္လံုးစာေမးပြဲေတြ အကုန္လံုး ဝင္မျပိဳင္ခဲ႔ဘူး…ဒါေပမယ္႔ ရုတ္တရက္ အခုေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ ပထမေနရာကို ယူသြားတယ္…ဘယ္ေလာက္ထူးဆန္းလိုက္သလဲ…”
“ အင္း…သူက ေကာင္းတဲ႔ေနရာေတာ႔ရွိတယ္...ဒါေပမယ္႔ ဒီေကာင္က ျပသနာေကာင္ပဲ…တစ္ျခားျပိဳင္ပြဲဝင္ေတြက ဒီေကာင္ကို သတ္ခ်င္ေနၾကတာ….” လူတစ္ခ်ိဳ႕က ရီဖူရွင္းရွိရာသို႔ၾကည္႔လ်က္ ေဝဖန္ေနၾကသည္။
ျပိဳင္ပြဲစင္ျမင္႔အလယ္တြင္ကား ေက်ာင္းမွ ပညာရွင္မ်ား ဖန္တီးထားေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ သဘာဝစြမ္းအင္အား စစ္ေဆးႏိုင္ေသာ အင္းကြက္တစ္ခု ေရးထြင္းထားသည္၊ ထုိအင္းကြက္က ျပိဳင္ပြဲဝင္မ်ား၏သဘာဝစြမ္းအင္အား အာရံုခံႏိုင္စြမ္းကိုလည္း တိုင္းတာမည္ျဖစ္သည္၊ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ ထိုစြမ္းရည္မွာ သူတို႔၏ သိုင္းအဆင္႔အလိုက္ကြဲျပားျခားနားႏိုင္ေသာေၾကာင္႔ စာေမးပြဲစစ္တိုင္း ထိုစစ္ေဆးျခင္းအား ျပဳလုပ္ေလ႔ရွိၾကသည္။
ဆရာတစ္ေယာက္က အင္းကြက္၏ေဘးတြင္ရပ္လ်က္ ေက်ာင္းသားမ်ားအားေျပာသည္….
“ မင္းတို႔က စည္းမ်ဥ္းကို သိျပီးသားပဲ…ပထမဆံုးစိန္ေခၚမည္႔သူ စင္ေပၚတက္ခဲ႔…”
“ ကႊ်န္ေတာ္က အဆင္သင္႔ပဲ…” တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေအာ္လ်က္ စင္ေပၚသို႔တက္လာသည္၊ ထိုသူကား လင္းရွာျဖစ္သည္။
သူက အင္းကြက္ထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္သည္၊ မၾကာမွီ အင္းကြက္မွ ေလတိုးသံမ်ားႏွင္႔အတူ ေလသဘာဝက သူ႔ခႏၵာကိုယ္မွတစ္ဆင္႔ထြက္လာကာ အင္းကြက္မွ အလင္းေရာင္မ်ား ေတာက္ပလာသည္၊ တိတိက်က်ေျပာရလ်င္ ေလသဘာဝစြမ္းအင္မ်ားက လင္းရွာ၏ခႏၵာကိုယ္တစ္ခုလံုးအား ဖံုးလႊမ္းေနေလသည္။
“ ေလသဘာဝစြမ္းအင္ကို အာရံုခံႏိုင္စြမ္း ဒုတိယ အဆင္႔အျမင္႔ဆံုးနဲ႕ ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ ေျခာက္” ထိုဆရာက ေအာ္လိုက္သည္။သူကဆက္၍….
“ ဘယ္သူက သူ႔ကို စိန္ေခၚမလဲ…”
“ ရီဖူရွင္း…” ရီဖူရွင္းအား စိုက္ၾကည္႔လ်က္ လင္းရွာက ေခၚလိုက္သည္၊ သူက အရင္ဆံုး ျပိဳင္ပြဲစင္ေပၚသို႔တက္လာသည္၊ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ သူက ရီဖူရွင္းအား အရွက္ခြဲလိုေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။
လင္းရွာကိုယ္တိုင္က အဘယ္ေၾကာင္႔ ရီဖူရွင္းအား သည္ေလာက္ မုန္းတီးရသည္ကို နားမလည္ေပ၊ ျဖစ္ႏိုင္သည္က ရီဖူရွင္းကိုယ္တိုင္က သူမည္မွ်အသံုးမက်သည္ကို မသိဘဲ စာသင္ခန္းအတြင္းရွိ လူတိုင္း၏ရင္ထဲမွ အလွနတ္သမီး ခ်င္ယီအား စေနာက္ျခင္းေၾကာင္႔လည္း ျဖစ္မည္၊ ထို႔အတူ ဖန္းရွင္းဇြီအားလည္း အဓိပၸါယ္မရွိေသာစကားမ်ား ေျပာေသးသည္။ ပို၍မုန္းတီးစရာေကာင္းသည္မွာကား မည္သူမွ်တိတိက်က်ခန္႔မွန္းမရေသာ ရီဖူရွင္းႏွင္႔ ဟြာဂ်ီယူတို႔၏ဆက္ဆံေရးျဖစ္သည္။
သည္အရာမ်ားအားလံုးက လင္းရွာ၏အမုန္းတရားမ်ားအား ေတာက္ေလာင္ေစသည္ဟု ဆိုရေပမည္၊ သူ၏ ေခ်ာေမာေသာ ရုပ္ရည္မ်ားႏွင္႔ ယံုၾကည္မွဳရွိေသာ ထိုပံုစံုသက္သက္ကပင္လ်င္ လင္းရွာ၏ႏွလံုးအား ပူေလာင္ေစသည္။
ထိုအရာက မနာလိုျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေပသည္၊ သူကား ရီဖူရွင္းအား မနာလိုေပ၊ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ သူမလုပ္ရဲေသာအလုပ္မ်ားအားလံုးအား ရီဖူရွင္းက ရဲဝင္႔စြာလုပ္ရဲေသာေၾကာင္႔လည္းျဖစ္သည္။
သတင္းေကာင္းတစ္ခုမွာကား ယေန႔ ထို အရွက္မဲ႔ေသာေကာင္မွာ ယခင္ အသံုးမက်ေသာဘြဲ႕အား ျပန္ရယူ နိုင္ေတာ႔မည္ျဖစ္သည္၊ သူကား ေက်ာင္းေတာ္မွလည္း ထုတ္ပယ္ခံရေပဦးမည္။
လူတိုင္းက ပူေလာင္ေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင္႔ ရီဖူရွင္းက ျပိဳင္ပြဲစင္ျမင္႔သို႔ တက္ေရာက္လာသည္ကို ၾကည္႔ေနၾကသည္၊ ဘာဆက္ျဖစ္လာမည္နည္း လူတိုင္းက စိတ္ဝင္စားေနၾကသည္။
ေရးေျဖစာေမးပြဲ၏ ပထမဆုရွင္၊ ထိုအရာကား တစ္ကယ္႔တိုက္ခိုက္ေရးတြင္ ဘာမွအသံုးမက်ေပ။
“ဒီေကာင္ေလး…” ခ်င္ယီက လင္းရွာအားၾကည္႔ကာ မည္သို႔ေျပာရမည္မသိေတာ႔၊ သူကား ရီဖူရွင္း၏နာမည္အား ပထဆံုး ေခၚကာ သူ႔အားခက္ခဲေအာင္တမင္လုပ္ေနသည္မဟုတ္ပါလား၊ လင္းရွာက သူ႔အား သက္ညွာေပးမည္ဟု သူမ မယံုေပ။
သူမ၏ ရီဖူရွင္းအေပၚစိုးရိန္မွုအား မ်က္ႏွာတြင္ မေပၚရန္ ၾကိဳးစားလိုက္သည္၊ အကယ္၍ရီဖူရွင္းက ထိုစိန္ေခၚမွဳအား လက္မခံရဲဘဲ ျပိဳင္ပြဲမွ ႏွုတ္ထြက္ခဲ႔လ်င္ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမ ရသည္ကလည္း မည္သို႔မွ်အသံုးမဝင္ေပ။
“ ငါ႔ထက္အရင္ ဒီေကာင္ကို စိန္ေခၚတဲ႔လူရွိမယ္လို႔ မထင္မိဘူး…ဟားဟား…ဒီေကာင္ရဲ႕ကံဆိုးမိုးေမွာင္မွုကို အရသာရွိရွိနဲ႔ၾကည္႔ရေတာ႔မွာပဲ…” ယန္ဇူက ေအးစက္စြာ ေျပာလိုက္သည္။
“ ဖန္းရွင္းဇြီ…ေသခ်ာၾကည္႔…နင္႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္တယ္ဆိုတာ..မၾကာခင္သိရေတာ႔မယ္…ဒီေကာင္က နင္႔ေဘးမွာ ရွိေနဖို႔ မတန္တဲ႔ေကာင္…” မူရြန္ရွန္းက ဖန္ရွင္းဇြီအား ေျပာလိုက္သည္။
===========
အပိုင္း(၁၃)
========
က်ယ္ေလာင္ေသာ မာန္သြင္းသံတစ္ခ်က္ႏွင္႔အတူ ရီဖူရွင္းက လက္ဝါးရိုက္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ရိုက္ထုတ္လိုက္သည္၊ လက္ဝါးရိုက္သံကား နဂါးဟိန္းသံအလား က်ယ္ေလာင္လွသည္၊ အေဝးဆီမွ က်ယ္ေလာင္ေသာအသံတစ္ခ်က္ ထပ္ျမည္သြားကာ နံရံတစ္ဘက္ ျပိဳဆင္းသြားသည္။
ထိုအခိုက္ ထိုေနရာသို႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ ေျပးလာသည္၊ သူကား ယူခ်င္းျဖစ္သည္၊သူက အပ်က္အစီးေနရာအား ၾကည္႔ျပီးေနာက္ ရီဖူရွင္းအား ထိတ္လန္႔စြာ ၾကည္႔လိုက္သည္။
“မင္းက သိုင္းပညာမွာ သိုင္းပညာရဲ႕ ရသ(သိုင္းပညာအား အာရံုဝင္စားႏိုင္ေသာ အဆင္႔) အဆင္႔ကိုေတာင္ ေရာက္ေနျပီေပါ႔ ဟုတ္လား၊ ဒါဆိုမင္းက အခု ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ ခုနစ္ကို တက္သြားျပီေပါ႔…” ယူခ်င္းက ေမးလိုက္သည္။
“ ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ခုနစ္….” ဖူရွင္းက တိုးတိုးကေလးေရရြက္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ျပံဳးလ်က္ …..“ ၾကည္႔ရတာေတာ႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ပ်က္စီးသြားတဲ႔ နံရံကို ျပန္ျပင္ခိုင္းဖို႔လိုလိမ္႔မယ္…ဒါကို မင္းသိုင္းက်င္႔ေနတုန္း ပ်က္စီးသြားတယ္ ေျပာလိုက္…..”
“မင္းက ငါ႔ကို ဒီအမွိဳက္ေတြ လာေပးျပန္ျပီ….” ယခ်င္းက ေခါင္းခါလ်က္ ေျပာသည္။
“ ေသခ်ာတာေပါ႔….” ဖူရွင္းက ရယ္ေမာလ်က္ သူ၏အခန္းသို႔ ျပန္သြားေလသည္၊ သူ၏တစ္ကိုယ္လံုး ေခႊ်းမ်ားျဖင္႔ ရြဲနစ္ေနျပီး ယေန႔ ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲအတြက္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ကာ ျပင္ဆင္ရန္လိုအပ္သည္မဟုတ္ပါလား။
မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္က သမိုင္းဝင္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးအား ေရႊေရာင္မ်ားလႊမ္းျခံဳေစကာ သက္ဝင္ေတာက္ပေစသည္၊ ျပိဳင္ပြဲက်င္းပရာ ကြင္းျပင္ၾကီးကား လူမ်ား တစ္ျဖည္းျဖည္းစုစည္းေနၾကျပီျဖစ္သည္၊ လူအုပ္ကား မေန႔ကထက္ ပို၍မ်ားသည္ ဆိုရေပမည္။
ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲကား အပိုင္းႏွစ္ပို္္င္းခြဲျခားထားသည္၊ ပထမေန႔တြင္ ေရးေျဖစာေမးပြဲကို စစ္ေဆးျပီး ဒုတိယေန႔တြင္ လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ေရးအား စစ္ေဆးျခင္း ျဖစ္သည္။
ေရးေျဖစာေမးပြဲက ေက်ာင္းေတာ္တြင္ ပညာသင္ေနစဥ္ကာလအတြင္း ေက်ာင္းသားမ်ား၏ အသိပညာဗဟုသုတမ်ားအား စစ္ေဆးျခင္းျဖစ္ျပီး လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ျခင္းအားျဖင္႔ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းရည္ႏွင္႔ သူတို႔၏ သိုင္းအဆင္႔အား သိရွိႏိုင္ေပသည္၊ အထူးသျဖင္႔ အသိပညာက အေရးၾကီးသည္ဆိုေသာ္လည္း တစ္ကယ္႔ တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းရည္ကသာလ်က္ အဓိက မဟုတ္ပါလား၊ ထို႔ေၾကာင္႔လည္း လူတိုင္းက လက္ေတြ႕စစ္ေဆးျခင္းအား ပို၍ အေလးထားၾကသည္။
ဘုန္း….ဘုန္း….ရုတ္တရက္ ေက်ာင္းကြင္းျပင္တစ္ခုလံုး တုန္ခါလ်က္ ျမင္းခြာသံမ်ား အား ၾကားရေလသည္။
“ ၾကည္႔လိုက္…မဟူရာျမင္းစစ္သည္ေတြ….” ကြင္းျပင္တစ္ခုလံုးရွိလူတိုင္းက အလံုးအရင္းႏွင္႔ ခ်ီတက္လာေနၾကေသာ ျမင္းစစ္သည္မ်ားအားျမင္ၾကသည္၊ ျမင္းစစ္သားမ်ားအားလံုးက မဟူရာေရာင္ေတာက္ေနေသာ ခႊ်ီလင္အမ်ိဳးအစား ျမင္းအား စီးနင္းထားၾကသည္၊ ၄င္းျမင္းမ်ားမွာ ေရွးေဟာင္းအႏြယ္ဝင္ ျမင္းအမ်ိဳးအစားျဖစ္ျပီး အလြန္ျမန္ကာ တိုက္ခိုက္ေရးတြင္ နံပါတ္တစ္ ျမင္းအမ်ိဳးအစား ျဖစ္သည္။
“ အဲဒါ…ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္ မလား…” လူမ်ားက ျမင္းစစ္သည္မ်ားအား ဦးေဆာင္လာေသာ လူၾကီး အားၾကည္႔လ်က္ တီးတိုးေျပာေနၾကသည္၊သူတို႔အားလံုးက ထိုျမင္းစစ္သည္မ်ားလာရာလမ္းတစ္ေလ်ာက ္ေလးစားစြာ ေနရာဖယ္ေပးၾက၏၊
ထိုျမင္းစစ္သည္မ်ားကား ခ်င္းက်ဴျမိဳ႕၏ကာကြယ္ေရးတပ္ျဖစ္သည္၊ ခ်င္းက်ဴျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ားအားလံုးက ထိုျမင္းစစ္တပ္အား ျမိဳ႕စားထက္ပင္လ်င္ ပို၍ေလးစားၾကသည္။
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္က သူ႔သမီးကို လာၾကည္႔တာမ်ားလား” တစ္ခ်ိဳ႕က နားမလည္ဟန္ျဖင္႔ ေမးၾကသည္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္၏သမီးလည္း ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္တြင္ တက္ေရာက္ေနသည္ကို လူတိုင္းသိၾကသည္။
“မဟုတ္ဘူး…သူက ျမိဳ႕ရဲ႕ အနာဂါတ္ ပါရမီရွင္ေတြကို လာေစာင္႔ၾကည္႔တာျဖစ္ရမယ္…” ေနာက္တစ္ေယာက္က မွတ္ခ်က္ခ်သည္။ တစ္ျခားလူမ်ားကလည္း ေထာက္ခံဟန္ျဖင္႔ ေခါင္းညွိတ္ၾကသည္၊ ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္မွ ေက်ာင္းသားမ်ားမွာ အနာဂါတ္တြင္ ျမိဳ႕၏ အထင္ကရပုဂိၢဳလ္မ်ား၊ ရာထူးရာခံမ်ားျဖစ္လာၾကမည္ျဖစ္သည္၊ ထို႔ေၾကာင္႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္က ယခုစာေမးပြဲအား လာၾကည္႔သည္မွာ ထူးဆန္းမွဳမရွိေတာ႔ေပ။ ထို႔အျပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်င္ကား တစ္ခ်ိန္က ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္၏ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ပင္။
လူအမ်ားက ဝိုင္းၾကည္႔ေနၾကစဥ္မွာပင္ ျမင္းစစ္သည္မ်ားက ျပိဳင္ပြဲကြင္းျပင္ပတစ္ေနရာတြင္ ေနရာယူလိုက္ၾကသည္၊ ခဏအၾကာ ဝတ္ေကာင္းစားလွမ်ားဝတ္ဆင္ထားေသာ အျခားအုပ္စုတစ္စု ဝင္လာသည္။
“ ျမိဳ႕စား ၾကြလာတယ္…” ေၾကညာသံတစ္ခုႏွင္႔အတူ ျမိဳ႔စားႏွင္႔ သူ၏လူမ်ားက ပြဲၾကည္႔စင္ေပၚသို႔ တက္လာကာ အသင္႔ခ်ထားေသာ ထိုင္ခံုမ်ားတြင္ ထိုင္လိုက္ၾကသည္၊ ႏွစ္တိုင္းလိုလိုပင္ ခ်င္းက်ဴျမိဳ႕စားကား ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲအား တက္ေရာက္ေလ႔ရွိသည္၊ ဤသည္က သူက သည္စာေမးပြဲအား မည္မွ်အေလးထားသည္ကို ေပၚလြင္ေစေပသည္။
“ ၾကည္႔ရတာ ျမိဳ႕ရဲ႕ အရာရွိတစ္ဝက္ေက်ာ္ေလာက္က တက္ေရာက္လာတာပဲ…” တစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္သည္။
“ ဟုတ္တယ္…ဒီေန႔ …သူတို႔က ေက်င္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ကို သတိျပဳမိမွာေသခ်ာတယ္…” ေနာက္တစ္ေယာက္က ေခါင္းညွိတ္လ်က္ ေျပာသည္။
ျပိဳင္ပြဲေနရာ၏ေဘးမွ ပြဲၾကည္႔စင္မ်ားတြင္ကား လူမ်ား ျပည္႔ၾကပ္ေနေလျပီ၊ ခံုလြတ္မ်ား မရွိေတာ႔သလို အေတာ္မ်ားမ်ားမွာလည္း မတ္တပ္ရပ္၍ၾကည္႔ေနၾကရေလသည္၊ ထိုအထဲတြင္ကား ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ မပါဝင္သူ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ေရးေျဖစာေမးပြဲမေျဖဆိုသူေက်ာင္းသားမ်ားလည္း ပါဝင္သည္၊ စာေမးပြဲစည္းကမ္းအရ ေရးေျဖစာေမးပြဲ ေျဖဆိုေအာင္ျမင္မွသာလ်င္ လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ေရး စာေမးပြဲတြင္ ဝင္ျပိဳင္ခြင္႔ ျပဳေလသည္။
ရီဖူရွင္းက ျပိဳင္ပြဲကြင္းသို႔ေရာက္သည္ႏွင္႔ သူ႔အေဖထိုင္ေနရာ ေထာင္႔ဆီသို႔ ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္၊ သူက ပတ္ဝန္းက်င္အား တစ္ခ်က္ေဝ႔ၾကည္႔လိုက္ကာ သူ႔အေဖအား ေမးလိုက္သည္…
“ အေဖ…ေမြးစားအေဖ မလာဘူးလား…”
ရီေဘခႊ်န္ ေခါင္းယမ္းလိုက္သည္...“ သူဒီမွာ မရွိဘူး…သူက မင္းကို စကားမွာပါးလိုက္တယ္…”
“ ဘာေတြလဲ…”
“ ပထမတစ္ခုက မင္းက ဘယ္အေျခအေနမ်ိဳးမွာမဆို…တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ရွိရမယ္…ဒုတိယတစ္ခုက လံုးဝသည္းမခံႏိုင္ေလာက္တဲ႔အေျခအေန မေရာက္မခ်င္း မင္းရဲ႕ စြမ္းအား အစစ္အမွန္ကို ထုတ္မျပရဘူး…” ရီေဘခႊ်န္က အေရးၾကီးဟန္ျဖင္႔ ေျပာသည္။
“ အင္း…နားလည္ျပီ…” ရီဖူရွင္းက ေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္၊ ထုိ႔ေနာက္သူက သူ၏ေနာက္မွ ယူခ်င္းအား ၾကည္႔လိုက္ျပီး….သူ႔အေဖအား ထပ္ေမးလိုက္သည္…“ ေမြးစားအေဖက ယူခ်င္းကို ေရာ ဘာမွာလိုက္လဲ…”
ရီေဘခႊ်န္က ယူခ်င္းအားၾကည္႔ကာ ျပံဳးလိုက္သည္….“ ယူခ်င္း…ရီဖူရွင္း…မင္းတို႔က တရားဝင္ေက်ာင္းေတာ္သားေတြျဖစ္သြားရင္ ေက်ာင္းေတာ္မွာပဲ အခ်ိန္ကုန္ေနဖို႔မလိုဘူး… အိမ္ကို မၾကာမၾကာလာလည္လို႔ရတယ္….”
“ ေသခ်ာတာေပါ႔..” ဖူရွင္းက ထပ္မံ၍ ေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္၊ သို႔ေသာ္ သူ႔အား ၾကည္႔ရသည္မွာ အနည္းငယ္ခန္႔ စိတ္ပ်က္သြားပံုရသည္။
“သြားၾကေတာ႔ ေကာင္ေလးေတြ…မင္းတို႔ ေတာက္ပမယ္႔အခ်ိန္ေရာက္ေနျပီ…” ရီေဘခႊ်န္က ရယ္ေမာလ်က္ သူတို႔အား သြားရန္တိုက္တြန္းလိုက္သည္၊ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္က ထိုေနရာမွ ထြက္သြားျပီး ျပိဳင္ပြဲေနရာတစ္ဘက္ ျပိဳင္ပြဲဝင္မ်ားထိုင္ရာေနရာသို႔ ေလ်ာက္လာခဲ႔ၾကသည္။ သူတို႔ ႏွစ္ဦး အား အေဝးမွၾကည္႔လ်က္ ရီေဘခႊ်န္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္၊ သူတို႔ကား ေနာက္ဆံုးတြင္ အရြယ္ေရာက္လာၾကျပီ မဟုတ္ပါလား။
ဖန္းရူဟုိင္ကလည္း သူ၏သမီးႏွင္႔ စကားေျပာေနသည္၊…“ နင္က ေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ ဂုဏ္ထူးစာရင္းမွာ ပါတယ္….နင္က မီးစြမ္းအင္ကို အာရံုခံနိုင္စြမ္းက ဒုတိယ အျမင္႔ဆံုးပဲ…ပိုေျပာရရင္ နင္က ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ေျခာက္ကို ေရာက္ေနျပီ…သိပ္မစိုးရိန္နဲ႔…အတတ္ႏိုင္ဆံုးတိုက္ခိုက္ပါ…”
“ ေကာင္းျပီ…အေဖ…” သူမက အနည္းငယ္ေခါင္းညွိတ္ကာ အေဝးမွ ရီဖူရွင္းအား ၾကည္႔လိုက္သည္။ သူမက သတ္မွတ္ထားေသာေနရာသို႔ေလ်ာက္လာရင္း ရီဖူရွင္းမွာ ယခင္က ရီဖူရွင္းႏွင္႔ အလြန္ကြဲျပားျခားနားေနသည္ဟု ခံစားေနရသည္၊ သူမက တစ္ခုခု ထူးဆန္းသည္မ်ား ျဖစ္ပ်က္မည္ဟု စိတ္ထဲမွ ထင္ေနသည္။
မူရႊန္မိသားစုဝင္မ်ားမွာလည္း စင္ေပၚတြင္ အတူတူထိုင္ေနၾကသည္၊ မူရႊန္ယူရွန္းက က ျပိဳင္ပြဲစင္အား ၾကည္႔လ်က္ မူရႊန္ခ်ဴအား ေျပာလိုက္သည္…“ လူအနည္းငယ္က ပဲ မင္းရဲ႕ျပိဳင္ဘက္ ျဖစ္လာလိမ္႔မယ္…တစ္ကယ္လို႔ ဟြာဂ်ီယူက ဝင္မျပိဳင္ရင္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးၾကိဳးစားပါ…မင္းနားလည္လား…”
“ ဟုတ္ကဲ႔ အေဖ…” သူက ေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္၊ သူကား အႏိုင္ရမည္ဟု ယံုၾကည္ခ်က္ရွိသည္။
ယခုျပိဳင္ပြဲအတြက္ ဒိုင္ႏွစ္ေယာက္ရွိေပသည္၊ သိုင္းပညာေက်ာင္းဝင္ ဓါးခန္းမ သခင္ လင္ရွန္းဖန္ ႏွင္႔ ေမွာ္ပညာေက်ာင္းဝင္ ေျမဓါတ္ေက်ာင္းေဆာင္ ေက်ာင္းအုပ္ ရွီေဇာင္တို႔ ျဖစ္ၾကသည္၊ သူတို႔က ျပိဳင္ပြဲစင္ ဗဟိုသို႔ ေလ်ာက္လာသည္ကာ လူအုပ္ၾကီအား ၾကည္႔လိုက္သည္။ ရုတ္တရက္…ရွီေဇာင္က ေျပာလိုက္သည္….
“ေရးေျဖစာေမးပြဲ ေအာင္ျမင္တဲ႔သူတိုင္း လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရး စာေမးပြဲကို ဝင္ျပိဳင္ႏိုင္တယ္…မင္းတို႔အားလံုး စည္းမ်ဥ္းေတြကုိ သိထားျပီးျဖစ္မယ္လို႔ ငါထင္တယ္…အခု ျပိဳင္ပြဲစျပီ…”
ျပိဳင္ပြဲဝင္မ်ားထိုင္ေနရာတြင္ကား ေရးေျဖစာေမးပြဲေအာင္ျမင္သူမ်ားအားလံုးထုိင္ေနသည္၊ ထိုအထဲတြင္ ဟြာဂ်ီယူလည္း ပါဝင္ေပသည္၊
ျပိဳင္ပြဲဝင္မ်ားထိုင္ေနရာတြင္ကား ေရးေျဖစာေမးပြဲေအာင္ျမင္သူမ်ားအားလံုးထုိင္ေနသည္၊ ထိုအထဲတြင္ ဟြာဂ်ီယူလည္း ပါဝင္ေပသည္၊ သူမကား တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ လွပေခ်ာေမာျပီး သိုင္းပညာ ထူးခႊ်န္သူေလးျဖစ္သည္၊ ကံမေကာင္းစြာပင္ သူမက ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲတြင္ တိုက္ခိုက္ရန္ ျငင္းပယ္ေလ႔ရွိသည္၊ သူမက ပါရမီႏွင္႔ သိုင္းအဆင္႔ကိုသာလ်င္ သိေအာင္ စစ္ေဆးျပီး တစ္ကယ္တမ္းတိုက္ခိုက္ရန္မူ စိတ္ဝင္စားပံုမရေပ။
“ သူမက သံုးႏွစ္ဆက္တိုက္ ေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ ပထမ ရေပမယ္႔ ဘယ္ေတာ႔ကမွ လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရးစာေမးပြဲကို ဝင္မျပိဳင္ခဲ႔ဘူး၊ မေန႔က အျခားတစ္ေယာက္က ပထမ ရသြားတယ္…၊ ဒီေန႔ ဝင္ျပိဳင္ပါ႔မလား…”
“အျခားလူေတြက သူ႔ကို စိန္ေခၚဖို႔မတန္ဘူးလို႔ ေတြးေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တယ္….ရာသီကုန္စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲ ခ်ံပီယံ ဂုဏ္ပုဒ္ကို ေတာင္ သိပ္စိတ္ဝင္စားပံုမရတာ…ဘယ္ေလာက္ေတာင္ မာနၾကီးလိုက္သလဲ…” လူတိုင္းက ဟြာဂ်ီယူအားၾကည္႔လ်က္ တီးတိုးေျပာေနၾကသည္။
တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ရီဖူရွင္းအား သတိထားၾကည္႔ေနၾကသည္၊ ယမန္ေန႔က ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမရထားသည္မဟုတ္ပါလား၊ သို႔ေသာ္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ရီဖူရွင္းမွာ လက္ေတြ႕တုိက္ခိုက္ေရးတြင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္လိမ္႔မည္ဟု မယံုၾကည္ၾကေပ၊ ပိုေျပာရလ်င္ ရီဖူရွင္းမွာ ႏိုးထျခင္းအဆင္႔တစ္ ဟုသာ သူတို႔သိထားၾကေပသည္။ ၄င္းတို႔အထဲတြင္ လင္းရွာႏွင္႔ ယန္ဇူ တို႔မွာ ထိပ္ဆံုးက ပါဝင္ေပသည္၊ သူတို႔က ရီဖူရွင္းက လက္ေတြ႔တိုက္ခိုက္ေရး စာေမးပြဲတြင္ က်ရံွဳးလ်က္ ေက်ာင္းထုတ္ခံရမည္႔အခ်ိန္ကို ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။
ဖန္းရွင္းဇြီကား မူရႊန္ရွန္း ေဘးတြင္ ရပ္ေနသည္၊ သူတို႔ကလည္း ရီဖူရွင္းအား သတိျပဳမိကာ မူရႊန္ရွန္းက ႏွုတ္ေခါင္းရွုံ႕လိုက္သည္….
“ မေန႔ကေတာ႔ သူက ေအာင္ျမင္တဲ႔ ပထမဆုရွင္ေပါ႔…ဒါေပမယ္႔ ဒီေန႔ေတာ႔ ေျမၾကီးကို ျပဳတ္က်မွုာေသခ်ာတယ္….ဟင္း…ေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ ပထမရျပီး သိုင္းအဆင္႔နိမ္႔လို႔ ေက်ာင္းထုတ္ခံရတယ္ဆိုရင္…ဘယ္ေလာက္ရယ္စရာေကာင္းလိုက္မလဲ…”
ေက်ာင္းသားအမ်ားစုကလည္း မူရႊန္ရွန္း ကဲ႔သို႔ေတြးေနၾကသည္၊ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမ ရခဲ႔ေသာ္လည္း ရီဖူရွင္းမွာ ယခင္ကလို အသံုးမက်သည္႔ေကာင္ဟုသာ သူတို႔ေတြးၾကသည္။
ဖန္းရွင္းဇြီက ယမန္ေန႔က ဖူရွင္းအား ေက်ာင္းေတာ္၏စာၾကည္႔တိုက္တြင္ ေတြ႕ျမင္ခဲ႔သည္ ကို သတိရမိကာ သူႏွင္႔ပတ္သက္၍ တစ္ခုခုထူးဆန္းေနသည္ဟု စိတ္ထဲမွထင္ေနသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း စိတ္ထဲမွေပၚလာေသာအေတြးမ်ားအား ေခါင္းထဲမွထုတ္ပစ္သည္။
“ရီဖူရွင္း…ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္က ေျပာတယ္…မေန႔က မင္းကို ေက်ာင္းစာၾကည္႔တုိက္မွာ ေတြ႔လိုက္တယ္ဆို….ျပီးေတာ႔မင္းက စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ကို ငွားသြားေသးတယ္တဲ႔…တစ္အုပ္က ဘာတဲ႔…နဂါးအားမာန္သိုင္းနဲ႔ ဂမီၻရသိုင္း ဟုတ္လား…” လင္းရွာက ရီဖူရွင္းထံသို႔ ေလ်ာက္လာလ်က္ ရယ္ေမာျပီး ေျပာလိုက္သည္၊ အမွန္တစ္ကယ္တြင္ကား ရီဖူရွင္းက ထိုစာအုပ္ႏွစ္အုပ္အား စာၾကည္႔တိုက္မွ ငွားယူသြားသည္႔သတင္းမွာ ေက်ာင္းေတာ္တစ္ခုလံုးပ်ံ႕ႏွံ႕ေနျပီးျဖစ္သည္။
“ ဒါက ငါတို႔ရဲ႕ ေရးေျဖစာေမးပြဲ ခ်ံပီယံၾကီးေလ…သူ႔အေတြးေတြက ကြဲျပားျခားနားတယ္…မဟုတ္ဘူးလား…ဟား..ဟား..” ထိုသို႔ေျပာကာ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း လင္းရွာႏွင္႔အတူ ဝိုင္း၍ရယ္ေမာၾကသည္။ သိုင္းပညာေက်ာင္းႏွင္႔ ေမွာ္ပညာေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုးက ထိုစာအုပ္ႏွစ္အုပ္အားၾကားက ႏွေခါင္းရွံု႕ၾကသည္။ ထိုသို႔စြမ္းအားျပင္း၍ခက္ခဲေသာ နဂါးအားမာန္သိုင္းအား ထိုသို႔ေသာ အသံုးမက်ေသာ အမွိဳက္လိုေကာင္က ဘယ္လို ေလ႔က်င္႔လို႔ေအာင္ျမင္မလဲ…သူတို႔အားလံုးက ေတြးလိုက္ၾကသည္။
“ ဒီစာအုပ္ႏွစ္အုပ္ရဲ႕ စြမ္းအားေတြကို ခံစားၾကည္႔ခ်င္မိရဲ႕…ဒါေပမယ္႔…မင္းက ဒီသိုင္းေတြ မသံုးရေသးခင္ အရွံုးေပးသြားရမွာ စိုးရိန္မိတယ္..ဟား..ဟား…” လင္းရွာက ရီဖူရွင္းအား အရွက္ကြဲႏိုင္သမွ်ကြဲေအာင္ သေရာ္ကာေနသည္၊ ယမန္ေန႔က ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ရီဖူရွင္းေၾကာင္႔ သူအရွက္ကြဲကဲ႔ရသည္ မဟုတ္ပါလား။ ယေန႔တြင္မူ ရီဖူရွင္း အရွက္ကြဲရမည္ဟု သူဆံုးျဖတ္ထားသည္။
ေက်ာင္းသားအမ်ားစုက ရီဖူရွင္း အရွက္ရမည္႔ အခ်ိန္အား ေမ်ွာ္လင္႔ေနၾက၏၊ တစ္ကယ္ဆိုလ်င္ ေရးေျဖစာေမးပြဲ ခ်ံပီယံက လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ေရးစာေမးပြဲတြင္ အပယ္ခံရပါက မည္မွ်ရယ္စရာေကာင္းမည္နည္း၊ အကယ္၍ သူက အပယ္မခံလ်င္ေကာ….မည္သို႔ပင္ဆိုေစ…သူကား အရွံဳးေပးရကာ ေက်ာင္းေတာ္မွ အထုတ္ပယ္ခံရမည္သာျဖစ္သည္။
“ ရီဖူရွင္း…” ေနာက္နားမွ ေအးစက္ေသာ ေခၚသံတစ္ခု ၾကားလိုက္ရသည္၊ လူမ်ားက အသံလာရာသို႔ ၾကည္႔လိုက္ၾကရာ ထိုသူမွာ ယန္ဇူျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
မေန႔က အျဖစ္အပ်က္မ်ားအတြက္ ယန္ဇူလည္းအရွက္ရေနေပသည္၊ သူကား စိတ္ထဲတြင္ ေဒါသမ်ား အလိပ္လိုက္တက္ကား ျဖစ္ႏိုင္လ်င္ ရီဖူရွင္းအား တစ္စစီ ဖဲ႔ေျခြပစ္ခ်င္ေနသည္။
“ ဒီေန႔ လူတိုင္းက မင္းက ဘာမွ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ လက္ေတြ႕သိရေတာ႔မွာပဲ…” ယန္ဇူကား ယမန္ေန႔က အျဖစ္အပ်က္အား ျပန္ေတြးလ်က္ မ်က္ႏွာက မသာမယာ ျဖစ္ေနဆဲပင္၊ အမွန္တစ္ကယ္တြင္မူ လူအမ်ားက ရီဖူရွင္းအား မနာလိုစိတ္၊ မုန္းတီးစိ္တ္မ်ားျဖင္႔ၾကည္႔ေနၾကေပသည္။
ရီဖူရွင္းက သူ၏အေျခအေန မည္မွ် ရွုပ္ေထြးသည္ကို သိေနသည္၊ သူက မရည္ရြယ္ပဲ ထိုေျမေခြးမ အား ၾကည္႔မိကာ စိတ္ထဲမွ ဆဲရဲလိုက္သည္၊ ယခုသူခံယူေနရေသာ မုန္းတီးမွုမ်ား အမ်ားစုမွာ မေန႔က သူမက သူ႔အား ျပံဳးျပခဲ႔ေသာေၾကာင္႔ မဟုတ္ပါလား၊ ယခင္က လူအမ်ားက သူ႔အား ရယ္စရာအေနျဖင္႔သာ သတ္မွတ္ေျပာဆိုၾကေသာ္လည္း ယခုမူကား လူတိုင္း၏ နံပါတ္တစ္ရန္သူျဖစ္ေနျပီျဖစ္သည္၊ ထုိသူမ်ားမွာ အခြင္႔အေရးရလ်င္ သူ႔အား နည္းမ်ိဳးစံုျဖင္႔ ေျပာဆို ႏွိုပ္စက္ၾကမည္ဟု သူထင္ေနသည္။
“ သူက မေန႔က ေရးေျဖစာေမးပြဲ ပထမရတယ္…ရီဖူရွင္း…ၾကည္႔ရတာေတာ႔…လူေတြရဲ႕ အမုန္းတရားေတြအကုန္လံုးက သူ႔ဆီကို ဦးတည္ေနသလိုပဲ…” ပြဲၾကည္႔စင္ေပၚမွ လူအခ်ိဳ႕ ရီဖူရွင္းအား အနည္းငယ္ျပံဳးလ်က္ၾကည္႔ကာ မွတ္ခ်က္ခ်ၾကသည္။
“လူေတြေျပာတာကေတာ႔ သူက ႏိုးထျခင္းအဆင္႔တစ္မွာ ရပ္ေနတာ သံုးႏွစ္ရွိျပီတဲ႔…သူက ပါရမီပါတယ္..ဒါေပမယ္႔ စရုိက္ဆိုးတယ္….သူက ျပီးခဲ႔တဲ႔ သံုးႏွစ္လံုးစာေမးပြဲေတြ အကုန္လံုး ဝင္မျပိဳင္ခဲ႔ဘူး…ဒါေပမယ္႔ ရုတ္တရက္ အခုေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ ပထမေနရာကို ယူသြားတယ္…ဘယ္ေလာက္ထူးဆန္းလိုက္သလဲ…”
“ အင္း…သူက ေကာင္းတဲ႔ေနရာေတာ႔ရွိတယ္...ဒါေပမယ္႔ ဒီေကာင္က ျပသနာေကာင္ပဲ…တစ္ျခားျပိဳင္ပြဲဝင္ေတြက ဒီေကာင္ကို သတ္ခ်င္ေနၾကတာ….” လူတစ္ခ်ိဳ႕က ရီဖူရွင္းရွိရာသို႔ၾကည္႔လ်က္ ေဝဖန္ေနၾကသည္။
ျပိဳင္ပြဲစင္ျမင္႔အလယ္တြင္ကား ေက်ာင္းမွ ပညာရွင္မ်ား ဖန္တီးထားေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား၏ သဘာဝစြမ္းအင္အား စစ္ေဆးႏိုင္ေသာ အင္းကြက္တစ္ခု ေရးထြင္းထားသည္၊ ထုိအင္းကြက္က ျပိဳင္ပြဲဝင္မ်ား၏သဘာဝစြမ္းအင္အား အာရံုခံႏိုင္စြမ္းကိုလည္း တိုင္းတာမည္ျဖစ္သည္၊ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ ထိုစြမ္းရည္မွာ သူတို႔၏ သိုင္းအဆင္႔အလိုက္ကြဲျပားျခားနားႏိုင္ေသာေၾကာင္႔ စာေမးပြဲစစ္တိုင္း ထိုစစ္ေဆးျခင္းအား ျပဳလုပ္ေလ႔ရွိၾကသည္။
ဆရာတစ္ေယာက္က အင္းကြက္၏ေဘးတြင္ရပ္လ်က္ ေက်ာင္းသားမ်ားအားေျပာသည္….
“ မင္းတို႔က စည္းမ်ဥ္းကို သိျပီးသားပဲ…ပထမဆံုးစိန္ေခၚမည္႔သူ စင္ေပၚတက္ခဲ႔…”
“ ကႊ်န္ေတာ္က အဆင္သင္႔ပဲ…” တစ္စံုတစ္ေယာက္က ေအာ္လ်က္ စင္ေပၚသို႔တက္လာသည္၊ ထိုသူကား လင္းရွာျဖစ္သည္။
သူက အင္းကြက္ထဲသို႔ ဝင္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ မ်က္လံုးမွိတ္လိုက္သည္၊ မၾကာမွီ အင္းကြက္မွ ေလတိုးသံမ်ားႏွင္႔အတူ ေလသဘာဝက သူ႔ခႏၵာကိုယ္မွတစ္ဆင္႔ထြက္လာကာ အင္းကြက္မွ အလင္းေရာင္မ်ား ေတာက္ပလာသည္၊ တိတိက်က်ေျပာရလ်င္ ေလသဘာဝစြမ္းအင္မ်ားက လင္းရွာ၏ခႏၵာကိုယ္တစ္ခုလံုးအား ဖံုးလႊမ္းေနေလသည္။
“ ေလသဘာဝစြမ္းအင္ကို အာရံုခံႏိုင္စြမ္း ဒုတိယ အဆင္႔အျမင္႔ဆံုးနဲ႕ ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ ေျခာက္” ထိုဆရာက ေအာ္လိုက္သည္။သူကဆက္၍….
“ ဘယ္သူက သူ႔ကို စိန္ေခၚမလဲ…”
“ ရီဖူရွင္း…” ရီဖူရွင္းအား စိုက္ၾကည္႔လ်က္ လင္းရွာက ေခၚလိုက္သည္၊ သူက အရင္ဆံုး ျပိဳင္ပြဲစင္ေပၚသို႔တက္လာသည္၊ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ သူက ရီဖူရွင္းအား အရွက္ခြဲလိုေသာေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။
လင္းရွာကိုယ္တိုင္က အဘယ္ေၾကာင္႔ ရီဖူရွင္းအား သည္ေလာက္ မုန္းတီးရသည္ကို နားမလည္ေပ၊ ျဖစ္ႏိုင္သည္က ရီဖူရွင္းကိုယ္တိုင္က သူမည္မွ်အသံုးမက်သည္ကို မသိဘဲ စာသင္ခန္းအတြင္းရွိ လူတိုင္း၏ရင္ထဲမွ အလွနတ္သမီး ခ်င္ယီအား စေနာက္ျခင္းေၾကာင္႔လည္း ျဖစ္မည္၊ ထို႔အတူ ဖန္းရွင္းဇြီအားလည္း အဓိပၸါယ္မရွိေသာစကားမ်ား ေျပာေသးသည္။ ပို၍မုန္းတီးစရာေကာင္းသည္မွာကား မည္သူမွ်တိတိက်က်ခန္႔မွန္းမရေသာ ရီဖူရွင္းႏွင္႔ ဟြာဂ်ီယူတို႔၏ဆက္ဆံေရးျဖစ္သည္။
သည္အရာမ်ားအားလံုးက လင္းရွာ၏အမုန္းတရားမ်ားအား ေတာက္ေလာင္ေစသည္ဟု ဆိုရေပမည္၊ သူ၏ ေခ်ာေမာေသာ ရုပ္ရည္မ်ားႏွင္႔ ယံုၾကည္မွဳရွိေသာ ထိုပံုစံုသက္သက္ကပင္လ်င္ လင္းရွာ၏ႏွလံုးအား ပူေလာင္ေစသည္။
ထိုအရာက မနာလိုျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ေပသည္၊ သူကား ရီဖူရွင္းအား မနာလိုေပ၊ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ သူမလုပ္ရဲေသာအလုပ္မ်ားအားလံုးအား ရီဖူရွင္းက ရဲဝင္႔စြာလုပ္ရဲေသာေၾကာင္႔လည္းျဖစ္သည္။
သတင္းေကာင္းတစ္ခုမွာကား ယေန႔ ထို အရွက္မဲ႔ေသာေကာင္မွာ ယခင္ အသံုးမက်ေသာဘြဲ႕အား ျပန္ရယူ နိုင္ေတာ႔မည္ျဖစ္သည္၊ သူကား ေက်ာင္းေတာ္မွလည္း ထုတ္ပယ္ခံရေပဦးမည္။
လူတိုင္းက ပူေလာင္ေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင္႔ ရီဖူရွင္းက ျပိဳင္ပြဲစင္ျမင္႔သို႔ တက္ေရာက္လာသည္ကို ၾကည္႔ေနၾကသည္၊ ဘာဆက္ျဖစ္လာမည္နည္း လူတိုင္းက စိတ္ဝင္စားေနၾကသည္။
ေရးေျဖစာေမးပြဲ၏ ပထမဆုရွင္၊ ထိုအရာကား တစ္ကယ္႔တိုက္ခိုက္ေရးတြင္ ဘာမွအသံုးမက်ေပ။
“ဒီေကာင္ေလး…” ခ်င္ယီက လင္းရွာအားၾကည္႔ကာ မည္သို႔ေျပာရမည္မသိေတာ႔၊ သူကား ရီဖူရွင္း၏နာမည္အား ပထဆံုး ေခၚကာ သူ႔အားခက္ခဲေအာင္တမင္လုပ္ေနသည္မဟုတ္ပါလား၊ လင္းရွာက သူ႔အား သက္ညွာေပးမည္ဟု သူမ မယံုေပ။
သူမ၏ ရီဖူရွင္းအေပၚစိုးရိန္မွုအား မ်က္ႏွာတြင္ မေပၚရန္ ၾကိဳးစားလိုက္သည္၊ အကယ္၍ရီဖူရွင္းက ထိုစိန္ေခၚမွဳအား လက္မခံရဲဘဲ ျပိဳင္ပြဲမွ ႏွုတ္ထြက္ခဲ႔လ်င္ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမ ရသည္ကလည္း မည္သို႔မွ်အသံုးမဝင္ေပ။
“ ငါ႔ထက္အရင္ ဒီေကာင္ကို စိန္ေခၚတဲ႔လူရွိမယ္လို႔ မထင္မိဘူး…ဟားဟား…ဒီေကာင္ရဲ႕ကံဆိုးမိုးေမွာင္မွုကို အရသာရွိရွိနဲ႔ၾကည္႔ရေတာ႔မွာပဲ…” ယန္ဇူက ေအးစက္စြာ ေျပာလိုက္သည္။
“ ဖန္းရွင္းဇြီ…ေသခ်ာၾကည္႔…နင္႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွန္တယ္ဆိုတာ..မၾကာခင္သိရေတာ႔မယ္…ဒီေကာင္က နင္႔ေဘးမွာ ရွိေနဖို႔ မတန္တဲ႔ေကာင္…” မူရြန္ရွန္းက ဖန္ရွင္းဇြီအား ေျပာလိုက္သည္။
ဒ႑ာရီထဲက ဖူ႐ွင္း (၁၂)
ဒ႑ာရီထဲက ဖူ႐ွင္း
===========
အပိုင္း(၁၂)
========
“မူရႊန္ခ်ဴနဲ႕ သမီးနဲ႔ၾကားမွာ ဘာမွျဖစ္ခဲ႔တာမရွိဘူး..အေဖ…သူ႔ဝမ္းကြဲတူမ မူရႊန္ရွန္းေၾကာင္႔သာ အတူတူ အမဲလိုက္ထြက္ျဖစ္ခဲ႔တာပါ…သမီးက အမဲလိုက္သြားဖို႔ စြမ္းအားျမင္႔တဲ႔သူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို အေဖာ္ေခၚဖို႔ လိုတယ္ေလ…” ဖန္းရွင္းဇြီက ေခါင္းမာစြာပင္ သူမကိုယ္ကို ကာကြယ္ရန္ၾကိဳးစား၏၊ သူမကဆက္၍….“ သူက စေနာက္ရတာကို သမီး သိပါတယ္…ဒါေပမယ္႔ အေဖ…သူစေနာက္တာက ေတာ္ေတာ္လြန္တယ္…မူရႊန္ရွန္းက သူနဲ႔ ေဝးေဝးေနခိုင္းတာ အဓိပၸါယ္ရွိတယ္လို႔ သမီးထင္တယ္….”
“နင္နဲ႔ မူရႊန္ခ်ဴ ၾကားမွာ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ႔ဘူး ဆိုတာ ငါသိတယ္…ဒါေပမယ္႔ ဖူရွင္းကို ျငင္းျပီးတာနက္ ေနာက္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူတူသြားတယ္ဆိုတာ ဘာအဓိပၸါယ္သက္ေရာက္သြားလဲသိလား….ဒါအရွက္ခြဲတာကြ…နင္ ဒါကို နားမလည္ဘူးလား….” ဖန္းရူဟိုင္ကား ပို၍ေဒါသထြက္လာဟန္တူသည္။
“ နင္တို႔က ေမြးကတည္းက တူတူၾကီးျပင္းလာခဲ႔ၾကတာ….နင္႔ဦးေလးရီဆိုရင္လည္း ငါ႔ရဲ႕အေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္း…နင္႔ရဲ႕ အခ်စ္ေရးကိစၥေတြကို ကိုယ္႔ဘာသာဆံုးျဖတ္တာကိုလည္း ငါတို႔ ေလးစားတယ္…ဒါေပမယ္႔…သမီး…နင္..ငါ႔ကို အရွက္ရေစတယ္….”
ဖန္းရွင္းဇြီကား မာေၾကာဟန္ေဆာင္ကာ မငိုမိေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ေနေသာလည္း သူမ၏မ်က္ႏွာေပၚမွ စိုးရိန္ ဝမ္းနည္းမွဳကိုကား ပ်က္ျပယ္ေအာင္ မတတ္ႏိုင္ေခ်၊ အထူးသျဖင္႔ သူမ၏အေဖက ယခုလို ေဒါသတစ္ၾကီး သူမအား အျပစ္တင္သည္မွာ မရွိသေလာက္ရွားပါးလွသည္၊သူမက သက္ေတာင္႔သက္သာ မရွိသလို ခံစားရသည္၊ သူမက ဖန္းရူဟိုင္အား ၾကည္႔ကာ ေျပာလိုက္သည္….
“ သမီးဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင္႔ အေဖနဲ႔ ဦးေလးရီၾကား ဘာမွ အဖုအထစ္မျဖစ္ဖို႔ သမီးေမ်ွာ္လင္႔ပါတယ္..အေဖ…သမီးတို႔က အရြယ္ေရာက္လာပါျပီ…သမီးရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ဘယ္ေတာ႔မွ ေနာင္တရမွာ မဟုတ္ဘူး…”
“ ဟုတ္လို႔လား…သမီး…” ဖန္းရူဟိုင္က ေခါင္းယမ္းလိုက္သည္၊ သူက ဆက္၍….“ နင္အခုေျပာေနတာေတြက နင္႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ဖံုးကြယ္ဖို႔ၾကိဳးစားေနတာ ဆိုတာကို နင္ သတိမထားမိေသးဘူးလား…နင္က သူ႔ကို ျငင္းလိုက္တယ္…ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ သူက နင္႔ေမ်ွာ္မွန္းခ်က္နဲ႔ မကိုက္ညီေတာ႔ဘူးလို႔ ထင္လို႔မလား…နင္က ဒီလို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ခ်ဖို႔ ကိုယ္႔ဘာသာ ရင္႔က်က္လွျပီလို႔ ယံုၾကည္ေနတာလား…ဒါေပမယ္႔ အက်ိဳးအျမတ္မတြက္တဲ႔ သန္႔စင္တဲ႔ မိတ္ေဆြျဖစ္ျခင္းဆိုတာ ကမၻာေပၚမွာ အလွပဆံုးအရာတစ္ခုပဲ...ဖူရွင္းက အရင္လိုပဲ ဘာမွ အသံုးမက်ဘူးဆိုရင္ မင္း ေနာင္တရမွာမဟုတ္ဘူး...ဒါေပမယ္႔...အခု..ဘယ္လိုလဲ...သူက အခု ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ ၾကယ္တစ္ပြင္႔ျဖစ္ေနျပီ...ေျပာစမ္း..သမီး...နင္..တစ္ကယ္ပဲ ေနာင္တမရဘူးလား....”
သူမက လက္မခံလိုေသာ္လည္း သူမလုပ္ခဲ႔သည္႔အျပဳအမူမ်ားအတြက္ တစ္ကယ္ပင္ ေနာင္တရသည္၊ အထူးသျဖင္႔ ယခင္ေန႔မ်ားႏွင္႔ ကြဲျပားေသာ ဖူရွင္းအား ေတြ႔ျမင္လိုက္ရေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္၊ သူမက ဆက္လက္၍ တိတ္ဆိတ္စြာ ေခါင္းငံု႔ေနသည္။
“ ငါက ဖူရွင္း ငယ္ငယ္ကတည္းက အခုအခ်ိန္အထိ သူၾကီးျပင္းလာတာကို ျမင္ခဲ႔ရတာ....သူ႔ကိုၾကည္႔လိုက္ရင္ အပ်င္းၾကီးျပီး ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ေနတတ္တယ္...ဒါေပမယ္႔ သူ႔ကို ေလးေလးနက္နက္ၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ က်ားတစ္ေကာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႏိုးထလာသလိုပဲ...”သူက ဆက္ေျပာသည္...“ သူက သံုးႏွစ္လံုးလံုး ေက်ာင္းေတာ္မွာ သူမ်ားေစာ္ကားတာေတြကို သည္းခံေနခဲ႔တယ္...နင္စဥ္းစားၾကည္႔စမ္း...သူ႔ေလာက္ ဘယ္သူ သည္းခံစိတ္ရွိမလဲ...သူက မင္းအလြယ္တစ္ကူ စြန္႔ပစ္လိုက္တဲ႔ သာမာန္လူတစ္ေယက္လို႔ ေတြးမယ္ဆိုရင္ နင္တစ္ကယ္ မွားေနျပီ...” ထိုစကားမ်ားအား ေျပာျပီး ဖန္းရူဟိုင္ကား ေခါင္းယမ္းလ်က္ ထြက္ခြာသြားသည္။
“က်ားတစ္ေကာင္ ႏိုးထလာတယ္....” သူမက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရရြက္လိုက္သည္၊ သူမ၏မ်က္လံုးက အေဝးမွ ပံုရိပ္တစ္ခုဆီသို႔ ေရာက္သြားသည္၊ ခဏအၾကာ သူမက ေနာက္ျပန္လွည္႔လ်က္ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာသြားသည္။
၁။ ရီဖူရွင္းကလည္း သူ႔အေဖအား ႏွုတ္ဆက္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ ျပိဳင္ပြဲေနရာအား ၾကည္႔လိုက္ရာ အေဝးတစ္ေနရာမွာ ခ်င္ယီက သူ႔အားစိုက္ၾကည္႔ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္သည္။
သူက လက္ညွိးျဖင္႔ ေကာင္းကင္အား ညႊန္ျပလ်က္ ယံုၾကည္မွဳရွိေသာ အျပံဳးျဖင္႔ ခ်င္ယီအား ၾကည္႔လိုက္သည္၊ သူ၏ အျပဳအမူက အေၾကာင္းအရာတစ္ခုတည္းကို ညႊန္ျပေနသည္...ဤကား ေစာင္႔ေနပါ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ခ်င္ယီက သူ႔အား ၾကည္႔ေနရင္းက သူလုပ္ျပသည္ကို ျမင္သည္၊ သို႔ေသာ္ ဘာမွမေျပာေပ၊ သူမကုိယ္တိုင္လည္း ဖူရွင္းက ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမ ရမည္ဟု မေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ေပ၊ ေနာက္ထပ္ ၾကီးၾကီးမားမားတစ္ခု သူလုပ္ျပလိမ္႔မည္ဟု သူမ၏စိတ္ထဲ ေရးတဲတဲ ေတြးထင္ေနသည္၊ ရုတ္တရက္ သူမက ဖူရွင္းအေပၚ အားေကာင္းေသာ ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခု ရွိေနေၾကာင္း သတိထားမိလိုက္သည္။
လူအုပ္စုကား ေနာက္ဆံုးတြင္ တစ္ျဖည္းျဖည္းက်ဲပါးသြားခဲ႔ျပီ၊ေနာက္ဆံုးတြင္ ကြင္းျပင္ၾကီးတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္သြားေလသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း မနက္ျဖန္ကား ယေန႔ထက္ပို၍ စည္ကားေပဦးမည္၊ ရာသီကုန္စာေမးပြဲကား ခ်င္းက်ဴျမိဳ႕၏ အထင္ကရ ပြဲတစ္ခုမဟုတ္ပါလား၊ စာေမးပြဲရလဒ္မ်ား ေၾကညာျပီးသည္႔ေနာက္ ေက်ာင္းေတာ္ျပင္ပမွ လူမ်ားကလည္း ရီဖူရွင္း၏အေၾကာင္းမ်ားအား ၾကားထားၾကျပီးျဖစ္သည္၊ ဟြာဂ်ီယူႏွင္႔ ယန္ဇူတို႔အား ေက်ာ္ျဖတ္လ်က္ ပထမ ရယူႏိုင္ျခင္းကား အလြန္ကို ထိတ္လန္႔ အံ႔အားသင္႔ဖြယ္ ျဖစ္သည္၊ လူတိုင္းက ယေန႔အျဖစ္အပ်က္အား အခ်ိန္အတန္ၾကာ အမွန္ရေနၾကဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။
ေန႔လည္စာစားခ်ိန္အတြင္းတြင္ျဖစ္သည္၊ ခ်င္းက်ဴျမိဳ႕ရွိ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားမွာကား စားသံုးသူမ်ားႏွင္႔ ျပည္႔က်ပ္ေနသည္၊ ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္၏ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ေနရာရွိ သစ္လြန္ေတာက္ပေသာ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ လူတစ္စု ဝိုင္းဖြဲ႔စားေသာက္ေနၾကသည္။
ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္၏ေက်ာင္းသား မူရြန္ခ်ဴကား အထူးခန္းတစ္ခန္းတြင္ ထိုင္ေနသည္၊ သူ၏ ေဘးတြင္ကား မူရြန္မိသားစု၏ အၾကီးအကဲတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ထိုင္ေနၾကသည္၊ သူတို႔အားလံုးအား လက္ရွိမူရြန္မိသားစု၏ေခါင္းေဆာင္ မူရြန္ခ်ဴ၏ အေဖ မူရြန္ယူရွမ္း က ဦးေဆာင္၍ စကားေျပာေနသည္။
“အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းက မင္းက ခ်ံပီယန္ ျဖစ္ၿပီး ငါက ဒုတိယ ရတာ ငါဘယ္လိုလုပ္ေမ့မလဲ ” ေနာက္လူႀကီးတစ္ေယာက္က ရယ္၍ ေျပာလိုက္သည္။
“မင္းက သတိရေနေသးတာလား….ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီမဟုတ္လား….ငါအခုထိ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘဝကို ျပန္သြားခ်င္ေနတုန္းပဲ….ဒါေပမယ့္ ဒါက မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ….မိသားစုအေရးကိစၥေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ေထြး႐ုန္းကန္ရင္းနဲ႔ လူငယ္ဘဝကလို စိတ္အားထက္သန္မႈေတြလည္း မ႐ွိေတာ့ဘူးကြ…မင္းရဲ႕ဘဝက ပိုၿပီး ေအးေဆးတယ္ဆိုတာ ငါေျပာႏိုင္တယ္….” မူရြန္ယူ႐ွန္းက ရယ္ေမာလ်က္ေျပာလိုက္သည္။
“မင္းတစ္ကယ္ေျပာေနတာလား….မင္းက အားေကာင္းတဲ့ မိသားစုတစ္ခုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနၿပီ…ဒီေလာက္အင္အားကို ပိုင္ဆိုင္ေနတာေတာင္မွ ဘာကို မက္ေမာေနေသးတာလဲ…. ငါလား…ေက်ာင္းေတာ္မွာ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလ်ာက္သြားၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြကို သိုင္းသင္ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ေအာင္ လုပ္ေနရတယ္….” ထိုလူက ေခါင္းခါလ်က္ေျပာ၏၊ အမွန္တစ္ကယ္ကား ထိုလူမွာ ႐ွီေဇာင္ ျဖစ္သည္၊ သူကား ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္၏ ေမွာ္ပညာေက်ာင္း ခုနစ္ေက်ာင္းမွ ေျမဓာတ္ေမွာ္ေက်ာင္း၏ ေက်ာင္းအုပ္ ျဖစ္သည္၊ သူကား ေက်ာင္းေတာ္၏ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
႐ွီေဇာင္ကား မည္သို႔မွျဖစ္ဟန္မတူေပ၊ သူက မူရြန္ယူ႐ွန္း၏ သေဘာထားအား အလိုလိုနားလည္ၿပီးျဖစ္သည္၊ မူရြန္ယူ႐ွန္းက သူ၏သားအတြက္ ႐ွီေဇာင္အား သူ႔အား ေျပာေနျခင္း မဟုတ္ပါလား။
“မင္းသိတဲ့အတိုင္း….အခု ဒီစာေမးပြဲမွာ ဝင္ၿပိဳင္တဲ့ ေက်ာင္းသား အမ်ားစုက ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ခုနစ္မွာ ရပ္ေနတာမ်ားတယ္….မူရြန္ခ်ဴကိုသာ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ေတြကို အႏိုင္ယူႏိုင္ေအာင္ ေသခ်ာလုပ္ခိုင္း….ဒါဆိုရင္ ငါက အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းေကာင္းေပးၿပီးေတာ့ မူရြန္ခ်ဴကို ၿပိဳင္ပြဲရဲ႕ ခ်ံပီယံ လုပ္ေပးလို႔ရမယ္…”
“ဟြာဂ်ီယူက ၿပိဳင္ပြဲကို ဝင္ၿပိဳင္ခ်င္မွ ၿပိဳင္မွာ၊ သူက အရမ္းဘဝင္ျမင့္ေနတာ….တစ္ကယ္လို႔ သူဝင္ၿပိဳင္ရင္ ပထမက သူပဲရမွာပဲ….သူဝင္မၿပိဳင္ခဲ့ရင္ေတာ့ ငါ့သားက အေကာင္းဆံုးပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္….ဒီေတာ့ သူ႔အနာဂါတ္ကို ဆံုးျဖတ္ရမွာ မင္းပဲ….” မူရြန္ယူ႐ွန္းက လာဘ္ထိုးရန္ႀကိဳးစားေနျခင္းျဖစ္သည္၊ “တစ္ကယ္လို႔ အနာဂါတ္မွာ မင္းတစ္ခုခုလိုအပ္လာတယ္ဆိုရင္ ငါအတတ္ႏိုင္ဆံုးကူညီေပးမယ္…ငါေျပာတာက ဘာမဆို ကူညီမယ္လို႔ေျပာတာ…”
“ေသခ်ာတာေပါ့….မင္းကိစၥက ငါ့ကိစၥပဲ…” ႐ွီေဇာင္ကလည္း သူဘာကိုဆိုလိုသည္ကို နားလည္သည္၊
“မူရြန္ခ်ဴက မင္းရဲ႕ေက်ာင္းကို တက္တဲ့အခါ အကူအညီအမ်ားႀကီး ေတာင္းရဦးမွာပဲ….ခ်ီးယား…..ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းအတြက္…ဟား…ဟား….” မူရြန္ယူ႐ွန္းက ခြက္အား ေျမႇာက္လ်က္ ေသာက္လိုက္သည္၊ထို႔ေနာက္ ရယ္ေမာသံမ်ား၊ စကားေျပာသံမ်ား ထိုအခန္းထဲ၌ ဆက္လက္ပ်ံ႔ႏွံ႔ေနေလသည္။
ခ်င္းက်ဴ ေက်ာင္းေတာ္ကား ခ်င္းက်ဴ တစ္ၿမိဳ႔လံုး၏ စာအုပ္စာေပမ်ားစုေဝးရာ စာၾကည့္တိုက္ႀကီးဟု သတ္မွတ္ႏိုင္သည္၊ ေရးေျဖ စာေမးပြဲၿပီးသည္ႏွင့္ ရီဖူ႐ွင္းလည္း သူ၏ အခန္းသို႔ျပန္၍ သိုင္းက်င့္၏၊ ညေနေစာင္းခန္႔တြင္ သူ တစ္ေယာက္တည္း ေက်ာင္းေတာ္၏ စာၾကည့္တိုက္သို႔ ေရာက္လာသည္။
သူကား စာၾကည့္တိုက္၏ ပထမထပ္သို႔သာ ဝင္ခြင့္ရ၏၊ ထိုပထမထပ္႐ွိ စာအုပ္မ်ား၊ စာလိပ္မ်ားတြင္ကား အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ တိုက္ခိုက္ေရးနည္းပညာမ်ား၊ သိုင္းက်မ္းမ်ား၊ ေမွာ္ပညာမ်ား၏ အေျခခံႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ားကိုေတြ႔ရသည္၊ ထိုစာအုပ္မ်ားကား ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွိေသာ ျပင္ပေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ သင့္ေတာ္လွေပသည္။
ဒုတိယ ထပ္႐ွိ စာအုပ္မ်ားမွာကား ေႏြဦးရာသီႏွင့္ ရာသီကုန္ စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲမ်ားတြင္ အဆင့္ရေသာ ျပင္ပေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ တရားဝင္ေက်ာင္းသားမ်ားသာလ်င္ ေလ့လာခြင့္ရ၏ ထိုေမွာ္စာအုပ္မ်ားအား ဖတ္႐ႈခြင့္ရရန္မွာ ေက်ာင္းေတာ္၏ ေမွာ္ပညာေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး၏ အိပ္မက္ပင္ျဖစ္သည္၊ ဖန္း႐ွင္းဇြီ မွာ ထိုသူမ်ားထဲမွတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ရာသီကုန္စာေမးပြဲတြင္ အဆင့္ခ်ိတ္ရန္မွာ သူမ၏ ရည္မွန္းခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း ယခု ရီဖူ႐ွင္းက စာၾကည့္တိုက္သို႔ လာေရာက္သည္မွာ စာၾကည့္တိုက္၏ဒုတိယထပ္အတြက္ မဟုတ္ေပ၊ သူကား အျမဲတမ္း စနစ္တက် သိုင္းက်င့္ခဲ့သည္၊ လြတ္လပ္မႈ က်င့္စဥ္မွလြဲ၍ သူကား မည္သည့္ တိုက္ခိုက္ေရးနည္းပညာ၊ ေမွာ္သိုင္းကြက္မ်ားအား မေလ့က်င့္ဖူးေပ၊ မနက္ျဖန္ စာေမးပြဲကား တစ္ကယ့္ တိုက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏြဲရႏိုင္သည္၊ သူကား ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမ ရထားသည္မဟုတ္ပါလား၊ အကယ္၍ မနက္ျဖန္ ၿပိဳင္ပြဲ၌ သူက ဆိုးရြားေသာ သိုင္းကြက္မ်ားကိုသာသံုးလ်င္ အ႐ွက္ရစရာေကာင္းေပသည္၊ သူက ထိုသို႔ အျဖစ္မခံႏိုင္ေပ၊ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက သူအေျခအေန မဟန္လ်င္ အ႐ွက္ခြဲရန္ ေစာင့္ေနၾကေပသည္။
စာၾကည္႔တိုက္ကား သိုင္းပညာစာအုပ္မ်ားထားရာေနရာႏွင္႔ ေမွာ္ပညာစာအုပ္မ်ားထားရာ ဟူ၍ ႏွစ္ပိုင္း ခြဲျခားထားသည္၊ ဖူရွင္းက သိုင္းပညာစာအုပ္မ်ား ထားရာဖက္သို႔ ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္။
ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ေျခာက္ကား ကြဲျပားျခားနားေသာ အဆင္႔ျဖစ္သည္၊ အဆင္႔ေျခာက္မတိုင္မွီ သိုင္းပညာႏွင္႔ ေမွာ္ပညာ က်င္႔စဥ္မွာ အေျခခံအားျဖင္႔တူညီသည္၊ သို႔ေသာ္ သိုင္းပညာရွင္က အဆင္႔ေျခာက္ကို ေရာက္ေသာအခါ သဘာဝစြမ္းအားကို ခႏၵာကိုယ္အား ျဖန္႔က်က္၍ တစ္ကိုယ္လံုးအား သန္စြမ္းေစေအာင္ေလ႔က်င္႔သလို ေမွာ္ပညာရွင္ကလည္း သဘာဝစြမ္းအင္အား ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ၾကိဳးစားျခင္းျဖင္႔ အဆင္႔တက္ရန္ၾကိဳးစားရေပသည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ေျခာက္မတိုင္မွီကား လမ္းစဥ္ႏွစ္ခုလံုး တူတူပင္ျဖစ္သည္။
သိုင္းပညာရွင္က သိုင္းက်င္႔ေသာအခါ လွဳပ္ရွားမွုမ်ား၏သေဘာတရားမ်ားအား နားလည္ေအာင္ၾကိဳးစားရသည္၊ ထိုမွသာလ်င္သူတို႔က ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ခုနစ္အား တက္ေရာက္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
ေမွာ္ပညာရွင္ကမူ သဘာဝစြမ္းအင္မ်ားအား အာရံုခံစား၍ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားရသလို မိမိတို႔ အထူးျပဳေသာ ဓါတ္သဘာဝမ်ားႏွင္႔လည္း လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ရသည္၊ ထိုမွသာလ်င္ ႏိုးထျခင္း အဆင္႔ ခုနစ္သို႔ တက္ေရာက္ႏုိင္ေပသည္။
ထို႔ေၾကာင္႔ ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္၏တရားဝင္ေက်ာင္းသားျဖစ္ရန္ အသက္ဆယ္႔ရွစ္ႏွစ္မတိုင္မွီ ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ ခုနစ္သို႔ ေရာက္ရန္လိုသည္ဟု သတ္မွတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ သင္႔တြင္ ယူခ်င္းကဲ႔သို႔ သိုင္းပညာႏွင္႔ ေမွာ္ပညာႏွစ္ခုလံုးအား ေလ႔က်င္႔ႏိုင္ေသာ ပါရမီပါရန္လိုေပသည္။
စာၾကည္႔တိုက္တြင္ လူအမ်ားၾကီး မရွိေသာ္လည္း ရီဖူရွင္းအား ေစာင္႔ၾကည္႔ေနသူမ်ားကား ရွိၾကေပသည္၊ သူ၏ေရးေျဖစာေမးပြဲရလဒ္ေၾကာင္႔ေသာ္၄င္း၊ ဟြာဂ်ီယူ၏ ရီဖူရွင္းအား ျပံဳးျပေသာ အေၾကာင္းအရာရ၄င္း လူအမ်ားအျပားက သူ႔အား သတိထားေစာင္႔ၾကည္႔လာၾကသည္။
ေကာလဟလမ်ားက ရီဖူရွင္းက ႏိုးထျခင္း အဆင္႔တစ္တြင္ရပ္တန္႔ေနသည္ဟု သူတို႔သိထားၾကသည္၊ ဤသို႔ဆိုလ်င္ အဘယ္ေၾကာင္႔ သူက စာၾကည္႔တိုက္တြင္ ေရာက္ေနရသနည္း၊ စာၾကည္႔တိုက္ရွိ လူတိုင္းက ရီဖူရွင္းအား ၾကည္႔လ်က္ ထိုေမးခြန္းအား စိတ္ထဲတြင္ ေမးေနၾကသည္။
သူတို႔က ရီဖူရွင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေလ်ာက္သြားေနသည္ကို ေစာင္႔ၾကည္႔ေနၾကသည္၊ သူ႔ပံုစံအရ ရီဖူရွင္းမွာ သူႏွင္႔ သင္႔ေတာ္ေသာ သုိင္းကြက္မ်ားအား ရွာေဖြေနပံုရသည္။
အတန္ၾကာေသာအခါ ရီဖူရွင္းက စာအုပ္စင္တစ္ေနရာတြင္ ရပ္တန္႔လိုက္သည္၊ သူက စာအုပ္တစ္အုပ္အား ေကာက္ကိုင္လိုက္ျပီး အလြန္စိတ္ဝင္စားဟန္ျဖင္႔ ထိုစာအုပ္အား ဖတ္ေနသည္ကို ေတြ႔ၾက၏။
နဂါးအားမာန္သိုင္း၊ စစ္သူရဲေကာင္းမ်ား အမ်ားစု ေလ႔က်င္႔ၾကသည္၊ ေလ႔က်င္႔သူ၏ခႏၵာကိုယ္က နဂါးတစ္ေကာင္အလားျဖစ္သြားျပီး ထိန္းခ်ဳပ္ရခက္ခဲကား လႊတ္လပ္စြာတိုက္ခိုက္ျခင္းကို အထူးျပဳသည္။
“ ေလ႔က်င္႔ရာမွာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းႏိုင္တယ္…ဒါေပမယ္႔ အားျပင္းတယ္…” ရီဖူရွင္းကား သူရွာေတြ႕ေသာ သိုင္းကြက္အား ေက်နပ္ေနပံုရသည္။
“ဒီဟာပဲ…” သူက စာအုပ္အား ပိတ္လ်က္ ထြက္ခြာရန္ျပင္လိုက္သည္။
“ မင္းက နဂါးအားမာန္သိုင္းကြက္ကို ေလ႔က်င္႔မလို႔လား…” သူ႔အား ေစာင္႔ၾကည္႔ေနသူမ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္က သိလိုစိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္မရေတာ႔ဟန္ျဖင္႔ သူ႔အားေမးလိုက္သည္။
“ဘာလို႔လဲ…ျပသနာ..တစ္ခုခုရွိလို႔လား…” ရီဖူရွင္းက မ်က္ေမွာင္ကုပ္လ်က္ေမးလိုက္သည္။
“ ျပသနာမရွိဘူး…ဒါကမင္းနဲ႔ အသင္႔ေတာ္ဆံုးပဲ….” ထိုသူက ရယ္ခ်င္ေသာစိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္လ်က္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
ရီဖူရွင္းကား ဂရုမစိုက္ေပ၊ သူက ေနာက္သို႔လွည္႔လ်က္ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာသြားသည္၊ သူအေတာ္ေဝးေဝးသို႔ ေရာက္သြားေသာအခါမွ သူ၏ေနာက္မွ ပ်ံ႕လြင္႔လာေသာ ရယ္သံတစ္ခ်ိဳ႕အား သူၾကားလိုက္သည္။
“ ဒီေကာင္က စာၾကည္႔တိုက္ကို အလွျပမလို႔ လာတာလား…ဟားး..ဟား…” တစ္ေယက္က ေျပာလိုက္သည္၊ လူတိုင္းက သူ၏စကားအား ေခါင္းညိတ္ကာ ရယ္ေမာလိုက္ၾကသည္၊။
“ မင္းဘာသိလို႔လဲ…နဂါးအားမာန္သိုင္းကြက္က အရမ္းအားျပင္းတာ….ေရးေျဖစာေမးပြဲ ပထမဆုရွင္နဲ႔ ကြက္တိပဲ…အာ…ငါေမ႔ေတာ႔မလို႔…သူက ရီဖူရွင္းပဲ…ဟား…ဟား…” ေနာက္တစ္ေယာက္က သေရာ္လိုက္သည္။
“ မွန္တယ္ …ပထမဆုရွင္က ငါတို႔နဲ႔ တစ္ကယ္ကို ကြာျခားတယ္…” သေရာ္ေသာ္အသံမ်ား၊ ရယ္ေမာသံမ်ား ရီဖူရွင္းထြက္သြားျပီးခဏမွာပင္ စာၾကည္႔တိုက္တစ္ခုလံုး ပ်ံ႕လြင္႔သြားသည္။
နဂါးအားမာန္သိုင္းကား ျပင္ပေက်ာင္းသားမ်ားအၾကားတြင္ အလြန္ေက်ာ္ၾကားေသာ သိုင္းကြက္ျဖစ္သည္၊ အမွန္တစ္ကယ္လည္း အင္အားျပင္းေသာ သိုင္းကြက္ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ၄င္းသိုင္းက နဂါးတစ္ေကာင္၏လွဳပ္ရွားပံုမ်ားအား နားလည္ရန္လိုအပ္ေပသည္၊ ထိုအရာကား မျဖစ္ႏိုင္ေပ၊ ထိုမတိုင္မွီက ေက်ာင္းသားမ်ားစြာက ၄င္းသိုင္းအား ေလ႔က်င္႔ရန္ၾကိဳးစားဖူးၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ မည္သူမ်ွ မေအာင္ျမင္ခဲ႔ၾကေပ။
ရီဖူရွင္းကား သူတို႔ မည္သည္႔အေၾကာင္းမ်ား ေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ဂရုမစိုက္ေပ၊ သူက ေမွာ္ပညာစာအုပ္မ်ား ရွိရာဖက္သို႔ ေလ်ာက္လွမ္းလာရာ သူ၏ေရွ႕သို႔ လူႏွစ္ေယာက္တည္႔တည္႔ေလ်ာက္လာသည္ကို ျမင္ျပီး သူ႕ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန္႔သြားသည္။
သူမ၏အေဖထံမွ ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းခံရျပီးေနာက္ ဖန္းရွင္းဇြီကား အေတာ္ စိတ္ေထြျပားေနသည္၊ ထို႔ေၾကာင္႔ သူမက စိတ္တည္ျငိမ္မွဳရေစရန္ စာၾကည္႔တိုက္အတြင္းသို႔ ေလ်ာက္ၾကည္႔ရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ႔သည္၊ ထို႔အျပင္ သူမကား ရာသီကုန္အမဲလို္က္အစီအစဥ္ျပီးကတည္းက ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ေျခာက္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ႔ျပီးျဖစ္သည္၊ သူမကား ေမွာ္ပညာအား ေလ႔လာရန္ အဆင္သင္႔ျဖစ္ေနျပီဟု ေတြးမိသည္၊ ထို႔ေၾကာင္႔ သူမႏွင္႔သင္႔ေတာ္ေသာ က်င္႔စဥ္အား စာၾကည္႔တိုက္တြင္ ရွာေဖြလိုသည္၊ ဖန္းရွင္းဇြီက စာၾကည္႔တိုက္အတြင္း၌ ရီဖူရွင္းႏွင္႔ ဆံုလိမ္႔မည္ဟု လံုးဝမထင္မွတ္ထားေပ။
သူမ၏မ်က္လံုးမ်ားက ေတာက္ပသြားသည္၊ သူမကား ရီဖူရွင္းအား ဆက္လက္ေရွာင္ဖယ္ရန္ စိတ္ကူးမရွိေတာ႔ေပ၊ သူမက ရီဖူရွင္းအား ၾကည္႔လ်က္ ေမးလိုက္သည္....
“ နင္က သိုင္းက်င္႔စဥ္ေတြ လာရွာတာလား....”
“အင္း” ရီဖူရွင္းက ျပံဳးလ်က္ ေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္။
ဖန္းရွင္းဇြီက ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေတာ႔ေပ၊ အေျခအေနက သက္ေတာင္႔သက္သာ မျဖစ္ေတာ႔သလို ခံစားလာရသည္။
“ ဖန္းရွင္းဇြီ....နင္...ေမွာ္သိုင္းစာအုပ္ေတြ..သြားမၾကည္႔ဘူးလား....” သူမ၏ေဘးမွ မူရႊန္ရွမ္းက ဖန္းရွင္းဇြီအား ေမွာ္ပညာစာအုပ္မ်ားထားရာဖက္သို႔ ဆြဲေခၚသြားသည္၊ထို႔ေနာက္သူမက ဖန္းရွင္းဇြိအား တိုးတိုေလးကပ္ေျပာလိုက္သည္....“ဖန္းရွင္းဇြီ...ဒီေကာင္...နင္႔ကို လက္ေလ်ာ႔ပံုမရေသးဘူး...”
ဖန္းရွင္းဇြီ က ထိုစကားကိုၾကားကာစိတ္လွဳပ္ရွားသြားသည္၊ သူမက ရီဖူရွင္းအား တစ္ခ်က္ခိုးၾကည္႔လိုက္သည္၊ သူကား စာအုပ္မ်ားအား ရွာေဖြေနပံုရသည္။
“ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလဲ...” မူရႊန္ရွမ္းက မ်က္ေမွာင္ကုပ္လ်က္ ေရရြက္လိုက္သည္၊ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ပထမရေသာ္လည္း လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ေရးတြင္ အသံုးက်မည္ဟု သူမ မယံုေပ။ လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ေရးအား သိသည္ ဆိုလ်က္ပင္ သူကား သိုင္းပညာစာအုပ္မ်ားထားရာေနရာတြင္ ရွိေနသင္႔သည္ မဟုတ္ပါလား။
“ ျဖစ္ႏိုင္တာက သူက ေမွာ္ပညာနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဗဟုသုတ ရွာခ်င္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ...” ဖန္းရွင္းဇြီက တိုးတိုးေလးျပန္ေျပာသည္၊ သူမကား ရီဖူုရွင္းအား အထင္မေသးရဲေတာ႔ေပ၊ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ သူ၏ စြမ္းေဆာင္ရည္က သူမအား ထိတ္လန္႔ေစသည္၊ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမ ရရန္မွာ သိုင္းပညာႏွင္႔ ေမွာ္ပညာ ပညာရပ္ႏွစ္ခုလံုးအား နက္ရွိုင္းစြာနားလည္ရန္လိုအပ္ေပသည္။
“ ဂမီၻရသိုင္းစာအုပ္” မူရႊန္ရွမ္းက ဖူရွင္း၏လက္ထဲမွ စာအုပ္အား ျမင္လိုက္သည္၊ သူမက ျပံဳးလ်က္ လွမ္းေျပာလိုက္သည္....
“ တစ္ကယ္လို႔ နင္က ဟန္ေဆာင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္လို႔မရဘူးလား...ဒီလို ခေလးစာအုပ္နဲ႔ သူမ်ားကို အရူးလုပ္ေနတာလား....”
ထိုအနီးအနားမွလူတိုင္းက သူမေျပာေသာစကားအားၾကားကာ ရီဖူရွင္းအား ၾကည္႔လိုက္ၾကသည္၊ သူမေျပာသည္မွာ မွန္ကန္ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၍ လူတိုင္းက စတင္ရယ္ေမာၾကသည္၊ သူကား အမွန္တစ္ကယ္ပင္ အေျခခံေမွာ္သိုင္းကြက္မ်ားပါဝင္ေသာ ဂမီၻရသိုင္းစာအုပ္အား ကုိင္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္၊ ထိုစာအုပ္ကား ခေလးမ်ားအား လွည္႔စားရန္သာအသံုးဝင္ေသာ ေမွာ္သိုင္းစာအုပ္ျဖစ္သည္။
ရီဖူရွင္းက စာအုပ္အား ပိတ္လိုက္ျပီး နဂါးအားမာန္သိုင္းစာအုပ္ႏွင္႔အတူ လက္ေမာင္းအိုးေအာက္၌ ထည္႔ထားလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ မူရႊန္ရွမ္းဖက္သို႔ လွည္႔လ်က္ ေဝခြဲမရဟန္ျဖင္႔ ၾကည္႔လိုက္သည္....
“ ငါ မင္းကို သိလို႔လား...” သူက မူရႊန္ရွမ္းအား ေမးကာ ထြက္သြားေလသည္။
“နင္...” သူမက ရီဖူရွင္း၏ေနာက္ေက်ာအား လက္ညွိးျဖင္႔ထိုးလ်က္ ဘာဆက္ေျပာရမည္မွန္း မသိေတာ႔ေပ၊ ေနာက္ဆံုးတြင္သူမက....
“ ၾကည္႔ရတာ ေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ ပထမရျပီး အေတာ္ ဘဝင္ျမင္႔သြားတဲ႔ပံုပဲ...ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕စာၾကည္႔တိုက္ကိုေတာင္လာျပီး ဂမီၻရသိုင္းစာအုပ္ကို ခေလးစာအုပ္နဲ႔ ဟန္လာလုပ္ေနေသးတယ္...နင္က လံုးဝအရံွုးသမားဆိုတာ ထားလိုက္ဦး...ပံုမွန္သိုင္းပညာရွင္ဆိုရင္ေတာင္ နင္က ဖန္းရွင္းဇြီနဲ႔ မတန္ေသးဘူး....”
ဖန္းရွင္းဇြီ ႏွင္႔ မူရႊန္ရွမ္းကား ေမွာ္ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ ေမွာ္ပညာရွင္မ်ားအားလံုးက သူတို႔သည္ သိုင္းပညာရွင္မ်ားထက္ ပို၍ေကာင္းသည္ ဟု ယူဆထားၾကသည္၊ အထူးသျဖင္႔ ေမွာ္ပညာရွင္မ်ားအားလံုးတြင္ ေမြးရာပါ သိုင္းပညာကို ေလ႔က်င္႔ႏိုင္ေသာ ပါရမီ ပါၾကသည္၊ သူတို႔က သဘာဝစြမ္းအင္အား စုေဆာင္းကာ ေမွာ္ပညာကိုေလ႔က်င္႔ႏိုင္သလို သိုင္းပညာကိုလည္း ေလ႔က်င္႔ႏိုင္သည္၊ သို႔ေသာ္ ေမွာ္ပညာရွင္တိုင္းက သိုင္းပညာတိုးတက္မွုတြင္ အခ်ိန္မကုန္ဆံုးလိုၾကေပ။
ရီဖူရွင္းအား သူမေျပာေနသည္ကို ဂရုပင္မစိုက္ေပ၊ သို႔ေသာ္ သူမက ရပ္တန္႔ျခင္းမရွိပဲ ဆက္၍သေရာ္လိုက္သည္....
“ ထပ္ေျပာရရင္ မနက္ဖန္ျပီးသြားရင္ နင္က အရင္ကလို ေနရာကို ျပန္ေရာက္သြားမွာပဲ...ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရယ္ဖုိ႔ေကာင္းလဲ...တစ္ခါ အသံုးမက်ရင္ တစ္သက္လံုး အသံုးမက်ဘူးမလား....မနက္ဖန္ နင္ဘယ္လို အရူးျဖစ္မလဲ ဆိုတာ ငါ မေစာင္႔ႏိုင္ေတာ႔ဘူး...ဟဟ”
ရီဖူရွင္းက သူ၏စာအုပ္ႏွစ္အုပ္အားယူကာ စာအုပ္မ်ားအား မွတ္တမ္းျပီးေနာက္ စာၾကည္႔တိုက္မွ ထြက္သြားသည္၊ လူတိုင္းက သူငွားသြားေသာ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ႏွင္႔ ပတ္သက္၍ေဆြးေႏြးေနၾကသည္၊ သူတို႔အား လံုးစိတ္ထဲမွ ေတြးေနၾကသည္...နဂါးအားမာန္သိုင္းနဲ႕ ဂမီၻရသိုင္း ....ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရယ္စရာေကာင္းလိုက္သလဲ....။
ဖန္းရွင္းဇြီက တိတ္ဆိတ္စြာ နားေထာင္ေနသည္၊ သူမကား ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ႔ေပ၊ ရီဖူရွင္းက သူမအား ျပံဳးျပခဲ႔ေသာ္လည္း သူမတို႔ႏွစ္ခုအၾကား တစ္ခုခုက ျခားထားသလို ခံစားေနရသည္၊ သူမက ေျပာခဲ႔သလို ရီဖူရွင္းက သူမ၏အေဝးတြင္ေနေသာ္လည္း သူမ၏ရင္ထဲတြင္ ေလးလံေနသည္ကို နားမလည္ေပ။
“နဂါးအားမာန္သိုင္းနဲ႔ ဂမီၻရသိုင္း” ယူခ်င္းက ထိုစာအုပ္ႏွစ္အုပ္အား ျမင္သည္ႏွင္႔ အနည္းငယ္ အံ႔အားသင္႔သြားသည္၊ သူက ရီဖူရွင္းအား ၾကည္႔လ်က္....
“ မင္းက သိုင္းနဲ႔ ေမွာ္ ႏွစ္ခုလံုးကို ေလ႔က်င္႔ေတာ႔မွာလား...”
“ အင္း...ေမွာ္ထိန္းခ်ဳပ္သူေတြလို႔ေခၚတာက သူတို႔က ေမြးရာပါ ဓါတ္သဘာဝစြမ္းအင္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ႔ ပါရမီ ပါလို႔ပဲ...ဒီအတိုင္းငါက ဒီပါရမီေတြကို အလကား အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး.....သိုင္းပညာကို ေလ႔က်င္႔တယ္ဆိုတာကလည္း ငါ႔ရဲ႕ ေမွာ္ပညာက အားျပည္႔အင္ျပည္႔ သံုးရေအာင္ စြမ္းအင္မလံုေလာက္ေသးဘူး...အေျခခံအရဆို ငါက ေမွာ္ပညာကို အေကာင္းဆံုးအသံုးမခ်ႏိုင္ေသးဘူး...”
“ ဒါဆို ဂမီၻရသိုင္းစာအုပ္က ဘာေၾကာင္႔လဲ...” ယူခ်င္းက သိလိုစိတ္အား ထိန္းခ်ဳပ္မရဟန္ျဖင္႔ေမးသည္။
“ အရာအားလံုးကို ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတာ အေကာင္းဆံုးပဲ...” ရီဖူရွင္းက ထူးဆန္းေသာ အျပံဳးျဖင္႔ ေျပာလိုက္သည္၊ သူကဆက္၍....
“ ထပ္ေျပာရရင္ ဂမီၻရသိုင္း ကိုေလ႔က်င္႔ရတာ အရမ္းလြယ္တယ္...အခ်ိ္န္မကုန္ဘူး....”
၁။ ယူခ်င္းက နားမလည္ေသာ္လည္း ေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္၊ ဖူရွင္းက ဆက္၍ေျပာသည္...
“ အဲဒီ ေျမေခြးမ ၾကည္႔ရတာေတာ႔ သိုင္းျပိဳင္ပြဲကို စိတ္ဝင္စားပံုမရဘူး...ဒါေၾကာင္႔ ဝင္ျပိဳင္မွာမဟုတ္ဘူး....တစ္ကယ္လို႔ သူမ မျပိဳင္ဘူးဆိုင္ရင္ ငါက ပထမ ရေအာင္ လုပ္ရမွာပဲ...”
“ေကာင္းျပီ...” ယူခ်င္းက ေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္၊ ထိုအရာက ရီဖူရွင္းလိုခ်င္သည္႔အရာဆိုပါက သူကလည္း ထိုအရာအား လုပ္မည္ဆံုးျဖတ္ထားျပီးျဖစ္သည္၊ သူကား ဂုဏ္ထူးအဆင္႔တြင္ ပါဝင္ျပီးျဖစ္သည္၊ အကယ္၍ မနက္ဖန္ အားလံုး၏အထက္တြင္ ရပ္ႏိုင္ပါက သူကား ပထမရရန္မွာ ေသခ်ာေပသည္။
“ ငါသိုင္းက်င္႔ေတာ႔မယ္...” ရီဖူရွင္းက ေျပာသည္၊ ထို႔ေနာက္ သူက သိုင္းက်င္႔ရာေနရာသို႔ ထြက္လာသည္၊ သူက နဂါးအားမာန္သိုင္း စာအုပ္အား လွန္လ်က္ ရုပ္ပံုမ်ား၊ စာမ်ားအား ဖတ္ကာ နားလည္ေအာင္ အရင္ေလ႔လာလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္စာအုပ္အား ပိတ္ကာ သူ၏မ်က္လံုးအား မွိတ္ထားလိုက္သည္၊ ခ်က္ခ်င္းပင္ အက္ကြဲသံတစ္ခ်ိဳ႕မည္လာကာ သူ၏တစ္ကိုယ္လံုးအား လ်ပ္စီးမ်ား ဖံုးလႊမ္းသြားသည္။
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ မိုးၾကိဳးလ်ပ္စစ္မ်ားက သူ႔ကိုယ္အား စီးဆင္းေစလ်က္ သူ႔သက္ေစာင္႔ေဟာ္နန္းထဲမွ နဂါးေအာ္သံ၊ နဂါးလွဳပ္ရွားပံုမ်ားအား အာရံုျပဳလိုက္သည္၊ တစ္ျဖည္းျဖည္း သူ၏ မိုးၾကိဳးလ်ပ္စစ္မ်ား ပို၍ အားေကာင္းလာသည္၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ႔ကိုယ္အား လွည္႔ပတ္ေနေသာ မိုးၾကိဳးလ်ပ္စစ္မ်ားက နဂါးတစ္ေကာင္၏ပံုစံအလားျဖစ္လာသည္၊ ထိုနဂါးကား သူ၏သက္ေစာင္႔ေဟာ္နန္းထဲမွ နဂါးႏွင္႔ ပံုသ႑ာန္ႏွင္႔အေရာင္အဝါ အားလံုးအတူတူျဖစ္သည္။
နဂါးအားမာန္သိုင္းအား ယခင္က က်င္႔ရန္ၾကိဳးစားဖူးသူမ်ားအားလံုး မေအာင္ျမင္ခဲ႔ၾကေပ၊ သို႔ေသာ္ ရီဖူရွင္းအတြက္ကား ခက္ခဲမွဳမရွိခဲ႔ေပ။ စာအုပ္ထဲမွ နည္းစနစ္မ်ားအတိုင္းေလ႔က်င္႔ျခင္းျဖင္႔ သူ၏ခႏၵာကိုယ္တစ္ေလ်ာက္ မိုးၾကိဳးလ်ပ္စစ္နဂါးက အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာျဖင္႔ လွည္႔ပတ္စီးဆင္းေနသည္၊ ထိုစြမ္းအင္မ်ားက တစ္ျဖည္းျဖည္း သူ၏ ေသြးေၾကာမ်ား၊ အရိုးမ်ားထဲအထိ စီးဝင္ကာ စိမ္႔ဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႕ သြားကာ ရီဖူရွင္းကိုယ္တိုင္က နဂါးတစ္ေကာင္အလား အားအင္ျပည္႔ဝလာသလို ခံစားရသည္၊ သူ၏မ်က္ႏွာက အနီေရာင္တစ္လွည္႔၊ အျဖဴေရာင္တစ္လွည္႔ေျပာင္းေနသည္၊ သူက အလြန္အမင္းနာၾကင္သည္႔ပံုေပၚကာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ နဂါးဟိန္းသံကဲ႔သို႔ေသာ အသံမ်ားက ပတ္ဝန္းက်င္သို႔ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနသည္။
နဂါးအားမာန္သိုင္းကား အလြန္အားျပင္းေသာသိုင္းျဖစ္ကာ နဂါးတစ္ေကာင္၏ပံုရိပ္အားဖန္တီးလ်က္ မိမိကို္ယ္တိုင္နဂါးတစ္ေကာင္အလား ျဖစ္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ရေသာသိုင္းျဖစ္ေပသည္။
ထိုသို႔ေလ႔က်င္႔ေနလ်က္ပင္ အခ်ိန္ကား ေန႔ဘက္မွ ညဘက္သို႔ ကူးလာျပီျဖစ္သည္၊ ေနာက္တစ္ေန႔ ေနထြက္ သည္႔အခ်ိန္တြင္ ေလ႔က်င္႔ေရးကြင္းတစ္ေနရာတြင္ ပံုရိပ္တစ္ခုကား အင္အားျပင္းထန္စြာ ေရႊ႕လ်ား လွဳပ္ရွားေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္၊ သူကား နဂါးအားမာန္သိုင္းအား ေလ႔က်င္႔ေနဆဲျဖစ္သည္၊ သူ၏လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားက အရွိန္အဟုန္ျပင္းလ်က္ အားျပင္းသည္၊ သူ႔တစ္ကုိယလံုးကား ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါမ်ားေတာက္ပလ်က္ မိုးၾကိးလ်ပ္စီးနဂါးတစ္ေကာင္က သူ၏ခႏၵာကိုယ္အား လွည္႔ပတ္ေနသည္၊ ပို၍ေသခ်ာေအာင္ ေျပာရမည္ဆိုလ်င္ကား သူကား နဂါးတစ္ေကာင္ႏွင္႔တူလွသည္။
===========
အပိုင္း(၁၂)
========
“မူရႊန္ခ်ဴနဲ႕ သမီးနဲ႔ၾကားမွာ ဘာမွျဖစ္ခဲ႔တာမရွိဘူး..အေဖ…သူ႔ဝမ္းကြဲတူမ မူရႊန္ရွန္းေၾကာင္႔သာ အတူတူ အမဲလိုက္ထြက္ျဖစ္ခဲ႔တာပါ…သမီးက အမဲလိုက္သြားဖို႔ စြမ္းအားျမင္႔တဲ႔သူတစ္ေယာက္ေယာက္ကို အေဖာ္ေခၚဖို႔ လိုတယ္ေလ…” ဖန္းရွင္းဇြီက ေခါင္းမာစြာပင္ သူမကိုယ္ကို ကာကြယ္ရန္ၾကိဳးစား၏၊ သူမကဆက္၍….“ သူက စေနာက္ရတာကို သမီး သိပါတယ္…ဒါေပမယ္႔ အေဖ…သူစေနာက္တာက ေတာ္ေတာ္လြန္တယ္…မူရႊန္ရွန္းက သူနဲ႔ ေဝးေဝးေနခိုင္းတာ အဓိပၸါယ္ရွိတယ္လို႔ သမီးထင္တယ္….”
“နင္နဲ႔ မူရႊန္ခ်ဴ ၾကားမွာ ဘာမွ မျဖစ္ခဲ႔ဘူး ဆိုတာ ငါသိတယ္…ဒါေပမယ္႔ ဖူရွင္းကို ျငင္းျပီးတာနက္ ေနာက္ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူတူသြားတယ္ဆိုတာ ဘာအဓိပၸါယ္သက္ေရာက္သြားလဲသိလား….ဒါအရွက္ခြဲတာကြ…နင္ ဒါကို နားမလည္ဘူးလား….” ဖန္းရူဟိုင္ကား ပို၍ေဒါသထြက္လာဟန္တူသည္။
“ နင္တို႔က ေမြးကတည္းက တူတူၾကီးျပင္းလာခဲ႔ၾကတာ….နင္႔ဦးေလးရီဆိုရင္လည္း ငါ႔ရဲ႕အေကာင္းဆံုးသူငယ္ခ်င္း…နင္႔ရဲ႕ အခ်စ္ေရးကိစၥေတြကို ကိုယ္႔ဘာသာဆံုးျဖတ္တာကိုလည္း ငါတို႔ ေလးစားတယ္…ဒါေပမယ္႔…သမီး…နင္..ငါ႔ကို အရွက္ရေစတယ္….”
ဖန္းရွင္းဇြီကား မာေၾကာဟန္ေဆာင္ကာ မငိုမိေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ေနေသာလည္း သူမ၏မ်က္ႏွာေပၚမွ စိုးရိန္ ဝမ္းနည္းမွဳကိုကား ပ်က္ျပယ္ေအာင္ မတတ္ႏိုင္ေခ်၊ အထူးသျဖင္႔ သူမ၏အေဖက ယခုလို ေဒါသတစ္ၾကီး သူမအား အျပစ္တင္သည္မွာ မရွိသေလာက္ရွားပါးလွသည္၊သူမက သက္ေတာင္႔သက္သာ မရွိသလို ခံစားရသည္၊ သူမက ဖန္းရူဟိုင္အား ၾကည္႔ကာ ေျပာလိုက္သည္….
“ သမီးဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင္႔ အေဖနဲ႔ ဦးေလးရီၾကား ဘာမွ အဖုအထစ္မျဖစ္ဖို႔ သမီးေမ်ွာ္လင္႔ပါတယ္..အေဖ…သမီးတို႔က အရြယ္ေရာက္လာပါျပီ…သမီးရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ဘယ္ေတာ႔မွ ေနာင္တရမွာ မဟုတ္ဘူး…”
“ ဟုတ္လို႔လား…သမီး…” ဖန္းရူဟိုင္က ေခါင္းယမ္းလိုက္သည္၊ သူက ဆက္၍….“ နင္အခုေျပာေနတာေတြက နင္႔ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြကို ဖံုးကြယ္ဖို႔ၾကိဳးစားေနတာ ဆိုတာကို နင္ သတိမထားမိေသးဘူးလား…နင္က သူ႔ကို ျငင္းလိုက္တယ္…ဘာလို႔လဲဆိုေတာ႔ သူက နင္႔ေမ်ွာ္မွန္းခ်က္နဲ႔ မကိုက္ညီေတာ႔ဘူးလို႔ ထင္လို႔မလား…နင္က ဒီလို ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ခ်ဖို႔ ကိုယ္႔ဘာသာ ရင္႔က်က္လွျပီလို႔ ယံုၾကည္ေနတာလား…ဒါေပမယ္႔ အက်ိဳးအျမတ္မတြက္တဲ႔ သန္႔စင္တဲ႔ မိတ္ေဆြျဖစ္ျခင္းဆိုတာ ကမၻာေပၚမွာ အလွပဆံုးအရာတစ္ခုပဲ...ဖူရွင္းက အရင္လိုပဲ ဘာမွ အသံုးမက်ဘူးဆိုရင္ မင္း ေနာင္တရမွာမဟုတ္ဘူး...ဒါေပမယ္႔...အခု..ဘယ္လိုလဲ...သူက အခု ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕ ၾကယ္တစ္ပြင္႔ျဖစ္ေနျပီ...ေျပာစမ္း..သမီး...နင္..တစ္ကယ္ပဲ ေနာင္တမရဘူးလား....”
သူမက လက္မခံလိုေသာ္လည္း သူမလုပ္ခဲ႔သည္႔အျပဳအမူမ်ားအတြက္ တစ္ကယ္ပင္ ေနာင္တရသည္၊ အထူးသျဖင္႔ ယခင္ေန႔မ်ားႏွင္႔ ကြဲျပားေသာ ဖူရွင္းအား ေတြ႔ျမင္လိုက္ရေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္၊ သူမက ဆက္လက္၍ တိတ္ဆိတ္စြာ ေခါင္းငံု႔ေနသည္။
“ ငါက ဖူရွင္း ငယ္ငယ္ကတည္းက အခုအခ်ိန္အထိ သူၾကီးျပင္းလာတာကို ျမင္ခဲ႔ရတာ....သူ႔ကိုၾကည္႔လိုက္ရင္ အပ်င္းၾကီးျပီး ေပါ႔ေပါ႔တန္တန္ေနတတ္တယ္...ဒါေပမယ္႔ သူ႔ကို ေလးေလးနက္နက္ၾကည္႔မယ္ဆိုရင္ က်ားတစ္ေကာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ႏိုးထလာသလိုပဲ...”သူက ဆက္ေျပာသည္...“ သူက သံုးႏွစ္လံုးလံုး ေက်ာင္းေတာ္မွာ သူမ်ားေစာ္ကားတာေတြကို သည္းခံေနခဲ႔တယ္...နင္စဥ္းစားၾကည္႔စမ္း...သူ႔ေလာက္ ဘယ္သူ သည္းခံစိတ္ရွိမလဲ...သူက မင္းအလြယ္တစ္ကူ စြန္႔ပစ္လိုက္တဲ႔ သာမာန္လူတစ္ေယက္လို႔ ေတြးမယ္ဆိုရင္ နင္တစ္ကယ္ မွားေနျပီ...” ထိုစကားမ်ားအား ေျပာျပီး ဖန္းရူဟိုင္ကား ေခါင္းယမ္းလ်က္ ထြက္ခြာသြားသည္။
“က်ားတစ္ေကာင္ ႏိုးထလာတယ္....” သူမက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေရရြက္လိုက္သည္၊ သူမ၏မ်က္လံုးက အေဝးမွ ပံုရိပ္တစ္ခုဆီသို႔ ေရာက္သြားသည္၊ ခဏအၾကာ သူမက ေနာက္ျပန္လွည္႔လ်က္ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာသြားသည္။
၁။ ရီဖူရွင္းကလည္း သူ႔အေဖအား ႏွုတ္ဆက္လိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ ျပိဳင္ပြဲေနရာအား ၾကည္႔လိုက္ရာ အေဝးတစ္ေနရာမွာ ခ်င္ယီက သူ႔အားစိုက္ၾကည္႔ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္သည္။
သူက လက္ညွိးျဖင္႔ ေကာင္းကင္အား ညႊန္ျပလ်က္ ယံုၾကည္မွဳရွိေသာ အျပံဳးျဖင္႔ ခ်င္ယီအား ၾကည္႔လိုက္သည္၊ သူ၏ အျပဳအမူက အေၾကာင္းအရာတစ္ခုတည္းကို ညႊန္ျပေနသည္...ဤကား ေစာင္႔ေနပါ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။
ခ်င္ယီက သူ႔အား ၾကည္႔ေနရင္းက သူလုပ္ျပသည္ကို ျမင္သည္၊ သို႔ေသာ္ ဘာမွမေျပာေပ၊ သူမကုိယ္တိုင္လည္း ဖူရွင္းက ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမ ရမည္ဟု မေမွ်ာ္လင္႔ခဲ႔ေပ၊ ေနာက္ထပ္ ၾကီးၾကီးမားမားတစ္ခု သူလုပ္ျပလိမ္႔မည္ဟု သူမ၏စိတ္ထဲ ေရးတဲတဲ ေတြးထင္ေနသည္၊ ရုတ္တရက္ သူမက ဖူရွင္းအေပၚ အားေကာင္းေသာ ယံုၾကည္ခ်က္တစ္ခု ရွိေနေၾကာင္း သတိထားမိလိုက္သည္။
လူအုပ္စုကား ေနာက္ဆံုးတြင္ တစ္ျဖည္းျဖည္းက်ဲပါးသြားခဲ႔ျပီ၊ေနာက္ဆံုးတြင္ ကြင္းျပင္ၾကီးတစ္ခုလံုး တိတ္ဆိတ္သြားေလသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း မနက္ျဖန္ကား ယေန႔ထက္ပို၍ စည္ကားေပဦးမည္၊ ရာသီကုန္စာေမးပြဲကား ခ်င္းက်ဴျမိဳ႕၏ အထင္ကရ ပြဲတစ္ခုမဟုတ္ပါလား၊ စာေမးပြဲရလဒ္မ်ား ေၾကညာျပီးသည္႔ေနာက္ ေက်ာင္းေတာ္ျပင္ပမွ လူမ်ားကလည္း ရီဖူရွင္း၏အေၾကာင္းမ်ားအား ၾကားထားၾကျပီးျဖစ္သည္၊ ဟြာဂ်ီယူႏွင္႔ ယန္ဇူတို႔အား ေက်ာ္ျဖတ္လ်က္ ပထမ ရယူႏိုင္ျခင္းကား အလြန္ကို ထိတ္လန္႔ အံ႔အားသင္႔ဖြယ္ ျဖစ္သည္၊ လူတိုင္းက ယေန႔အျဖစ္အပ်က္အား အခ်ိန္အတန္ၾကာ အမွန္ရေနၾကဦးမည္ျဖစ္ပါသည္။
ေန႔လည္စာစားခ်ိန္အတြင္းတြင္ျဖစ္သည္၊ ခ်င္းက်ဴျမိဳ႕ရွိ စားေသာက္ဆိုင္မ်ားမွာကား စားသံုးသူမ်ားႏွင္႔ ျပည္႔က်ပ္ေနသည္၊ ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္၏ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ေနရာရွိ သစ္လြန္ေတာက္ပေသာ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္တြင္ လူတစ္စု ဝိုင္းဖြဲ႔စားေသာက္ေနၾကသည္။
ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္၏ေက်ာင္းသား မူရြန္ခ်ဴကား အထူးခန္းတစ္ခန္းတြင္ ထိုင္ေနသည္၊ သူ၏ ေဘးတြင္ကား မူရြန္မိသားစု၏ အၾကီးအကဲတစ္ခ်ိဳ႕လည္း ထိုင္ေနၾကသည္၊ သူတို႔အားလံုးအား လက္ရွိမူရြန္မိသားစု၏ေခါင္းေဆာင္ မူရြန္ခ်ဴ၏ အေဖ မူရြန္ယူရွမ္း က ဦးေဆာင္၍ စကားေျပာေနသည္။
“အရင္ႏွစ္ေတြတုန္းက မင္းက ခ်ံပီယန္ ျဖစ္ၿပီး ငါက ဒုတိယ ရတာ ငါဘယ္လိုလုပ္ေမ့မလဲ ” ေနာက္လူႀကီးတစ္ေယာက္က ရယ္၍ ေျပာလိုက္သည္။
“မင္းက သတိရေနေသးတာလား….ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာၿပီမဟုတ္လား….ငါအခုထိ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘဝကို ျပန္သြားခ်င္ေနတုန္းပဲ….ဒါေပမယ့္ ဒါက မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ….မိသားစုအေရးကိစၥေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ေထြး႐ုန္းကန္ရင္းနဲ႔ လူငယ္ဘဝကလို စိတ္အားထက္သန္မႈေတြလည္း မ႐ွိေတာ့ဘူးကြ…မင္းရဲ႕ဘဝက ပိုၿပီး ေအးေဆးတယ္ဆိုတာ ငါေျပာႏိုင္တယ္….” မူရြန္ယူ႐ွန္းက ရယ္ေမာလ်က္ေျပာလိုက္သည္။
“မင္းတစ္ကယ္ေျပာေနတာလား….မင္းက အားေကာင္းတဲ့ မိသားစုတစ္ခုရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေနၿပီ…ဒီေလာက္အင္အားကို ပိုင္ဆိုင္ေနတာေတာင္မွ ဘာကို မက္ေမာေနေသးတာလဲ…. ငါလား…ေက်ာင္းေတာ္မွာ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလ်ာက္သြားၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြကို သိုင္းသင္ၿပီးေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ကုန္ေအာင္ လုပ္ေနရတယ္….” ထိုလူက ေခါင္းခါလ်က္ေျပာ၏၊ အမွန္တစ္ကယ္ကား ထိုလူမွာ ႐ွီေဇာင္ ျဖစ္သည္၊ သူကား ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္၏ ေမွာ္ပညာေက်ာင္း ခုနစ္ေက်ာင္းမွ ေျမဓာတ္ေမွာ္ေက်ာင္း၏ ေက်ာင္းအုပ္ ျဖစ္သည္၊ သူကား ေက်ာင္းေတာ္၏ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။
႐ွီေဇာင္ကား မည္သို႔မွျဖစ္ဟန္မတူေပ၊ သူက မူရြန္ယူ႐ွန္း၏ သေဘာထားအား အလိုလိုနားလည္ၿပီးျဖစ္သည္၊ မူရြန္ယူ႐ွန္းက သူ၏သားအတြက္ ႐ွီေဇာင္အား သူ႔အား ေျပာေနျခင္း မဟုတ္ပါလား။
“မင္းသိတဲ့အတိုင္း….အခု ဒီစာေမးပြဲမွာ ဝင္ၿပိဳင္တဲ့ ေက်ာင္းသား အမ်ားစုက ႏိုးထျခင္းအဆင့္ ခုနစ္မွာ ရပ္ေနတာမ်ားတယ္….မူရြန္ခ်ဴကိုသာ သူ႔ၿပိဳင္ဘက္ေတြကို အႏိုင္ယူႏိုင္ေအာင္ ေသခ်ာလုပ္ခိုင္း….ဒါဆိုရင္ ငါက အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းေကာင္းေပးၿပီးေတာ့ မူရြန္ခ်ဴကို ၿပိဳင္ပြဲရဲ႕ ခ်ံပီယံ လုပ္ေပးလို႔ရမယ္…”
“ဟြာဂ်ီယူက ၿပိဳင္ပြဲကို ဝင္ၿပိဳင္ခ်င္မွ ၿပိဳင္မွာ၊ သူက အရမ္းဘဝင္ျမင့္ေနတာ….တစ္ကယ္လို႔ သူဝင္ၿပိဳင္ရင္ ပထမက သူပဲရမွာပဲ….သူဝင္မၿပိဳင္ခဲ့ရင္ေတာ့ ငါ့သားက အေကာင္းဆံုးပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္….ဒီေတာ့ သူ႔အနာဂါတ္ကို ဆံုးျဖတ္ရမွာ မင္းပဲ….” မူရြန္ယူ႐ွန္းက လာဘ္ထိုးရန္ႀကိဳးစားေနျခင္းျဖစ္သည္၊ “တစ္ကယ္လို႔ အနာဂါတ္မွာ မင္းတစ္ခုခုလိုအပ္လာတယ္ဆိုရင္ ငါအတတ္ႏိုင္ဆံုးကူညီေပးမယ္…ငါေျပာတာက ဘာမဆို ကူညီမယ္လို႔ေျပာတာ…”
“ေသခ်ာတာေပါ့….မင္းကိစၥက ငါ့ကိစၥပဲ…” ႐ွီေဇာင္ကလည္း သူဘာကိုဆိုလိုသည္ကို နားလည္သည္၊
“မူရြန္ခ်ဴက မင္းရဲ႕ေက်ာင္းကို တက္တဲ့အခါ အကူအညီအမ်ားႀကီး ေတာင္းရဦးမွာပဲ….ခ်ီးယား…..ငါတို႔ သူငယ္ခ်င္းအတြက္…ဟား…ဟား….” မူရြန္ယူ႐ွန္းက ခြက္အား ေျမႇာက္လ်က္ ေသာက္လိုက္သည္၊ထို႔ေနာက္ ရယ္ေမာသံမ်ား၊ စကားေျပာသံမ်ား ထိုအခန္းထဲ၌ ဆက္လက္ပ်ံ႔ႏွံ႔ေနေလသည္။
ခ်င္းက်ဴ ေက်ာင္းေတာ္ကား ခ်င္းက်ဴ တစ္ၿမိဳ႔လံုး၏ စာအုပ္စာေပမ်ားစုေဝးရာ စာၾကည့္တိုက္ႀကီးဟု သတ္မွတ္ႏိုင္သည္၊ ေရးေျဖ စာေမးပြဲၿပီးသည္ႏွင့္ ရီဖူ႐ွင္းလည္း သူ၏ အခန္းသို႔ျပန္၍ သိုင္းက်င့္၏၊ ညေနေစာင္းခန္႔တြင္ သူ တစ္ေယာက္တည္း ေက်ာင္းေတာ္၏ စာၾကည့္တိုက္သို႔ ေရာက္လာသည္။
သူကား စာၾကည့္တိုက္၏ ပထမထပ္သို႔သာ ဝင္ခြင့္ရ၏၊ ထိုပထမထပ္႐ွိ စာအုပ္မ်ား၊ စာလိပ္မ်ားတြင္ကား အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ တိုက္ခိုက္ေရးနည္းပညာမ်ား၊ သိုင္းက်မ္းမ်ား၊ ေမွာ္ပညာမ်ား၏ အေျခခံႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ားကိုေတြ႔ရသည္၊ ထိုစာအုပ္မ်ားကား ႏိုးထျခင္းအဆင့္႐ွိေသာ ျပင္ပေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ သင့္ေတာ္လွေပသည္။
ဒုတိယ ထပ္႐ွိ စာအုပ္မ်ားမွာကား ေႏြဦးရာသီႏွင့္ ရာသီကုန္ စစ္ေဆးျခင္းစာေမးပြဲမ်ားတြင္ အဆင့္ရေသာ ျပင္ပေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ တရားဝင္ေက်ာင္းသားမ်ားသာလ်င္ ေလ့လာခြင့္ရ၏ ထိုေမွာ္စာအုပ္မ်ားအား ဖတ္႐ႈခြင့္ရရန္မွာ ေက်ာင္းေတာ္၏ ေမွာ္ပညာေက်ာင္းသားမ်ားအားလံုး၏ အိပ္မက္ပင္ျဖစ္သည္၊ ဖန္း႐ွင္းဇြီ မွာ ထိုသူမ်ားထဲမွတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ရာသီကုန္စာေမးပြဲတြင္ အဆင့္ခ်ိတ္ရန္မွာ သူမ၏ ရည္မွန္းခ်က္ပင္ ျဖစ္သည္။
သို႔ေသာ္လည္း ယခု ရီဖူ႐ွင္းက စာၾကည့္တိုက္သို႔ လာေရာက္သည္မွာ စာၾကည့္တိုက္၏ဒုတိယထပ္အတြက္ မဟုတ္ေပ၊ သူကား အျမဲတမ္း စနစ္တက် သိုင္းက်င့္ခဲ့သည္၊ လြတ္လပ္မႈ က်င့္စဥ္မွလြဲ၍ သူကား မည္သည့္ တိုက္ခိုက္ေရးနည္းပညာ၊ ေမွာ္သိုင္းကြက္မ်ားအား မေလ့က်င့္ဖူးေပ၊ မနက္ျဖန္ စာေမးပြဲကား တစ္ကယ့္ တိုက္ပြဲမ်ား ဆင္ႏြဲရႏိုင္သည္၊ သူကား ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမ ရထားသည္မဟုတ္ပါလား၊ အကယ္၍ မနက္ျဖန္ ၿပိဳင္ပြဲ၌ သူက ဆိုးရြားေသာ သိုင္းကြက္မ်ားကိုသာသံုးလ်င္ အ႐ွက္ရစရာေကာင္းေပသည္၊ သူက ထိုသို႔ အျဖစ္မခံႏိုင္ေပ၊ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက သူအေျခအေန မဟန္လ်င္ အ႐ွက္ခြဲရန္ ေစာင့္ေနၾကေပသည္။
စာၾကည္႔တိုက္ကား သိုင္းပညာစာအုပ္မ်ားထားရာေနရာႏွင္႔ ေမွာ္ပညာစာအုပ္မ်ားထားရာ ဟူ၍ ႏွစ္ပိုင္း ခြဲျခားထားသည္၊ ဖူရွင္းက သိုင္းပညာစာအုပ္မ်ား ထားရာဖက္သို႔ ေလ်ာက္သြားလိုက္သည္။
ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ေျခာက္ကား ကြဲျပားျခားနားေသာ အဆင္႔ျဖစ္သည္၊ အဆင္႔ေျခာက္မတိုင္မွီ သိုင္းပညာႏွင္႔ ေမွာ္ပညာ က်င္႔စဥ္မွာ အေျခခံအားျဖင္႔တူညီသည္၊ သို႔ေသာ္ သိုင္းပညာရွင္က အဆင္႔ေျခာက္ကို ေရာက္ေသာအခါ သဘာဝစြမ္းအားကို ခႏၵာကိုယ္အား ျဖန္႔က်က္၍ တစ္ကိုယ္လံုးအား သန္စြမ္းေစေအာင္ေလ႔က်င္႔သလို ေမွာ္ပညာရွင္ကလည္း သဘာဝစြမ္းအင္အား ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ၾကိဳးစားျခင္းျဖင္႔ အဆင္႔တက္ရန္ၾကိဳးစားရေပသည္။ သို႔ေသာ္ ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ေျခာက္မတိုင္မွီကား လမ္းစဥ္ႏွစ္ခုလံုး တူတူပင္ျဖစ္သည္။
သိုင္းပညာရွင္က သိုင္းက်င္႔ေသာအခါ လွဳပ္ရွားမွုမ်ား၏သေဘာတရားမ်ားအား နားလည္ေအာင္ၾကိဳးစားရသည္၊ ထိုမွသာလ်င္သူတို႔က ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ခုနစ္အား တက္ေရာက္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။
ေမွာ္ပညာရွင္ကမူ သဘာဝစြမ္းအင္မ်ားအား အာရံုခံစား၍ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားရသလို မိမိတို႔ အထူးျပဳေသာ ဓါတ္သဘာဝမ်ားႏွင္႔လည္း လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ရသည္၊ ထိုမွသာလ်င္ ႏိုးထျခင္း အဆင္႔ ခုနစ္သို႔ တက္ေရာက္ႏုိင္ေပသည္။
ထို႔ေၾကာင္႔ ခ်င္းက်ဴေက်ာင္းေတာ္၏တရားဝင္ေက်ာင္းသားျဖစ္ရန္ အသက္ဆယ္႔ရွစ္ႏွစ္မတိုင္မွီ ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ ခုနစ္သို႔ ေရာက္ရန္လိုသည္ဟု သတ္မွတ္ထားျခင္းျဖစ္သည္၊ သို႔မဟုတ္ သင္႔တြင္ ယူခ်င္းကဲ႔သို႔ သိုင္းပညာႏွင္႔ ေမွာ္ပညာႏွစ္ခုလံုးအား ေလ႔က်င္႔ႏိုင္ေသာ ပါရမီပါရန္လိုေပသည္။
စာၾကည္႔တိုက္တြင္ လူအမ်ားၾကီး မရွိေသာ္လည္း ရီဖူရွင္းအား ေစာင္႔ၾကည္႔ေနသူမ်ားကား ရွိၾကေပသည္၊ သူ၏ေရးေျဖစာေမးပြဲရလဒ္ေၾကာင္႔ေသာ္၄င္း၊ ဟြာဂ်ီယူ၏ ရီဖူရွင္းအား ျပံဳးျပေသာ အေၾကာင္းအရာရ၄င္း လူအမ်ားအျပားက သူ႔အား သတိထားေစာင္႔ၾကည္႔လာၾကသည္။
ေကာလဟလမ်ားက ရီဖူရွင္းက ႏိုးထျခင္း အဆင္႔တစ္တြင္ရပ္တန္႔ေနသည္ဟု သူတို႔သိထားၾကသည္၊ ဤသို႔ဆိုလ်င္ အဘယ္ေၾကာင္႔ သူက စာၾကည္႔တိုက္တြင္ ေရာက္ေနရသနည္း၊ စာၾကည္႔တိုက္ရွိ လူတိုင္းက ရီဖူရွင္းအား ၾကည္႔လ်က္ ထိုေမးခြန္းအား စိတ္ထဲတြင္ ေမးေနၾကသည္။
သူတို႔က ရီဖူရွင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေလ်ာက္သြားေနသည္ကို ေစာင္႔ၾကည္႔ေနၾကသည္၊ သူ႔ပံုစံအရ ရီဖူရွင္းမွာ သူႏွင္႔ သင္႔ေတာ္ေသာ သုိင္းကြက္မ်ားအား ရွာေဖြေနပံုရသည္။
အတန္ၾကာေသာအခါ ရီဖူရွင္းက စာအုပ္စင္တစ္ေနရာတြင္ ရပ္တန္႔လိုက္သည္၊ သူက စာအုပ္တစ္အုပ္အား ေကာက္ကိုင္လိုက္ျပီး အလြန္စိတ္ဝင္စားဟန္ျဖင္႔ ထိုစာအုပ္အား ဖတ္ေနသည္ကို ေတြ႔ၾက၏။
နဂါးအားမာန္သိုင္း၊ စစ္သူရဲေကာင္းမ်ား အမ်ားစု ေလ႔က်င္႔ၾကသည္၊ ေလ႔က်င္႔သူ၏ခႏၵာကိုယ္က နဂါးတစ္ေကာင္အလားျဖစ္သြားျပီး ထိန္းခ်ဳပ္ရခက္ခဲကား လႊတ္လပ္စြာတိုက္ခိုက္ျခင္းကို အထူးျပဳသည္။
“ ေလ႔က်င္႔ရာမွာ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းႏိုင္တယ္…ဒါေပမယ္႔ အားျပင္းတယ္…” ရီဖူရွင္းကား သူရွာေတြ႕ေသာ သိုင္းကြက္အား ေက်နပ္ေနပံုရသည္။
“ဒီဟာပဲ…” သူက စာအုပ္အား ပိတ္လ်က္ ထြက္ခြာရန္ျပင္လိုက္သည္။
“ မင္းက နဂါးအားမာန္သိုင္းကြက္ကို ေလ႔က်င္႔မလို႔လား…” သူ႔အား ေစာင္႔ၾကည္႔ေနသူမ်ားထဲမွ တစ္ေယာက္က သိလိုစိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္မရေတာ႔ဟန္ျဖင္႔ သူ႔အားေမးလိုက္သည္။
“ဘာလို႔လဲ…ျပသနာ..တစ္ခုခုရွိလို႔လား…” ရီဖူရွင္းက မ်က္ေမွာင္ကုပ္လ်က္ေမးလိုက္သည္။
“ ျပသနာမရွိဘူး…ဒါကမင္းနဲ႔ အသင္႔ေတာ္ဆံုးပဲ….” ထိုသူက ရယ္ခ်င္ေသာစိတ္ကို ထိန္းခ်ဳပ္လ်က္ ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
ရီဖူရွင္းကား ဂရုမစိုက္ေပ၊ သူက ေနာက္သို႔လွည္႔လ်က္ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာသြားသည္၊ သူအေတာ္ေဝးေဝးသို႔ ေရာက္သြားေသာအခါမွ သူ၏ေနာက္မွ ပ်ံ႕လြင္႔လာေသာ ရယ္သံတစ္ခ်ိဳ႕အား သူၾကားလိုက္သည္။
“ ဒီေကာင္က စာၾကည္႔တိုက္ကို အလွျပမလို႔ လာတာလား…ဟားး..ဟား…” တစ္ေယက္က ေျပာလိုက္သည္၊ လူတိုင္းက သူ၏စကားအား ေခါင္းညိတ္ကာ ရယ္ေမာလိုက္ၾကသည္၊။
“ မင္းဘာသိလို႔လဲ…နဂါးအားမာန္သိုင္းကြက္က အရမ္းအားျပင္းတာ….ေရးေျဖစာေမးပြဲ ပထမဆုရွင္နဲ႔ ကြက္တိပဲ…အာ…ငါေမ႔ေတာ႔မလို႔…သူက ရီဖူရွင္းပဲ…ဟား…ဟား…” ေနာက္တစ္ေယာက္က သေရာ္လိုက္သည္။
“ မွန္တယ္ …ပထမဆုရွင္က ငါတို႔နဲ႔ တစ္ကယ္ကို ကြာျခားတယ္…” သေရာ္ေသာ္အသံမ်ား၊ ရယ္ေမာသံမ်ား ရီဖူရွင္းထြက္သြားျပီးခဏမွာပင္ စာၾကည္႔တိုက္တစ္ခုလံုး ပ်ံ႕လြင္႔သြားသည္။
နဂါးအားမာန္သိုင္းကား ျပင္ပေက်ာင္းသားမ်ားအၾကားတြင္ အလြန္ေက်ာ္ၾကားေသာ သိုင္းကြက္ျဖစ္သည္၊ အမွန္တစ္ကယ္လည္း အင္အားျပင္းေသာ သိုင္းကြက္ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ၄င္းသိုင္းက နဂါးတစ္ေကာင္၏လွဳပ္ရွားပံုမ်ားအား နားလည္ရန္လိုအပ္ေပသည္၊ ထိုအရာကား မျဖစ္ႏိုင္ေပ၊ ထိုမတိုင္မွီက ေက်ာင္းသားမ်ားစြာက ၄င္းသိုင္းအား ေလ႔က်င္႔ရန္ၾကိဳးစားဖူးၾကသည္၊ သို႔ေသာ္ မည္သူမ်ွ မေအာင္ျမင္ခဲ႔ၾကေပ။
ရီဖူရွင္းကား သူတို႔ မည္သည္႔အေၾကာင္းမ်ား ေျပာဆိုေနၾကသည္ကို ဂရုမစိုက္ေပ၊ သူက ေမွာ္ပညာစာအုပ္မ်ား ရွိရာဖက္သို႔ ေလ်ာက္လွမ္းလာရာ သူ၏ေရွ႕သို႔ လူႏွစ္ေယာက္တည္႔တည္႔ေလ်ာက္လာသည္ကို ျမင္ျပီး သူ႕ေျခလွမ္းမ်ား ရပ္တန္႔သြားသည္။
သူမ၏အေဖထံမွ ဆူပူၾကိမ္းေမာင္းခံရျပီးေနာက္ ဖန္းရွင္းဇြီကား အေတာ္ စိတ္ေထြျပားေနသည္၊ ထို႔ေၾကာင္႔ သူမက စိတ္တည္ျငိမ္မွဳရေစရန္ စာၾကည္႔တိုက္အတြင္းသို႔ ေလ်ာက္ၾကည္႔ရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ႔သည္၊ ထို႔အျပင္ သူမကား ရာသီကုန္အမဲလို္က္အစီအစဥ္ျပီးကတည္းက ႏိုးထျခင္းအဆင္႔ေျခာက္သို႔ ေရာက္ရွိခဲ႔ျပီးျဖစ္သည္၊ သူမကား ေမွာ္ပညာအား ေလ႔လာရန္ အဆင္သင္႔ျဖစ္ေနျပီဟု ေတြးမိသည္၊ ထို႔ေၾကာင္႔ သူမႏွင္႔သင္႔ေတာ္ေသာ က်င္႔စဥ္အား စာၾကည္႔တိုက္တြင္ ရွာေဖြလိုသည္၊ ဖန္းရွင္းဇြီက စာၾကည္႔တိုက္အတြင္း၌ ရီဖူရွင္းႏွင္႔ ဆံုလိမ္႔မည္ဟု လံုးဝမထင္မွတ္ထားေပ။
သူမ၏မ်က္လံုးမ်ားက ေတာက္ပသြားသည္၊ သူမကား ရီဖူရွင္းအား ဆက္လက္ေရွာင္ဖယ္ရန္ စိတ္ကူးမရွိေတာ႔ေပ၊ သူမက ရီဖူရွင္းအား ၾကည္႔လ်က္ ေမးလိုက္သည္....
“ နင္က သိုင္းက်င္႔စဥ္ေတြ လာရွာတာလား....”
“အင္း” ရီဖူရွင္းက ျပံဳးလ်က္ ေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္။
ဖန္းရွင္းဇြီက ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိေတာ႔ေပ၊ အေျခအေနက သက္ေတာင္႔သက္သာ မျဖစ္ေတာ႔သလို ခံစားလာရသည္။
“ ဖန္းရွင္းဇြီ....နင္...ေမွာ္သိုင္းစာအုပ္ေတြ..သြားမၾကည္႔ဘူးလား....” သူမ၏ေဘးမွ မူရႊန္ရွမ္းက ဖန္းရွင္းဇြီအား ေမွာ္ပညာစာအုပ္မ်ားထားရာဖက္သို႔ ဆြဲေခၚသြားသည္၊ထို႔ေနာက္သူမက ဖန္းရွင္းဇြိအား တိုးတိုေလးကပ္ေျပာလိုက္သည္....“ဖန္းရွင္းဇြီ...ဒီေကာင္...နင္႔ကို လက္ေလ်ာ႔ပံုမရေသးဘူး...”
ဖန္းရွင္းဇြီ က ထိုစကားကိုၾကားကာစိတ္လွဳပ္ရွားသြားသည္၊ သူမက ရီဖူရွင္းအား တစ္ခ်က္ခိုးၾကည္႔လိုက္သည္၊ သူကား စာအုပ္မ်ားအား ရွာေဖြေနပံုရသည္။
“ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းလဲ...” မူရႊန္ရွမ္းက မ်က္ေမွာင္ကုပ္လ်က္ ေရရြက္လိုက္သည္၊ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ပထမရေသာ္လည္း လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ေရးတြင္ အသံုးက်မည္ဟု သူမ မယံုေပ။ လက္ေတြ႕တိုက္ခိုက္ေရးအား သိသည္ ဆိုလ်က္ပင္ သူကား သိုင္းပညာစာအုပ္မ်ားထားရာေနရာတြင္ ရွိေနသင္႔သည္ မဟုတ္ပါလား။
“ ျဖစ္ႏိုင္တာက သူက ေမွာ္ပညာနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ဗဟုသုတ ရွာခ်င္တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ...” ဖန္းရွင္းဇြီက တိုးတိုးေလးျပန္ေျပာသည္၊ သူမကား ရီဖူုရွင္းအား အထင္မေသးရဲေတာ႔ေပ၊ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ သူ၏ စြမ္းေဆာင္ရည္က သူမအား ထိတ္လန္႔ေစသည္၊ ေရးေျဖစာေမးပြဲတြင္ ပထမ ရရန္မွာ သိုင္းပညာႏွင္႔ ေမွာ္ပညာ ပညာရပ္ႏွစ္ခုလံုးအား နက္ရွိုင္းစြာနားလည္ရန္လိုအပ္ေပသည္။
“ ဂမီၻရသိုင္းစာအုပ္” မူရႊန္ရွမ္းက ဖူရွင္း၏လက္ထဲမွ စာအုပ္အား ျမင္လိုက္သည္၊ သူမက ျပံဳးလ်က္ လွမ္းေျပာလိုက္သည္....
“ တစ္ကယ္လို႔ နင္က ဟန္ေဆာင္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္လို႔မရဘူးလား...ဒီလို ခေလးစာအုပ္နဲ႔ သူမ်ားကို အရူးလုပ္ေနတာလား....”
ထိုအနီးအနားမွလူတိုင္းက သူမေျပာေသာစကားအားၾကားကာ ရီဖူရွင္းအား ၾကည္႔လိုက္ၾကသည္၊ သူမေျပာသည္မွာ မွန္ကန္ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၍ လူတိုင္းက စတင္ရယ္ေမာၾကသည္၊ သူကား အမွန္တစ္ကယ္ပင္ အေျခခံေမွာ္သိုင္းကြက္မ်ားပါဝင္ေသာ ဂမီၻရသိုင္းစာအုပ္အား ကုိင္ထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္၊ ထိုစာအုပ္ကား ခေလးမ်ားအား လွည္႔စားရန္သာအသံုးဝင္ေသာ ေမွာ္သိုင္းစာအုပ္ျဖစ္သည္။
ရီဖူရွင္းက စာအုပ္အား ပိတ္လိုက္ျပီး နဂါးအားမာန္သိုင္းစာအုပ္ႏွင္႔အတူ လက္ေမာင္းအိုးေအာက္၌ ထည္႔ထားလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္ မူရႊန္ရွမ္းဖက္သို႔ လွည္႔လ်က္ ေဝခြဲမရဟန္ျဖင္႔ ၾကည္႔လိုက္သည္....
“ ငါ မင္းကို သိလို႔လား...” သူက မူရႊန္ရွမ္းအား ေမးကာ ထြက္သြားေလသည္။
“နင္...” သူမက ရီဖူရွင္း၏ေနာက္ေက်ာအား လက္ညွိးျဖင္႔ထိုးလ်က္ ဘာဆက္ေျပာရမည္မွန္း မသိေတာ႔ေပ၊ ေနာက္ဆံုးတြင္သူမက....
“ ၾကည္႔ရတာ ေရးေျဖစာေမးပြဲမွာ ပထမရျပီး အေတာ္ ဘဝင္ျမင္႔သြားတဲ႔ပံုပဲ...ေက်ာင္းေတာ္ရဲ႕စာၾကည္႔တိုက္ကိုေတာင္လာျပီး ဂမီၻရသိုင္းစာအုပ္ကို ခေလးစာအုပ္နဲ႔ ဟန္လာလုပ္ေနေသးတယ္...နင္က လံုးဝအရံွုးသမားဆိုတာ ထားလိုက္ဦး...ပံုမွန္သိုင္းပညာရွင္ဆိုရင္ေတာင္ နင္က ဖန္းရွင္းဇြီနဲ႔ မတန္ေသးဘူး....”
ဖန္းရွင္းဇြီ ႏွင္႔ မူရႊန္ရွမ္းကား ေမွာ္ပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ ေမွာ္ပညာရွင္မ်ားအားလံုးက သူတို႔သည္ သိုင္းပညာရွင္မ်ားထက္ ပို၍ေကာင္းသည္ ဟု ယူဆထားၾကသည္၊ အထူးသျဖင္႔ ေမွာ္ပညာရွင္မ်ားအားလံုးတြင္ ေမြးရာပါ သိုင္းပညာကို ေလ႔က်င္႔ႏိုင္ေသာ ပါရမီ ပါၾကသည္၊ သူတို႔က သဘာဝစြမ္းအင္အား စုေဆာင္းကာ ေမွာ္ပညာကိုေလ႔က်င္႔ႏိုင္သလို သိုင္းပညာကိုလည္း ေလ႔က်င္႔ႏိုင္သည္၊ သို႔ေသာ္ ေမွာ္ပညာရွင္တိုင္းက သိုင္းပညာတိုးတက္မွုတြင္ အခ်ိန္မကုန္ဆံုးလိုၾကေပ။
ရီဖူရွင္းအား သူမေျပာေနသည္ကို ဂရုပင္မစိုက္ေပ၊ သို႔ေသာ္ သူမက ရပ္တန္႔ျခင္းမရွိပဲ ဆက္၍သေရာ္လိုက္သည္....
“ ထပ္ေျပာရရင္ မနက္ဖန္ျပီးသြားရင္ နင္က အရင္ကလို ေနရာကို ျပန္ေရာက္သြားမွာပဲ...ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရယ္ဖုိ႔ေကာင္းလဲ...တစ္ခါ အသံုးမက်ရင္ တစ္သက္လံုး အသံုးမက်ဘူးမလား....မနက္ဖန္ နင္ဘယ္လို အရူးျဖစ္မလဲ ဆိုတာ ငါ မေစာင္႔ႏိုင္ေတာ႔ဘူး...ဟဟ”
ရီဖူရွင္းက သူ၏စာအုပ္ႏွစ္အုပ္အားယူကာ စာအုပ္မ်ားအား မွတ္တမ္းျပီးေနာက္ စာၾကည္႔တိုက္မွ ထြက္သြားသည္၊ လူတိုင္းက သူငွားသြားေသာ စာအုပ္ႏွစ္အုပ္ႏွင္႔ ပတ္သက္၍ေဆြးေႏြးေနၾကသည္၊ သူတို႔အား လံုးစိတ္ထဲမွ ေတြးေနၾကသည္...နဂါးအားမာန္သိုင္းနဲ႕ ဂမီၻရသိုင္း ....ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရယ္စရာေကာင္းလိုက္သလဲ....။
ဖန္းရွင္းဇြီက တိတ္ဆိတ္စြာ နားေထာင္ေနသည္၊ သူမကား ဘာေျပာရမွန္းမသိေတာ႔ေပ၊ ရီဖူရွင္းက သူမအား ျပံဳးျပခဲ႔ေသာ္လည္း သူမတို႔ႏွစ္ခုအၾကား တစ္ခုခုက ျခားထားသလို ခံစားေနရသည္၊ သူမက ေျပာခဲ႔သလို ရီဖူရွင္းက သူမ၏အေဝးတြင္ေနေသာ္လည္း သူမ၏ရင္ထဲတြင္ ေလးလံေနသည္ကို နားမလည္ေပ။
“နဂါးအားမာန္သိုင္းနဲ႔ ဂမီၻရသိုင္း” ယူခ်င္းက ထိုစာအုပ္ႏွစ္အုပ္အား ျမင္သည္ႏွင္႔ အနည္းငယ္ အံ႔အားသင္႔သြားသည္၊ သူက ရီဖူရွင္းအား ၾကည္႔လ်က္....
“ မင္းက သိုင္းနဲ႔ ေမွာ္ ႏွစ္ခုလံုးကို ေလ႔က်င္႔ေတာ႔မွာလား...”
“ အင္း...ေမွာ္ထိန္းခ်ဳပ္သူေတြလို႔ေခၚတာက သူတို႔က ေမြးရာပါ ဓါတ္သဘာဝစြမ္းအင္ေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ႔ ပါရမီ ပါလို႔ပဲ...ဒီအတိုင္းငါက ဒီပါရမီေတြကို အလကား အျဖစ္မခံႏိုင္ဘူး.....သိုင္းပညာကို ေလ႔က်င္႔တယ္ဆိုတာကလည္း ငါ႔ရဲ႕ ေမွာ္ပညာက အားျပည္႔အင္ျပည္႔ သံုးရေအာင္ စြမ္းအင္မလံုေလာက္ေသးဘူး...အေျခခံအရဆို ငါက ေမွာ္ပညာကို အေကာင္းဆံုးအသံုးမခ်ႏိုင္ေသးဘူး...”
“ ဒါဆို ဂမီၻရသိုင္းစာအုပ္က ဘာေၾကာင္႔လဲ...” ယူခ်င္းက သိလိုစိတ္အား ထိန္းခ်ဳပ္မရဟန္ျဖင္႔ေမးသည္။
“ အရာအားလံုးကို ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားတာ အေကာင္းဆံုးပဲ...” ရီဖူရွင္းက ထူးဆန္းေသာ အျပံဳးျဖင္႔ ေျပာလိုက္သည္၊ သူကဆက္၍....
“ ထပ္ေျပာရရင္ ဂမီၻရသိုင္း ကိုေလ႔က်င္႔ရတာ အရမ္းလြယ္တယ္...အခ်ိ္န္မကုန္ဘူး....”
၁။ ယူခ်င္းက နားမလည္ေသာ္လည္း ေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္၊ ဖူရွင္းက ဆက္၍ေျပာသည္...
“ အဲဒီ ေျမေခြးမ ၾကည္႔ရတာေတာ႔ သိုင္းျပိဳင္ပြဲကို စိတ္ဝင္စားပံုမရဘူး...ဒါေၾကာင္႔ ဝင္ျပိဳင္မွာမဟုတ္ဘူး....တစ္ကယ္လို႔ သူမ မျပိဳင္ဘူးဆိုင္ရင္ ငါက ပထမ ရေအာင္ လုပ္ရမွာပဲ...”
“ေကာင္းျပီ...” ယူခ်င္းက ေခါင္းညွိတ္လိုက္သည္၊ ထိုအရာက ရီဖူရွင္းလိုခ်င္သည္႔အရာဆိုပါက သူကလည္း ထိုအရာအား လုပ္မည္ဆံုးျဖတ္ထားျပီးျဖစ္သည္၊ သူကား ဂုဏ္ထူးအဆင္႔တြင္ ပါဝင္ျပီးျဖစ္သည္၊ အကယ္၍ မနက္ဖန္ အားလံုး၏အထက္တြင္ ရပ္ႏိုင္ပါက သူကား ပထမရရန္မွာ ေသခ်ာေပသည္။
“ ငါသိုင္းက်င္႔ေတာ႔မယ္...” ရီဖူရွင္းက ေျပာသည္၊ ထို႔ေနာက္ သူက သိုင္းက်င္႔ရာေနရာသို႔ ထြက္လာသည္၊ သူက နဂါးအားမာန္သိုင္း စာအုပ္အား လွန္လ်က္ ရုပ္ပံုမ်ား၊ စာမ်ားအား ဖတ္ကာ နားလည္ေအာင္ အရင္ေလ႔လာလိုက္သည္၊ ထို႔ေနာက္စာအုပ္အား ပိတ္ကာ သူ၏မ်က္လံုးအား မွိတ္ထားလိုက္သည္၊ ခ်က္ခ်င္းပင္ အက္ကြဲသံတစ္ခ်ိဳ႕မည္လာကာ သူ၏တစ္ကိုယ္လံုးအား လ်ပ္စီးမ်ား ဖံုးလႊမ္းသြားသည္။
ေၾကာက္မက္ဖြယ္ မိုးၾကိဳးလ်ပ္စစ္မ်ားက သူ႔ကိုယ္အား စီးဆင္းေစလ်က္ သူ႔သက္ေစာင္႔ေဟာ္နန္းထဲမွ နဂါးေအာ္သံ၊ နဂါးလွဳပ္ရွားပံုမ်ားအား အာရံုျပဳလိုက္သည္၊ တစ္ျဖည္းျဖည္း သူ၏ မိုးၾကိဳးလ်ပ္စစ္မ်ား ပို၍ အားေကာင္းလာသည္၊ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ႔ကိုယ္အား လွည္႔ပတ္ေနေသာ မိုးၾကိဳးလ်ပ္စစ္မ်ားက နဂါးတစ္ေကာင္၏ပံုစံအလားျဖစ္လာသည္၊ ထိုနဂါးကား သူ၏သက္ေစာင္႔ေဟာ္နန္းထဲမွ နဂါးႏွင္႔ ပံုသ႑ာန္ႏွင္႔အေရာင္အဝါ အားလံုးအတူတူျဖစ္သည္။
နဂါးအားမာန္သိုင္းအား ယခင္က က်င္႔ရန္ၾကိဳးစားဖူးသူမ်ားအားလံုး မေအာင္ျမင္ခဲ႔ၾကေပ၊ သို႔ေသာ္ ရီဖူရွင္းအတြက္ကား ခက္ခဲမွဳမရွိခဲ႔ေပ။ စာအုပ္ထဲမွ နည္းစနစ္မ်ားအတိုင္းေလ႔က်င္႔ျခင္းျဖင္႔ သူ၏ခႏၵာကိုယ္တစ္ေလ်ာက္ မိုးၾကိဳးလ်ပ္စစ္နဂါးက အရွိန္အဟုန္ျပင္းစြာျဖင္႔ လွည္႔ပတ္စီးဆင္းေနသည္၊ ထိုစြမ္းအင္မ်ားက တစ္ျဖည္းျဖည္း သူ၏ ေသြးေၾကာမ်ား၊ အရိုးမ်ားထဲအထိ စီးဝင္ကာ စိမ္႔ဝင္ပ်ံ႕ႏွံ႕ သြားကာ ရီဖူရွင္းကိုယ္တိုင္က နဂါးတစ္ေကာင္အလား အားအင္ျပည္႔ဝလာသလို ခံစားရသည္၊ သူ၏မ်က္ႏွာက အနီေရာင္တစ္လွည္႔၊ အျဖဴေရာင္တစ္လွည္႔ေျပာင္းေနသည္၊ သူက အလြန္အမင္းနာၾကင္သည္႔ပံုေပၚကာ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ နဂါးဟိန္းသံကဲ႔သို႔ေသာ အသံမ်ားက ပတ္ဝန္းက်င္သို႔ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနသည္။
နဂါးအားမာန္သိုင္းကား အလြန္အားျပင္းေသာသိုင္းျဖစ္ကာ နဂါးတစ္ေကာင္၏ပံုရိပ္အားဖန္တီးလ်က္ မိမိကို္ယ္တိုင္နဂါးတစ္ေကာင္အလား ျဖစ္ေအာင္ ေလ႔က်င္႔ရေသာသိုင္းျဖစ္ေပသည္။
ထိုသို႔ေလ႔က်င္႔ေနလ်က္ပင္ အခ်ိန္ကား ေန႔ဘက္မွ ညဘက္သို႔ ကူးလာျပီျဖစ္သည္၊ ေနာက္တစ္ေန႔ ေနထြက္ သည္႔အခ်ိန္တြင္ ေလ႔က်င္႔ေရးကြင္းတစ္ေနရာတြင္ ပံုရိပ္တစ္ခုကား အင္အားျပင္းထန္စြာ ေရႊ႕လ်ား လွဳပ္ရွားေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္၊ သူကား နဂါးအားမာန္သိုင္းအား ေလ႔က်င္႔ေနဆဲျဖစ္သည္၊ သူ၏လွဳပ္ရွားမွဳမ်ားက အရွိန္အဟုန္ျပင္းလ်က္ အားျပင္းသည္၊ သူ႔တစ္ကုိယလံုးကား ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါမ်ားေတာက္ပလ်က္ မိုးၾကိးလ်ပ္စီးနဂါးတစ္ေကာင္က သူ၏ခႏၵာကိုယ္အား လွည္႔ပတ္ေနသည္၊ ပို၍ေသခ်ာေအာင္ ေျပာရမည္ဆိုလ်င္ကား သူကား နဂါးတစ္ေကာင္ႏွင္႔တူလွသည္။
Subscribe to:
Comments (Atom)